Helen Ahrweiler

Helen Ahrweiler Obraz w Infobox. Hélène Ahrweiler w 2010 roku. Funkcje
Przewodniczący
Komisji Etyki CNRS ( d )
1993-1997
Pierre Joliot
Członek Akademii Ateńskiej
od 1976
Biografia
Narodziny 29 sierpnia 1926
Ateny
Imię urodzenia Helene Glykatzi
Narodowości Francuski
grecki
Trening National and Capodistrian University of Athens (licencja filozofii ( en ) )
Wydział Listów w Paryżu ( doktorat ) (do1960)
Wydział Literatury Paryża ( doktorat ) (do1966)
Zajęcia Profesor uniwersytecki , historyk , nauczyciel-badacz , bizantynista
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Panthéon-Sorbonne , Wydział Literatury Paryża , Narodowe Centrum Badań Naukowych
Członkiem Królewska Belgijska Akademia Nauk, Literatury i Sztuk Pięknych
Brytyjska Akademia
Królewska Pruska
Akademia Nauk NRD Akademia Nauk
Nagrody
Wymowa

Hélène Glykatzi (po grecku Ελένη Γλύκατζη) wyszła za mąż za Ahrweilera , ur.29 sierpnia 1926do Aten ( Grecja ), jest mediewistą i uniwersyteckim greckim oryginalnym językiem francuskim , specjalistą w dziedzinie studiów bizantyjskich .

Biografia

Pochodząca z greckiej rodziny wypędzonej z Azji Mniejszej , córki Nicolasa Glykatziego i Kalliroé Psaltides, Hélène Glykatzi studiowała w Atenach w Gimnazjum Klasycznym, a następnie w Instytucie Francuskim i Instytucie Angielskim , zanim uczęszczała na zajęcia. Na Wydziale Literatury im. którą ukończyła z filozofii. Następnie w Paryżu uczęszczała do Ecole Pratique des Hautes Etudes i uzyskała doktorat z historii. W 1966 roku uzyskała doktorat z listów poświęconych Bizancjum i morzu , wydany przez Presses Universitaires de France .

W 1955 r. Rozpoczęła pracę w Narodowym Centrum Badań Naukowych jako pracownik naukowy , a następnie uzyskała awans na asystenta naukowego. Plik7 listopada 1958, wyszła za mąż za Jacquesa Ahrweilera, z którym miała córkę Marie-Hélène (żonę Jean-Rocha Giovachiniego). W 1967 roku opuściła CNRS, aby zostać profesorem na Sorbonie .

Była kolejno dyrektorem wydziału historii na wydziale listów w Paryżu ( 1969 - 1970 ), pierwszym wiceprzewodniczącym ( 1970 - 1973 ), a następnie rektorem ( 1976 - 1981 ) Uniwersytetu Paris I (Panthéon-Sorbonne). W 1982 roku François Mitterrand mianowała jej rektorem Académie de Paris, rektorem uniwersytetów paryskich. Pełniła tę funkcję do 1989 roku .

W Luty 1989, Hélène Ahrweiler zostaje mianowana prezesem Centre national d'art et de culture Georges-Pompidou , gdzie zastępuje Jean Maheu . Służy kadencji dwóch i pół roku doSierpień 1991osiągnął granicę wieku 65 lat.

Hélène Ahrweiler była również Przewodniczącą Stowarzyszenia Europejskich Uniwersytetów , Przewodniczącą, a następnie Honorową Przewodniczącą Komisji Etyki Nauk, Wiceprzewodniczącą Wyższej Rady Edukacji Narodowej ( 1983 - 1989 ), Sekretarzem Generalnym Międzynarodowego Komitetu Nauk Historycznych ( 1980 - 1990 ), honorowy prezes Międzynarodowego Stowarzyszenia Studiów Bizantyjskich , ekspert (nauki społeczne i humanistyczne) przy UNESCO , wiceprzewodniczący, a następnie przewodniczący Izby Nauk o Człowieku ( 1982 - 1989 ), wiceprzewodniczący rady orientacyjnej Centre Georges-Pompidou ( 1976 - 1989 ), prezes Europejskiego Centrum Kultury w Delphi , prezes National Theatre of Greece w Atenach, prezes Terra Foundation for the Arts and Education (Chicago-Giverny), członek orientacji komitet Veolia Environnement Institute .

Jest członkiem korespondentem Akademii Brytyjskiej , członkiem stowarzyszonym Królewskiej Akademii Belgii , członkiem korespondentem Akademii Ateńskiej , Berlińskiej Akademii Nauk , Akademii Nauk Bułgarii . Jest również doktorem honoris Causa uniwersytetów w Londynie , Harvardzie , Belgradzie , Nowym Jorku , Limie , Nowym Brunszwiku , Hajfie , Fryburgu i School of Advanced Social and Political Sciences in Athens Studies.

Tom Melanges , w dwóch tomach, został mu ofiarowany przez jego kolegów, uczniów i przyjaciół w 1998 roku pod tytułem Eupsychia .

Publikacje

Dekoracje

Źródło

Uwagi i odniesienia

  1. AHRWEILER Hélène. Rektor Akademii Paryskiej (1982-1989) Publikacje Narodowego Instytutu Badań Edukacyjnych (2008)
  2. SUDOC url wieloletnia .
  3. Była pierwszą kobietą na tym stanowisku. Patrz Kirstin Olsten, Chronology of Women's History , Greenwood Publishing Group, 1994, str. 310 .
  4. Le Monde , 17 lutego 1989 .
  5. Eupsychia. Mieszaniny oferowane Hélène Ahrweiler , 2 t., Paryż, Publications de la Sorbonne, 1998, 1024 s.
  6. Sprawozdanie z André Guillou w Bibliotece Szkoły Charters .
  7. Weryfikacja przez Evelyne Patlagean w czasopiśmie Annales .
  8. Dekret z 14 listopada 2012 r

Linki zewnętrzne