CRO Magnon man | ||||
![]() Czaszka jednej z osób ( Cro-Magnon 1 ) znaleziona w schronie w Cro-Magnon | ||||
Informacje kontaktowe | 44 ° 56 ′ 25 ″ na północ, 1 ° 00 ′ 35 ″ na wschód | |||
---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||
Region | Nowa Akwitania | |||
Departament | Dordogne | |||
Dolina | Vezere | |||
Sąsiednie miasto | Les Eyzies-de-Tayac-Sireuil | |||
Data | 27680 lat AP | |||
Okres geologiczny | Górny plejstocen | |||
Epoka geologiczna | Górny paleolit | |||
Odkryto na | 1868 | |||
Odkrywcy | Louis Lartet | |||
Cechy szczególne | Pierwsza skamielina Homo sapiens zidentyfikowana jako taka w Europie | |||
Zidentyfikowano w | Homo sapiens | |||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Cro-Magnon to pierwotnie nazwa nadana do zestawu kopalnych szczątków z Homo sapiens odkryte w 1868 roku przez Louisa Lartet na terenie schroniska Cro-Magnon , w Eyzies-de-Tayac ( Dordogne , Francja), miejsce, do którego zawdzięcza swoją nazwę ( cros oznacza „pusty” w języku prowansalskim ).
Termin ten został przedłużony do końca XIX th century do wszystkich przedstawicieli gatunku Homo sapiens znalezione w Europie w górnego paleolitu , od około 45.000 i 12.000 lat przed teraźniejszością . To drugie znaczenie stało się jednak dziś rzadkie w literaturze naukowej i jest obecnie używane głównie w języku potocznym. Obecnie naukowcy używają zamiast tego wyrażeń Homo sapiens i Modern Man .
Nazwa „Cro-Magnon” pochodzi od toponimu odnoszącego się do małego schroniska skalnego znajdującego się w miejscowości Eyzies-de-Tayac-Sireuil . Sam toponim jest francyzacją oksytańskiego Cròs-Manhon / k r ɔ . m a . Ɲ u / . Pierwszy element oznacza „wydrążona, jaskinia”, podczas gdy drugi może oznaczać „duży” (od łacińskiego magnus ) lub być imieniem osoby.
W 1868, minister ds. instrukcji publicznych dowiaduje się o doniesieniach o ważnym odkryciu w Tayac. Powierzył geologowi Louisowi Lartetowi zadanie sprawdzenia jego autentyczności. Odnosi się to do tego, że ludzkie szkielety zostały znalezione pod nasypem utworzonym przez piargi ze skalistej skarpy powyżej. Budowa linii kolejowej Niversac-Agen w kierunku1863, dała już początek pożyczkom gruntowym, ale jest to budowa pobliskiej drogi w marcu 1868co prowadzi do odkrycia ludzkich szczątków. Louis Lartet prowadzi wykopaliska na miejscu, jednym z wielu schronisk skalnych na klifie Les Eyzies . Odkrywa pięć szkieletów powiązanych z innymi fragmentarycznymi szczątkami. Wśród pięciu szkieletów jest dorosły po pięćdziesiątce ( Cro-Magnon 1 ), dwóch innych dorosłych mężczyzn (Cro-Magnon 3 i 4), których wzrost osiągnął 1,80 m , kobieta (Cro-Magnon 2) i noworodek w co prawdopodobnie było pochówkiem, przypisywanym wówczas oryniakom . W tamtym czasie termin ten obejmował to, co dziś nazywamy oryniakiem i grawecjaninem .
Skull of a Cro-Magnon Man (mężczyzna)
Skull of a Cro-Magnon Man (kobieta)
W 2002 roku nowe datowanie pozostałości tego miejsca wyjaśniło wiek pochówku. Pochodzi z okresu graweckiego i skamieniałości z Cro-Magnon 1 , 27 680 lat wcześniej (± 270 lat).
W kolejnych badaniach paleopatologicznych czaszki Cro-Magnon 1 zaproponowano kilka hipotez i diagnoz wyjaśniających uszkodzenia kości czaszki. 2018, A medyczny tomografii komputerowej Badanie następuje przez mikrotomografii rentgenowskiej z trójwymiarowej rekonstrukcji twarzy, sugeruje obecność nerwiakowłókniaki (guzy łagodne wzdłuż ścieżki nerwów obwodowych ) odpowiadającą choroby genetycznej , typ nerwiakowłókniakowatość I .
Szkielety odkryte przez Louisa Larteta , w tym szkielet stosunkowo starej osoby, czasami nazywanej „Starym Człowiekiem”, zostały użyte przez Armanda de Quatrefages i Ernesta Hamy'ego do zdefiniowania1874"rasa Cro-Magnon", odróżniająca ją od innych "ras" ("rasa Truchère", "rasa Grenelle" itp. ) zgodnie z koncepcjami antropologii fizycznej tamtych czasów. Podczas gdy inne nazwy zdefiniowane przez Quatrefages i Hamy popadły w zapomnienie, nazwa „Cro-Magnon man” odniosła wielki sukces i została użyta do określenia wszystkich skamieniałości współczesnych ludzi stopniowo odkrywanych w Europie Zachodniej (Dordogne, Grimaldi caves , itp.) .
Następnie inne wyrażenia pochodzące powstały takie jak Proto-Cro-Magnon , wyznaczanie Homo sapiens z Bliskiego Wschodu ( Qafze i Magharat as-Suchul ) i Cro-Magnoïdes lub Cromagnoïdes , wyznaczenie tych Europy obecnej w mezolitu .
Społeczność naukowa w dużej mierze porzuciła dziś określenie „człowiek z Cro-Magnon” na rzecz określenia Homo sapiens i współczesnego człowieka .
„The Cro-Magnon Man” pozostaje jednak w języku potocznym, jak w piosence Four Barbus z 1955 roku .
Według paleogenetycznego badania opublikowanego w 2016 roku, opartego na 51 europejskich skamielinach Homo sapiens datowanych na okres od 45 000 do 7 000 lat wcześniej , populacje europejskie z czasów kromagnonu ( Gravettian ) uczestniczyły jedynie na marginesie dziedzictwa genetycznego obecnego europejskiego populacje. Kilka późniejszych fal osadnictwa z Bliskiego Wschodu lub Europy Wschodniej rzeczywiście głęboko zmieniło skład genetyczny populacji europejskich między ostatnim maksimum zlodowacenia a epoką brązu , za każdym razem wymazując ważną część poprzedniego tła genetycznego. Chociaż zamieszkiwał Europę w górnym paleolicie , człowiek z Cro-Magnon ma średnio tylko 10 do 15% udziału w dziedzictwie genetycznym współczesnych Europejczyków .