Hu Yaobang 胡耀邦 | |
Hu Yaobanga w 1953 roku. | |
Funkcje | |
---|---|
Sekretarz Generalny Komunistycznej Partii Chin | |
wrzesień 1980 - Marzec 1987 ( 6 lat i 6 miesięcy ) |
|
Poprzednik | Deng Xiaoping (nieobsadzone od 1967) |
Następca | Zhao Ziyang |
Przewodniczący Komunistycznej Partii Chin | |
Czerwiec 1981 - Październik 1982 ( 1 rok i 4 miesiące ) |
|
Poprzednik | Hua Guofeng |
Następca | Post usunięty z jego inicjatywy |
Biografia | |
Data urodzenia | 20 listopada 1915 |
Miejsce urodzenia | Hunan , Chiny |
Data śmierci | 15 kwietnia 1989 |
Miejsce śmierci | Jiangxi , Chińska Republika Ludowa |
Narodowość | Chiny |
Partia polityczna | Chińska Partia Komunistyczna |
Dzieci | Hu Deping (pl) |
Hu Yaobang ( chiński : 胡耀邦Pinyin : Hu Yaobāng , Wade-Giles : Hu Yao-pang), urodzony20 listopada 1915w Hunan i zmarł dnia15 kwietnia 1989w Jiangxi był sekretarzem generalnym Komunistycznej Partii Chin od 1980 do 1987 roku. W 1987 roku został odwołany ze stanowiska szefa Partii po protestach studenckich. Hu odegrał ważną rolę w programie „ Boluan Fanzheng ”.
Urodzony w Linyang w prowincji Hunan w chłopskiej rodzinie, Hu opuścił dom w wieku 14 lat, aby dołączyć do Komunistycznej Ligi Młodzieży. W 1933 udał się do chińskiej bazy sowieckiej w Jiangxi i wstąpił do Komunistycznej Partii Chin. Uczestniczył w Długim Marszu i służył w Armii Czerwonej pod dowództwem Deng Xiaopinga . Był wówczas członkiem zespołu roboczego KC i sekretarzem Ligi Młodzieży Komunistycznej w oddziale wojskowym.
Po założeniu Republiki Ludowej , na1 st październik 1949został sekretarzem komitetu partyjnego dla regionu Syczuanu Północnego i przewodniczącym administracji regionalnej. W 1952 udał się za Dengiem do Pekinu i został sekretarzem Komitetu Centralnego Chińskiej Ligi Młodzieży Komunistycznej , którą piastował przez 15 lat; następnie w 1965 r. pierwszy sekretarz komitetu partyjnego prowincji Shaanxi . Następnie dał się poznać w Chinach i za granicą podczas wielu podróży.
Podczas Rewolucji Kulturalnej , uważany za bliski Liu Shaoqi , został odsunięty od władzyListopad 1966. Następnie zostaje zmuszony do zamieszkania na wsi, a następnie zostanie umieszczony w areszcie domowym na 2 lata.
W 1972 powrócił na czoło w ślad za Deng Xiaopingiem. W 1975 roku zreorganizował Chińską Akademię Nauk i był odpowiedzialny za rehabilitację intelektualistów, którzy padli ofiarą rewolucji kulturalnej, zyskując tym samym popularność w kręgach reformistycznych.
Po protestach na placu Tian'anmen wKwiecień 1976, podczas pogrzebu byłego premiera Zhou Enlaia , Deng i Hu ponownie zostają odsunięci od władzy.
Po raz kolejny zrehabilitowany w 1977 roku Hu Yaobang został wybrany w sierpniu tego roku do KC na 11 th CCP Politbiura . Następnie wstąpił do Biura Politycznego wgrudzień 1978. W 1980 roku został sekretarzem generalnym partii i został przewodniczącym partii po rezygnacji Hua Guofeng inCzerwiec 1981. Odgrywa wiodącą rolę w XII th Zjeździe w 1982 roku postanowił zrezygnować tytuł przewodniczącego partii „zbyt sugestywny minionego maoistów”, aby zachować tylko że z sekretarzem generalnym.
Chociaż Deng Xiaoping zachował prawdziwą władzę, Hu Yaobang był formalnie numerem 1, pełniąc funkcję sekretarza generalnego KPCh w latach 1980-1987.
Gdy Deng Xiaoping stopniowo odzyskiwał kontrolę nad Komunistyczną Partią Chin, rywal Denga, Hua Guofeng, został zastąpiony przez Zhao Ziyanga na stanowisku szefa rządu Rady Państwa w 1980 roku, a przez Hu Yaobanga na przewodniczącego partii w 1980 roku. 1981. Hu został również mianowany sekretarzem generalnym Rady Państwa. Komunistycznej Partii Chin w 1980 r., ale do połowy lat 90. de facto kierował nim Deng, chociaż jego jedynym oficjalnym tytułem był przewodniczący Centralnej Komisji Wojskowej Partii Komunistycznej .
Według sinologów Hu Yaobang słynie z jednej strony z rehabilitacji tysięcy Chińczyków prześladowanych podczas rewolucji kulturalnej (1966-1976), a z drugiej z „samokrytyki chińskiej polityki w Tybecie”. gdzie opowiadał się za autonomią ”i„ głosił poszanowanie wolności przekonań ”.
Mao Zedong zmarł w 1976 roku, Banda Czterech została aresztowana wPaździernik 1976 a Deng Xiaoping zostaje zrehabilitowany w lipiec 1977.
Hu Yaobang był wówczas odpowiedzialny za rehabilitację przywódców partii wyeliminowanych przez Mao podczas rewolucji kulturalnej. Intelektualiści są rehabilitowani przez tysiące. Przywódcy wyeliminowanej Partii stopniowo wracają na swoje miejsce: Peng Zhen , Chen Yun , Bo Yibo … Zmarłe ofiary są też rehabilitowane pośmiertnie: Peng Dehuai , Liu Shaoqi… W 1979 roku przyszła kolej na „prawicowców”. W 1980 Hu Feng został również zrehabilitowany.
W maj 1980Hu Yaobang przeprowadził inspekcję w Tybecie. Po tej wizycie Hu Yaobang dokonał „samokrytyki chińskiej polityki w Tybecie ”, „wzywał do większej autonomii i głosił poszanowanie wolności przekonań”.
Sinolog Philippe Paquet wskazuje, że Hu Yaobang chciał „bardziej szacunku polityki wobec Tybetu”. Deshayes Laurent i Frédéric Lenoir rozważyć analiza Hu Yaobang dołączył do krytyki przez 10 -tego Panczenlamy w jego petycji 70 000 znaków i tybetańskiego rządu na uchodźstwie „polityki chińskiej w Tybecie jest podobna do kolonializmu , Tybetańczycy są niedostatecznie reprezentowane w administracja regionalna, ich poziom życia spadł od wyzwolenia w latach 1951-59, kulturze grozi zanik z powodu braku nauki języków i religii”.
Chociaż Hu był zagorzałym reformatorem i jednym z ważnych współpracowników Deng Xiaopinga, w 1987 roku został zmuszony do rezygnacji ze stanowiska sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chin; oficjalnie wyjeżdżam16 stycznia. Hu został oskarżony o popełnienie „błędów w kwestiach dotyczących ważnych zasad politycznych” i „burżuazyjnego liberalizmu”. Deng zmusił Hu do rezygnacji w wyniku serii protestów studenckich pod koniec 1986 r. , co twardogłowi uważali za konsekwencję tolerancji Hu i być może jego empatycznego stosunku do inteligencji liberalnych Chin, które naciskały na większą wolność polityczną i reformy. Zarzucano mu także „pomyłki w stosunkach chińsko-japońskich”. Katia Buffetrille wskazuje, że Komunistyczna Partia Chin nie jest jednolitą jednostką i że konflikty są tam powszechne.
W Styczeń 1987Hu Yaobang zostaje zmuszony do rezygnacji z funkcji sekretarza generalnego Komunistycznej Partii Chin. Fala studenckich demonstracji sprzyjających demokracji rzeczywiście miała miejsce pod koniec 1986 roku , do których niewątpliwie podzielał demokratyczne przekonania. Jednak Hu Yaobang zachowa swoje miejsce w Stałym Komitecie Biura Politycznego.
On umarł na 15 kwietnia 1989, po zawale serca. Jest podziwiany za odwagę pod koniec rewolucji kulturalnej i rolę w reformach. W całym kraju odbywają się spontaniczne protesty, które zmuszają rząd do zorganizowania na jego cześć państwowego pogrzebu w dniu22 kwietnia.
Jego śmierć zaburza równowagę między reformatorami a konserwatystami w Stałym Komitecie Biura Politycznego i jest głównym impulsem do protestów na Placu Tian'anmen wiosną 1989 roku. Według sinologa Jean-Pierre'a Cabestana był postacią opiekuńczą ruchu studenckiego „ponieważ był symbolem reform politycznych, które zatrzymały się po jego dymisji”.
Po pogrzebie Hu jego ciało zostało poddane kremacji, a jego prochy pochowano na Cmentarzu Rewolucyjnym Babaoshan , cmentarzu w Pekinie zarezerwowanym dla wyższych urzędników partyjnych. Żona Hu, Li Zhao, niezadowolona z lokalizacji grobu, uzyskała od rządu pozwolenie na przeniesienie szczątków męża w bardziej odpowiednie miejsce. Ostatecznie prochy zostały przewiezione do dużego mauzoleum w Gongqing, Jiangxi. To mauzoleum jest prawdopodobnie najbardziej imponującym ze wszystkich grobów przywódców KPCh.
Li Zhao zebrał fundusze na budowę grobowca ze źródeł prywatnych i publicznych oraz z pomocą syna wybrał odpowiednią lokalizację w Gongqing. Grobowiec został zbudowany w formie piramidy na szczycie wzgórza. 5 grudnia 1990, prochy Hu Yaobanga zostały przewiezione do Gongqing, niesione przez jego najstarszego syna, Hu Depinga . W ceremonii wzięło udział Wen Jiabao , wielu urzędników Jiangxi i 2000 członków Komunistycznej Ligi Młodzieży. Z tej okazji fabryki i szkoły Gongqing zostały zamknięte, aby umożliwić mieszkańcom uczestnictwo w ceremonii. Li Zhao wygłosił przemówienie, w którym wyraził wdzięczność rządowi i ludziom, którzy umożliwili pochówek.
Historia i idee Hu Yaobanga są uciszane w Chinach, gdzie partia robi wszystko, aby jak najmniej rozmawiano o tej niezgrabnej postaci. Jednak niespodziewanie chińska potęga oficjalnie obchodziła rocznicę jego urodzin wlistopad 2005 podczas dyskretnej ceremonii.
W 1981 roku Hu Jintao poznał Hu Depinga, najstarszego syna Hu Yaobanga. Hu Deping, absolwent historii na Uniwersytecie Pekińskim, był wówczas wicedyrektorem Muzeum Historii Chin. Poprzez Hu Depinga, Hu Jintao zbliża się do Hu Yaobanga. Ten ostatni oferuje Hu Jintao kierownictwo Chińskiej Ligi Młodzieży Komunistycznej . Rzeczywiście, podczas XII XX Zjeździe (wrzesień 1982), Hu Jintao zostaje zastępcą członka Komitetu Centralnego i pierwszym sekretarzem krajowym Ligi Młodzieży Komunistycznej.
Niektórzy dyplomaci uważają, że uroczystość ta była wyrazem reformatorskiego pragnienia ze strony prezydenta Hu Jintao, do tej pory mało znanego z jego demokratycznych idei. Inni uważają, że przesłanie to jest wewnętrzne w partii, skierowane do kierownictwa Ligi Młodzieży Komunistycznej, w której Hu Yaobang był numerem 1 pod koniec lat 70. Upamiętnienie to byłoby wówczas hołdem dla tego pokolenia i Hu Jintao. operacja uwodzenia.
W kwiecień 2010, chiński premier Wen Jiabao pisze w „Dzienniku Ludowym” , oficjalnym organie KPCh, serdecznym hołdzie i wyrazie uczucia dla Hu Yaobanga: „Trzymam jego cenne nauki w moim sercu, nie pozwalam sobie – nawet luzom, ani zapomnieć o jego przykładzie. Jego styl i postawa miały ogromny wpływ na moją pracę, naukę i moje życie ”. I na zakończenie: „Piszę ten artykuł, aby zaświadczyć, jak bardzo za nim tęsknię”.
Według Jean-Philippe Béja, dyrektora ds. badań w CERI, Hu Yaobang był „zwolennikiem socjalizmu o ludzkiej twarzy, który wierzył w socjalizm, ale był gotowy do dyskusji z tymi, którzy w niego nie wierzą”.
14 th Dalajlama powiedział, że postawa Chin zrehabilitować chiński przywódca Hu Yaobang był pozytywny rozwój: „Podziwiam odwagę Hu Yaobang. W 1980 odwiedził Tybet i zmniejszył liczbę chińskich osadników Han w Tybecie, „dodając, że problemy spowodowane przez człowieka powstają z powodu ignorancji i braku właściwej wiedzy i informacji. Tybetańczycy pamiętają Hu Yaobanga jako jedynego chińskiego przywódcę, który formalnie przeprosił ich za działania partii w Tybecie. Hu Yaobang był samotnym głosem poparcia w Tybecie. Wśród jej propozycji reform, zlekceważonych przez partię, można zauważyć: zgodę na autonomię regionalną w Tybecie; usuwanie zbędnych ramek; pomoc dla Tybetańczyków na hodowlę zwierząt i rolnictwo; ożywienie gospodarki Tybetu poprzez zmniejszenie obciążeń podatkowych obywateli.
W 2006 r. Liu Xiaobo , laureat Pokojowej Nagrody Nobla z 2010 r. , wskazał, że w latach 80. w samej KPCh pojawiła się „oświecona frakcja reformistyczna”, posiadająca władzę decyzyjną, która opowiadała się za wdrażaniem reform politycznych i gospodarczych jednocześnie tempo. Dwaj „oświeceni” sekretarze generalni KPCh, Hu Yaobang i Zhao Ziyang, działali zgodnie z wolą Chińczyków. Zmarginalizowały frakcję konserwatywną i położyły kres prądom lewicowym. Zaproponowali początek demokratyzacji politycznej. Ale ten ruch demokratyczny nie był dojrzały i nie wykazywał koniecznej determinacji i umiejętności politycznych. Twarda frakcja partii, reprezentowana przez Deng Xiaopinga, eliminowała członków oświeconej frakcji, uważanych za zdrajców.
Hu Deping , syn Hu Yaobanga, poślubił jedną z córek An Ziwena .