Halinard

Pochodzący ze szlacheckiej rodziny Burgundii, jego ojciec jest lordem Sombernonu , wasalem kościoła Langres i matką Autun . Został ochrzczony w Autun przez biskupa Vautiera. Został przyjęty do duchowieństwa w Langres pod przewodnictwem biskupa Brunona .

Był przeorem w 1027 r., A następnie opatem opactwa Saint-Bénigne w Dijon w 1031 r. Następnie, w tym samym czasie, po śmierci Guillaume de Volpiano , był także opatem opactwa Saint-Pierre de Bèze . Jego akcja w opactwie Sainte-Bénigne jest nam szeroko znana dzięki kronikom jednego z jego współczesnych; broni praw opactwa i rozwija swój dobytek w Burgundii , ozdabia kościół i pozyskuje rękopisy do biblioteki.

Jako opat, podążał za ruchem reformatorów Kościoła, odmawiając złożenia hołdu cesarzowi Henrykowi III .

W 1041 r. Po raz pierwszy odmówił powołania do arcybiskupstwa Lyonu, polecając w jego miejsce jednego ze swoich kolegów z Langres w Odolric . Kiedy umiera, do Halinarda ponownie podchodzi się na to stanowisko, które ostatecznie akceptuje. Dlatego też został arcybiskupem w Lyonie od 1046 aż do śmierci w 1052. Został wykonany arcybiskupem przez cesarza Henryka III, na wniosek Kapituły Lyon na osiedlenie lokalnych konfliktów rzędu. W Lyonie pozostało bardzo niewiele i nie zachował się żaden akt jego ręki. Na krótko przed śmiercią wysłał list do kanoników z rekomendacją wyboru swego następcy Humberta.

Bardzo dobrze mówi po włosku i czterokrotnie podróżuje do Rzymu. Po raz pierwszy w 1046 roku spotkał papieża Klemensa II, który go koronował. Później zostaje, by uczestniczyć w synodzie Sutri . W 1048 roku papież Klemens II zmarł, a Halinard odmówił jego sukcesji na prośbę mieszkańców Rzymu; proponując swojemu przyjacielowi Bruno d'Eguisheim-Dagsbourg, biskupowi Toul, który przyjmuje imię Leon IX . W 1049 r. Towarzyszył nowemu papieżowi w jego podróży do Francji, aby poświęcić kościół Saint-Rémi de Reims . Papież prosi go o interwencję w celu wynegocjowania pokoju z Normanami. W 1050 roku Halinard uczestniczył w naradzie w Tours przeciwko Bérengerowi . Jego ostatnia podróż do Rzymu miała miejsce w 1052 r., Gdzie przebywał w klasztorze św . Grzegorza . Umarł tam dalej29 lipca 1052, po zjedzeniu ryby, która mogłaby zostać zatruta . Został pochowany w Saint-Paul-hors-les-murs .

Cztery napisane przez niego listy zostały zachowane i opublikowane. Pierwsze dwa autorstwa Étienne Pérard w Recüeil kilku Curious Pieces służących historii Burgundii , Paryż, 1661, przedrukowane przez Dom Jean Mabillon w Annales Ordinis Sancti Benedicti , tom 4. Dwa pozostałe w drugim tomie Spicilegium i czwartym tom Gallia Christiana .

Bibliografia

Bernard Berthod , Jacqueline Boucher , Bruno Galland , Régis Ladous i André Pelletier , arcybiskupi Lyonu , Lyonu, Éditions lyonnaises d'art et d'histoire ,2012, 191 s. ( ISBN 978-2-84147-228-4 , uwaga BnF n o FRBNF43719523 )
Jacques Gadille , René Fédou , Henri Hours i Bernard de Vregille , Historia diecezji Francji , Lyon , Paryż, Éditions Beauchesne , wyd. „Historia francuskich diecezjach” ( n ö 16)Kwiecień 1997, 352 pkt. ( ISBN 978-2-7010-0198-2 )

Uwagi i odniesienia

abp Lyon , str. 40
Autor nieznany, Vita Halinardi [Auctor_Incertus , _MLT.pdf].
Remi Ceillier, ogólny historii świętej i kościelnych autorów , tom 20, Paryż, 1757, strona 306 [1] .
Opat L. Chomton, Historia kościoła Saint-Bénigne w Dijon , Dijon, 1900, lista opatów
René Locatelli, Na drogach do perfekcji; monks et canons, tomy 1060-1220 , 1992, University of Saint-Etienne, str. 71-72 / 536 s.
Na temat tej kroniki patrz teza Lucienne Lasnet-Meusy, The Chronicle of Sainte-Bénigne , 1935, École des Chartes.
Gadille, Fédou, Hours & Vregille 1997 , str. 316
Gadille, Fédou, Hours & Vregille 1997 , str. 68
Arcybiskup Lyonu , str. 42
Arcybiskup Lyonu , str. 41

Halinard

Biografia

Bibliografia

Uwagi i odniesienia

Powiązane artykuły