| ITT | |
| kreacja | 1920 |
|---|---|
| Założyciele | Sosthenes Behn i Hernan Behn ( we ) |
| Forma prawna | Spółka Akcyjna |
| Akcja | New York Stock Exchange (ITT) |
| Siedziba firmy |
White Plains USA |
| Czynność | Przemysł wytwórczy |
| Spółki zależne | ITT (Wielka Brytania) ( d ) i ITT (Niemcy) ( d ) |
| Stronie internetowej | www.itt.com |
| Obrót handlowy | 12,43 mld $ (2010) |
International Telephone & Telegraph ( ITT ) to międzynarodowa firma założona w 1920 roku, specjalizująca się w komunikacji telefonicznej, z siedzibą w Stanach Zjednoczonych . W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku grupa przekształciła się w konglomerat zaangażowany w wiele rodzajów działalności, który wycofał się z telekomunikacji w 1986 roku, a następnie rozpadł się na różne niezależne firmy w 1995 i 2011 roku. W 1996 roku zmieniła się spółka dominująca. Industries ”, następnie w 2006 r. W„ ITT Corporation ”.
Ponosi dużą odpowiedzialność za dramatyczne wydarzenia, które miały miejsce w Chile w latach 70. XX wieku, a także w innych krajach Ameryki Łacińskiej , w szczególności za operację Condor . Odtajnienie archiwów CIA dostarczyło przytłaczających dowodów. Raport Hinchleya można znaleźć w globalnej dokumentacji dotyczącej odtajnienia, która zawiera między innymi szczegóły metod ITT:
„Na początku 1970 roku biznesmen z International Telephone and Telegraph (ITT) skontaktował się z oficerem CIA w Stanach Zjednoczonych i wezwał rząd USA do udzielenia pomocy finansowej przeciwnikom Allende. CIA nadała mu nazwisko osoby, która mogłaby przekazać fundusze Alessandriemu . Kilka miesięcy później inny przedstawiciel ITT przetestował wody z CIA w Waszyngtonie, aby sprawdzić, czy Centrale przyjmie fundusze od jego firmy i przekaże je na korzyść kampanii Alessandri. Powiedziano mu, że CIA nie może ani przyjmować, ani przekazywać Alessandriemu funduszy w imieniu prywatnej firmy. CIA stwierdziła, że chociaż rząd amerykański bardzo martwi się możliwym zwycięstwem Allende, w szczególności nie poparł żadnego kandydata. Okazuje się jednak, że kilka miesięcy wcześniej Centrale udzieliło temu samemu biznesmenowi rady, jak bezpiecznie przekazać fundusze ITT kandydatowi Alessandri . Po wyborze Allende, a przed jego intronizacją, CIA na mocy dyrektywy 40, w porozumieniu z ambasadą amerykańską w Santiago, podjęła próbę przeprowadzenia programu upadłości gospodarczej. "
Anthony Sampson jako pierwszy ujawnił pewne fakty dotyczące odpowiedzialności ITT, które zostały później potwierdzone przez historyka Marie-Noëlle Sarget lub pisarza Armando Uribe . Do filmu Tysiąc miliardów dolarów według Henri Verneuil (1982) inspirowany jest historią firmy, która pojawia się w przebraniu GTI firmy.
Sosthenes Behn i jego brat Hernand, pochodzący z Wysp Dziewiczych na Karaibach, nabyli w 1914 r. Małą firmę z sektora telefonicznego, Puerto-Rico Telephone Company, a następnie w następnym roku Cuban Telephon.
Po I wojnie światowej, kiedy Sosthenes Behn służył w radiu Signal Corps iz którego wyszedł w randze pułkownika, Behn stworzył holding ITT, International Telephon & Telegraph, gdzie przeniósł posiadane udziały w małych karaibskich firmach telefonicznych. Jego celem było kupowanie firm telefonicznych w Ameryce Południowej lub Europie. ITT udało się przyciągnąć prywatne fundusze, co w połączeniu z dobrą kondycją kubańskiego telefonu pozwoliło na udaną ofertę publicznąKwiecień 1923.
Od tego momentu przejęcia przejął Sosthenes Behn, pozostawiając swojemu bratu Hernandowi codzienne zarządzanie spółkami holdingowymi. Z okazji ekspansji zewnętrznej była Hiszpania, gdzie ITT, wspierany przez National City Bank of New York , wygrał przetarg w Hiszpanii na rozwój hiszpańskiej sieci. Doświadczenie operatorskie zdobyte na Kubie pozwoliło pokonać europejskiego producenta sprzętu, szwedzkiego Ericssona oraz niemieckiego Siemens & Halske . Tak powstał wKwiecień 1924Compañía Telefónica Nacional de España (CNTE), którego kapitalizacja wyniosła 45 mln USD, co było zdecydowanie największym aktywem ITT. Utworzenie hiszpańskiej sieci wymagało zakupu drogiego sprzętu, a dla ITT kluczowe stało się zdobycie przyczółka do konkurowania z europejskimi producentami sprzętu. Pierwszym krokiem było rozpoczęcie negocjacji dotyczących zakupu Thomson-Houston Telephone Company, telefonicznej spółki zależnej francuskiej firmy do obsługi procesów Thomson Houston , dwóch fabryk, w których pracowało 2000 pracowników. Drugim krokiem było przejęcie International Western Electric Company (IWEC), przejętej niedawno przez największą amerykańską spółkę z branży, AT&T , której prawo antymonopolowe wymagało zbycia niektórych aktywów. IWEC miał kilka fabryk w Europie i miał obroty w wysokości 44 milionów dolarów. ITT, który nadal miał dobry wizerunek na Wall Street, przejął kontrolę nad IWEC, płacąc AT&T głównie w akcjach ITT. IWEC, przemianowany na „International Standard Electric” (ISE), przeniósł w szczególności do ITT dwie europejskie spółki zależne: Belgian Bell Telephone Manufacturing Company} (BTM), British Standard Telephones and Cables oraz francuską Le Matériaux Téléphonique .
ITT był więc ważnym graczem w dziedzinie telefonów, mogącym konkurować w Europie z Ericssonem i Siemensem . ITT kontynuowała politykę przejęć w Ameryce Łacińskiej, przejmując w 1926 roku Mexican Telephone and Telegraph Company. Przejęcie Thomson-Houston Telephone Company zostało zakończone w kwietniu 1926 roku.
Od momentu powstania ITT było zatem bardziej niż jakakolwiek inna firma, „międzynarodową”, ponieważ grupa nigdy tak naprawdę nie powstała w Stanach Zjednoczonych, kiedy istniała jej główna siedziba. Ograniczona do działalności telefonicznej sprzed 1925 roku, wraz z przejęciem IWEC, grupa rozszerzyła swoją działalność o produkcję sprzętu.
Część rozwoju ITT miała miejsce w Europie. W Hiszpanii, obok CNTE, firma przemysłowa Standard Elétrica SA, utworzona w ramach ITT, zatrudniała ponad 1800 pracowników w 1928 r. Europejskie firmy nabyte od ATT w większości wykorzystywały stare patenty Western Electric, co uzależniło ITT od ATT. Aby uwolnić się od tej zależności, prowadzono działalność badawczą w krajach, w których powstał ITT, czyli w Europie: w 1926 r. LMT wygrał ważny przetarg od francuskiej administracji PTT i udało mu się wprowadzić obrotowe systemy przełączające, odziedziczony po Western Electric. W zamian ITT zobowiązała się do stworzenia laboratorium badawczo-badawczego LLMT, zatrudniającego 700 pracowników w 1930 r. Maurice Deloraine został mianowany dyrektorem tego laboratorium, co zapewniło ITT pozycję w najnowocześniejszych badaniach w dziedzinie telekomunikacji: częstotliwości mikrofalowe które nazywano również falami ultrakrótkimi, telefonią multipleksową , kodowaną modulacją impulsową . Na wniosek administracji francuskich LLMTs także zaangażowana w badania prowadzące do zastosowań wojskowych: chwilowego ustalenia kierunku , a od 1938 roku radaru . Angielska spółka zależna STC została zainwestowana w ambitny projekt podmorskiego kabla telefonicznego za pośrednictwem swojego laboratorium Standard Telecommunication Laboratories (STL). Po kryzysie w 1929 r. To brytyjskie laboratorium, liczące 420 osób, zostało rozwiązane w 1939 r. W 1929 i 1930 r. Firma ITT rozpoczęła działalność w Niemczech, kupując Ferdinand Schuchardt, Standardt Elektrizitäs Gesellschaft (SEG), powiązany z AEG i C. Lorenz AG , była spółka zależna Philipsa . Lorenz wniósł do grupy ITT wiodącą pozycję w dziedzinie naprowadzania radiowego i ślepego lądowania . System Lorenz zainstalowany na lotnisku Berlin-Tempelhof został zainstalowany w 1934 roku w różnych częściach świata.
Druga część rozwoju ITT miała miejsce w Ameryce Łacińskiej. Firma ITT rozpoczęła w 1926 r. Przejęcie kontroli nad amerykańską firmą All America Cables, która obsługiwała linie telegraficzne w Stanach Zjednoczonych i Ameryce Łacińskiej. W ciągu następnych dwóch lat ITT przejęło pół tuzina firm telekomunikacyjnych w Ameryce Południowej: Urugwaju, Chile, Brazylii i wreszcie Argentynie. W tym ostatnim kraju ITT najpierw przejął małą firmę Compania Telephonica, zanim w 1929 roku kupił koncesję United River Plate Telephone od brytyjskich inwestorów. W Stanach Zjednoczonych ITT przejęło w 1928 roku kontrolę nad firmą Mackay, producentem sprzętu komunikacyjnego i właścicielem firm Postal Telegraph i Commercial Cable, która miała siedem podmorskich kabli telegraficznych łączących Stany Zjednoczone z Europą i kabel przecinający Pacyfik. Firma ITT przeprowadziła operację za pośrednictwem utworzonej na tę okazję Postal Telegraph & Cable Corporation. Z pomocą Morgan & Co i National City Bank , Postal Telegraph wyemitowała obligacje o wartości 52,3 mln USD, które zostały wymienione na akcje uprzywilejowane .
Rozwój ITT, który wydawał się być kontynuowany dzięki umowie z RCA, został zatrzymany przez Wielki Kryzys, który wybuchł w Stanach Zjednoczonych wPaździernik 1929. Rozwój ITT odbył się kosztem dużego zadłużenia. Niemieckie nabytki z 1929 i 1930 roku (zwłaszcza wspomniane wyżej Schuchardt, SEG, Lorenz) będą ostatnimi operacjami w fazie ekspansji. Jednak do 1932 roku sytuacja stała się katastrofalna. Długoterminowe zadłużenie grupy osiągnęło w tamtym czasie 188 milionów dolarów. Kurs akcji ITT osiągnął rekordowy poziom w dzień przed krachem z 1929 roku . W niespełna rok podzielił ją na 8. Wypłata dywidendy została zawieszona. Nie było już możliwości oferowania akcji ITT w celu przejęcia nowych spółek. Sytuację ITT pogorszył upadek imperium szwedzkiego finansisty Ivara Kreugera, z którym Sosthenes Behn rozmawiał o kupnie Ericssona.
| 1926 | 1929 | 1930 | 1931 | 1932 | 1933 | 1934 | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Aktywa (mln USD) | 131 | 535 | 604 | 615 | 566 | 584 | 581 |
| Obrót (mln $) | 22.7 | 100 | 102 | 88 | 67 | 74 | 79 |
| Zysk netto (mln USD) | 17.7 | 13.7 | 7.7 | -3,9 | 0,7 | 2.1 |
W 1936 roku ITT wychodził z trudnej fazy. Obroty i zyski znów zaczęły rosnąć. Główną szkodą kryzysu było bankructwo Telegrafu Pocztowego. Jedna czwarta zysków pochodziła od hiszpańskiej spółki zależnej CNTE. Dlatego Sosthenes Behn uważnie śledził wydarzenia rozgrywające się w Hiszpanii. Dzięki zwycięstwie w 1936 Frente Popular od Manuel Azaña nowy minister zażądał zmiany koncesji w CNTE. Sosthenes Behn udał się do Madrytu na początku hiszpańskiej wojny domowej . Żarliwy katolik i antykomunista, był blisko z Franco . Z pomocą ambasadora Stanów Zjednoczonych uzyskał od republikańskich lojalistów ochronę instalacji CNTE. Dlatego ITT rozegrał podwójną grę podczas hiszpańskiego konfliktu.
W Niemczech Sosthenes Behn utrzymywał dobre stosunki z Hitlerem, który został kanclerzem w 1933 r. Na czele filii ITT stanęły osobistości niemieckiej wspólnoty finansowej, członkowie partii nazistowskiej: Kurt von Schroeder i Gehrarhd Westrick. Od 1937 r. ITT nie było w stanie repatriować dywidend z niemieckich spółek zależnych. To ograniczenie pojawiło się w czasie, gdy ITT szczególnie potrzebowało płynności. Jednak do 1939 roku Sostenes Behn nigdy nie wierzył, że wojna jest nieunikniona. Wszyscy dyrektorzy oddziałów niemieckich i austriackich pochodzenia żydowskiego zostali zwolnieni zgodnie z nazistowskimi przepisami. ITT była jedną z ostatnich grup przemysłowych, która zastosowała ten środek. Spółki zależne ITT otrzymały duże zamówienia na broń od wszystkich mocarstw europejskich. ISE, która nadzorowała francuskie i brytyjskie spółki zależne, była w ten sposób w stanie wypłacić 3,6 mln USD dywidendy . Nie mając możliwości wypłaty dywidend, niemieckie spółki zależne reinwestowały swoje zyski na miejscu. W 1938 r. Lorenz nabył w ten sposób jedną czwartą udziałów Focke-Wulf Flugzeugbau, firmy klienckiej Lorenz, która do tego czasu produkowała samoloty cywilne i która coraz bardziej angażowała się w sektor wojskowy.
W Focke-Wulf fabryki wyprodukują podczas nocnych myśliwców wojna dla Luftwaffe , (The Focke-Wulf Fw 190 ). W 1967 roku, w ramach rekompensaty za szkody wojenne wyrządzone przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych, ITT otrzyma odszkodowanie w wysokości 5 mln USD za akcje posiadane w Focke-Wulf. W związku z tym brytyjski dziennikarz Anthony Sampson pisze:
„A teraz ITT przedstawia się jako niewinna ofiara II wojny światowej i została sowicie wynagrodzona za swoje straty. W 1967 roku, prawie trzydzieści lat po wydarzeniach, ITT zdołała uzyskać od rządu USA 27 milionów dolarów odszkodowania za szkody poniesione przez fabryki Focke-Wulf pod pretekstem, że była to amerykańska własność zbombardowana przez aliantów. "
II wojny światowej , który wybuchł wWrzesień 1939a przystąpienie do wojny Stanów Zjednoczonych w grudniu 1941 r. wydawało się prawdopodobnie mieć wpływ na ITT bardziej niż jakąkolwiek inną amerykańską firmę, tak bardzo, że grupa rozwinęła się poza Stanami Zjednoczonymi. Niemożność repatriacji dywidend, która przeważała dla niemieckich spółek zależnych od 1937 r., W oczywisty sposób rozciągnęła się na francuskie, belgijskie, holenderskie i duńskie spółki zależne, pozostające pod dominacją Niemiec, ale także na brytyjskie, hiszpańskie, węgierskie i rumuńskie spółki zależne, których kraje były bezpośrednio lub pośrednio zaniepokojony światowym konfliktem. Niemniej jednak Behnowi udało się utrzymać płynność działalności dzięki zastosowaniu szeregu środków: seria dziesięcioletnich obligacji posiadanych przez Bank Export-Import wygasła pod koniec 1940 r. Płatności można było odłożyć do 1948 r. L Bank Export-Import nawet przyznał ITT to wyjątkowy kredyt w wysokości 1,5 miliona dolarów, który został natychmiast wykorzystany jako kapitał obrotowy na początku 1941 r. W tym samym czasie mistrzem Behna było pozbycie się go. Aktywa wysokiego ryzyka reprezentowane przez firmę telefoniczną Societa Anonima Romana de Telefoane (SART) w Rumunii w Antonescu, która właśnie znalazła się wyraźnie w obozie Osi . ITT sprzedał SART rządowi rumuńskiemu za 13,8 mln USD, opłacony z rumuńskich aktywów przejętych w Stanach Zjednoczonych.
Nadejście wojny przyspieszyło ponowne skupienie się ITT na działalności przemysłowej w Stanach Zjednoczonych. W 1940 roku była to kwestia produkcji sprzętu wojskowego. Rozwój działalności przemysłowej został zorganizowany przez Federal Telegraph Company, spółkę zależną Mackay, nabytą w 1928 r., Która produkowała niewielkie ilości sprzętu telegraficznego w Newark w New Jersey . Nowa spółka zależna, Federal Telephon & Radio Laboratories, została utworzona w pobliżu fabryki Federal Telegraph. ITT kupiło dużo ziemi w New Jersey pod budowę fabryk i ziemię w Great River, na południowym brzegu Long Island , niedaleko Nowego Jorku, aby stworzyć pierwsze laboratorium ITT w USA. Federal Telegraph, który w 1940 roku był bardzo małą fabryką, w 1944 roku osiągnął sprzedaż w wysokości 91 milionów dolarów, dając 3,6 miliona dolarów zysku.
Laboratorium Great River było zarządzane przez francuski zespół najlepszych naukowców Maurice'a Deloraine'a i Henri Busigniesa . Zostały one zainstalowane wraz ze swoimi zespołami w hotelach na Manhattanie i trafiły do ich laboratoriów zlokalizowanych w budynku ITT przy 67 Broad Street. Z tego laboratorium pochodził w szczególności Huff-Duff , który był używany do wykrywania niemieckich okrętów podwodnych podczas bitwy o Atlantyk i był wynikiem pracy Busignies na LLMT w Paryżu. Busignies miał zostać prezesem ITT Laboratories.
SEG, Lorenz i inne niemieckie spółki zależne wyprodukowały dużą ilość sprzętu wojskowego, takiego jak systemy naprowadzania radiowego. We Francji okupowanej przez Niemcy spółka zależna LMT, podobnie jak inne francuskie firmy z branży, została objęta nadzorem niemieckiej Patenfirmy . W tym przypadku to Lorenz (in) odegrał tę rolę i podobnie jak inne francuskie firmy z branży, LMT musiał ostatecznie przyjąć zamówienia Lorenza i tym samym produkować masowo na niemieckie uzbrojenie. Siła robocza wzrosła z 2700 do 4700,Wrzesień 1939 w Czerwiec 1943, gdy odsetek produkcji dla Niemiec sięgnął 66%.
Podczas konfliktu komunikacja między krajami będącymi w stanie wojny została przerwana. Przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do wojny Behn złożył ostatnią wizytę w Niemczech w połowie 1940 r. Następnie odmówiono mu wstępu do kilku fabryk należących do ITT i musiał zadowolić się jedną wizytą z przewodnikiem po placówkach berlińskich. Ale nadal istniały kraje neutralne, które mogłyby kontynuować swoje stosunki z walczącymi po obu stronach. Przedstawiciel europejskiej spółki zależnej ISE w Szwajcarii Edouard Hofer był w kontakcie zarówno z Behn, jak iz kierownikami ITT w Niemczech Westrick i von Schroeder. Departament Stanu USA wiedział o komunikacji między Nowym Jorkiem a Zurychem, ale nie wiedział zbyt wiele o stosunkach między Zurychem a Niemcami.
Po upadku nazistowskich Niemiec ITT odzyskało wszystkie swoje oddziały w Europie Zachodniej, a niektórzy dziennikarze krytykowali ITT za pomoc w odbudowie Niemiec. ITT, podobnie jak inne amerykańskie grupy przemysłowe, również zostało oskarżone o prowadzenie burzliwej gry podczas światowego konfliktu. ITT broniła się, wskazując, że kontakty nawiązane w Szwajcarii są znane władzom wojskowym. Oskarżenia te powróciły w latach 70. XX wieku, po zakwestionowaniu ITT w związku z zamachem stanu w Chile. Anthony Sampson podsumował zarzuty przeciwko ITT w następujący sposób: „Gdyby naziści wygrali, ITT w Niemczech wyszedłby na jaw jako nazista; gdy przegrali, ITT wyszedł na jawnie amerykański. "
Koniec wojny pozwolił ITT znaleźć płynność potrzebną do potwierdzenia ponownego skoncentrowania się na działalności przemysłowej. W 1945 roku CNTE został sprzedany hiszpańskiemu rządowi. Transakcja przyniosła 33 mln USD w gotówce i 50 mln USD w 4% obligacjach. W 1946 roku United River Plate został sprzedany rządowi Argentyny za 94 miliony dolarów . W ten sposób ITT była w stanie zredukować swoje długoterminowe zadłużenie o 20 milionów dolarów, które wówczas wynosiły 74 miliony dolarów , ale większość z tego została przeznaczona na budowę fabryk w celu dywersyfikacji w dziedzinie radia i telewizji.
Wkrótce po zakończeniu wojny doszło do konfliktu między niektórymi akcjonariuszami a Sostenesem Behnem, który posiadał jedynie niewielką ilość akcji. Od 1932 r. Ze względu na zły stan firmy i panujący kryzys akcjonariusze nie mogli zapewnić kapitału, więc należało zaspokoić dochody gotówkowe, depozyty bankowe i być może dobrą wolę rządów. Od 1932 r. Akcjonariuszom nie wypłacono żadnej dywidendy, a ITT nie miała zamiaru wypłacić jej w najbliższym czasie. Sytuacja ta wywołała bunt akcjonariuszy. Trzej nowojorscy finansiści , Clendenin J. Ryan, Robert R. Young i Robert McKinney posiadali między sobą 10% udziałów wymaganych do reprezentowania w radzie dyrektorów, w tym samym czasie trzech dyrektorów ITT opuściło firmę: Page, Deloraine i Mark Sunstrom. Behnowi udało się jeszcze zablokować wypłatę dywidendy do 1951 roku.
Behn miał wtedy 65 lat i jego sukcesja była koniecznie w porządku obrad. Aby go zastąpić, zatrudnił dyrektora AT&T Williama Harrisona na stanowisko COO, Behn zachował stanowisko prezesa. W rzeczywistości dwaj mężczyźni o bardzo różnych temperamentach nie dogadywali się zbyt dobrze, ale Harrison pozostał na miejscu aż do swojej śmierci w 1956 r. Generał Edmond Leavey, który go zastąpił, również przyjął tytuł prezydenta, Behn, n 'więcej niż honorowy. Dyrektor aż do śmierci rok później w 1957 roku.
W 1951 roku obroty ITT wyniosły 255 milionów dolarów , z czego 35% pochodziło ze Stanów Zjednoczonych. cztery lata później odsetek ten nie zmienił się, podczas gdy całkowity obrót wzrósł o 76%, ale zyski, które oscylowały wokół 10 milionów dolarów w latach 1951-1955, dotarły tylko bardzo nieznacznie (8%) do Stanów Zjednoczonych.
Kadencja Leaveya dobiegła końca Czerwiec 1959. Aby znaleźć nowego prezesa, rada dyrektorów powołała komisję selekcyjną, w skład której weszli Hugh Knowlton (bank Kuhn, Loeb & Co ), Richard Perkins ( National City Bank ), dyrektor George Brown reprezentujący grupę naftową w Houston i Robert McKinney. Ich wybór padł na Harolda Geneena , 49- letniego wiceprezesa Raytheon . Od czasu objęcia urzędu w Raytheon w 1956 roku całkowicie zrestrukturyzował firmę i radykalnie zwiększył sprzedaż i zyski. Plik20 maja 1959, Wall Street zarzuciło zapowiedź transferu Geneen przez Raytheon spadek cen o 10%. Geneen na czele ITT postawił byłych członków swojego zespołu Raytheon, w tym Davida Margolisa i Williama Marxa, który miał zostać jego drugim.
W ciągu pierwszych trzech lat objęcia urzędu Geneen dokonał bardzo niewielu nowych przejęć. Z centrali grupy w Nowym Jorku jego zespół wdrożył najbardziej złożony i rygorystyczny system kontroli finansowej, jaki kiedykolwiek znał świat. Wszystkie projekty zostały przeczesane, a te mniej dochodowe porzucono. W Federal Electric przeprowadzono redukcję zatrudnienia. Busignies został wiceprezesem: różne spółki zależne ITT miały połączyć swoje badania. Laboratoria ITT odniosły pewne sukcesy w rozwoju tranzystorów , firma nie zajmowała się produkcją tranzystorów, zawarto umowy o wymianie patentów z Texas Instruments . Spotykając Deloraine po raz pierwszy w Paryżu, Geneen spojrzał na niego i powiedział: „Ach! to ty, Deloraine, ten, który wydaje wszystkie swoje pieniądze na badania i rozwój! ”. Geneen zdecydował, że europejskie spółki zależne muszą się amerykanizować. Nie tylko angielski został uznany za jedyny oficjalny język ISE, ale także kadra kierownicza musiała wyrobić sobie nawyk nazywania się po imieniu. Do 1961 roku Geneen chciał skierować działalność grupy na Stany Zjednoczone, ale w 1962 roku, mimo głębokiej nieufności do Europy, dostrzegł Wspólny Rynek i Europę jako przestrzeń do silnego wzrostu i rozpoczął pracę nad 22 nowymi fabrykami.
Dlatego od 1959 do 1962 roku Geneen utrzymywał ITT w tym samym zakresie działalności. W 1962 roku obroty grupy przekroczyły miliard dolarów. Od 1959 r. Wzrósł o 30%, taki sam wzrost jak w latach 1956–1959, ale podczas gdy w tym ostatnim okresie zyski uległy stagnacji, w ciągu pierwszych trzech lat panowania Geneena rosły w takim samym tempie jak obroty, pomimo nacjonalizacji kubańskiej. Telefon przez Fidela Castro .
Od 1962 roku Geneen rozpoczął politykę masowej dywersyfikacji. Wyjaśni później, że czuł się nieswojo w sektorze technologicznym, którego przyspieszony rozwój sprawił, że rynki były bardzo niestabilne. Z drugiej strony, w przypadku dynamicznych administratorów, konglomeraty były najlepszym sposobem stawienia czoła przyszłości. Dywersyfikacja działalności szła w parze ze sprawiedliwą równowagą między różnymi strefami ekonomicznymi. Aby osiągnąć tę dywersyfikację, konieczne było dokonanie akwizycji, przy których ITT współpracował z bankiem inwestycyjnym Lazard Frères . Pierwsze działania dywersyfikacji pozostały w branży przemysłowej: automatyka, pompy przemysłowe, klimatyzacja. W sierpniu 1964 roku za 40 milionów dolarów ITT przejęło kontrolę nad Aetna Finances i tym samym zyskało przyczółek w branży ubezpieczeniowej w Stanach Zjednoczonych. Aetna połączyła się z trzema innymi przejęciami z tego samego sektora, tworząc ITT Financial Services, które stały się podstawą dywersyfikacji. Cel Geneena, jakim było podwojenie sprzedaży w ciągu pięciu lat, został osiągnięty. Oczywiście trzeba było dokonać podwyższenia kapitału, ale zysk na akcję wzrósł o 64%. Mimo dobrych wyników ITT nie należał do gwiazd Wall Street, których udziały podwoiły swoją wartość: IBM , Texas Instruments , Raytheon . W 1965 r. ITT przejęło kontrolę nad Avis , a następnie nad innymi wypożyczalniami samochodów. Dyrektorzy Avis szybko zrezygnowali, nie popierając masy raportów, o które zostali poproszeni, a jeden z nich, Townsend, opublikował książkę, w której dał następujące rady: „Jeśli masz dobry biznes, nie sprzedawaj go do konglomeratu. Przydarzyło mi się to i skończyło się na rzuceniu palenia. "
W 1965 roku Geneen wahał się przed dywersyfikacją działalności. Rozpoczął negocjacje z American Broadcasting Company (ABC), która miała trzecią co do wielkości sieć w Stanach Zjednoczonych i największą sieć kin w kraju. Było oczywiste bliskość między telekomunikacji i telewizji, a poza tym idea połączenia ITT i ABC plecami do chwili Sostenes Behn w 1951 roku, ale nie jest USA ustawa antymonopolowa który zakazuje połączenie dwóch działań w ten sam sektor, gdy prowadzi to do sytuacji monopolistycznej . W Departamencie Sprawiedliwości Stanów Zjednoczonych istnieje Komisja Kontroli Antymonopolowej odpowiedzialna za nadzorowanie tego prawa. ITT nie był jedynym konglomeratem, który rozwinął się w latach sześćdziesiątych i nie było jasne, czy przepisy antymonopolowe mogą mieć zastosowanie do konglomeratów. Proponowane połączenie ITT i ABC było właśnie gruntem, na którym ścierali się zwolennicy i przeciwnicy konglomeratów. ITT stało się ulubieńcem przeciwników fuzji, w tym szefa antymonopolowego Donalda F. Turnera i czołowego przedstawiciela praw konsumentów Ralpha Nadera . Ten ostatni wygrał i1 st styczeń 1968, ITT i ABC ogłosiły, że rezygnują z planu połączenia.
Niepowodzenie połączenia z ABC oznaczało dla ITT porzucenie wszelkich ambicji w dziedzinie telewizji. W niecały rok ITT zlikwidowało wszystkie swoje pozycje nadawcze . Tak było w przypadku Cablevision , którego ITT się pozbyło i które miało stać się głównym graczem płatnej telewizji pod koniec lat 70. W tym samym czasie polityka dywersyfikacji zaczęła się od nowa. Obroty wszystkich nowych nabytków w 1968 r. Są wyższe niż obroty ITT w 1962 r. Wśród głównych przejęć piekarnia przemysłowa Continental Baking, producent szkła Pennsylvania Glass Sand, firma zajmująca się budową nieruchomości Levitt & Sons, sieć hoteli Sheraton , Société foncière Rayonnier.
| 1962 | 1967 | 1968 | |
|---|---|---|---|
| Obrót handlowy | 1,090 | 2,760 | 4,006 |
| Zwrot na udział (%) | 8.6 | 12.2 | 11.7 |
| Aktywa ogółem | 1235 | 1,090 | 2 961, |
| Długoterminowe zadłużenie | 267 | 745 | 932 |
Felix Rohatyn , wspólnik Lazarda Frèresa i administrator ITT, odegrał wiodącą rolę w serii fuzji i przejęć w 1968 roku. spółka Hartford Life Insurance . To przejęcie ponad miliarda dolarów było wówczas największym przejęciem amerykańskiej firmy. Negocjacje rozpoczęły się na początku 1969 r., A sprawa została zakończona pod koniec 1970 r. Sędzia federalny Richard McLaren ogłosił wtedy, że zakwestionuje fuzję.
Projekt fuzji ITT-ABC i sposób, w jaki został zablokowany przez administrację Stanów Zjednoczonych, doprowadził do trwałego rozdźwięku między zwolennikami i przeciwnikami konglomeratu, który z grubsza zbiegł się z podziałem na Republikanów i Demokratów . Demokraci, liberałowie, byli podejrzliwi wobec trustów w imię wolnej konkurencji, a Republikanie, przeciwnie, wspierali ich, ponieważ byli częścią potęgi Stanów Zjednoczonych. Sędzia McLaren został jednak powołany do wydziału antymonopolowego przez Nixona , prezydenta Stanów Zjednoczonych od 1969 roku.
ITT była w stanie łatwo znaleźć sojuszników w administracji Nixona, tak że w połowie 1971 r. Znaleziono kompromis z McLarenem: fuzja z Harford została zatwierdzona, ale ITT zgodziła się pozbyć wielu innych przejęć, takich jak Avis lub Levitt & Synowie
Plik 29 lutego 1972, felietonista Jack Anderson opublikował artykuł zawierający treść listu od lobbystki ITT Dity Beard: ten list odCzerwiec 1971zwrócił uwagę na bliskie relacje między ITT a krewnymi Nixona oraz oczekiwanie na zwrot powrotny po udzieleniu przez ITT pomocy finansowej w wysokości 400 000 USD na organizację kongresu republikanów w San Diego. Artykuł Andersona spotkał się z dużym zainteresowaniem w prasie amerykańskiej. Senacka Komisja Sprawiedliwości zajęła się sprawą, demokratyczny senator Edward Kennedy w pełni zaangażował się w sprawę, ale Senat był nadal silnie zdominowany przez Republikanów.
W Marzec 1974, inny artykuł Andersona zwrócił uwagę na ITT, oskarżony o udział w obaleniu, a nawet zabójstwie Salvadora Allende w Chile w 1973 r.). Plik23 kwietniaNastępnie nowojorski magazyn opublikował długi artykuł brytyjskiego dziennikarza Anthony'ego Sampsona, w którym Harold Geneen został przedstawiony jako postać bez wiary i prawa, całkowicie wymykająca się autorytetowi rządu. „Wiele skandali, w które zaangażowano ITT w ostatnich latach uczynili z akronimu tej firmy istny strach na wróble, którym dzieci mogą się bać. „ Kilka miesięcy później została opublikowana książka Sampsona The Sovereign State of ITT , która stała się światowym bestsellerem. Robert Sobel zauważa, że po obaleniu Allende w zamachu stanu z 11 września 1973 r. W wielu kręgach panowało przekonanie, że za zamachem, który umożliwił przejęciu władzy przez juntę Pinocheta, stała ITT .
Compañia de Teléfonos de Chile (Chitelco) została założona w czasach Sostenesa Behna, w 1930 roku, kiedy ITT rozwijało się w wielu krajach Ameryki Łacińskiej. Od czasu nacjonalizacji Cuban Telephone bez odszkodowania przez Fidela Castro w 1959 roku, filie w Ameryce Łacińskiej doświadczyły wielu perypetii: w Brazylii spółka zależna ITT została znacjonalizowana, a odszkodowanie otrzymano z kilkumiesięcznym opóźnieniem. W Peru w 1968 roku junta wojskowa Alvarado znacjonalizowała także Compañia Peruana de Teléfonos. W tym przypadku ITT udało się zdobyć 18 milionów dolarów, pod warunkiem, że osiem milionów zostanie ponownie zainwestowanych w kraju.
W 1970 roku Chitelco było jedyną pozostałością po południowoamerykańskim imperium Sostenesa Behna. ITT posiadało 70% udziałów w Chitelco, a także kilka innych mniejszych aktywów, takich jak dwa hotele Sheraton. Strategia Geneena nie polegała na pozostaniu w Ameryce Łacińskiej, ale naturalnie chciał, aby jakakolwiek ostateczna nacjonalizacja była w najlepszym interesie ITT. Inne amerykańskie firmy były w tej samej sytuacji, z łącznymi aktywami około 1,1 miliarda dolarów. Już w 1962 roku CIA interweniowała, aby wesprzeć kandydaturę Eduardo Frei przeciwko kandydatowi marksistowskiemu Allende . ITT, podobnie jak inne firmy amerykańskie, zaoferowało swoją pomoc CIA, która odmówiła, ale firmy przekazały darowizny bezpośrednio chilijskim politykom.
Eduardo Frei Montalva został wybrany w 1964 r. I ten sam scenariusz powtórzył się w wyborach w 1970 r., Gdy CIA odmówiła pomocy firmom prywatnym, ale te ostatnie operowały prywatnymi darowiznami. ITT zaoferowało CIA milion dolarów. CIA ponownie odmówiła i ITT zapłaciło 0,4 miliona dolarów bezpośrednio politykom. Nie przeszkodziło to w wyborze Allende i od tego czasu toczyły się negocjacje między ITT i Allende w celu ustalenia formy, jaką przybierze nacjonalizacja, która była częścią programu Allende. W tym samym czasie CIA organizowała destabilizację rządu Allende, a kierownik ds. Tajnych operacji CIA, Broe, skontaktował się z Geneenem, aby uzyskać przewodnictwo ITT w szeregu tajnych operacji mających na celu wywarcie presji ekonomicznej, ale ITT odrzuciła tę propozycję. ITT uzyskał wsparcie ambasady USA w negocjacjach z rządem Chile. Plik28 kwietnia 1971Allende zaoferowała 13 milionów dolarów, podczas gdy ITT argumentowało, że jego spółka zależna była warta co najmniej 153 miliony dolarów. ITT był również ubezpieczony w agencji rządowej OPIC, a także gwarantował 92 miliony. Ambasador USA był więc głównym rozmówcą chilijskiego rządu, który w lipcu zablokował konta Chitelco i wyznaczył trzech dyrektorów do prowadzenia firmy. To skłoniło Geneena do odłożenia 70 milionów dolarów w wynikach finansowych z 1971 roku.
OPIC ogłosił, że odmówił wypłaty gwarancji 92 mln USD i ITT odwołał się, ale po zamachu stanu w 1973 r. Rząd Pinocheta rozpoczął negocjacje z ITT w celu ustalenia kwoty odszkodowania po nacjonalizacji Chitelco: rząd był gotów zapłacić 125 mln ITT , płatne przez dziesięć lat, pod warunkiem, że duża część tych pieniędzy zostanie ponownie zainwestowana w kraju.
Po zamachu stanu Pinocheta kontynuowano śledztwo w sprawie działań ITT w ramach nielegalnych operacji. WListopad 1978Sędzia Stanley Sporkin i Komisja Papierów Wartościowych oskarżyły ITT o wydanie 8,7 miliona dolarów w latach 1970-1975 na nielegalną działalność nie tylko w Chile, ale także w Indonezji, Iranie, Filipinach, Algierii, Nigerii, Meksyku, Włoszech i Turcji. ITT nie sprzeciwiła się oficjalnemu zaprzeczeniu i po prostu wskazała, że tego rodzaju praktyki nie były stosowane przez dwa lata, to znaczy od odejścia Geneena.
„Stany Zjednoczone zamroziły aktywa tego kraju (Chile) u siebie w 1972 roku. I jakby naśladując te środki […] w marcu ujawniono opinii publicznej istnienie planu. ITT zamierzał obalić reżim chilijski ” . Plan, o którym mowa, obejmował osiemnaście punktów: wstrzymanie kredytów bankowych, dofinansowanie El Mercurio , pogorszenie sytuacji gospodarczej i współpracę z CIA, co samo w sobie wiązałoby się zapewne z faktem, że ponad milion dolarów w samochodzie jednego z liderów Patria y Libertad w czasie strajku truckerów. Ten ostatni w czasie strajkuPaździernik 1972każdy z nich otrzymał kopertę po 5000 escudos (od 40 do 160 dolarów) na ciężarówkę i dziennie . poza kluczowymi sześcioma miesiącami ITT poinformowało w liście do amerykańskiego ministra handlu Petersona we wrześniu 71, tuż po znacjonalizacji ITT. Tekst zacytowany przez dziennikarza Jacka Andersona i wzięty przez Anthony'ego Sampsona w ITT, suwerennym państwie Alain Moreau. str.400 ” Wśród finansowania działalności wywrotowej […] przez ITT i CIA, Guillaudat i Mouterde wspominają wsparcie finansowe otrzymane przez truckerów, których strajk był decydującym elementem ruiny kraju.
Interesy Ameryki Północnej były z pewnością ważne, „ale jak wytłumaczyć wiodącą rolę odegraną w tej dziedzinie [sprzeciw wobec Unidad Popular ]? ” . Według Armando Uribé cytowanego przez Guillaudata i Mouterde'a „ITT nie tylko miał znaczące interesy gospodarcze w Chile […], ale odegrał tam rolę koordynującą dla wszystkich interesów amerykańskich […] ITT reprezentował w Chile przyczółek nowego imperializmu. "
Dowody zaangażowania ITTNiezbite dowody zaangażowania ITT w upadek prezydenta Allende i wprowadzenie reżimu Augusto Pinocheta pojawiły się w 1975 r., A następnie w 2000 r., Kiedy odtajniono dokumenty przywileju tajemnicy państwowej :
Na to pytanie odpowiada również Howard Zinn :
„W 1970 roku John McCone (urzędnik ITT, były dyrektor CIA) powiedział Henry Kissingerowi (sekretarzowi stanu) i Richardowi Helmsowi (dyrektorowi CIA), że ITT chce zapłacić rządowi milion dolarów, aby pomóc obalić Rząd Salvadora Allende w Chile. "
Historyk Marie-Noëlle Sarget potwierdza pewne manewry ITT mające na celu zdestabilizowanie rządu Allende: „Jeszcze zanim Allende objął urząd, międzynarodowy ITT interweniował w chilijskie życie polityczne, finansując prawicowe publikacje, aby uniknąć potwierdzenia przez kongres wyborów kandydata socjalistycznego, a następnie stymulując próbę wojskowego zamachu stanu Roberta Viaux , zgodnie z polityką zdefiniowaną przez Kissingera w połowie września 1970 r. Będzie ona wówczas „zmierzać w kierunku zablokowania i uduszenia gospodarki kraju. "
Utwór pierwszy, utwór drugi19 i 20 październikaw Chile miały miejsce dwie nieudane próby porwania René Schneidera (generała), który nadal publicznie wspierał rząd. Ale22 października, René Schneider został zamordowany, co wywołało demonstracje, zmuszając prezydenta Eduardo Frei Montalvę do ogłoszenia stanu wyjątkowego. Podejrzewano, że za zabójstwem stoją Stany Zjednoczone. Allende, postrzegany jako ofiara spisku, bez trudu wygrał wybory. W tym kontekście ITT zdecydowała się odegrać rolę w chilijskich wyborach po uznaniu, że CIA się myliła.
Armando Unribe i Cristiàn Opaso wykazali w swojej podwójnej książce Intervención Norteamericana en Chile, że firma kierowana przez Geneena chciała aktywnie uczestniczyć w operacji Track One, która zaproponowała elekt Jorge Alessandri . Alessandri musiał ustąpić Eduardo Freiemu. Operacja zakończyła się niepowodzeniem, ponieważ Allende został wybrany przytłaczającą większością głosów. ITT nie zamierzało robić więcej. Ale firma otrzymała ważną rolę w drugiej ścieżce, operacji zapoczątkowanej przez Nixona, która miała na celu zjednoczenie wszystkich sił amerykańskich firm za pośrednictwem ITT w celu sfinansowania operacji zbrojnej mającej na celu odwołanie wyborów. Ale który nadal chwilowo zawiódł pomimo (lub z powodu) zabójstwa generała Schneidera.
Kilka lat po zamachu Felix Rohatyn , prezes Korporacji Pomocy Miejskiej Nowego Jorku, a następnie ambasador Stanów Zjednoczonych we Francji, zostanie skrytykowany za rolę członka zarządu ITT w tym okresie.
Poza Stanami Zjednoczonymi niektóre spółki zależne prowadziły ważną działalność w zakresie produkcji i badań w dziedzinie telekomunikacji: standardowe telefony i kable (STC) w Wielkiej Brytanii i Australii, {= Standard Elektrik Lorenz (SEL) w Niemczech, Bell Telephone Manufacturing Company (BTM)) w Belgii, CGCT i LMT we Francji. Firmy te produkowały i dostosowywały sprzęt zaprojektowany przez ITT, w tym w latach sześćdziesiątych XX wieku przełączniki poprzeczne Pentaconta, aw latach siedemdziesiątych przełączniki Metaconta D, L i 10c. Przełączniki te były również produkowane na licencji w Poznaniu , Polsce i Jugosławii. Te spółki zależne mogą prowadzić znakomitą działalność badawczą w laboratoriach, takich jak Centralne Laboratorium Telekomunikacyjne (LCT), nowa nazwa LLMT we Francji lub Standardowe Laboratoria Telekomunikacyjne (STL) w Wielkiej Brytanii. Alec Reeves, który prowadził przedwojenne badania nad kodowaną modulacją impulsową w Paryżu w LLMT, założył powojenny zespół w STL, gdzie Charles Kao i George Hockham prowadzili pionierskie prace nad światłowodem , za które zdobyli nagrodę Nobla. Nagroda w dziedzinie fizyki w 2010 roku.
„W 1995 roku spółka matka, ITT Corporation, podzieliła się na trzy oddzielne firmy: ITT Corporation, ITT Hartford i ITT Industries. Pod jej nadzorem znajdują się ITT Fluid Technology Corporation, ITT Automotive oraz ITT Defence & Electronics. "
ITT został skazany w 2007 roku za handel bronią na grzywnę w wysokości 100 milionów dolarów za eksport do Chin , Singapuru i Wielkiej Brytanii .
W 2011 roku grupa podzieliła się na trzy podmioty notowane oddzielnie na Giełdzie Nowojorskiej . Pierwsza, zachowująca nazwę ITT Corporation, łączy działalność sieciową (kolejową, lotniczą), druga Exelis skupia działania obronne, a na końcu Xylem łączy działania związane z gospodarką wodną.
W luty 2015, Harris kupuje Exelis za 4,75 miliarda dolarów.