| IATA | ICAO | Znak wywoławczy |
|---|
| Data utworzenia | 31 marca 1924 |
|---|---|
| Data zniknięcia | 24 listopada 1939 |
| Założyciel | prywatna firma |
| Siedziba firmy | Croydon |
|---|
Imperial Airways to wiodąca brytyjska firma zajmująca się transportem dalekobieżnym. Utworzony w 1924 roku, operował do 1939 roku na europejskiej sieci, ale głównie na trasach Imperium Brytyjskiego do RPA, Indii i na Daleki Wschód, w tym do Malezji i Hongkongu. Na miejscu zawierane są partnerstwa z takimi firmami jak Qantas w Australii i TEAL (en) ( Tasman Empire Airways Ltd ) w Nowej Zelandii.
Imperial Airways połączyło się w 1939 roku z BOAC , które z kolei połączyło się z British European Airways, tworząc w 1974 British Airways .
Utworzenie Imperial Airways ma na celu ułatwienie kontaktów z różnymi koloniami brytyjskimi poprzez organizowanie szybkich linii do tych miejsc, czerpanie korzyści zarówno z politycznego, jak i handlowego punktu widzenia, organizacja transportu odbywa się dotychczas wyłącznie drogą morską. Powstanie firmy jest wynikiem badań przeprowadzonych na kolonialnych trasach lotniczych pod koniec I wojny światowej, po kilku eksperymentalnych lotach do najdalszych granic Imperium.
Imperial Airways powstało w warunkach ostrej konkurencji z francuskimi i niemieckimi liniami lotniczymi, które następnie korzystały z dużych dotacji publicznych i za radą rządowej Komisji Hamblinga (dawniej znanej jako CAT Subsidies Committee). Komitet, utworzony w dniu2 stycznia 1923, tworzy raport w Luty 1923rekomendując połączenie czterech największych istniejących linii lotniczych: Instone Air Line Company należącej do armatora Samuela Instone'a, British Marine Air Navigation Noela Pembertona (oddział Supermarine Seaplane Company ), Daimler Airway pod kierownictwem George'a Edwarda Woodsa oraz Handley Page Transport (en) Co Ltd.
Liczą na stworzenie firmy zdolnej do konkurowania z francuską i niemiecką konkurencją i wystarczająco silnej, by rozwijać usługi lotnicze poza Wielką Brytanią, przy minimalizacji dotacji rządowych. W tej perspektywie na wsparcie fuzji przeznacza się milion funtów rozłożonych na dziesięć lat. Osiąga się porozumienie między przewodniczącym Rady Powietrznej a Brytyjskim Towarzystwem Zagranicznym i Kolonialnym,3 grudnia 1923, aby nowa spółka o nazwie Imperial Air Transport Company kupiła istniejące usługi transportu lotniczego. Umowa określa wysokość dotacji rządowych dla nowej spółki: 137 000 £ w pierwszym roku, zmniejszoną do 32 000 £ w dziesiątym roku, a także minimalny przebieg i kary za nieprzestrzeganie warunków umowa. umowa.
Imperial Airways Limited została utworzona w dniu 31 marca 1924z wyposażeniem każdego z uczestników: British Marine Air Navigation Company Ltd, Daimler Airway, Handley Page Transport (en) Ltd oraz Instone Air Line Ltd. Rząd mianuje dwóch dyrektorów, Hamblinga, który jest również prezesem Instytutu Bankowców, oraz majora JW Hillsa , byłego sekretarza skarbu.
Operacje naziemne odbywają się na lotnisku Croydon w południowym Londynie. IAL zaprzestaje świadczenia usług swoich poprzedników w północnym Londynie, ponieważ firma koncentruje się na usługach międzynarodowych, a nie krajowych. Od tego momentu jedyne loty obsługiwane „na północ od Watford” to jednorazowe loty czarterowe.
Problemy Unii z pilotami opóźniają rozpoczęcie operacji do 26 kwietnia 1924, kiedy otwierana jest codzienna linia między Londynem a Paryżem de Havilland DH.34 (en) . Następnie proces przedłużania linii między Anglią a kontynentem kontynuowano z liniami Southampton-Guernsey na1 st May 1924, Londyn-Bruksela-Kolonia, wł 3 maja, Londyn-Amsterdam w dniu 2 czerwcai letni serwis do Londynu-Paryżu-Bazylei-Zurychu on 17 czerwca 1924. Pierwszym nowym samolotem zakupionym przez Imperial Airways jest Handley Page W8f (en) ochrzczony City of Washington , dostarczony w dniu3 listopada 1924. W pierwszym roku działalności firma przewozi 11 395 pasażerów i 212 380 listów. Wkwiecień 1925 19, The Lost World to pierwszy film wyświetlany w locie, na linii Londyn-Paryż.
Z 16 listopada 1925 w 13 marca 1926Alan Cobham odbywa lot studyjny na trasie z Wielkiej Brytanii do Kapsztadu (RPA) iz powrotem na de Havilland DH.50J napędzanym silnikiem Armstronga Siddeley Jaguar. Lot wychodzący przebiega przez miasta Paryż-Marsylia-Piza-Taranto-Ateny-Sollum-Kair-Luksor-Aswan-Wadi Halfa-Atbara-Chartum-Malakal-Mongalla-Jinja-Kisumu-Tabora-Abercorn-Ndola-Broken Hill - Livingstone-Bulawayo-Pretoria-Johannesburg-Kimberley-Blomfontein-Kapsztad. Po powrocie Cobham został odznaczony Krzyżem Sił Powietrznych za swoje zasługi. 30 czerwca 1926 Alan Cobham opuszcza Rochester tym samym samolotem, aby otworzyć trasę do Melbourne i przylatuje dalej 15 sierpnia. Wyjeżdża z Melbourne29 sierpniai po przejechaniu 45.000 km w 78 dni i 320 godzin lotu, było Tamizy Westminster do 1 st października. Cobham zostaje powitany przez Sekretarza Stanu ds. Powietrza, Sir Samuela Hoare'a i otrzymuje tytuł szlachecki przez króla Jerzego V27 grudnia, de Havilland DH.66 Hercules City of Delhi opuszcza Croydon i udaje się na zwiadowczy lot do Indii. Samolot dotarł do Karaczi w dniu6 stycznia i Delhi na 8 stycznia. Samolot został nazwany na cześć Lady Irwin, żony wicekróla, inStyczeń 1927. Lot powrotny rozpoczyna się w dniu1 st luty 1.927 i przybywa do Heliopolis, Kair, dnia 7 lutego. Czas lotu z Croydon w Delhi wynosił 62 h 27 i 32 h 50 między Delhi a Heliopolis. W latach 30. w okresie letnim w weekendy utworzono regularną linię między Londynem a Le Touquet-Paris-Plage .
Regularne usługi zaczynają się w dniu 12 stycznia 1927korzystanie z DH.66 na trasie między Kairem a Basrą, zastępując poprzednią usługę kurierską świadczoną przez RAF. Usługa zostaje rozszerzona na Karaczi po 2 latach negocjacji z władzami. Pierwsze połączenie między Londynem a Karaczi rusza w dniu30 marca 1929i trwa 7 dni. Trasa z Londynu jest samolotem do Bazylei, następnie pociągiem do Genui, lot z Genui do Aleksandrii odbywa się hydroplanem Short S.8 Calcutta. Po podróży pociągiem do Kairu pasażerowie wsiadają do pociągu DH.66 na podróż do Karaczi . Trasa przez Europę i Morze Śródziemne zmienia się kilkakrotnie w kolejnych latach, ale prawie zawsze wiąże się z podróżą pociągiem. Później tego samego roku, trasa została przedłużona, z lotu z Londynu do Delhi ,29 grudnia 1929. WKwiecień 1931, odbywa się eksperymentalny transport poczty między Londynem a Australią. Po wypadku DH „Hercules” w Koepang na wyspie Timor w Holenderskich Indiach Wschodnich poczta została przeniesiona do Darwin przez Fokker VIIb Southern Cross ; dotarcie do Sydney zajmuje łącznie 26 dni. W przypadku lotów pasażerskich odlatujących z Londynu w dniu1 st październik 1.932wschodnia trasa zostaje zmieniona z Persji na arabską stronę Zatoki Perskiej, a Handleys są wprowadzane na odcinku Kair - Karaczi. 29 maja 1933lot poszukiwawczy odbywa się między Anglią a Australią na pokładzie Armstrong Whitworth Atalanta „Astraea” Imperial Airways. Za lot odpowiada major HG Brackley, nadinspektor lotniczy Imperial Airways. Trasa Astraea wiedzie przez Croydon-Paryż-Lyon-Rzym-Brindidsi-Ateny-Aleksandria-Kair, z którego wznawia się normalną trasę do Karaczi, a następnie prowadzi przez Jodhpur-Delhi-Kalkuta-Akyab-Rangoon-Bangkok-Prachuab-Alor Star- Singapur-Palembang-Batavia-Sourabaya-Bima-Kœpang-Bathurst-Darwin-Newcastle Waters-Camooweal-Cloncurry-Longreach-Roma-Toowoomba i dotrzyj do Eagle Farm w Brisbane23 czerwca. Sydney jest odwiedzane w dniu26 czerwca, Canberry na 28 czerwca i Melbourne dalej 29 czerwca. Następuje gwałtowną rozbudową na drogach Wschodu. Startuje pierwszy serwis Londyn - Kalkuta1 st lipca 1933, ten na Rangunie 23 września, Singapur włączony 9 grudnia tego samego roku, a w Brisbane dnia 8 grudnia 1934, Qantas odpowiada za sektor Singapur - Brisbane. W 1934 r. usługa świadczyła tylko transport pocztowy, w kwietniu następnego roku zainaugurowano loty pasażerskie do Brisbane. Pierwszy lot pasażerski między Londynem a Hongkongiem odlatuje z Londynu w dniu14 marca 1936 po utworzeniu odcinka między Penang i Hongkongiem.
28 lutego 1931, cotygodniowe połączenie między Londynem a Mwanza nad Jeziorem Wiktorii w Tanganice, jest częścią proponowanej trasy do Kapsztadu. 9 grudnia 1931, usługa Imperial Airways do Afryki Środkowej rozszerza się eksperymentalnie na Kapsztad w celu transportu poczty bożonarodzeniowej. Samolot używany w ostatnim sektorze, DH.66 City of Karachi, przybywa do Kapsztadu w dniu21 grudnia 1931. 20 stycznia 1932, usługa kurierska między Londynem a Kapsztadem jest otwarta. 27 kwietniata trasa jest otwarta dla pasażerów i trwa 10 dni. Na początku 1933 roku Atalanta zastąpił DH.66 w sektorze Kisumu - Kapsztad. 9 lutego 1936, linia transafrykańska zostaje otwarta przez Imperial Airways między Chartumem a Kano w Nigerii. Ta trasa jest przedłużona do Lagos na15 października 1936 r.
Wodnosamolot Short EmpireW 1937 roku, wraz z wprowadzeniem wodnosamolotów klasy Empire, zbudowanych w warsztatach Short Brothers , Imperial Airways był w stanie zaoferować prawdziwą usługę między Southampton a Imperium Brytyjskim. Podróż do Kapsztadu przebiega przez Marsylię, Rzym, Brindisi, Ateny, Aleksandrię, Chartum, Port Bell, Kisumu i odbywa się dalej konwencjonalnym samolotem do Nairobi, Mbeya i wreszcie do Kapsztadu. Loty badawcze odbywają się również przez Atlantyk i do Nowej Zelandii. W połowie 1937 roku firma świętowała swój tysięczny lot do Imperium Brytyjskiego. Od 1938 roku te nowe hydroplany łączyły również Anglię z Australią przez Indie i Bliski Wschód .
Samoloty Imperial Airways są stosunkowo małe, a większość z nich ma mniej niż 20 miejsc. Około 50 000 pasażerów skorzystało z jego lotów w latach 30. Większość klientów na trasach międzykontynentalnych stanowili członkowie administracji kolonialnej, biznesmeni lub naukowcy. Początkowo tylko zamożni ludzie mogli sobie pozwolić na latanie, ale klientela stopniowo się dywersyfikowała. Doświadczenie tych podróży wiąże się z powolnym lotem i niezbyt daleko od ziemi, o czym entuzjastycznie donoszą ówczesne publikacje.
Imperial Airways zatrudnia wyłącznie męski personel podczas międzylądowań. Inżynierowie, mechanicy i inni menedżerowie, oprócz załóg, korzystają z lotów firmy bez generowania przychodów. Pod koniec lat 30. liczbę członków załogi szacowano na 3000, z których wszyscy mieli być ambasadorami Wielkiej Brytanii i Imperium Brytyjskiego.
W 1934 r. rząd rozpoczął negocjacje z Imperial Airways w celu ustanowienia usługi poczty lotniczej na trasach już obsługiwanych przez firmę. Pośrednio negocjacje te doprowadzą do zwolnienia w 1936 r. sir Christophera Bullocka, stałego podsekretarza stanu w Ministerstwie Lotnictwa, którego komisja śledcza wypłoszyła za nadużycie swojej pozycji w poszukiwaniu stanowiska w radzie spółki. . Program poczty lotniczej zaczyna się zalipiec 1937. Do połowy 1938 r. do Indii dostarczono około 100 ton poczty i podobną ilość do Afryki. W tym samym roku pod kierownictwem A. Lakemana rozpoczęła się budowa terminalu Empire w Victorii pod Londynem. Z tego terminalu nawiązują połączenia kolejowe do Southampton Hydro Port i Croydon Airport. Terminal ten działa do 1980 roku. Aby promować korzystanie z usług pocztowych, w czerwcu ilipiec 1939, Imperial Airways dołącza do Pan American Airways, aby świadczyć specjalne usługi na całym świecie; Imperial przewozi pocztę między Foynes , Irlandią i Hongkongiem , z usługą Pan American między Nowym Jorkiem a Foynes, a także między Hongkongiem i San Francisco. United Airlines kończy ostatni etap między San Francisco a Nowym Jorkiem, przybywając dalej28 lipca. Komandor HWC Algiers wykonał pierwszy lot pocztowy między Anglią a Australią na pokładzie wodnosamolotu krótkiego w 1937 roku.
Imperial Airways operuje na wielu typach samolotów w okresie między jego formacją w Kwiecień 1924 i 1940, kiedy wszystkie samoloty pozostające w służbie zostały przeniesione do BOAC.
Rodzaj obsługiwanego statku powietrznego:
28 marca 1933, w katastrofie samolotu Imperial Airways w Woumen (Belgia) zginęło 15 osób, samolot pilotowany przez Lionela Leleu następnie wykonuje połączenie Londyn - Kolonia przez Brukselę. Wybuch jednego z silników, który stał się przyczyną tragedii.