Isaac Hirsch Weiss

Isaac Hirsch Weiss Obraz w Infobox. Biografia
Narodziny 1815
Velké Meziříčí ( Margraviat of Moravia , Cisleithanie , Cesarstwo Austrii )
Śmierć 1905
Wiedeń
Narodowość Austro-Węgry
Zajęcia Judaizm, historyk
Inne informacje
Religia judaizm

Isaac (Eizik) Hirsch Weiss ( hebrajski : יצחק הירש ווייס ) jest rabin , talmudyczna i historyk literatury austriackiej XIX th  century (9 lutego 1815 - 1 st czerwiec +1.905).

Elementy biograficzne

Młode lata

Isaac Hirsch Weiss urodził się w Gross Meseritsch na Morawach w zamożnej rodzinie, przywiązanej do tradycji. Otrzymał podstawowe wykształcenie w różnych lokalnych adarimach . Jego zdolności zostały szybko uznane i wszedł na bardzo wczesnym wieku 8, jesziwa z Moishe Aaron Tichler , założona w Meseritsch brutto w 1822 r.

Studiował tam przez pięć lat, po czym kontynuował naukę w domu, a następnie wrócił do nauki w jesziwotach Trebitsch pod kierunkiem Ḥayyim Joseph Pollak oraz w Eisenstadt pod kierunkiem Icchaka Mosze Perlesa . Jego częste zmiany tłumaczy niezadowolenie z braku nauczania nauk świeckich, gramatyki hebrajskiej i hebrajskiej w jesziwie.

Pod wpływem Nachmana Krochmala , Samuela Judaha Löba Rapoporta i Gottesdienstliche Vorträge z Leopolda Zunza , Isaac Weiss wzbogaca swój program studiów talmudycznych filozofii żydowskiej . W ciągu roku spędzonego z rodzicami napisał wiele hiddushim ( noweli ) na temat Talmudu, a także w sekcjach Yore De'a i Ḥoshen Mishpaṭ w Shoulḥan aroukh . Utrzymuje również korespondencję z wieloma wybitnymi rabinami, w szczególności z Josephem Saulem Nathansonem .

Na Morawach

IH Weiss poślubił córkę rabina Davida Oppenheima w 1842 r., Rozpoczął handel i prowadził jesziwę w swoim rodzinnym mieście, aż do jej zamknięcia przez władze w 1845 r.

To pogłębiło również swoje więzi z Haskalą , przyczyniając się o tematy ogólne, biografie i artykułów na temat liturgii w Kokhvei Icchak z Max Emanuel Stern , na Jeschurun JI Kobak, w Magida i innych czasopism.

W Wiedniu

IH Weiss przeniósł się do Wiednia w 1858 roku i został korektorem w drukarni Samarski & Dittmarsch. Chodzi głównie o krytyczną zmianę tekstu Talmudu , tworząc jego wiedeńskie wydanie. Sześć lat później został mianowany profesorem Talmudu Babilońskiego i Talmudu Jerozolimskiego w Kolegium Rabinicznym w Wiedniu założonym przez Adolfa Jellinka  (w) w celu ustanowienia przejścia między światem jesziwy a najnowszymi seminariami rabinicznymi. Pełnił tę funkcję u Meïra Friedmanna aż do śmierci.
Wykazuje zarówno wielki krytyczny umysł, nie wahając się od czasu do czasu oświadczyć, że tekst, który ma przed oczami, jest fałszywy, i dużą ostrożność przy wprowadzaniu poprawek. Uczy również, że słowa starożytnych rabinów nie powinny być interpretowane zgodnie ze współczesnymi koncepcjami, ale zgodnie z historycznym, politycznym lub innym kontekstem, w którym nauczano.

Otoczony przez wielkich uczonych judaizmu, Weiss znalazł sprzyjający grunt dla swojej działalności literackiej i wiele stworzył. W 1864 r. Interweniował w procesie o zniesławienie wniesionym przeciwko reformatorowi Leopoldowi Kompertowi za opublikowanie w swoim corocznym wydaniu artykułu Heinricha Grätza zaprzeczającego ogłoszeniu przez Izajasza osobistego Mesjasza . Weiss popiera Lazara Horowitza , rabina z ortodoksyjnej wspólnoty Wiednia i wezwał go jako eksperta, który podczas procesu deklaruje, że nie ma wiedzy o „  ortodoksyjnym judaizmie  ” jako odrębnej religii i mogą istnieć inne interpretacje mesjanizmu. proroctwa niż osobisty Mesjasz, chociaż on sam je podpisuje.

Isaac Hirsch zmarł w Wiedniu 1 czerwca 1905 roku .

Grafika

Dor Dor veDorshav

Wielkim dziełem Izaaka Hirscha Weissa jest jego Dor Dor veDorshav, pięciotomowa kronika historii Żydów i judaizmu od czasów biblijnych do wypędzenia Żydów z Hiszpanii  :

Według Weissa, prawo ustne jest w rzeczywistości interpretacją Pięcioksięgu i zaczyna się od napisania Tory przez Mojżesza . Pozorne rozbieżności między nią a różnymi księgami Proroków (w tym „sprzeczności” między Księgą Ezechiela i Kapłańskiej ) są spowodowane jedynie interpretacjami Tory różniącymi się w zależności od czasu. Weiss broni jedności Pięcioksięgu i utrzymuje, że autorem był tylko Mojżesz. Uważa jednak, że sam Mojżesz dostosował się już do niektórych tradycji jego czasów, dlatego można powiedzieć, że Abraham przestrzegał praw i przykazań Bożych (Rdz 26,5). Wyjaśnia również, że powtórzenia Pięcioksięgu są dodatkami, które wzmacniają lub ograniczają zakres przykazań podanych w poprzednich księgach.
W drugim tomie Weiss opisuje opracowanie Mekhilta , Sifra , Sifre i Mishna , przeplatając swoje uwagi monografiami o Tannaim  ; nie ukrywając niepowodzeń niektórych, broni ich, zwłaszcza Nessi'im przed oskarżeniami Joshuy Heschela Schorra i innych.
Tom trzeci jest w dużej mierze poświęcony Aggadzie (narracyjnej części Talmudu) i jej mistrzom. Autor nie stara się uzasadniać zawartych w niej fragmentów, których nieprawdopodobny aspekt służy jako pretekst do wszelkiej krytyki, ale podkreśla liczne aforyzmy i budujące zdania rozsiane w Aggadzie, powołując się na dużą liczbę.

Praca ta jest przyjmowana przez większość Żydów maskilickich („oświeconych”) jako odniesienie historiograficzne, ale wzbudza wiele krytyki wśród przeciwników haskali. Izaak Halevy napisał swoją Dorot ha-Rishonim przeciwko Dor of Weiss (głównie w notatkach na końcu tomu szóstego), a Eleazar Zarkes publikuje recenzję w Keneset ha-Gedolah (vol. Iv., Part 2, s.  65 i nast.). Simḥah Edelmann pisze małą broszurę zatytułowaną Ma'amar Doreshe Reshoumot (Warszawa, 1893), w której potępia błędy Weissa i Simḥah Weissmanna w swojej broszurze Teshouvot or-Ma'anot Nimraẓot, uciekając się do osobistych ataków . Niedawno Y. Lifshitz napisał obalenie Dor Dor veDorshav , zatytułowane Dor Yesharim , poparte przez wielkie postacie świata charedim , w tym Chaima Ozera Grodzińskiego .

Inny

Oprócz licznych artykułów w czasopismach, IH Weiss skomponował na prośbę Jacoba Schlossberga kompendium praw rytualnych i obrzędów, zatytułowane Oraḥ la-Ẓaddiḳ i opublikowane przez Schlossberga na początku Seder Tefillat Ya'aḳob (Wiedeń, 1861) .

W następnym roku Weiss podejmuje się wydania Sifry z komentarzem Abrahama ben Davida de Posquières , dodając historyczno-językowe wprowadzenie w dziewięciu rozdziałach, a także adnotacje krytyczne i egzegetyczne, zatytułowane Massoret haTalmud i oparte na Massoret HaShass ' wariacje tekstów różnych rękopisów i równoległych fragmentów w Talmudzie Jerozolimskim .

W ramach procesu Komperta Weiss publikuje broszurę zatytułowaną Neẓaḥ Yisrael, w której popiera Lazara Horowitza, a także Izaaka Noah Mannheimera, który głosi podobne poglądy. Ta książka, uważana za zbyt liberalną, prowokuje reakcję Nissana Schidhoffa, zatytułowaną Nesheḳ Bar (Fürth, 1864).

W tym samym roku, Weiss redagował Misznajot z traktatem berachot , dostarczając listę zmian w dwóch Talmuds i streszczenie zawartości. Rok później (1865) założył wraz z Friedmannem miesięcznik Bet ha-Midrasz, który trwał tylko pięć numerów. Na koniec redaguje Mekhilta rabina Ishmaëla , do której dodaje metodologiczne wprowadzenie i krytyczny komentarz zatytułowany Middot Soferim .

W 1881 roku założył nowy miesięcznik, wciąż z Friedmannem, Bet Talmud , który byłby bardziej skuteczny niż ich poprzednia próba. To czasopismo służy jako platforma dla samego Weissa, a większość jego artykułów dotyczy Talmudu w ogóle i na poszczególne tematy. Wykonał też szkice biograficzne, m.in. Majmonidesa , Rasziego , Rabbenou Tam . W 1891 roku Weiss ponownie wydał Darke ha-Gemara, metodologię Talmudu Isaaca Campantona .

Jego ostatnią pracą książkową są Zikhronotai (Warszawa, 1895), autobiograficzne wspomnienie od dzieciństwa do lat 80.

Jego najbardziej popularne biografie to Saadia Gaon ( Ha-Assif, ii. 275-293) i Mannheimer ( Mi-Mizraḥ umi-Ma'arab, iii. 17 i nast.).

Bibliografia