Podwodny hokej

podwodny
hokej podwodny lub ośmiornicowy hokej
Międzynarodowa federacja Światowa Konfederacja Działalności Podwodnej (CMAS)
Zawodnicy / drużyna 6
Przykładowa ilustracja artykułu Underwater Hockey
Dwóch graczy, noszenie czapki i kije o różnych kolorach, konkurujących podwodny o krążek (zazwyczaj w jasnych kolorach, aby łatwiej było dostrzec) w Tuluzie , we Francji .

Hokej podwodny ( hokej podwodny lub Octopush ) jest sport zespół, który odgrywa w bezdechu na dnie basenu .

Gra

Gra przeciwstawia się, na basenie, dwóm drużynom, na dwie połowy trwające od 8 do 15 minut. Celem gry jest postęp w bezdechu poprzez popchnięcie lub podanie krążka o wadze od 1 do 1,5 kilograma przy użyciu specjalnego drążka w celu doprowadzenia go do bramki przeciwnika. Bramki są umieszczane na dole na końcach basenu.

W każdej drużynie jest sześciu graczy, a na skraju puli maksymalnie czterech zmienników. We Francji zespół składa się z trzech obrońców (prawy pivot, tylny (środkowy) i lewy pivot) oraz trzech napastników (prawoskrzydłowy, środkowy i lewoskrzydłowy).

W wyniku określonych fauli gracz może zostać ukarany „więzieniem”, zmniejszając w ten sposób liczbę graczy swojej drużyny w wodzie. Kiedy gracz jest w więzieniu, siedzi na krześle poza basenem. Kara pozbawienia wolności, w zależności od wagi przestępstwa, może wynosić 1, 2, 5 lub ostateczne wydalenie.

Aby wyróżnić się w wodzie, każda drużyna jest oznaczona kolorem białym lub czarnym. Ten kolor jest kolorem kija i czapki graczy.

Praktyka sportowa

Ekwipunek

Zawodnicy używają maski, tuby , za pomocą której można śledzić przebieg gry, łapiąc oddech na powierzchni, z ochraniaczem na zęby, płetwami, specjalną dla każdej drużyny czapką chroniącą uszy (czapka do gry w piłkę wodną), rękawica ochronna i tyłek (często różne w zależności od stylu) (~ 30  cm długości).

Kolba miała być do 2009 r. Wykonana z materiału pływającego, najczęściej z drewna jesionowego lub bukowego). Od 2009 roku nie jest to już obowiązkowe. Tak więc obecnie osady są często wykonywane z materiałów kompozytowych na bazie żywicy i włókna szklanego.

Ostatnio , Podczas oficjalnych zawodów obowiązkowe jest założenie ochraniacza na zęby, przymocowanego do elastycznej fajki, podczas oficjalnych zawodów w celu ochrony zębów.

Krążek ma około 8  cm średnicy i 5  cm grubości. Waży około 1,3  kg .

Bramki ze stali obrobionej lub nierdzewnej mają kształt kątownika o długości około 3 metrów. Objętość bramki jest ograniczona misą o wymiarach 300  cm × 12  cm i wysokości 18  cm na tylnej ścianie bramki.

Plac zabaw

Gra toczy się na dnie basenu. Minimalny obszar gry to 300 metrów kwadratowych. Dno basenu musi być płaskie z maksymalnym nachyleniem 5%.

Podwodny hokejowy plac zabaw.jpg

Głębokość musi wynosić od 1,80  m do 4,00  m (od 2,00  m do 3,65  m +/- 10%).

Te wymiary regulacyjne nie zawsze są przestrzegane, a baseny nie zawsze są zaprojektowane do uprawiania podwodnego hokeja.

Arbitraż

Mecze sędziowane są przez dwóch sędziów w wodzie i jednego poza wodą. Sędziowie stolikowi zapisują wynik w protokole meczu, dbają o stoper (czas trwania meczu, czas trwania „więzień” przyjmowanych przez zawodników). Sędziowie komunikują się ze sobą za pomocą gestów, sędzia znajdujący się poza wodą jest głównym sędzią, który działa jako sztafeta dla pozostałych.

Widzowie

Ponieważ ważna część akcji rozgrywa się pod wodą, aby niczego nie przegapić, widzowie mogą:

Na morzu

Podwodny hokej wymaga płaskiego, regularnego i śliskiego dna. Te ograniczenia uniemożliwiły rozwój podwodnego hokeja na morzu.listopad 2010, pływająca platforma łodzi podwodnej została przetestowana w Hyères we Francji. Pierwotnie opracowany przez Géralda Mullera, który zginął w wypadku nurkowym w rsierpień 2009w wieku 23 lat finalizację tego placu zabaw prowadzili jego bracia. Ten postęp technologiczny niewątpliwie umożliwi znaczący rozwój aktywności nadmorskiej.

Historyczny

Ten sport został stworzony w 1954 roku w Portsmouth przez Alana Blake'a. Żałował zimna i spadku aktywności pływackiej zimą i postanowił stworzyć sport zespołowy. Początkowo grano z butlami do nurkowania i długimi kijami do hokeja na lodzie , ale szybko skróciło kije i przeszło na fajki.

Wszystkie federacje na świecie potrzebowały około piętnastu lat, aby zjednoczyć się w tej szybszej grze i to w połowie lat osiemdziesiątych XX wieku zasady zostały ujednolicone na całym świecie.

Od tamtej pory hokej podwodny rozwijał się nadal, jednocząc się wokół Światowej Konfederacji Działalności Podwodnej (CMAS), gdzie został oficjalnie uznany w 1978 roku.

W 1964 roku w paryskim klubie Centrale Sous-Marine grupa nurków wyobraziła sobie HO-SU-MA (podwodny hokej, wymawiany z akcentem Pacyfiku), twierdząc, że chodzi o starą polinezyjską grę, która była bawił się palmą kokosową i ważonym kokosem w lagunach Polinezji. Ta gra była rozgrywana w 1964, 1965, 1966 roku na basenach Edouard Pailleron i Molitor , z okrągłym prowadzeniem francuskiej marynarki wojennej i ściągaczką do okien Taoau (która często pękała). W każdej drużynie było trzech nurków, którzy nurkowali z rurką na szerokości basenu lub z butelką na całej długości.

To właśnie w Montauban w 1968 roku po raz pierwszy pojawił się podwodny hokej w nowoczesnej odsłonie. W Kanadzie podwodny hokej (powszechnie nazywany podwodnym hokejem w Quebecu ) pojawił się w 1962 roku .

Taktyka

Opracowano bardzo wiele taktyk, niemniej jednak można wyróżnić kilka klasycznych, szeroko stosowanych schematów.

Popularną taktyką jest gra trzema napastnikami i trzema obrońcami. Na początku napastnicy nazywani lewym skrzydłowym, środkowym i prawym skrzydłowym tworzą trójkąt. Środkowy napastnik jest najbardziej zaawansowany, skrzydłowi po jego boku są nieco z tyłu. Po włączeniu trzy tylne, zwane lewą osią, środkową tylną i prawą osią tworzą odwrócony trójkąt w stosunku do przodu. Każdy z dwóch czopów jest przyklejony do odpowiedniego skrzydłowego (lewego i prawego), tył jest nieco z tyłu.

Inną techniką, która jest również bardzo popularna, jest gra z obrońcą, trzema pomocnikami (lewy, środkowy i prawy) oraz dwoma napastnikami.

Często rozgrywa się także grę „2-2-2”.

Starsze techniki zostały zorganizowane z bardzo wycofanym „bramkarzem” nie uczestniczącym w budowie gry, dzięki czemu mogliśmy znaleźć drużyny grające „1-2-1-1-1”.

Wypadki

Wypadki zdarzają się bardzo rzadko i na ogół są łagodne.

Najczęstsze powierzchowne urazy to:

Poważniejsze obrażenia czasami napotykane są powiązane:

Wypadki bezdechu napotykane podczas tradycyjnych testów bezdechu ( omdlenia itp.) Nie występują, ponieważ bezdechy są stosunkowo krótkie i dynamiczne.

Konstrukcje sportowe

Hokej podwodny to zorganizowany sport, który we Francji zależy od Francuskiej Federacji Badań i Sportu Podwodnego (FFESSM), aw Kanadzie od Kanadyjskiego Stowarzyszenia Gier Podwodnych ( CUGA ).

Są mistrzostwa każdego kraju, kontynentu, a także mistrzostwa świata.

Do 2012 roku dwie rywalizujące ze sobą struktury CMAS i WAA rywalizowały o rolę ponadnarodowej organizacji podwodnego hokeja.

CMAS , który jest historyczna struktura nie została dostatecznie skoncentrowana na podwodnego hokeja dla niektórych federacji. To właśnie w następstwie tego sporu w 2007 roku narodziło się WAA (World AquaChallenge Association), do którego przyczyniły się federacje Nowej Zelandii, Australii i Ameryki.

Od 2012 roku WAA zanikło, CMAS ponownie stał się ponadnarodową organizacją organizującą wzorcowe mistrzostwa.

Znani gracze

Francuski

Kobiety Mężczyźni

Zawody

Mistrzostwa Świata

W programie mistrzostw znajdują się cztery kategorie:

Kobiety (elita)
Rok Lokalizacja Pierwszy druga Trzeci
1984 Chicago Australia Nowa Zelandia Stany Zjednoczone
1986 Adelaida Australia Nowa Zelandia Stany Zjednoczone
1988 Amersfoort Nowa Zelandia Stany Zjednoczone Australia
1990 Montreal Australia Nowa Zelandia Stany Zjednoczone
1992 Wellington Afryka Południowa Australia Nowa Zelandia
1994 Wielka Korona Australia Afryka Południowa UK
1996 Durban Afryka Południowa Australia Francja
1998 San Jose Afryka Południowa Australia Stany Zjednoczone
2000 Hobart Australia Kanada Afryka Południowa
2002 Calgary Australia Kanada Afryka Południowa
2004 Christchurch Holandia Nowa Zelandia Australia
2006 Sheffield Australia Kanada Francja
2008 Durban Australia Afryka Południowa Holandia
2011 Coimbra UK Australia Nowa Zelandia
2013 Eger UK Nowa Zelandia Australia
2016 Afryka Południowa Nowa Zelandia Francja
2018 Quebec Nowa Zelandia Francja indyk
Mężczyźni (elita)
Rok Lokalizacja Pierwszy druga Trzeci
1980 Vancouver Holandia UK Stany Zjednoczone czy Australia (?)
1982 Brisbane Australia Nowa Zelandia Kanada
1984 Chicago Australia Holandia UK
1986 Adelaida Kanada Australia Nowa Zelandia
1988 Amersfoort Australia Holandia Kanada
1990 Montreal Australia UK Kanada
1992 Wellington Australia Nowa Zelandia Afryka Południowa
1994 Wielka Korona Australia Afryka Południowa Nowa Zelandia
1996 Durban Australia Afryka Południowa Nowa Zelandia
1998 San Jose Francja Afryka Południowa Australia
2000 Hobart Australia Francja Kanada
2002 Calgary Australia Nowa Zelandia Francja
2004 Christchurch Nowa Zelandia Australia Francja
2006 Sheffield Nowa Zelandia Holandia Francja
2008 Durban Francja Nowa Zelandia Afryka Południowa
2011 Coimbra Australia Afryka Południowa Kolumbia
2013 Eger Francja Nowa Zelandia Australia
2016 Australia indyk UK
2018 Quebec Nowa Zelandia UK Kolumbia

Mistrzostwa Europy i Igrzyska CMAS

Ostatnie Mistrzostwa Europy odbyły się w Marsylii w rMaj 2005. W 2007 roku zastąpiły je mecze CMAS , które odbywały się we Włoszech w Bari , z ograniczoną liczbą drużyn.

Kobiety
Rok Lokalizacja Pierwszy druga Trzeci
1985 UK Holandia Francja
1987 UK Francja Holandia
1989 UK Francja Holandia
1991 Charleroi UK Francja Holandia
1993 Sheffield Francja UK Holandia
1995 Ammersfort Francja UK Holandia
1997 Reims Francja Holandia UK
1999 Kranj Holandia Francja UK
2001 Belgrad Holandia Francja UK
2003 San Marino Holandia Francja Jugosławia
2005 Marsylia Francja UK Holandia
2007 Bari Francja indyk Hiszpania
2008 Stambuł
2009 Kranj UK Afryka Południowa Francja
2011 Coimbra
2017 Francja Hiszpania UK
Mężczyźni
Rok Lokalizacja Pierwszy druga Trzeci
1985 UK Holandia Francja
1987 Holandia UK Francja
1989 Holandia UK Francja
1991 Charleroi Holandia UK Francja
1993 Sheffield UK Holandia Francja
1995 Ammersfort Francja UK Holandia
1997 Reims Francja Holandia UK
1999 Kranj Holandia Francja UK
2001 Belgrad Holandia Francja UK
2003 San Marino Francja Holandia UK
2005 Marsylia Holandia Francja UK
2007 Bari Francja indyk Słowenia
2008 Stambuł indyk UK Francja
2009 Kranj Francja Afryka Południowa UK
2011 Coimbra
2017 indyk UK Francja

Klubowe Mistrzostwa Europy

Mistrzostwa Francji

Mistrzostwa Francji obejmują dwie kategorie kobiet i cztery męskie dla dorosłych. Poprzedzają ją mistrzostwa regionalne, na zakończenie których zakwalifikowane drużyny integrują różne dywizje mistrzostw Francji.

Co roku do gry trafia trofeum dla najlepszych drużyn męskich i żeńskich.

Organizowane są również mistrzostwa według kategorii wiekowych dla nieletnich (benjaminów, minimów, kadetów i juniorów). Pierwsze mistrzostwa Francji zostały zorganizowane w Reims w 1982 roku . Najlepsze trofeum za progresję jest przyznawane co roku na koniec mistrzostw Francji D1. Trofeum podkreślające najważniejszy postęp trafia do najlepszej drużyny żeńskiej, drugie do najlepszej drużyny męskiej. Kształt tego trofeum, jakim jest krzesło, bierze się stąd, że na początku nagradzał drużynę, która miała najwięcej zawodników w „więzieniu”. Po kilku latach, aby uniknąć niezdrowej rywalizacji, przyznano ją drużynie, która osiągnęła największy postęp w porównaniu z rokiem poprzednim. To wyjątkowe trofeum jest przechowywane przez rok przez drużynę, która je zdobyła, a w następnym roku jest ponownie wprowadzane do gry.

Uwagi i odniesienia

  1. Sébastien Sterpigny, „  Du hockey… sous l'eau  ” , na lalibre.be ,12 sierpnia 2014(dostęp 4 listopada 2020 ) .
  2. Brigitte SAVERAT-GUILLARD, „  Poufny, podwodny hokej dla kobiet  ” , na ouest-france.fr ,25 stycznia 2015(dostęp 4 listopada 2020 ) .
  3. "  Czy znasz hokej ... pod wodą?"  » , W RTBF .be ,26 lipca 2018 r(dostęp 4 listopada 2020 ) .
  4. „  Podwodny hokej na morzu  ” [doc] , na hyeres-hockey.com .
  5. "  " Nie mogę, mam podwodny hokej "  " na levif.be ,19 lipca 2018 r(dostęp 4 listopada 2020 ) .
  6. (w) Kendall Banks idzie po złoto
  7. „  European Competitions  ” [PDF] , na hockeysub-reims.com .

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne