Niezależność

Ruch niepodległościowy , dążenie do niepodległości , jest używany w ramach polityki do opisania roszczenia, aby społeczność nie podlegała „władzy innego organu lub innej społeczności”.

Odpowiada zatem ruchom politycznym, generalnie o inspiracji nacjonalistycznej , dążącym do uzyskania politycznej niezależności terytorium i które mogą być reprezentowane przez zorganizowane partie polityczne lub po prostu wyrosnąć z rozległego ruchu opinii, który ma miejsce. Następnie organizuje się w ruchy ustrukturyzowane . Motywacje niepodległości mogą mieć korzenie polityczne, etniczne, historyczne lub religijne, bez motywacji wykluczającej innych. Ruch dekolonizacji nastąpiło w XX p wieku charakteryzuje szczyt szeregu ruchów niezależność.

W przeciwieństwie autonomizmu , niezależność dąży do secesji o państwa , prowincji lub terytorium z kraju, do którego należy. Żądania niepodległości mogą ewoluować w kierunku autonomii, jak w przypadku Ligi Północnej we Włoszech : na odwrót, żądania autonomistów mogą ulec radykalizacji i ewoluować w kierunku niepodległości.

Niepodległość jest również błędnie nazywana separatyzmem . Niuans ustala się na poziomie celu i środków. Dla niezależnika celem jest niezależność, podczas gdy separacja, podobnie jak secesja, jest tylko niezbędnym krokiem do jej osiągnięcia.

Roszczenia separatystów mogą ostatecznie wyrażać się różnymi formami przemocy, w tym terroryzmem , i prowadzić do poważnych konfliktów zbrojnych, jak w przypadku wojny o niepodległość - wojny indochińskiej , wojny w Algierii , wojen w Jugosławii - ale także w ramach pokojowy proces polityczny, jak w przypadku Czechosłowacji , oddzielił się, by przekształcić się w Republikę Czeską i Słowację , lub w przypadku rozpadu ZSRR , którego większość byłych republik podzieliła się za obopólną zgodą, większość zebrała się wówczas w Wspólnota Niepodległych Państw .

Przykład indyjskiego ruchu niepodległościowego ilustruje przypadek żądań niepodległościowych dzielonych między przemoc i niestosowanie przemocy: Subhash Chandra Bose , zwolennik działań zbrojnych, w końcu stanie na czele Tymczasowego Rządu Wolnych Indii i stanie w obliczu militarnej konfrontacji z Brytyjczykami podczas Drugiego Świata Wojna , ale to ostatecznie pacyfistyczna linia Mahatmy Gandhiego, która kilka lat później uzyska niepodległość kraju.

Separatyzm polityczno-administracyjny na świecie

Kraje rozczłonkowane przez ruchy niepodległościowe lub separatystyczne od 1990 roku

Afryka

Etiopia : odłączenie od Erytrei w dniu24 maja 1993.
Sudan : oddzielenie Sudanu Południowego w dniu9 lipca 2011.

Azja

Indonezja : separacja Timorze Wschodnim na20 maja 2002.

Europa

Serbia : odłączenie się od Kosowa po ogłoszeniu przez to ostatnie niepodległości w dniu17 lutego 2008. Jednak niezależność tego kraju nadal nie jest w pełni uznawana przez społeczność międzynarodową.
Serbia i Czarnogóra lub Federalna Republika Jugosławii : rozczłonkowana przez separację Serbii i Czarnogóry po ogłoszeniu przez tę ostatnią niepodległości w dniu3 czerwca 2006.
Czechosłowacja : były kraj Europy Środkowej, od tamtej pory rozczłonkowany31 grudnia 1992między Republiką Czeską a Słowacją .
Jugosławia lub Socjalistyczna Federalna Republika Jugosławii : były kraj bałkański , rozczłonkowany przez secesję Słowenii , Chorwacji , Bośni i Hercegowiny oraz Macedonii w dniu15 stycznia 1992.

Europa i Azja

Związek Radziecki : rozczłonkowany26 grudnia 1991daje niepodległość Armenii , Azerbejdżanowi , Białorusi , Estonii , Gruzji , Kazachstanu , Kirgistanu , Łotwy , Litwy , Mołdawii , Uzbekistanu , Rosji , Tadżykistanu , Turkmenistanu i Ukrainy .

Podmioty, które ogłosiły swoją niezależność, ale pozostały nierozpoznane

Wiele podmiotów ogłosiło swoją niezależność, ale pozostają one nierozpoznane (lub częściowo nierozpoznane) przez społeczność międzynarodową.

Kraje z ruchami niezależnymi, separatystycznymi lub secesjonistycznymi

Belgia : roszczenia o niepodległość dotyczą głównie regionu flamandzkiego , niderlandzkojęzycznego, a także regionu stolicy Brukseli , historycznie flamandzkiego, ale obecnie głównie francuskojęzycznego. Wywodząca się z ruchu flamandzkiego kwestia niepodległości lub suwerenności jest regularnie powracana do dyskusji po federalnych wyborach parlamentarnych i doprowadziła do kilku kryzysów politycznych, z których ostatni miał miejsce w latach 2010-2011 .

Kamerun : kraj powstał w wyniku połączenia dwóch byłych kolonii: francuskiego Kamerunu i brytyjskiego Kamerunu . Chociaż oficjalnie kraj ten jest dwujęzyczny, w 80% mówi się po francusku, a mniejszość anglojęzyczna czuje się dyskryminowana przez politykę prezydenta Paula Biya . Wymagania, które idą tak daleko, jak z prośbą o rozbiorze kraju, stają się szczególnie silne od 2016 roku , a w szczególności w następstwiespornego ponownego wyboru Paul Biya w 2018 roku, prowadząc do pojawienia anglojęzycznych grup separatystycznych pragnących przegrupowania regiony Północno-Zachodnie i Południowo-Zachodnie w Republice Ambazonii .

Kanada : the sovereignist ruchz Quebec to ruch polityczny, którego celem jest osiągnięcie suwerennościQuebecu stanu , prowincji w Kanadzie od 1867 roku we wszystkich dziedzinach, w których jakiekolwiek postanowienie porządku publicznego, które ma zastosowanie na jego terytorium odnosi.. Władcy sugerują, aby mieszkańcy Quebecu skorzystali z prawa do samostanowienia - zasady, która obejmuje możliwość wyboru między integracją z państwem trzecim, związkiem politycznym z innym państwem lub niepodległością - tak, aby zbiorowo, na drodze demokratycznej , daje sobiepierwsze państwo zniezależną konstytucją .

Hiszpania : żądania niepodległości są szczególnie silne w Katalonii , jednym z najbogatszych regionów kraju, broniącym swojej tożsamości i języka katalońskiego . Przewodniczący wspólnoty autonomicznej Carles Puigdemont zorganizował referendum wpaździernik 2017którego wynik nie został uznany przez rząd Hiszpanii ani Unię Europejską. Kraj Basków jest również przeżywa silny ruch niepodległościowy. Ruch niepodległościowy od dawna jest naznaczony przemocą terrorystów przez ETA . Ewentualna niepodległość spotyka się z wrogością rządu hiszpańskiego, ale także z kwestią granic terytorium Basków (do autonomicznej wspólnoty baskijskiej nie zalicza się ani Nawarry, ani francuskiego Kraju Basków ).

Francja : żądania niepodległościowe, prawicowe lub lewicowe, istniały zawsze we Francji, a także w czasach francuskiego imperium kolonialnego. Wybory departamentalne we Francji w 2015 r. Charakteryzowałysię znacznym wzrostem żądań niepodległości lub autonomii w Alzacji , Kraju Basków , Korsyce i Bretanii . Od dawna słusznie lub niesłusznie określani jako „terroryści” w celu zapobieżenia ich rozprzestrzenianiu się, są teraz coraz bardziej popularną alternatywą, jak Szkocja czy Katalonia . Na terytoriach zamorskich znajduje się w Nowej Kaledonii (poprzez żądanie utworzenia państwa Kanaky lub Kanaky - Nowa Kaledonia ), na Polinezji Francuskiej (broniąc ze swojej strony nazwy Ma'ohi nui), na Gwadelupie i Martynice ruchy niepodległościowe ( FLNKS , Tavini Huiraatira , Mouvman Gwadloupéyen , UPLG , ruch niepodległościowy Martyniki ...).

Wielka Brytania : Roszczenia o niepodległość opierają się na założeniu, żeSzkocja, posiadająca własną,energicznąkulturę, systemy bankowe, prawne i edukacyjne odrębne od systemówangielskich, powinna ostatecznieodłączyć sięodWielkiej Brytanii. Wielka Brytaniai odzyskać niezależny status, którym cieszyła się wcześniej 1707. Ruchniepodległościowyjest bardzo niejednorodny, od tych, którzy chcą serii przejść doniepodległościze stopniowym przekazywaniem władzy, po tych, którzy chcą uzyskać bezpośredniąpaństwowość. Żądania niepodległości istnieją również wWalii,a zwłaszcza wIrlandii Północnej,gdzie republikanie, głównie katolicy, domagają się przywiązania doIrlandii. Poreferendumzorganizowanym w 2014 r. Za porozumieniem londyńskim, które doprowadziło do zwycięstwa „Nie” na poziomie 55,3% w Szkocji, kwestia niepodległości powraca w debatach poreferendum„Tak na 51,89% wreferendumwsprawieBrexitu”. Rzeczywiście, niektórzy wyborcy odrzucili niepodległość w 2014 r. Ze względu na fakt, że nowe państwo nie zostałoby automatycznie zintegrowane zUnią Europejską. W 2016 roku Szkoci odrzucili Brexit o 62%, podczas gdy Irlandia Północna głosowała 55,8% za jego utrzymaniem w Unii. Kwestia utrzymaniaotwartej granicymiędzy Irlandią staje się centralną kwestią w negocjacjach w sprawie Brexitu i ożywia kwestię zjednoczenia Irlandii.

Uwagi i odniesienia

Załączniki

Bibliografia

Mikael Bodlore-Penlaez , Atlas of Stateless Nations - Minority Peoples in Search of Recognition , Yoran Embanner, 2010, ( ISBN 978-2914855716 ) .
Stéphane Rosière „rozdrobnienie przestrzeni globalnej stanu” L'Szwajcarski Politique , n O 11luty 2010, Wysłany dnia 16 listopada 201: [1]