Halles d'Avignon

Halles d'Avignon
Przykładowe zdjęcie artykułu Halles d'Avignon
600 m² zielonej ściany na fasadzie Les Halles, zaprojektowanej przez Patricka Blanca
Sytuacja
Informacje kontaktowe 43 ° 56 ′ 54 ″ na północ, 4 ° 48 ′ 37 ″ na wschód
Kraj Francja
region Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
departament Vaucluse
Miasto Awinion
Dzielnica Centrum Awinionu
Miejsce publiczne Umieść ciasto
Morfologia
Rodzaj Rynek Prowansji
Formularz Stojaki pod zadaszoną konstrukcją
Historia
kreacja 25 września 1899
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Halles d'Avignon
Geolokalizacja na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże
(Zobacz lokalizację na mapie: Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże) Halles d'Avignon
Geolokalizacja na mapie: gmina aglomeracji aglomeracyjnej Awinionu Wielkiego
(Zobacz lokalizację na mapie: aglomeracja aglomeracyjna Awinionu) Halles d'Avignon

Halles d'Avignon to rynek objęty hali skupiającej około pięćdziesięciu przedsiębiorców zlokalizowanych na Place Pie w Awinionie .

Stanowią wysokie miejsce w gastronomii Awinionu jakością sprzedawanych produktów. Ich sławę poświęcili tacy autorzy jak Peter Mayle czy Jean Viard .

Znajdująca się na północnej elewacji zielona ściana o powierzchni 600  m 2 zaprojektowana przez Patricka Blanca sprawia, że ​​Les Halles jest jednym z najbardziej atrakcyjnych miejsc w mieście.

Hale w Awinionie nazywane są również Central Halls, ponieważ znajdują się w dzielnicy Avignon Centre.

Historyczny

W 1562 r. Tak zwany Parpaille został skazany na śmierć jako heretyk, a jego dom, położony w centrum Awinionu , został zrównany z ziemią. Na tej ziemi planowano zbudować zadaszony targ i drewniane baraki, aby pomieścić zwierzęta juczne niosące prowiant na targ.

To miejsce nosiło wówczas nazwę Piazza Pius, nazwane na cześć Piusa V , panującego papieża w Rzymie. Budowa tego pierwszego budynku była powolna, ponieważ na planie miasta Awinion z 1618 roku pojawia się kolumnada tej hali w trakcie budowy.

Ukończono go w 1624 r. , Obejmując oprócz sklepów wartownię i kaplicę.

Rue du Vieux-Sextier otwarto między 1749 i 1754 roku przez Jean-Baptiste Franque . Ideą architekta z Awinionu było stworzenie w tej nowej arterii, z widokiem na Place Pie, dużego centrum zaopatrzenia miasta z rzeźnikami, sklepami rybnymi i triperie.

W n °  22, przy czym przód mięsnego zachował tylko z ornamentu głowic bydła i Ovidae. Dwa pozostałe sklepy, które znajdowały się naprzeciw tego sklepu, zniknęły po tym, jak pozostały w użyciu aż do otwarcia obecnych Halles.

W latach 1760 i 1764 , zgodnie z planami Jean-Baptiste Franque , jego syn rozpoczął budowę nowego rynku, który został rozebrany w ramach Drugiego Cesarstwa . Obraz Pierre'a Grivolasa , namalowany w 1868 roku i wystawiony w muzeum Calvet , przedstawia targ na świeżym powietrzu, który odbywał się wówczas na Place Pie.

Na początku XIX th  century, na miejscu Pie, rynek żywności staje się codziennie. Wystartował ponownie, aby zaspokoić popyt w 1859 roku . Pierwsza żelazna hala została zainstalowana w 1864 roku . Następnie planowane jest zbudowanie hali targowej między 1870 a 1890 r . Różne wybrane opcje są porażką. W 1891 r. Gmina Pourquery de Boisserin przyjęła zasadę budowy nowych hal, które miały zająć miejsce zadaszonego targu i przegłosowała budżet 400 000 franków na ich budowę.

Wiąże się to z przebudową dzielnicy Place Pie, rue Thiers, rue du Vieux-Sextier. Projekt jest tak gigantyczny, że krystalizuje silny sprzeciw. Przewiduje zniszczenie komandorii Saint-Jean-le-Vieux, która służyła jako liberia dla kardynała Florencji .

Ale dekret Félixa Faure , prezydenta Republiki, ogłasza budowę centralnych hal użyteczności publicznej, a projekt jest ostatecznie głosowany w sprawie21 czerwca 1895. Zostanie powierzony warsztatom budowlanym Gabelle w Marsylii, które mają również za zadanie rozebranie hali na Place Saint-Jean i ponowne jej złożenie na Place des Carmes.

Budowa rozpoczęła się w 1898 r., A zakończyła w czerwcu 1899 r. , Kiedy zainaugurowano Hale Centralne25 września 1899. Ich ostateczny koszt jest $ 443,743.32 O. W pierwszej połowie XX th  wieku, ich struktury są zmienione lub zmodernizowane. Dach został przerobiony między 1924 i 1929 , a następnie całkowicie zmieniło się w 1939 roku . Podczas II wojny światowej , w 1945 roku , baldachim został uszkodzony przez bombardowania, przerobiony w 1947 roku , zastąpiony płytami z polichlorku winylu w 1961 roku .

W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku budowa supermarketów przyciągnęła klientów na obrzeża Awinionu, aby zachować swoją funkcję handlową centrum miasta zostało wyposażone w nowe parkingi. Ten w Les Halles jest zbudowany na kilku piętrach, a te zostały zmodernizowane. Projekt ten, zaplanowany w 1965 roku , rozpoczął się w 1972 roku, a nowe hale otworzyły2 kwietnia 1974.

Handlowcy i produkty

50 handlarzy w Les Halles oferuje chleb, sery, owoce, warzywa, drób, ciasta, delikatesy, oliwki, skorupiaki, kwiaty, produkty ekologiczne i egzotyczne. Niezależnie od tego, czy są to rzeźnicy, rzeźnicy wieprzowiny, sprzedawcy ryb, mleczarze, firmy cateringowe czy nawet handlarze winami.

Mała kuchnia Les Halles

Od miesiąca lipiec 2006W każdą sobotę o godzinie 11:00 rzemieślnicy i szefowie kuchni Grand Avignon spotykają się ze smakoszy i miłośnikami dobrego jedzenia. Tam przygotowują danie z produktów kupionych na stoiskach w Les Halles. I nie wahają się dzielić swoimi piecami z tymi, którzy chcą przez chwilę pójść do ich szkoły, aby odkryć swoje kulinarne sekrety i podzielić się swoją sztuką.

Zielona ściana

Osiągnięcie to było pożądane przez miasto Awinion w ramach projektu rehabilitacji centrum miasta i powierzone botanikowi Patrickowi Blankowi . W 2005 roku zaprojektował zieloną ścianę o wymiarach 30 na 11,50 metra na północnej elewacji Les Halles. Jest to kompozycja składająca się z dwudziestu roślin na metr kwadratowy i wzbogacona wielobarwnymi kwiatami Projektant wyjaśnia: „Na ścianie nośnej lub konstrukcji nośnej umieszczona jest metalowa rama, na której znajduje się arkusz PVC o grubości 10 mm. , do których przyklejone są dwie warstwy filcu poliamidowego o grubości 3 mm każda. Te warstwy filcu w pewien sposób naśladują mchy rosnące na ścianach skał i podtrzymujące korzenie wielu roślin. Sieć rur sterowanych zaworami elektromagnetycznymi zapewnia pożywkę zawierającą rozpuszczone składniki mineralne niezbędne do wzrostu roślin. Filc jest impregnowany przez kapilarność tego pożywki, która opada wzdłuż ściany pod wpływem siły ciężkości. Korzenie roślin pobierają tam potrzebne im składniki odżywcze, a nadmiar wody jest zbierany na dnie ściany przez rynnę, zanim zostanie ponownie wprowadzony do sieci rur: system działa w obiegu zamkniętym. Rośliny są wybierane ze względu na ich zdolność do wzrostu w tego typu środowisku i zgodnie z dostępnym światłem ”

Hołd

Peter Mayle w „Roku w Prowansji” opowiedział o swoich emocjach związanych z odkrywaniem wczesnym rankiem targu w Les Halles d'Avignon i jakości jego produktów. Wraca do niego w Encore Provence: New Adventures na południu Francji , gdzie mówi „Les Halles, jeden z najlepszych targów spożywczych, jakie można znaleźć we Francji lub gdziekolwiek indziej” . Z kolei Jean Viard radzi w swojej książce Avignon, podwójnej tożsamości  : „Więc od razu zanurkuj w upał Les Halles. Od razu kubki smakowe szaleją, a oczy nie wiedzą, gdzie patrzeć, zapach przypraw, pieczonego drobiu ... zapachy runa leśnego w czasie grzybów, zapachy przypływu o każdej porze roku ” .

Uwagi i odniesienia

  1. Jean-Baptiste-Marie Joudou, Awinion, jego historia, jego papieże, jego pomniki i otoczenie
  2. Joseph Girard, op. cit. , s.  297 .
  3. Joseph Girard, op. cit. , s.  86.
  4. Joseph Girard, op. cit. , s.  292.
  5. Historia Halles Awinionie
  6. Mała kuchnia w Les Halles d'Avignon
  7. ściana Halles d'Avignon
  8. The Grand Tour, Patrick Blanc
  9. Peter Mayle, Encore Provence: New Adventures in the South of France
  10. Jean Viard, Awinion, podwójna tożsamość , wydania Autrement

Bibliografia

Zobacz też

Powiązane artykuły