Hibernatus

Hibernatus Opis obrazu Hibernatus Logo.png.

Kluczowe dane
Produkcja Édouard Molinaro
Pierre Cosson ( 2 nd  zespół)
Scenariusz Jean Halain
Louis de Funès
Jacques Vilfrid
Jean Bernard-Luc
Główni aktorzy

Louis de Funès
Claude Gensac
Bernard Alane
Michael Lonsdale

Ojczyźnie Francja Włochy
Uprzejmy Komedia
Trwanie 78 min.
Wyjście 1969


Aby uzyskać więcej informacji, patrz Karta techniczna i Dystrybucja

Hibernatus jest komiks francusko - włoski Film wyreżyserowany przez Édouard Molinaro oparciu o jednobrzmiące gry przez Jean-Luc Bernard i wydany w 1969 roku .

streszczenie

1970. Człowiek zamrożony w lodzie bieguna północnego zostaje cudownie znaleziony żywy po 65 latach przez francusko- duńską ekspedycję polarną . Po śledztwie okazuje się, że chodzi o młodego mężczyznę w wieku 25 lat o imieniu Paul Fournier, pozostawionego w eksploracji w 1905 roku i doskonale zachowanego. Następnie został stopniowo wskrzeszony przez profesora Loriebata, światowego specjalistę od sztucznej hibernacji.

Tymczasem przemysłowiec Hubert Barrère de Tartas, idąc na wezwanie do MSW, gdzie wierzy, że wreszcie otrzyma długo oczekiwaną Legię Honorową, ze zdumieniem dowiaduje się, że „Hiberné” to nikt inny jak dziadek swojej żony. Edmee. Następnie formalnie sprzeciwia się temu, by jej młody dziadek został królikiem doświadczalnym w służbie nauki i domaga się, aby jej go zwrócono, aby mógł dzielić życie swojej rodziny. Naukowcy próbują go od tego odwieść, twierdząc, że nagły skok do współczesnego świata człowieka, który nic nie wie o rzeczywistości, bo od czasu reanimacji jest odizolowany w szpitalnej sali, groziłby śmiercią. Hubert zgadza się z tymi argumentami, widząc w nich własny interes. Musi usunąć Paula Fourniera z rodziny za wszelką cenę i nie bez powodu: zgodnie z prawem musi powrócić do swoich praw po tylu latach „  nieobecności  ”. Tartas zawdzięcza jednak dużą część swojej fortuny rodzinie żony.

Aby odzyskać pewność siebie Edmée, która wciąż trzyma wszystkie sznurki w torebce i która daje jej o tym znać, Hubert w końcu postanawia odzyskać dziadka. W obliczu odmowy Loriebat Tartas i jego żona porywają go z pomocą profesora Biboliniego, psychiatry odpowiedzialnego za zdrowie psychiczne pacjenta, który obawia się, że jego kolega wykorzystuje Paula Fourniera do osobistych celów naukowych. Podczas porwania Paul Fournier został odurzony narkotykami. Porywacze schronili się następnie w średniowiecznym opactwie, które wkrótce otoczyła policja. W tym momencie dziadek odzyskuje przytomność i wierzy, że widzi w Edmée własną matkę, Clémentine. Loriebat i władze ostatecznie akceptują, że Tartas i jego żona witają Fourniera w swojej rezydencji w Vésinet , pod warunkiem przywrócenia jej do stanu, w jakim znajdowała się w 1905 roku, co nie zachwyca Huberta (rezydencja pochodząca z niedawno przebudowanej i wyposażonej w wielki koszt ze wszystkimi nowoczesnymi udogodnieniami). Praca ta, mając pełne poparcie państwa, w końcu się zgodziła. Ale, jak wszyscy mieszkańcy Vésinet, również zmuszony jest żyć na modłę przełomu wieków, aby za wszelką cenę zachować zdrowie pacjenta.

Wciąż wierząc, że jest w Belle Époque , Paul Fournier bardzo szybko odzyskał swoje oceny. Uważa się za szefa fabryki lamp naftowych . Dla niego Edmée ma rysy swojej matki Clémentine, którą uwielbia. Myślimy wtedy, że Hubert, nawet grimé, z łatwością zagra rolę ojca. Pierwszą przeszkodą dowiadujemy się, że ojciec Paula był kapryśnym mężem i że jego syn był z nim w bardzo złych stosunkach. Dlatego Paul umieszcza Huberta (alias ojca Fourniera) w drzwiach swojego domu. Rozwiązujemy sytuację, przedstawiając Tartasa tym razem jako nowego zalotnika Clémentine Fournier, a tym samym znajduje się w sytuacji, w której zabiega o własną żonę. Mimo wszystko musi udowodnić, że jest podejrzliwy Paulowi, który tylko życzy szczęścia swojej matce.

Druga przeszkoda: Paul zakochał się także w Evelyne Crépin-Jaujard, córce wielkiego przemysłowca i przyszłej narzeczonej Didiera, syna Tartasa. Paul nie widzi, w czym tkwi problem, ponieważ dla niego Didier jest tylko intruzem, którego przedstawiono mu jako studenta, który żywił się w tym domu, a więc niezwiązany z rodziną. Stara się zbyt na siłę postawić drzwi, to wielka tama Huberta już widziała zaręczyny jego syna, świetny sposób na połączenie jego firmy z dużą firmą, a tym samym na mniej zależne finansowo „kaprysy” swojej żony. Paul pisze list miłosny do Evelyne, który czyta Edmée (ignorując fakt, że Hubert też jest w sypialni, schowany pod łóżkiem). Hubertowi udaje się odzyskać list. Ale następnego dnia Paul, widząc tego, którego kocha, z Didierem, pędzi i uświadamia sobie, że list, który Didier przeczytał Evelyne, nie jest niczym innym, jak jego. Przyszli narzeczeni kłócą się i Didier atakuje ojca.

Dla Huberta kubek jest pełny, a żart trwa wystarczająco długo. W stanie wielkiego podniecenia poinformował Paula Fourniera o całej prawdzie o nim. Potem opuszcza dom w stanie totalnej histerii, na próżno ścigany przez całą rodzinę. Paul, pozostawiony sam sobie, odkrywa telewizor, który włącza, a tym samym dokonuje przytłaczającego odkrycia: rzeczywiście zostaje postawiony przed rzeczywistością współczesnego świata.

Później odzyskany z emocji Paul Fournier poślubił Évelyne. Jednak podczas uroczystości rodzina otrzymuje telegram od Huberta, o którym nie słyszeliśmy od kilku dni. Ten ostatni udziela swoim bliskim „nominacji za pół wieku”. Idąc do szpitala, w którym wcześniej leczono Paula, ze zdumieniem odkrywają ciało Huberta uwięzione w bryle lodu.

Karta techniczna

Dystrybucja

Produkcja

Rozwój

Pierwotnie film miał wyreżyserować Jean Girault . Wreszcie Gaumont podejmuje przepis Oscara (1967): udaną sztukę, Édouard Molinaro w reżyserii oraz para Louis de Funès i Claude Gensac.

Filmowanie

Louis de Funès stwierdził, że nie czuje się dobrze z Édouardem Molinaro, bo nie śmieje się w scenach granych przez aktora, który potrzebuje reakcji i publiczności. Hibernatus będzie ich ostatnią współpracą.

Strzelanina miała miejsce w Île-de-France  :

Postprodukcja

Niezgodność

Kiedy Hubert zabiera Edmée na cmentarz, aby zobaczyć grób jej dziadków, jest napisane, że jej babcia Isabelle Fournier urodziła się w 1836 roku. Jednak dziadek Edmée, który zniknął w 1905 roku w wieku 25 lat, urodził się około 1880 roku, 44 lata później niż jego partner. Wydaje się zatem bardziej logicznie, że jest to babcia zahibernowanych, a zatem praprababka Edmée.

Dom

Hibernatus jest postrzegana przez 3,366,000 widzów w teatrach francuskich, pochodzących 5 th na francuskiej kasie 1969 .

Edycje wideo

W 2014 roku , Hibernatus został wydany na Blu-ray , przez Gaumont , w wersji przywrócone . Wydanie zawiera dwa bonusy, w tym dokumencie o nazwie Breaking the Ice: kulisy Hibernatus i przyczepę . Dodatki te pochodzą z wydania DVD , wydanego w 2002 roku .

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. „  Wspomnienia z czerwca 1967: Louis de Funès nakręcił Les Grandes Vacances w Hawrze  ” [wideo] , na ina.fr
  2. "  Kiedy Édouard Molinaro opowiadał o swoim trudnym związku z Louisem de Funès ...  " , na Télérama ,7 grudnia 2013
  3. (w) Hibernatus w internetowej bazie filmów
  4. Franck Brissard, "  Hibernatus  : kompletny test Blu-ray  " , na DVDFr ,5 sierpnia 2014 r.(dostęp 27 marca 2018 r . ) .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne