Hugues Lagrange

Hugues Lagrange Funkcjonować
Dyrektor ds. Badań w CNRS
Biografia
Narodziny 15 sierpnia 1951
Żyronda
Narodowość Flaga Francji.svg Francuski
Czynność Socjolog

Hugues Lagrange , urodzony dnia15 sierpnia 1951w Bourg-sur-Gironde jest francuskim socjologiem , dyrektorem ds. badań w CNRS .

Biografia

Jest wnukiem Léo Lagrange'a (podsekretarza stanu ds. organizacji sportu i rekreacji w rządach Frontu Ludowego w latach 1936-1938).

Po ukończeniu studiów ekonometrycznych na Uniwersytecie Paris X Nanterre kontynuował studia w Sciences Po Paris (1975-1977). W 1981 roku obronił pracę doktorską z nauk politycznych pt. Etiologia ruchu strajków we Francji: 1890-1975, którą napisał pod kierunkiem Frédérica Bona (1943-1987) założyciela katedry „Analizy ilościowe” przy CERAT IEP Grenoble.

Spędził siedem lat w Centrum Badawczym ds. Polityki, Administracji i Terytorium (CERAT) oraz IEP w Grenoble , gdzie wykładał. Od 1989 roku związany z Obserwatorium Zmian Socjologicznych (OSC) w Paryżu ( Krajowe Centrum Badań Naukowych - FNSP ), jako specjalista ds. przestępczości nieletnich i polityki karnej.

Współpracuje z czasopismem Sciences Humanes , Esprit , think-tankiem nowej lewicy , pełniącym rolę „intelektualnego rozdroża”. Jest jednym z autorów „République des Idées”, zbioru z Le Seuil w reżyserii Pierre'a Rosanvallona i Thierry'ego Pecha .

Zaprzeczenie kultur

Praca opublikowana w wrzesień 2010 zna pewne medialne echo.

Hugues Lagrange wychodzi od statystycznej obserwacji, że wśród „oskarżonych” w raportach policji sądowej (przed wydaniem orzeczenia sądowego, a więc wiedząc, że podejrzanego uważa się za niewinnego), występuje nadreprezentacja młodych ludzi. ludzi z afrykańskiego Sahelu , by następnie szukać przyczyn tego zjawiska. Oprócz wpływu pochodzenia społecznego uważa, że ​​wyjaśniają tę sytuację różnice kulturowe (ale nie etniczne). Według niego, rodziny tych młodych ludzi „uwikłanych” znajdują się w trudnej sytuacji finansowej, bez szkolenia iz bardzo ograniczonym zrozumieniem kultury kraju przyjmującego, która wpływa na młodych ludzi poprzez ich rodzinną socjalizację. Aby przezwyciężyć ten problem, Lagrange rekomenduje intensyfikację polityki integracyjnej, w szczególności poprzez promowanie edukacji (szczególnie kładzie nacisk w takich przypadkach na rolę matek, z którymi według niego należałoby „pracować odgórnie” ) oraz powstrzymując segregację miejską, czyli gettoizację, zjawisko to nie pozwala na wymazanie różnic kulturowych. Chce także uznania mniejszości jako takiej.

Według magazynu Marianne „jego wnioski są sprzeczne ze zdecydowaną większością prac na przedmieściach, co tłumaczy jej rozpad czynnikami społecznymi”. Z tego powodu wśród jego kolegów „wrogość jest w większości”.

Etnolog Odile Journet-Diallo z Centre for the Study of African Worlds odrzuca koncepcję modelu sahelskiego, który nie „wytrzymuje”, bo nie implikuje żadnej wspólnej i ujednoliconej kultury, krytykuje też samo użycie narzędzia statystycznego .

Éric Fassin krytykuje tę pracę Le Déni des cultures za kulturalistyczne podejście i kwestionuje dane w tej pracy, mówiąc o „zbliżeniu” i „chęci powiększenia problemu” . Sébastien Fath , stając po stronie Huguesa Lagrange'a, potępia „próbę zlinczowania mediów”, którą przeciwstawia „zniuansowanej, wspieranej, oświecającej, pragmatycznej, pozbawionej jakiejkolwiek ideologii refleksji autora ” . Ocenia słowa Erica Fassina „szczególnie przyprawiające o mdłości, zarówno w jego karykaturach myśli Lagrange'a, jego wątpliwych połączeniach... iw jego politycznym wydźwięku. "

Uwagi i referencje

  1. Prezentacja na stronie Socjologicznego Obserwatorium Zmian (OSC) Nauk Po
  2. Katalog SUDOC
  3. Luc Bronner, badacz rozpoczyna debatę na temat wpływu imigracji w dzielnicach gett , Le Monde z dnia 14 września 2010 r.,
  4. Hugues Lagrange, Zaprzeczenie kultur: moje argumenty , Outre-Terre , 2012/3–4 (nr 33-34), strony 101 do 105
  5. Hugues Lagrange, socjolog przedmieścia, przez którego przychodzi przestępstwo , Vladimir Gmeline, marianne.net, 1 st lutego 2013
  6. wywiad w Human Sciences (recenzja) nr 221
  7. „Polygamia: Le Point i socjologiczno-medialna fabrykacja paniki moralnej” , Eric Fassin i Didier Fassin, opublikowana po raz pierwszy w Le Monde , 30 września 2010 r.
  8. „  Zaprzeczenie kultur  : kostka brukowa w stawie Hugues Lagrange” , Sébastien Fath, blogdesebastienfath ,1 st październik 2010.

Publikacje

Pracuje

Raporty z badań

Artykuły (wybór)

Linki zewnętrzne