podwodny hokej podwodny lub ośmiornicowy hokej | |
Międzynarodowa federacja | Światowa Konfederacja Działalności Podwodnej (CMAS) |
---|---|
Zawodnicy / drużyna | 6 |
Dwóch graczy, noszenie czapki i kije o różnych kolorach, konkurujących podwodny o krążek (zazwyczaj w jasnych kolorach, aby łatwiej było dostrzec) w Tuluzie , we Francji . | |
Hokej podwodny ( hokej podwodny lub Octopush ) jest sport zespół, który odgrywa w bezdechu na dnie basenu .
Gra przeciwstawia się, na basenie, dwóm drużynom, na dwie połowy trwające od 8 do 15 minut. Celem gry jest postęp w bezdechu poprzez popchnięcie lub podanie krążka o wadze od 1 do 1,5 kilograma przy użyciu specjalnego drążka w celu doprowadzenia go do bramki przeciwnika. Bramki są umieszczane na dole na końcach basenu.
W każdej drużynie jest sześciu graczy, a na skraju puli maksymalnie czterech zmienników. We Francji zespół składa się z trzech obrońców (prawy pivot, tylny (środkowy) i lewy pivot) oraz trzech napastników (prawoskrzydłowy, środkowy i lewoskrzydłowy).
W wyniku określonych fauli gracz może zostać ukarany „więzieniem”, zmniejszając w ten sposób liczbę graczy swojej drużyny w wodzie. Kiedy gracz jest w więzieniu, siedzi na krześle poza basenem. Kara pozbawienia wolności, w zależności od wagi przestępstwa, może wynosić 1, 2, 5 lub ostateczne wydalenie.
Aby wyróżnić się w wodzie, każda drużyna jest oznaczona kolorem białym lub czarnym. Ten kolor jest kolorem kija i czapki graczy.
Zawodnicy używają maski, tuby , za pomocą której można śledzić przebieg gry, łapiąc oddech na powierzchni, z ochraniaczem na zęby, płetwami, specjalną dla każdej drużyny czapką chroniącą uszy (czapka do gry w piłkę wodną), rękawica ochronna i tyłek (często różne w zależności od stylu) (~ 30 cm długości).
Kolba miała być do 2009 r. Wykonana z materiału pływającego, najczęściej z drewna jesionowego lub bukowego). Od 2009 roku nie jest to już obowiązkowe. Tak więc obecnie osady są często wykonywane z materiałów kompozytowych na bazie żywicy i włókna szklanego.
Ostatnio , Podczas oficjalnych zawodów obowiązkowe jest założenie ochraniacza na zęby, przymocowanego do elastycznej fajki, podczas oficjalnych zawodów w celu ochrony zębów.
Krążek ma około 8 cm średnicy i 5 cm grubości. Waży około 1,3 kg .
Bramki ze stali obrobionej lub nierdzewnej mają kształt kątownika o długości około 3 metrów. Objętość bramki jest ograniczona misą o wymiarach 300 cm × 12 cm i wysokości 18 cm na tylnej ścianie bramki.
Gra toczy się na dnie basenu. Minimalny obszar gry to 300 metrów kwadratowych. Dno basenu musi być płaskie z maksymalnym nachyleniem 5%.
Głębokość musi wynosić od 1,80 m do 4,00 m (od 2,00 m do 3,65 m +/- 10%).
Te wymiary regulacyjne nie zawsze są przestrzegane, a baseny nie zawsze są zaprojektowane do uprawiania podwodnego hokeja.
Mecze sędziowane są przez dwóch sędziów w wodzie i jednego poza wodą. Sędziowie stolikowi zapisują wynik w protokole meczu, dbają o stoper (czas trwania meczu, czas trwania „więzień” przyjmowanych przez zawodników). Sędziowie komunikują się ze sobą za pomocą gestów, sędzia znajdujący się poza wodą jest głównym sędzią, który działa jako sztafeta dla pozostałych.
Ponieważ ważna część akcji rozgrywa się pod wodą, aby niczego nie przegapić, widzowie mogą:
Podwodny hokej wymaga płaskiego, regularnego i śliskiego dna. Te ograniczenia uniemożliwiły rozwój podwodnego hokeja na morzu.listopad 2010, pływająca platforma łodzi podwodnej została przetestowana w Hyères we Francji. Pierwotnie opracowany przez Géralda Mullera, który zginął w wypadku nurkowym w rsierpień 2009w wieku 23 lat finalizację tego placu zabaw prowadzili jego bracia. Ten postęp technologiczny niewątpliwie umożliwi znaczący rozwój aktywności nadmorskiej.
Ten sport został stworzony w 1954 roku w Portsmouth przez Alana Blake'a. Żałował zimna i spadku aktywności pływackiej zimą i postanowił stworzyć sport zespołowy. Początkowo grano z butlami do nurkowania i długimi kijami do hokeja na lodzie , ale szybko skróciło kije i przeszło na fajki.
Wszystkie federacje na świecie potrzebowały około piętnastu lat, aby zjednoczyć się w tej szybszej grze i to w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku zasady zostały ujednolicone na całym świecie.
Od tamtej pory hokej podwodny rozwijał się nadal, jednocząc się wokół Światowej Konfederacji Działalności Podwodnej (CMAS), gdzie został oficjalnie uznany w 1978 roku.
W 1964 roku w paryskim klubie Centrale Sous-Marine grupa nurków wyobraziła sobie HO-SU-MA (podwodny hokej, wymawiany z akcentem Pacyfiku), twierdząc, że chodzi o starą polinezyjską grę, która była bawił się palmą kokosową i ważonym kokosem w lagunach Polinezji. Ta gra była rozgrywana w 1964, 1965, 1966 roku na basenach Edouard Pailleron i Molitor , z okrągłym prowadzeniem francuskiej marynarki wojennej i ściągaczką do okien Taoau (która często pękała). W każdej drużynie było trzech nurków, którzy nurkowali z rurką na szerokości basenu lub z butelką na całej długości.
To właśnie w Montauban w 1968 roku po raz pierwszy pojawił się podwodny hokej w nowoczesnej odsłonie. W Kanadzie podwodny hokej (powszechnie nazywany podwodnym hokejem w Quebecu ) pojawił się w 1962 roku .
Opracowano bardzo wiele taktyk, niemniej jednak można wyróżnić kilka klasycznych, szeroko stosowanych schematów.
Popularną taktyką jest gra trzema napastnikami i trzema obrońcami. Na początku napastnicy nazywani lewym skrzydłowym, środkowym i prawym skrzydłowym tworzą trójkąt. Środkowy napastnik jest najbardziej zaawansowany, skrzydłowi po jego boku są nieco z tyłu. Po włączeniu trzy tylne, zwane lewą osią, środkową tylną i prawą osią tworzą odwrócony trójkąt w stosunku do przodu. Każdy z dwóch czopów jest przyklejony do odpowiedniego skrzydłowego (lewego i prawego), tył jest nieco z tyłu.
Inną techniką, która jest również bardzo popularna, jest gra z obrońcą, trzema pomocnikami (lewy, środkowy i prawy) oraz dwoma napastnikami.
Często rozgrywa się także grę „2-2-2”.
Starsze techniki zostały zorganizowane z bardzo wycofanym „bramkarzem” nie uczestniczącym w budowie gry, dzięki czemu mogliśmy znaleźć drużyny grające „1-2-1-1-1”.
Wypadki zdarzają się bardzo rzadko i na ogół są łagodne.
Najczęstsze powierzchowne urazy to:
Poważniejsze obrażenia czasami napotykane są powiązane:
Wypadki bezdechu napotykane podczas tradycyjnych testów bezdechu ( omdlenia itp.) Nie występują, ponieważ bezdechy są stosunkowo krótkie i dynamiczne.
Hokej podwodny to zorganizowany sport, który we Francji zależy od Francuskiej Federacji Badań i Sportu Podwodnego (FFESSM), aw Kanadzie od Kanadyjskiego Stowarzyszenia Gier Podwodnych ( CUGA ).
Są mistrzostwa każdego kraju, kontynentu, a także mistrzostwa świata.
Do 2012 roku dwie rywalizujące ze sobą struktury CMAS i WAA rywalizowały o rolę ponadnarodowej organizacji podwodnego hokeja.
CMAS , który jest historyczna struktura nie została dostatecznie skoncentrowana na podwodnego hokeja dla niektórych federacji. To właśnie w następstwie tego sporu w 2007 roku narodziło się WAA (World AquaChallenge Association), do którego przyczyniły się federacje Nowej Zelandii, Australii i Ameryki.
Od 2012 roku WAA zanikło, CMAS ponownie stał się ponadnarodową organizacją organizującą wzorcowe mistrzostwa.
W programie mistrzostw znajdują się cztery kategorie:
Rok | Lokalizacja | Pierwszy | druga | Trzeci |
---|---|---|---|---|
1984 | Chicago | Australia | Nowa Zelandia | Stany Zjednoczone |
1986 | Adelaida | Australia | Nowa Zelandia | Stany Zjednoczone |
1988 | Amersfoort | Nowa Zelandia | Stany Zjednoczone | Australia |
1990 | Montreal | Australia | Nowa Zelandia | Stany Zjednoczone |
1992 | Wellington | Afryka Południowa | Australia | Nowa Zelandia |
1994 | Wielka Korona | Australia | Afryka Południowa | UK |
1996 | Durban | Afryka Południowa | Australia | Francja |
1998 | San Jose | Afryka Południowa | Australia | Stany Zjednoczone |
2000 | Hobart | Australia | Kanada | Afryka Południowa |
2002 | Calgary | Australia | Kanada | Afryka Południowa |
2004 | Christchurch | Holandia | Nowa Zelandia | Australia |
2006 | Sheffield | Australia | Kanada | Francja |
2008 | Durban | Australia | Afryka Południowa | Holandia |
2011 | Coimbra | UK | Australia | Nowa Zelandia |
2013 | Eger | UK | Nowa Zelandia | Australia |
2016 | Afryka Południowa | Nowa Zelandia | Francja | |
2018 | Quebec | Nowa Zelandia | Francja | indyk |
Rok | Lokalizacja | Pierwszy | druga | Trzeci |
---|---|---|---|---|
1980 | Vancouver | Holandia | UK | Stany Zjednoczone czy Australia (?) |
1982 | Brisbane | Australia | Nowa Zelandia | Kanada |
1984 | Chicago | Australia | Holandia | UK |
1986 | Adelaida | Kanada | Australia | Nowa Zelandia |
1988 | Amersfoort | Australia | Holandia | Kanada |
1990 | Montreal | Australia | UK | Kanada |
1992 | Wellington | Australia | Nowa Zelandia | Afryka Południowa |
1994 | Wielka Korona | Australia | Afryka Południowa | Nowa Zelandia |
1996 | Durban | Australia | Afryka Południowa | Nowa Zelandia |
1998 | San Jose | Francja | Afryka Południowa | Australia |
2000 | Hobart | Australia | Francja | Kanada |
2002 | Calgary | Australia | Nowa Zelandia | Francja |
2004 | Christchurch | Nowa Zelandia | Australia | Francja |
2006 | Sheffield | Nowa Zelandia | Holandia | Francja |
2008 | Durban | Francja | Nowa Zelandia | Afryka Południowa |
2011 | Coimbra | Australia | Afryka Południowa | Kolumbia |
2013 | Eger | Francja | Nowa Zelandia | Australia |
2016 | Australia | indyk | UK | |
2018 | Quebec | Nowa Zelandia | UK | Kolumbia |
Ostatnie Mistrzostwa Europy odbyły się w Marsylii w rMaj 2005. W 2007 roku zastąpiły je mecze CMAS , które odbywały się we Włoszech w Bari , z ograniczoną liczbą drużyn.
Rok | Lokalizacja | Pierwszy | druga | Trzeci |
---|---|---|---|---|
1985 | UK | Holandia | Francja | |
1987 | UK | Francja | Holandia | |
1989 | UK | Francja | Holandia | |
1991 | Charleroi | UK | Francja | Holandia |
1993 | Sheffield | Francja | UK | Holandia |
1995 | Ammersfort | Francja | UK | Holandia |
1997 | Reims | Francja | Holandia | UK |
1999 | Kranj | Holandia | Francja | UK |
2001 | Belgrad | Holandia | Francja | UK |
2003 | San Marino | Holandia | Francja | Jugosławia |
2005 | Marsylia | Francja | UK | Holandia |
2007 | Bari | Francja | indyk | Hiszpania |
2008 | Stambuł | |||
2009 | Kranj | UK | Afryka Południowa | Francja |
2011 | Coimbra | |||
2017 | Francja | Hiszpania | UK |
Rok | Lokalizacja | Pierwszy | druga | Trzeci |
---|---|---|---|---|
1985 | UK | Holandia | Francja | |
1987 | Holandia | UK | Francja | |
1989 | Holandia | UK | Francja | |
1991 | Charleroi | Holandia | UK | Francja |
1993 | Sheffield | UK | Holandia | Francja |
1995 | Ammersfort | Francja | UK | Holandia |
1997 | Reims | Francja | Holandia | UK |
1999 | Kranj | Holandia | Francja | UK |
2001 | Belgrad | Holandia | Francja | UK |
2003 | San Marino | Francja | Holandia | UK |
2005 | Marsylia | Holandia | Francja | UK |
2007 | Bari | Francja | indyk | Słowenia |
2008 | Stambuł | indyk | UK | Francja |
2009 | Kranj | Francja | Afryka Południowa | UK |
2011 | Coimbra | |||
2017 | indyk | UK | Francja |
Mistrzostwa Francji obejmują dwie kategorie kobiet i cztery męskie dla dorosłych. Poprzedzają ją mistrzostwa regionalne, na zakończenie których zakwalifikowane drużyny integrują różne dywizje mistrzostw Francji.
Co roku do gry trafia trofeum dla najlepszych drużyn męskich i żeńskich.
Organizowane są również mistrzostwa według kategorii wiekowych dla nieletnich (benjaminów, minimów, kadetów i juniorów). Pierwsze mistrzostwa Francji zostały zorganizowane w Reims w 1982 roku . Najlepsze trofeum za progresję jest przyznawane co roku na koniec mistrzostw Francji D1. Trofeum podkreślające najważniejszy postęp trafia do najlepszej drużyny żeńskiej, drugie do najlepszej drużyny męskiej. Kształt tego trofeum, jakim jest krzesło, bierze się stąd, że na początku nagradzał drużynę, która miała najwięcej zawodników w „więzieniu”. Po kilku latach, aby uniknąć niezdrowej rywalizacji, przyznano ją drużynie, która osiągnęła największy postęp w porównaniu z rokiem poprzednim. To wyjątkowe trofeum jest przechowywane przez rok przez drużynę, która je zdobyła, a w następnym roku jest ponownie wprowadzane do gry.