Harbin SH-5
| Harbin SH-5 | |
| |
| Budowniczy | Harbin |
|---|---|
| Załoga | 8 |
| Pierwszy lot | 3 kwietnia 1976 |
| Uruchomienie | 1986 |
| Wymiary | |
| Długość | 38,9 m |
| Zakres | 36 m |
| Wysokość | 9,79 m |
| Obszar skrzydła | 144 m 2 |
| Masa i nośność | |
| Pusty | 25 godz |
| Fracht | 10 godz |
| Motoryzacja | |
| Silniki | 4 x Dongan WJ-5A turbośmigłowy |
| Moc jednostkowa | 2349 kW ( 3194 KM ) |
| Występ | |
| Maksymalna prędkość przelotowa | 450 km / h |
| Maksymalna prędkość |
556 km / h |
| Autonomia | 4756 km |
| Sufit | 10250 m |
| Prędkość wspinaczki | 9 m / s |
| Obciążenie skrzydła | 250 kg / m 2 |
Harbin SH-5 ( chiński :水轰五型) jest obserwacja cztery silnikiem amfibia , produkowane przez chińskiego producenta Harbin Aircraft Manufacturing Corporation (HAMC). Jego misje obejmują walkę z okrętami podwodnymi i okrętami, wojnę elektroniczną, ratownictwo morskie i gaszenie pożarów. Zostanie zbudowanych 7 jednostek.
Rozwój
Projekt został zapoczątkowany w 1968 roku jako część wymiany Berieva Be-6 , z dużo bardziej rozbudowanymi specyfikacjami. Wyposażony w cztery silniki turbośmigłowe wodnosamolot musiał spełniać różnorodne misje, od prostych obserwacji morskich po transport towarowy, w tym działania przeciw okrętom podwodnym i przeciw okrętom. W tym samym roku Harbin Aircraft Construction Company, sprzymierzone z Chińskim Instytutem Konstrukcji Wodnosamolotów, rozpoczęło badania nad prototypem oznaczonym jako Shuishang Hongzhaji 5 (SH), „morski bombowiec 5”, pod kierunkiem Wang Hongzhanga. Plany dotyczące całej konstrukcji samolotu zostaną ukończone na początku 1970 roku, ale montaż prototypu zajmie trochę czasu; główne skrzydło zostanie ukończone wPaździernik 1972tylko. Pierwsze próby naziemne, testy wytrzymałościowe, rozpoczną się w 1974 roku, następnie testy na wodzie i eksperymenty przed lotem do początku 1976 roku.3 kwietnia 1976o 10 rano. Ten inauguracyjny lot z udziałem 7 pilotów, bez incydentów, trwał 23 minuty.
SH-5 został wyprodukowany w 7 egzemplarzach, w tym 3 prototypy. Jeśli pierwszy kompletny prototyp został ukończony w 1973 r., Pozostałe sześć samolotów powstanie w latach 1984–1985. Takie opóźnienie tłumaczy się niestabilnością polityczną tamtych czasów oraz potrzebą zbudowania całej infrastruktury badawczo-rozwojowej.
Ekwipunek
Uzbrojenie
4 punkty załadunku pod skrzydłami mieszczą do 6 ton uzbrojenia, głównie torped, porzucono rozwój naddźwiękowego pocisku przeciwokrętowego C-101 . Bunkier może również pomieścić do 6 ton ładunków, w tym bomby, sondy. Grzbietowa wieża strzela dwoma działami kal . 23 mm .
Elektroniczny
W nosie znajduje się pasywna antena typu 698 (PPAR) i radar ze skanowaniem bocznym. W ogonie znajduje się magnetyczny detektor anomalii, którego magnetron został zastąpiony klistronem . Najnowsze wersje mają rurkę z falą bieżącą ( TOP ).
Warianty
- SH-5: oryginalne oznaczenie, dotyczy 3 prototypów i 4 samolotów produkcyjnych do zadań bombardowania statków i okrętów podwodnych.
- PS-5: konkretnie określa konfigurację przeciw okrętom podwodnym.
- SH-5A: oznacza wersje skonfigurowane w trybie inteligencji elektronicznej.
- SH-5B: odnosi się do modelu przerobionego na samolot strażacki w 1988 roku.
Użytkownicy
Chińska marynarka wojenna - 4 samoloty, w tym jeden przystosowany do walki z ogniem w 1988 roku.
Bibliografia
- John Pike, „PS-5 / SH-5 - Shuishang Hongzhaji (Maritime Bomber)”, w GlobalSecurity.org , 2000-2015 - artykuł .
Zobacz też
Powiązany rozwój
Porównywalny samolot