Bezbożność jest brak wynagrodzenia za zobowiązania ze względu na kult , który reprezentuje wszystkich praktyk związanych z wiarą. Bezbożność jest głównym pogańskim sprzeciwem wobec chrześcijaństwa , w przeciwieństwie do innych wyznawców kultów misteryjnych , pierwsi chrześcijanie odmówili rzucenia szczypty kadzidła przed wizerunki bogów, wśród których byli deifikowani cesarze. Bezbożność w starożytnych cywilizacjach była problemem zarówno obywatelskim, jak i religijnym. Uważano, że może wywołać gniew opiekuńczych bogów na całej res publica .
Sokrates i Anaksagoras zostali skazani na śmierć za bezbożność (wobec greckich bogów), a Arystoteles również został oskarżony o to po śmierci Aleksandra Wielkiego . Według Vita Aristotelis Marciana , bardzo zniszczonego rękopisu Biblioteca Marciana w Wenecji , napisanego około 1300 roku , Arystoteles opuścił miasto, mówiąc: „Nie pozwolę Ateńczykom dwukrotnie grzeszyć przeciwko filozofii” ( Vita Aristotelis , 41). Chrześcijański autor średniowiecza przetłumaczył „zbrodnię Ateńczyków” na „ grzech ”. Słowo „grzech” było jednak pojęciem obcym dla Greków i Rzymian. Przy tłumaczeniu z Nowego Testamentu z aramejskiego na grecki The Grecki słowo hamartia użyto. Hamartia („ chybiony cel ”) jest tylko bardzo szorstkim tłumaczeniem „grzechu” .
Tym, którzy oskarżyli go o bezbożność, Epikur odparł: Impius non est qui tollit multitudinis deos, sed qui diis opiniaes multitudinis applat („Niegodziwy to nie ten, który odrzuca bogów tłumu, ale ten, który zwraca się do bogów opinie tłumu ”).