Interstellar Boundary Explorer

Satelita naukowy Interstellar Boundary Explorer (IBEX)
Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Wrażenia artysty dotyczące satelity IBEX. Ogólne dane
Organizacja NASA
Budowniczy Nauki orbitalne
Program Odkrywać
Pole Badanie heliopauzy
Status Operacyjny (2019)
Inne nazwy Explorer 91 i 33401
Uruchomić 19 października 2008
Wyrzutnia Pegaz (rakieta) XL
Trwanie 2 lata (misja główna)
Identyfikator COSPAR 2008-051A
Teren ibex.swri.edu
Charakterystyka techniczna
Msza przy starcie 107  kg
Kontrola postawy Spinne
Źródło energii Panele słoneczne
Energia elektryczna 116 watów (maks.)
Orbita
Orbita Wysoka orbita
Perygeum 2226,4  km
Apogeum 250 288,9  km
Kropka 7 921,1  min
Nachylenie 11 °
Główne instrumenty
IBEX-Hi Detektory neutralnych atomów (300 eV-6 keV)
IBEX-Lo Detektory neutralnych atomów (10 eV-2 keV)

Interstellar Boundary Explorer (w języku francuskim Explorer międzygwiezdnego granicy ), lepiej znany pod akronimem IBEX , to niewielki satelita naukowy z NASA odpowiedzialny za mapowanie heliopause, to znaczy granica oddzielająca heliosferę (region przestrzeni pod wpływem Sun ) z ośrodka międzygwiazdowego . Satelita jest częścią programu Explorer agencji kosmicznej.

Satelita o masie 107 kg posiada dwa przyrządy do pomiaru energii (wyróżnia się 14 poziomów) oraz pochodzenia neutralnych atomów wodoru i tlenu. Satelita wystartował19 października 2008przez wyrzutnię powietrzną Pegasus XL krąży po wysokiej orbicie wokół Ziemi. Nominalny czas trwania zadania to dwa lata, ale IBEX nadal działa w 2019 roku.

Charakterystyka techniczna

Mając około 58  cm wysokości i 95  cm średnicy, IBEX ma kształt ośmiokąta . Jego masa własna wynosi 80  kg, w tym 26  kg na ładowność, do której dodaje się 27  kg na hydrazynę używaną przez pędniki. Zasilanie energią elektryczną zapewniają panele słoneczne rozmieszczone na powierzchni IBEX. Panele te zapewniają do 116 watów mocy, ale sonda zwykle zużywa tylko 66 watów, z czego 16 przypada na ładunek. Komunikację z Ziemią zapewniają dwie anteny o szybkości transmisji 320 kb / s do IBEX i 2 kb / s do satelitów sieci komunikacyjnej TDRSS .

Satelita jest przymocowany do rakiety na paliwo stałe Star-27 (o masie 355 kg), która odpowiada za umieszczenie satelity na jego wysokiej orbicie .

Ładowność

Ładunek satelity zawiera dwa detektory energetycznych atomy, pochodzące od zewnętrznej krawędzi heliopause (heliogaine) oraz w międzygwiazdowej . Jeden z dwóch czujników może wykrywać obojętne atomy wodoru i tlenu o energii od 10 eV do 2  keV (IBEX-Lo), a drugi obejmuje widmo energii od 300  eV do 6  keV (IBEX-Hi). Dwa detektory są umieszczone po obu stronach satelity. Mierzą energię (wyróżnia się 14 poziomów) oraz pochodzenie neutralnych atomów wodoru i tlenu, prostopadle do jego osi obrotu.

Nominalna orbita IBEX znajduje się bardzo daleko od Ziemi, aby uniknąć w jak największym stopniu wpływu ziemskiej magnetosfery na cząstki, które ma wykryć satelita.

Cel

Misją IBEX jest mapowanie granicy wyznaczającej Układ Słoneczny, gdzie spotykają się wiatr słoneczny i promienie galaktyczne z ośrodka międzygwiazdowego. W ten sposób pomiary IBEX uzupełnią dane przesłane przez sondy kosmiczne Voyager 1 i Voyager 2, które przekroczyły tę granicę odpowiednio w 2004 i 2007 roku . Ta granica, heliosfera , jest ważna, ponieważ gdyby promienie galaktyczne nie zostały zatrzymane w tym obszarze, uczyniłoby ludzkie loty kosmiczne znacznie bardziej niebezpiecznymi dla ludzi .

Chociaż IBEX jest daleko od magnetosfery, ta ostatnia powinna nadal zakłócać obserwacje, zmuszając naukowców do wprowadzania różnych poprawek do zebranych danych. Ale te zaburzenia mogą pośrednio dawać wskazówki na temat zachowania się strefy Ziemi.

Historia projektu

IBEX jest inicjatywą Southwest Research Institute , instytutu badawczego i niezależnego teksańskiego rozwoju , i został przedstawiony NASA jako część programu Small Explorer , którego celem jest osiągnięcie mniej niż 120 milionów dolarów na misje . Amerykańska organizacja wybiera IBEX wstyczeń 2005wśród czterdziestu projektów konkursowych.

W styczeń 2006Preliminary Design Review (PDR) została zakończona. W ten sposób wszystkie aspekty związane z projektem satelity i jego ładunkiem są stałe. W połowie marca NASA oficjalnie potwierdziła wybory PDR, w szczególności ustaliła koszt misji i jej harmonogram. We wrześniu rozpoczyna się faza projektowania, która rozpoczyna walidację Krytycznego Przeglądu Projektu (CDR). Wpaździernik 2007ładunek IBEX jest gotowy do integracji z resztą satelity, aby przejść różne testy walidacyjne. Po pomyślnym przejściu testów satelita zostaje przeniesiony do bazy Vandenberg w rlipiec 2008. Uruchomienie nastąpi w dniu19 października 200817:48 GMT przez rakietę Pegasus XL , zrzuconą przez zmodyfikowany samolot Lockheed L-1011 , około 200  km od atolu Kwajalein na Wyspach Marshalla . Gdy satelita znajdzie się na orbicie, powrót na orbitę roboczą trwa 45 dni.

Wyniki naukowe

Pierwsze wyniki naukowe pojawiły się około miesiąca po rozpoczęciu obserwacji, a pierwszy przegląd granic Układu Słonecznego dostępny był sześć miesięcy później. Ale na wszystkie dane będziemy musieli poczekać dwa lata, czyli nominalny czas trwania misji.

Najbardziej niezwykłym rezultatem jest obecność wstęgowego obszaru heliosfery o średniej szerokości 20 ° i rozpiętości około 300 °, który wytwarza dwa do trzech razy więcej energetycznych atomów neutralnych niż w innych częściach heliosfery. Taśma dotyczy cząstek o energii od 0,2 do 6 keV. Jego intensywność jest maksymalna dla atomów około 1 keV.

Galeria

Odniesienie

  1. (i) "  Międzygwiezdna granica Explorer (IBEX) - 2008-051A  " , National Space Science centrum danych ,05 sierpnia 2008(dostęp 22 października 2008 )
  2. (w) "  Spacecraft  " , Southwest Research Institute (dostęp: 22 października 2008 )
  3. (w) „  IBEX - Mission Design  ” , Southwest Research Institute ,1 st październik 2008(dostęp 22 października 2008 )
  4. (in) „  IBEX - Data Products  ” , Southwest Research Institute ,1 st październik 2008(dostęp 23 października 2008 )
  5. (in) „  IBEX - Timeline  ” , Southwest Research Institute ,1 st październik 2008(dostęp 21 października 2008 )
  6. (in) SA Fuselier , F. Allegrini , HO Funsten i wsp. , „  Width and Variation of the ENA Flux Ribbon Observed by the Interstellar Boundary Explorer  ” , Science , vol.  326 n O  595513 listopada 2009, s.  962-964 ( DOI  10.1126 / science.1180981 , czytaj online )

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne