Hermetyczne Bractwo Luksorskie

Hermetyczne Bractwo Luksorskie
Pieczęć Hermetycznego Bractwa w Luksorze
Pieczęć Hermetycznego Bractwa w Luksorze
Inne nazwy HB L.
Pierwsza wzmianka potwierdzona historycznie 1884
Ostatnia historycznie potwierdzona wzmianka 1909
kreacja nieznany
Rozpuszczenie 1909
Twórcy Max Théon, Peter Davidson, Thomas H. Burgoyne
Kluczowi ludzie F.-Ch Barlet, WA Ayton
Siedzenie Loudsville w stanie Georgia
Liczba członków nieznany
Wpływający międzynarodowy
Cel Nauczanie praktycznego okultyzmu
Publikacje Okultysta

Hermetyczne Bractwo Luksorze , ogólnie nazywane w czasie swojej działalności HB L. jej angielskiej nazwy Hermetyczne Bractwo Luksorze , to okultysta społeczeństwo , którego nazwisko pojawia się po raz pierwszy publicznie w 1884 roku w Anglii. Jej twórcą, wówczas anonimowym, byłby Max Théon . Mogła odegrać rolę w założeniu Towarzystwa Teozoficznego lub Bractwa Eulis de Paschal Beverly Randolph . Ona pod wpływem pewnych osobistości ze świata spirytyzmu i okultyzmu z końca XIX -tego  wieku, takich jak Charles Barlet , Papusa , Madame Bławatska , Henry Steel Olcott a nawet Rene Guenona . Jego mottem było „  Omnia vincit Veritas  ” .

Opis

Pojawiający się w 1884 r. HB z L. był zakonem praktycznego okultyzmu, oferującym swoim członkom możliwość rozwijania mocy okultystycznych, takich jak jasnowidzenie poprzez użycie „magicznego lustra”, seksu lub narkotyków.
To nabycie władzy miało pozwolić neoficie na przeprowadzenie autonomicznej inicjacji poprzez nawiązanie łączności z duchowo zaawansowanymi bezcielesnymi bytami, bytami, które stanowiły wewnętrzny krąg HB z L.
HB z L. będą błyskawicznie wznosić się w kręgach. okultyści Francji, Anglii i Stanach Zjednoczonych, a stanie się rywalem Teozoficznego, gdzie wiele osób zostało rozczarowany zbyt „teoretyczne” nauk i przyciąga przez „beton” aspektu tych z HB L.
HP Bławatska będzie również zmuszony otworzyć sekcję ezoteryczną w swojej firmie w 1888 r., aby przeciwdziałać nieustannym próbom zwerbowania rywalki.

Jeśli chodzi o swoją doktrynę, HB L. zasadniczo zadowoli się kompilacją prac byłych ezoteryków, takich jak Henri-Corneille Agrippa de Nettesheim , Francis Barrett , Paschal Beverly Randolph , Antoine Fabre d'Olivet , Jean Trithème i Le Comte de Gabalis .
Otwarcie promując używanie narkotyków i pewne idee, takie jak „Magia seksualna” i „aktywne medium”, o których wspomniała wcześniej jedyna Paschal Beverly Randolph i Emma Hardinge Britten, odegra znaczącą rolę we wdrażaniu tych nowych trendów. środowisko okultystów w nowym kierunku.

Jego istnienie pozostanie nieznane opinii publicznej aż do publikacji książek René Guénona w 1920 r. I prac R. Swinburne Clymer w 1947 r.

Działanie zamówienia

HB L. został podzielony na dwa okręgi, wewnętrzny i zewnętrzny. Stworzy loże na wzór masonerii z 1885 roku, ale porzuci ten system po skandalach, które spowodują upadek sekcji angielskiej.

Wewnętrzny krąg , ma dać instrukcje do zewnętrznego okręgu , został złożony z panów na innej płaszczyźnie, podmiotów bezcielesne. Aby się z nimi skontaktować, istniało zatem jasnowidzenie poprzez użycie magicznych luster, kryształowych kul lub jakiegokolwiek innego rytuału aktywnego medium. HB L. nie praktykował spirytyzmu.

W rzeczywistości nie ma rozstrzygających dowodów na kontakt z wewnętrznym kręgiem . Co najwyżej niektórzy ludzie, jak WA Ayton , dostrzegą lub poczują obecność duchów, ale HB z L., po włączeniu używania narkotyków do swoich ceremonii, trudno jest ocenić wartość tych świadectw.

Jeśli chodzi o organizację zewnętrznego kręgu , konkretnie to Davidson i Burgoyne odpowiedzieli na listy skierowane do Wielkiego Mistrza , napisali dokumenty inicjacyjne HB L. (zwłaszcza Davidson, Burgoyne, mając jedynie podstawową wiedzę o `` okultyzmie ''). ) oraz zebrane składki członkowskie. Praca administracyjna była w większości podzielona między Davidson i Ayton. Za zapewnienie korespondencji z członkami odpowiedzialni byli szefowie trzech sekcji (Barlet, Ayton i Johnson). Théon nie odegrał żadnej roli.

Członkowie

Nie ma listy członków. Do tej pory weryfikacja dokumentów pozwoliła zidentyfikować 270 osób, które były członkami HB L.

Członkowie założyciele HB L. i ich tytuły:

Inni członkowie, którzy zajmowali stanowiska kierownicze:

Znani członkowie:

Znane osobistości ze środowiska okultystycznego, którym odmówiono:

Rekrutacja i edukacja

HB L. ujawnił się publicznie za pomocą prospektów rozpowszechnianych wewnątrz społeczności i publikacji w ówczesnej prasie specjalistycznej. Między innymi miała w tym celu magazyn Petera Davidsona The Occult Magazine .
W 1884 roku osoba chcąca wstąpić do zakonu musiała wysłać list do niejakiego Theona lub Theosi, a od kwietnia 1885 roku do Petera Davidsona, nazwisko Maxa Théona już nie jest wymieniane.
Postulant otrzymał w odpowiedzi list od osoby działającej w imieniu „wielkiego mistrza” z prośbą o wykonanie zdjęcia i horoskopu w celu oceny jego zdolności do integracji zakonu.
Lista członków nie została zachowana, ale wiadomo, że kandydaci zostali odrzuceni, co wydaje się nadawać organizacji pozory dobrej wiary, która często była potępiana przez jej wrogów jako oszukańcza sprawa finansowa.
Osoby, które zostały zaakceptowane otrzymał swoje pierwsze dokumenty inicjacji, przysięgi i kwestionariusze, a także objawienia prawdziwego imienia HB L. Przyjazne korespondencji następnie ustanowionego między neofity i lokalnego przedstawiciela HB L.
dokumenty zostały stopniowo wysyłany do neofity, a on musiał czekać na opóźnienie, które czasami mogło sięgać lat, zanim ujawniono rytuały samoinicjacji.

Struktura stopni zakonu była według źródeł cztery wtajemniczenia i dziewięć lub dziewięć stopni w trzech stopniach.

Wpisowe i rozpoczęcie pierwszej klasy wyniosło 5  USD , roczna subskrypcja 1,25  USD . Przejście nowego stopnia wtajemniczenia kosztuje 5  dolarów . Ta suma jest większa, niż mogłoby się wydawać. W tamtym czasie praca była płatna w przedziale od 0,50 do 0,75  dolara dziennie, a miesięczna pensja wynosiła zazwyczaj od 13 do 25  dolarów . Za 100  dolarów można było na przykład kupić drewno potrzebne do budowy domu lub dobrego konia.

Jak we wszystkich okultystycznych społeczeństwach, nauki były przekazywane pod przysięgą zachowania tajemnicy, która pozostała prawie zawsze nienaruszona.

Rytuały

Końcowa część okultystycznej praktyki HB L., rytuał inicjacji, był zaskakująco zwyczajny i ogólny. Wyjaśnienie tej nonszalanckiej postawy wobec rytuałów (ale nie do samej wtajemniczenia) znajduje się w jednym z artykułów HB L .: wyłącznie za inicjację odpowiadają mistrzowie wewnętrznego kręgu, być może nie wszystkie rytuały są spektakl plenerowy, który miał zaimponować neoficie .

Najbardziej uderzającą cechą tej ceremonii, którą można by opisać jako dodatek odmiennych elementów tradycyjnej zachodniej magii ceremonialnej, jest całkowity brak pożyczania od masonerii, kopalni, z której prawie wszystkie grupy okultystyczne wydobyły swoje rytuały. Wydaje się, że centralny element, modlitwa do żywiołaków , pochodzi ze zbioru prac Éliphas Lévi i hrabiego Gabalis . Pozostałe elementy zaczerpnięto z prac Henri-Corneille'a Agrippy z Nettesheim , Francisa Barretta (wiemy, że Davidson posiadał kopię Maga ) i hrabiego Gabalis, z dodatkami wykonanymi w pracy Randolpha nad metodami wróżbiarstwa i narkotyków. Nacisk na chęć odparcia żywiołaków, bytów, których rolę ustalił Paschal Beverly Randolph i spopularyzował HP Blavatsky , jest wystarczająco ciekawy, ponieważ nie wydaje się, aby odegrały główną rolę w magii porządku.

Jeśli chodzi o używanie narkotyków, zgodnie z Maxem Théonem, którego techniki palenia opium bez niebezpieczeństwa dały początek publikacjom, oraz Paschal Beverly Randolph, który podkreślał znaczenie haszyszu w rozwoju jasnowidzenia, HB z L. uczyni z niego kluczowy element jego ceremonie. Ten lek zostanie nazwany na cześć soku somy w nawiązaniu do tradycji wedyjskiej.

Zauważmy, żeby umieścić te rzeczy w kontekście, że w tamtych czasach zarówno opium, jak i haszysz były dopuszczone i były w powszechnym użyciu wśród europejskich magnetyzerów w latach 1850-1860.

Doktryna

Pomimo wychwalanego udziału niebiańskich hierarchii, doktryna HB L., przedstawiona w jej tajnych dokumentach , była pracą zbiorową, w której Burgoyne i Davidson podjęli się pracy wcześniejszych okultystów. Korpus HB L. będzie się zasadniczo składał z wariacji na temat dominujących tematów tamtych czasów, w szczególności mitu o złotym wieku i jego utraconej wiedzy, ujawnionych w świecie anglosaskim w 1836 r. W głównym dziele Godfrey Higgins , Anacalypsis , a we Francji w 1824 r. Dziełem Antoine Fabre d'Olivet , a także dość modny w tamtych czasach mit androgyny.
W dużej mierze teoretyczna i opracowana na podstawie starożytnych ksiąg, a nawet całkiem drugorzędna, biorąc pod uwagę, że celem HB L było zarabianie pieniędzy, doktrynie tej będzie bardzo brakować osobistego przekonania i pracy eksperymentalnej, takiej jak `` można znaleźć trochę w dziele Paschalisa. Beverly Randolph, od którego HB z L. pożyczy wiedzę dotyczącą jasnowidzenia i używania narkotyków. Nie bez powodu René Guénon potwierdzi później, że w Bractwie Eulis można było znaleźć poprzedników HB z L., ale historia nie pozostawia śladów bezpośredniego związku między dwoma tajnymi stowarzyszeniami.

Krótki przegląd głównych tematów

Zgodnie z myślą o Hermes Trismegiste i wizji makrokosmosu i mikrokosmosu , HB L., a także Cosmic Movement of Max Theon i myśli René Guenonem , nie uznaje równość pojęcie i potwierdza na W przeciwieństwie do tego, że wszystko we wszechświecie podlega niewiążącej hierarchii, postrzeganej jako „święty autorytet usankcjonowany przez naturę rzeczy”. "

Doktryna cykli, zgodnie z wykładem HB L., adaptacja doktryn hinduskich potwierdzających, że człowiek musi powrócić do punktu, z którego emanuje, jest typowa dla myśli okultystycznej z lat 1870-1880. HB L. również zapożyczył z pracy Jeana Trithème, aby zbudować tę część swojej doktryny. Omówiono również Kali Yugę, a pośrednio nadejście Ery Wodnika .

Rola seksu w zstąpieniu duszy w materię i jej powrocie do sfer niebieskich, w doskonałej harmonii z mitem androgyny, jest czystym plagiatem dzieła Paschal Beverly Randolph, wyraźnie dodanym do pożyczek od Hargrave'a Jenningsa, Emma Hardinge Britten, a nawet Helena Blavatsky. Jest to opisane głównie w tekście Tajemnice Erosa, który jest plagiatem książki Eulis! przez Paschal Beverly Randolph.

Nauczanie HB L. dotyczące jasnowidzenia będzie również w całości zaczerpnięte z pracy Paschal Beverly Randolph, z uzupełnieniami z Agryppy i Maga Francisa Barretta.

Doktrynalna część dotycząca używania narkotyków jest plagiatem Paschala Beverly'ego Randolpha i Maxa Théona, a także bardziej ogólnie zwyczajów i zwyczajów magnetyzerów tamtych czasów.

Historia i legendy HB L. od 1884 do 1888

Ten pierwszy okres będzie naznaczony jego pojawieniem się, budową jego mitu, jego błyskawicznym wzrostem w 1885 r., Równie błyskawicznym zniknięciem sekcji angielskiej w 1888 r. I ucieczką jej dwóch przywódców do Stanów Zjednoczonych w kwietniu tego samego roku. .

Pierwsze pojawienie się

Po raz pierwszy ukazał się pod koniec 1884 r. Wraz z opublikowaniem dyskretnej reklamy w angielskim wydaniu książki Roberta H. Fryara The divine pymander of Hermes Mercurius Trismegistus , HB L. przedstawił się jako bardzo inicjacyjny zakon. Stary, istniejący od czasów czasy Hermesa Trismegiste.

Data przypuszczalnego powstania zakonu, 4320 przed 1881 r., Jest symboliczna, pierwsza liczba należy do systemu kosmicznych cykli, a druga do innego systemu zagnieżdżonego w poprzednim.

Legendarne pochodzenie

Nie znamy dokładnej historii powstania HB L.
Analiza biograficzna Davidsona i Burgoyne'a budzi poważne wątpliwości, czy mogli oni być założycielami.
Ta rola jest zwykle przypisywana enigmatycznemu Maxowi Théonowi , postaci, o której niewiele wiadomo, w tym jego prawdziwym imieniu, oraz Bractwu Luksorskiemu , tajnemu stowarzyszeniu, o którym niewiele wiadomo, jeśli nie, to, że była założycielką Towarzystwo Teozoficzne w 1875 roku.

Burgoyne, Davidson i niektórzy pisarze napiszą, że HB z L. istniał na długo przed 1884 rokiem i utożsamią go z tajemniczym Bractwem Luksorskim , opisywanym jako bardzo stare uśpione tajne stowarzyszenie. Będzie to punkt widzenia większości okultystów od 1885 roku, René Guénona , Clymer z 1947 roku, a później wszystkich okultystów, którzy podejdą do tego tematu.

Ta wcześniejsza historia HB L. została opisana w liście wysłanym do F.-Ch. Barlet przez Petera Davidsona w 1887 roku
. Opisano tam, że wewnętrzny krąg HB L. powstał w wyniku podziału, który miał miejsce w 2439 rpne. AD pomiędzy egipskimi hermetycznymi wtajemniczonymi. Podział ten był konsekwencją różnicy, jaka istniała między kastą kapłańską , której centrum staną się Teby, a tymi, którzy ciężko pracowali i przeszli szeregi szkół lub seminariów okultyzmu, z czystej miłości do prawdy, którzy zainstalują swoje centrum w Luksor.
Z biegiem czasu roiło się od wielu zewnętrznych kręgów, te dwa porządki stały się później źródłem całego zachodniego ezoteryki i jego tajnych stowarzyszeń, w tym szkoły Pitagorasa i masonerii.

HB L. z lat 1884-1909 miał swój początek w 1870 r. Z woli wewnętrznego kręgu stworzenia zewnętrznego kręgu w Anglii, wysyłając w tym celu zwolennika, który zainicjuje Maxa Théona, który stając się sam naśladowcą, będzie zainspirować powstanie początkowo Towarzystwa Teozoficznego , następnie HB L. i wreszcie Ruchu Kosmicznego .

Ta wersja faktów łączących te okultystyczne społeczeństw jest akredytowany przez zeznań Davidson historia sięga 1877 roku i listem od Ayton od 1887 roku sprawozdawczym swoją inicjację w 1873 roku przez Tybetańczyka spotkał astralnie, umieszczając go w sytuacji, podobny do tego z HP Bławatska z jego „Tybetańskie Mahatmy”.
Max Théon, który spotkał HP Blavatsky'ego w Kairze w 1871 roku, ma wszystkie brakujące ogniwa, które mogłyby ponownie odczytać te tajne stowarzyszenia, których wielcy mistrzowie wykazują podobieństwo, delikatnie mówiąc, jeśli chodzi o ich inicjację.

Na temat kontrowersji Bractwa Luksorskiego opinia teozofów będzie niezmienna i dobrze podsumowana przez zdanie Henry'ego Steel Olcotta z 1892 roku: „HB L. to tylko złowieszczy zakon okultyzmu na dole, groteskowa parodia prawdziwego Bractwa Luksorskiego . " Emma Hardinge Britten, uważany pod koniec XIX -go  wieku przez rówieśników jako quasi-oficjalny historyk spirytyzmu wyda w 1887 roku podobną opinię, pomimo głębokiej nienawiści ona żywić ku HP Bławatska i Teozoficznym od wyjazdu do Indii.

Ostatecznie jednym z nierozwiązanych pytań w historii ezoteryki pozostanie , czy istniał związek między HB L. i Bractwem Luksorskim .

Rola Maxa Théona

Dlatego rolą Maxa Théona było skontaktowanie pozostałych (Burgoyne, Davidson…) z wewnętrznym kręgiem HB z L. Po nawiązaniu kontaktu, Théon wycofał się, pozostawiając im swobodę organizowania Bractwa tak, jak sobie tego życzyli. Theon nie wniósł również do Zakonu własnych pomysłów ani dokumentów. Wydawał się również nie polegać na hierarchicznej strukturze i udzielał inicjacji komukolwiek chciał, działając jako Qutb, duchowy biegun.

Mimo tytułu „Wielkiego Mistrza” nie będzie odgrywał absolutnie żadnej roli w organizacji HB L., a gdyby jego nazwisko nie figurowało na pierwszych publikacjach zakonu, można by nawet wątpić w jego zaangażowanie.

Nie wiadomo, kiedy i jak spotkali się Max Theon i Peter Davidson, ani kiedy i jak Davidson i Burgoyne weszli w kontakt. Davidson i Theon być może nigdy się nie spotkali. Według źródeł spotkanie Burgoyne'a i Théona miało miejsce po epizodzie jasnowidzenia lub w parku w Londynie, kiedy Burgoyne czytał książkę o okultyzmie. Wtedy sympatyzowaliby i stworzyliby HB L., według Gorhama Blake'a, wyłącznie w celu zarabiania pieniędzy. Również według Blake'a oszustwo na rynku nieruchomości w Loudsville było planowane od samego początku.

Niezależnie od okoliczności ich spotkania, Burgoyne będzie składał Maxowi Théonowi wiele wizyt, a jego inicjacja sięgnie tamtych czasów. Max Théon zniknie z dnia na dzień wraz z całą rodziną, bez ostrzeżenia swoich współpracowników i bez pozostawiania śladów. Burgoyne zda sobie z tego sprawę, gdy w czasie swojej zwykłej wizyty u Wielkiego Mistrza znajdzie pusty dom.

Wielu członków HB z L., w tym szef sekcji angielskiej WA Ayton, będzie wątpić w istnienie Maxa Theona, a Burgoyne będzie musiał nalegać na przekonanie ich, że ta postać istniała.

Narodziny mitu

Pierwszym pisarzem, który zasymilował HB L. lub jej wewnętrzny krąg z Bractwem Luksorskim, będzie Sylvester Clark Gould, członek HB L. w 1885 r. I założyciel Societas Rosicruciana w Ameryce , amerykański odpowiednik Societas Rosicruciana. w Anglii, założona w 1866 r. Gould był redaktorem magazynu American Notes & Query Miscellaneous, który zawierał wiele okultystycznych artykułów. Alexander Wilder, John Yarker, Robert Fryar i Peter Davidson pisali tam artykuły i reklamowali swoje publikacje. Gould był także w bliskim kontakcie z Edwardem Blitzem, który później był człowiekiem, który sprowadził papuzyjski martynizm do Stanów Zjednoczonych. Do pism Goulda, które dotkną okultystycznych kręgów Francji, Anglii i Stanów Zjednoczonych, konieczne będzie szybkie dodanie publikacji HB L., która od 1885 r. Uwzględni ten mit.

Biorąc pod uwagę wielką zbieżność idei prezentowanych przez ówczesne środowisko okultystyczne, hipoteza, że ​​to samo uśpione społeczeństwo okultystyczne mogło być źródłem innych, była daleka od absurdu. Rzeczywiście, aż do lat 1881-1885, zarówno wyższy spirytyzm Emmy Hardinge Britten, jak i Paschal Beverly Randolph , jako odsłonięte Towarzystwo Teozoficzne z czasów Izydy , Max Theon i HB L. byli zaangażowani we wspólny wysiłek, którego wyznaczony cel miało ocalić zachodnią cywilizację przed podwójnym niebezpieczeństwem materializmu naukowego i jego przeciwieństwem, infantylną religijnością ze strony kościołów i spirytyzmu.

Od 1885 roku środowisko okultystyczne przeżywało głęboki kryzys, spowodowany zdradą „wspólnej doktryny” przez Towarzystwo Teozoficzne , które stało się reinkarnacjonistyczne. Korzystając z tych okoliczności, Burgoyne i Davidson opracują bardzo agresywną antyteozoficzną retorykę i postawią HB L. na czele opozycji do nowej doktryny HP Blavatsky'ego , w roli rzecznika i przedstawiciela prawdziwego okultyzmu , gromadząc się w ten sposób. w czysto emocjonalny i bezmyślny sposób okultystów, powodując ślepe przylgnięcie do ich historii i zjednoczenie stojącego za nimi medium.

Nieuczciwe działania

Od 1884 do 1888 roku Davidson i Burgoyne będą korzystać z pisma HB of L. i magazynu The Occult, aby prosić o wkład finansowy w celu realizacji różnych projektów, które nigdy nie ujrzą światła dziennego. W 1884 r. Zbiórki pieniędzy były skromne, a ich rzekomym celem było przedrukowanie starych książek, aby udostępnić wszystkim starą wiedzę za umiarkowaną cenę.

Największe oszustwo, projekt „ezoterycznej kolonii”, na który Davidson i Burgoyne prosili swoich członków o znaczne fundusze, rozpoczął się w 1885 roku od comiesięcznych publikacji w okultystycznym magazynie i wysyłanych do członków ulotek. Aby przyciągnąć subskrybentów, Burgoyne i Davidson powierzali im znaczne dochody, rzekomo pochodzące z gajów pomarańczowych, uprawy oliwek i obecności kopalni złota (która miała przynosić 15 000  funtów rocznie) na ziemi, którą planowali kupić. Gorham Blake, członek HB L. i właściciel rancza w Loudsville w północno-wschodniej Georgii, będzie ich wspólnikiem, potwierdzając oświadczenia dwóch wielkich mistrzów, fałszywe dokumenty na poparcie. To do niego pójdą Burgoyne i Davidson, kiedy uciekną do Stanów Zjednoczonych, aby uciec od angielskiego wymiaru sprawiedliwości.
Oprócz tego, kojarząc nazwiska znanych osobistości, takich jak WA Ayton czy wydawca Hay Nisbet z ich oszustwem (wymieniając ich jako administratorów projektu), Davidson i Burgoyne odniosą sukces w sprzedaży łącznie, według źródeł, od 4000 do 8000 udziałów , 5  funtów , oszustwo od 20 000 do 40 000  funtów . Potępienie tego oszustwa przez teozofów spowoduje upadek angielskiej sekcji zakonu w 1888 roku.

Jeśli chodzi o hipotetyczną organizację, Davidson i Burgoyne przyjęli pomysły Maxa Théona bez większych zmian.
W związku z tym kolonia musiałaby logicznie przypominać Auroville , również inspirowaną tekstami Maxa Théona.

W 1888 roku Burgoyne, następnie uciekając w Stanach Zjednoczonych, wypowie to przełomowe zdanie: „Jeśli chcesz wytwarzać złoto, wydobądź je z ludzkiej łatwowierności”

Konflikt z Towarzystwem Teozoficznym (1885-1888)

Bez względu na prawdę o jego pochodzeniu i związkach z Bractwem Luksorskim , HB L. w sposób oportunistyczny wykorzysta tę quasi-homonimię i sprzyjające okoliczności tegorocznego roku 1885, aby zbudować swój mit i rozwijać się ze szkodą dla swojego rywala. Odpowiedź społeczeństwa teozoficznego nadejdzie w 1888 roku i będzie bezwzględna.

Ataki HB L.

Ofensywa HB L. przeciwko jej rywalowi będzie polegała na agresywnej i nieustającej kampanii prasowej, która będzie trwała od 1885 do 1888 r. HB L. wykorzysta do tego celu kontrolowane przez siebie gazety, a mianowicie magazyn okultystyczny w Anglii. oraz amerykańskie notatki i zapytania różne w Ameryce, a także ulotki i spotkania jej lóż, w których członkowie zostali wezwani do zdemaskowania teozofów. We Francji ataki będą bardziej powściągliwe z powodu oportunistycznego pragnienia Papusa i Barleta, by oszczędzić swoich członków. Tak więc ani zakon martynizmu, ani francuskie czasopisma ezoteryczne, takie jak antymaterialista czy mag, nie będą uczestniczyć w tym konflikcie, Barlet nawet zmodyfikował artykuły, które napisał dla czasopisma The occult w celu opublikowania wersji akceptowalnych dla wszystkich w Le magician .
Do HB L. dołączy w walce The Two World , czasopismo Emmy Hardinge Britten , która miała rachunki do uregulowania z HP Blavatsky i Towarzystwem Teozoficznym.

Opisana jako pierwsza nieudana próba wewnętrznego kręgu HB L., obecnie zasymilowanego przez Bractwo Luksorskie , aby naprawić niefortunną ścieżkę obraną przez spirytyzm, którego ojcostwo również przy tej okazji zażąda HB L. społeczeństwo byłoby odtąd zagubione i manipulowane przez „niższy porządek buddyjski”.

Oprócz przywłaszczenia sobie Bractwa Luksorskiego , HB z L. włączy również do swojego mitu indyjskich mahatmów w kontakcie z HP Blavatsky , twierdząc, że byli członkami słynnego wewnętrznego kręgu organizacji. W jeszcze większej próbie powrotu do zdrowia przywłaszczy sobie również jednostki Austria i Le Chevalier Louis de B. , których wiedza została w pełni ujawniona przez Emmę Hardinge Britten w 1876 roku w Ghost Land .

Również HB L. będzie rozpowszechniać listy od HP Blavatsky , dostarczone przez indyjskiego oszusta Hurrychunda Chintamona , próbując zdyskredytować jego nową doktrynę i zdyskredytować ją, wywołując wściekłość prezesa Towarzystwa Teozoficznego.

Wreszcie HB z L. zwiększy liczbę agresywnych inicjatyw rekrutacyjnych skierowanych do teozofów.

Odpowiedź Towarzystwa Teozoficznego

HP Blavatsky, wrogi HB z L. od chwili, gdy dowiedziała się o jego istnieniu, przez długi czas mylił się co do tożsamości wielkich mistrzów zakonu. Przekonany, że Davidson, jedyna widoczna postać HB L., nie był ani jego panem, ani twórcą i że Max Théon nie był w stanie kierować organizacją z Tlemcen, HP Blavatsky długo będzie przekonany, że dr Anna Kingsford była szef organizacji. Te podejrzenia mają swoje źródło w pakiecie konkordancji. Anna Kingsford była liderem Loży Londyńskiej Towarzystwa Teozoficznego do 1884 r., Zanim odłączyła się, zerwała z HP Blavatsky i utworzyła własne tajne stowarzyszenie, Hermetic Society , w tym samym czasie, gdy pojawiła się HB L. wyda w wydawnictwie Fryar Dziewicę świata w tym samym zbiorze i jednocześnie co Boski Pymander , książkę, w której była pierwszą reklamą HB L., zawierającą zresztą już retorykę antyteozoficzną. Dopiero pod koniec 1886 roku jego badania nad Anną Kingsford nie dały niczego, co mogłoby rozważyć inne hipotezy HP Blavatsky. Od 1887 roku Anna Kingsford, zmarła na gruźlicę, która wygrała w 1888 roku, została definitywnie wykluczona z listy podejrzanych o HP Blavatsky.

W międzyczasie Towarzystwu Teozoficznemu udało się zinfiltrować swojego rywala i umieścić szpiega w swojej sekcji angielskiej, doktora Jirah Dewey Bucka , postaci będącej w kontakcie z Davidsonem przez kilka miesięcy i przyjętej na neofitę w HB of L pod kierunkiem d ' Ayton w listopadzie 1885 roku Buck będzie przekazywać informacje do nich o ezoterycznym projektu kolonii i kiedy prowincjał arcymistrz sekcji angielskiej, WA Ayton , zostanie powiadomiony przez Teozoficznym że Burgoyne został z wykorzystaniem jego nazwy w związku z kampanią. realny oszustwo majątkowe, wyrzeknie się HB L i dołączy do JD Bucka w jego poszukiwaniu informacji.

Teraz, z pomocą Aytona , szpiegostwo przyniesie owoce, ponieważ w 1887 roku HP Blavatsky , hrabina Wachtmeister i JD Buck odkryją prawdziwą tożsamość Burgoyne'a, a po pewnych badaniach jego kryminalnej przeszłości, co pozwoli im zdobyć wiele dokumentów poświadczających jego przeszłe przekonania, Ayton i teozofowie również odkryją, że Hurrychund Chintamon , który oszukał ich pieniędzy w Bombaju w 1879 roku, był zaangażowany w HB of L. Niewiele wiadomo o jego roli., ale wydaje się, że oprócz dostarczając HB L. z korespondencją między HP Blavatsky a Otho Alexandrem, podał się również za Maxa Theona niektórym neofitom, aby przekonać ich o uczciwości zakonu.

Prezentacja tych dokumentów przez Aytona i Bucka na spotkaniu londyńskiej loży i ujawnienie oszustwa na rynku nieruchomości doprowadzi do natychmiastowego rozwiązania tej loży, wycofania Fryara i ucieczki Burgoyne i Davidsona do Stanów. Wielka Brytania 29 kwietnia 1888.

Dwaj wielcy mistrzowie HB z L. nigdy nie powrócą do Europy.

Towarzystwa Teozoficznego będzie wtedy orkiestrować kampanię prasową, w której będzie on wypowiedzieć oszukańczemu aspekt HB L. i rozpowszechniania kopii gazety Leeds gdzie oszustwo zatrudnienie ustanowionego przez Burgoyne w 1882. To oszustwo zostało ujawnione. Zyskał mu siedem miesięcy więzienia. Oprócz bycia przedstawianym jako osoba niegodna zaufania i nieuczciwa, Burgoyne straci również wszelką wiarygodność w środowisku okultystycznym, które do tej pory uważało go za czarnego maga .

Angielska sekcja HB L. natychmiast przestanie istnieć.

Teozofowie dostarczyli później władzom amerykańskim dokumenty dotyczące przeszłości Burgoyne'a i oszustwa na rynku nieruchomości , ale Burgoyne nigdy się nie martwił.

Po tym epizodzie HB z L. stanie się zupełnie inną istotą niż była u szczytu.

Historia i legendy HB L. od 1888 do 1909

Po rozwiązaniu sekcji angielskiej w kwietniu 1888 r. Sekcje francuskie i amerykańskie zakonu miały zostać rozdzielone. Bardzo szybko staną się dwiema różnymi organizacjami.

Potomność sekcji angielskiej

Z gruzów sekcji angielskiej HB L. i hermetycznej Society of nieistniejącego już Anna Kingsford, Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku w zewnętrznym urodził, założony w tym samym roku przez William Wynn Westcott . To społeczeństwo stało się później dobrze znanym Świętym Zakonem Złotego Brzasku, którego Aleister Crowley był członkiem. Organizacja ta, przeprowadzając uroczyste operacje magii ceremonialnej ze świątyniami, trumnami, mieczami, kostiumami i innymi dekoracjami zapożyczonymi od masonerii, będzie miała urok, którego całkowicie brakowało zarówno Towarzystwu Teozoficznemu, jak i HB L.

W przeciwieństwie do francuskich i amerykańskich kręgów okultystycznych, które później zmitologizowały HB L., angielskie środowisko okultystyczne ostatecznie zmieniło tę stronę w 1888 roku.

Historia sekcji amerykańskiej

Wkrótce po przybyciu do Gorham Blake Loudsville w stanie Georgia , Davidson i Burgoyne udają się różnymi ścieżkami.

Burgoyne pozostawił jakąkolwiek funkcję w HB L. i udał się do Denver , gdzie przekazał 100 000  $ członkowi zakonu, a następnie do Kalifornii, gdzie założy nową organizację zwaną okultystycznym Kościołem Światła, opartą na pismach książki The Light of Egypt , kompilacja doktryny HB L., którą opublikuje w 1889 roku.

Davidson pozostanie w Loudsville, gdzie kupi ranczo obok posiadłości Gorhama Blake'a i będzie nadal zarządzał HB L. we Francji i w większości Stanów Zjednoczonych. Korespondencja z członkami francuskimi wskazuje na trudności, jakie napotkał przy przekazywaniu niewielkich kwot pieniędzy na swoją pocztę lokalną.

Początkowo będzie również nadal sprzedawał książki, kryształowe kule i magiczne lustra, a następnie urozmaici swoją działalność, uruchamiając magazyn o ezoterycznym zasięgu na wzór magazynu Okultystycznego , Gwiazda poranna, która pojawi się w latach 1892-1910, ale także lokalna magazyn Mountain Musings , który będzie niezwiązany z jego okultystycznymi działaniami. Davidson będzie również praktykował medycynę alternatywną, a jego działalność jako uzdrowiciela przyniesie mu problemy z amerykańskim wymiarem sprawiedliwości. Pozostały zapisy przypadków i metod Davidsona. Od 1897 roku Davidson i jego syn kupili drukarnię i gazetę w Cleveland o nazwie The Courrier, uzyskując tym samym pewien szacunek.

Amerykańska sekcja HB L. będzie się stopniowo zmniejszać przez te wszystkie lata, a Davidson poświęca coraz mniej energii na utrzymanie swojego tajnego stowarzyszenia, preferując swoje nowe działania. Max Théon , z którym Davidson wydaje się ponownie łączyć od 1900 roku, zamknie ostatnią lożę, Denver, w 1909 roku, oznaczając ostateczny koniec zamówienia.

Peter Davidson zmarł w Loudsville w 1915 roku. Pozostawi po sobie wspomnienie uzdrowiciela i gorzelnika, który podczas prohibicji wytwarzał najlepszy alkohol z przemytu.

Jego potomkowie nadal posiadają gazety i drukarnię, które nabył za życia, a jego rodzina nadal posiada ranczo, na którym powinna znajdować się ezoteryczna kolonia HB L.

Historia sekcji francuskiej

Oszczędzona przez wydarzenia, które miały miejsce w Anglii, francuska sekcja HB L. pozostanie solidną organizacją. Jednak ze względu na trudności, jakich doświadczał w zarządzaniu nim z Loudsville, Davidson porzucił go na rzecz F.-Ch. Barleta , który będzie nim zarządzał samodzielnie. Ten ostatni pozostanie mu wierny przez pewien czas, potem będzie się go coraz mniej liczył, by w końcu nie przekazywać mu pieniędzy ze składek.

Od 1887 do 1891 roku jest to GIEE stworzony przez Papusa który służył jako podstawa rekrutacji dla HB L .. The Martynistów porządek stworzony w 1891 roku, aby zastąpić GIEE powinny mieć taką samą użyteczność i być pod kontrolą HB L ., ale Papus, inteligentny i ambitny charakter, zachowa pełną kontrolę nad swoją firmą. Błyskawiczny wzrost porządku martynizmu i kabalistycznego porządku Różowego Krzyża postawi francuskie środowisko okultystyczne w przededniu wstrząsu, który zaznaczy jego historię, a Papus, bardzo świadomy osłabienia Davidsona, będzie w stanie przejąć nad nim całkowitą kontrolę.

Jeśli chodzi o HB L., odbędzie się to w dwóch etapach. Od 1890 r. Krewny Papusa, Edouard Blitz, zrobi wszystko, aby osłabić wiarygodność Davidsona poprzez kampanie prasowe lub dyskusje w lożach, powodując pewne zerwanie między nim a francuskim środowiskiem okultystycznym.

Następnie w 1892 roku Papus, Barlet i Stanislas de Guaita zgodzą się na stałe przejąć kontrolę nad francuskim środowiskiem okultystycznym, powodując utratę przez Davidsona wszelkiej władzy nad francuską gałęzią swojego zakonu, która przejdzie pod całkowitą kontrolę papuskiego okultyzmu i będzie używany jako gatunek pośredni między martynizmem a różem-krzykiem. Jego funkcjonowanie z wewnętrznym kręgiem bezcielesnych istot, z którymi kontaktował się mediumizm, nie stanowiło problemu dla francuskiego środowiska okultystycznego, które wręcz przeciwnie, było pasjonatem tych praktyk od czasu astralnej podróży Saint-Yves d'Alveydre do Agartha w czerwcu. 1886 i styczeń 1887.

Gdy francuska sekcja HB L. będzie pod jego kontrolą, Papus przywłaszczy sobie również swój mit, mit starożytnego tajnego stowarzyszenia, posiadający wielką wiedzę i identyfikujący się z Bractwem Luksorskim . Podejmując ten mit, to teraz wszystkie kręgi papuzyjskie będą mogły domagać się przynależności do starożytnego tajnego stowarzyszenia, a Papus tym manewrem zwiększy swój prestiż, wiarygodność i władzę nad francuskim środowiskiem okultystycznym, które minie. , całkowicie pod jego kontrolą

Tak więc ta historia stworzona w 1885 roku podczas wojny Davidsona i Burgoyne'a przeciwko społeczeństwu teozoficznemu będzie wykorzystywana od lat 90. XIX wieku do budowania mitu Papusa , który choć doskonale zdawał sobie sprawę z dolnej części HB L., nie tylko zamknął oczy na oszukańczy aspekt sprawy, ale całą swoją moc wykorzysta w służbie konstrukcji mitu, wykorzystując zarówno wyspecjalizowaną prasę jako swoje książki, jak i loże okultystycznych zakonów, które kontrolowała.

Papus zwróci się wtedy przeciwko swoim ostatnim rywalom we Francji, Antoinistom , nad którymi odniesie zwycięstwo w 1894 r. Wraz ze śmiercią Josepha-Antoine'a Boullana , następcy Eugene Vintrasa i przywódcy rywalizującej sekty. Papus i Stanislas de Guaita wydali na niego wyrok śmierci na krótko przed jego podejrzaną śmiercią, a prasa zarzuci im, że go zamordowali. Legenda Papusa będzie dalej pisana kilkoma pojedynkami pistoletowymi, z udziałem z jednej strony Papusa i Stanislasa de Guaita, az drugiej obrońców antoinistów, wśród których znajdziemy w szczególności pisarza i dziennikarza Julesa Boisa , który zostanie ranny w ramię podczas pojedynku z szablą, którą przegra z Papusem, oraz pisarz Joris-Karl Huysmans , który ze swojej strony publicznie przeprosi, by uniknąć pojedynku z pistoletem.
Wielokrotnie relacjonowane i komentowane przez prasę, pojedynki te trafiały na pierwsze strony gazet w Paryżu podczas Belle Époque .

Ich wrogowie zostali unicestwieni, główne francuskie zakony okultystyczne i prasa specjalistyczna pod ich kontrolą, ich prestiż i wiarygodność na najwyższym poziomie dzięki ich książkom, ich wyczynom przekazywanym przez prasę i mitowi HB starożytnego tajnego stowarzyszenia L.) przyznane przez ezoteryków, jest to konsekracja dla Barleta, Guaity, a zwłaszcza Papusa, który za kilka lat stanie się istotną osobą w okultystycznym świecie i którą prasa nazywa teraz Balzakiem okultyzmu .

W 1899 roku, kiedy francuskie środowisko okultystyczne osiągnęło swój szczyt, F.-Ch. Barlet rozwiąże francuską sekcję HB L. na rozkaz Maxa Théona , który chciał zrobić miejsce na uruchomienie Ruchu Kosmicznego , nowej organizacji, czerpiącej swoją doktrynę z pism spoza grobu zdobytego przez jego żonę metodami. podobny do tych z Pythia of Delphi.

Zaginięcie HB L. będzie długo obwiniane F.-Ch. Barleta, który będzie ofiarą pomówień w środowisku okultystycznym.

Następnie Papus pozostanie istotną postacią aż do śmierci w 1916 r., Po czym jego legenda, a także legenda o HB L., przejdzie na potomstwo. Kolejne pokolenia nie posiadające żadnego dokumentu na ten temat, mit HB o L. pozostanie taki, jaki został napisany przez Burgoyne'a i Davidsona, a następnie Papusa.

Potomkowie

Pośmiertny wpływ

Idee okultystycznych doświadczeń poprzez używanie narkotyków, seksu lub tego, co później zostanie nazwane „channelingiem”, spopularyzowane w świecie okultystycznym przez HB z L., będą szeroko rozwijane i zniekształcane przez pokolenia, które nadejdą.

We Francji to dzięki tym pismom wielkie postacie okultyzmu pięknej epoki (Papus, Sedir, Barlet…) zostaną zainicjowane w praktyczną magię. Guénon może również być winien więcej niż jest skłonny przyznać Korpusowi HB z L, jeśli chodzi o pierwotną tradycję . [wykrętny]

W Anglii wpłynie na Złoty Świt, a później utoruje drogę postaciom takim jak Aleister Crowley, który wiele zawdzięcza pracy HB z L. nad ideami magii seksualnej i mistycznego używania narkotyków.

W Stanach Zjednoczonych książka Burgoyne'a The Light of Egypt posłuży jako odniesienie dla kalifornijskich grup duchowych, które same stały się prekursorami tego, co później stanie się ruchem New Age . Burgoyne, któremu udało się zdobyć 100 000  $ od byłego członka amerykańskiej sekcji HB L., oprze się w Kalifornii, w Kościele Światła , sekta będzie miała silną ekspansję i nadal istnieje.

Potomstwo mitu

Mit HB L. ostatecznie przejdzie do potomności w 1920 roku po tym, jak podjął go René Guénon w swoich książkach Teozofizm, historia pseudoreligii i błąd spirytystyczny , które przez długi czas będą autorytatywne dla naukowców, takich jak ezoteryka.

Na podstawie artykułów i dokumentów HB L. i archiwów Kabalistycznego Zakonu Różanego Krzyża, które zostaną mu przekazane przez F.-Ch. Barleta wraz z rozwiązaniem zakonu księgi Guénona będą rozpowszechniać punkt widzenia Burgoyne'a, Davidsona i papuzyjskiego okultyzmu, któremu zresztą był bliski. Chyba że ma w swoich tekstach, mówiąc o HB L., zawsze odnosił się do swojego wewnętrznego kręgu ...

Praca R. Swinburne Clymer z 1947 r. Oparta na pismach pozostawionych przez Davidsona i Burgoyne'a w Stanach Zjednoczonych nie przyniesie innego spojrzenia na sprawę. Celem Clymera w jego pismach będzie przede wszystkim wspieranie jego roszczeń do bycia głównym spadkobiercą tradycji różokrzyżowców.

Prawda powróci dopiero kilkadziesiąt lat później, we Francji w pracach nad historią idei dotyczących Maxa Théona i środowiska okultystycznego, a w Stanach Zjednoczonych - w pracach dotyczących prekursorów sekt kalifornijskich.

W ten sposób to, co wszystko wskazuje na oszukańczą sprawę finansową, stanie się mitycznym tajnym stowarzyszeniem, pomieszanym z prawdziwym Bractwem Luksorskim, o którym ani historycy, ani okultyści nigdy nie będą w stanie niczego odkryć.

Bibliografia

  1. Guénon 1925
  2. mysteries of Eros , Houghton Library of Harvard University , 1887
  3. List WA Aytona do amerykańskiego neofity, 30 marca 1887. Ze zbiorów prywatnych
  4. (w) Peter Davidson, Jemioła i jej filozofia , 1892
  5. (en) Paschal Beverly Randolph, Insight; Jak go wyprodukować i udoskonalić za pomocą eseju na temat „Haszysz, jego zalety i niebezpieczeństwa”. Również „Jak zrobić magiczne szkło, zwierciadło zmarłych, za pomocą którego orientalni magowie mieli prowadzić inteligentny handel z duchami , 1860
  6. (w) Paschal Beverly Randolph, Eulis!: The History of Love. Będąc trzecim objawieniem Soul & Sex , 1874
  7. (w) Emma Hardinge Britten, Ghost Land; lub Researches into the Mysteries of Occultism , 1876
  8. (w) Emma Hardinge Britten, Art Magic Golden Mundane, Sub-Mundane and Super-Mundane Spiritism: A Treatise in Three Twenty Three Parts and Sections 1876
  9. René Guénon, Teozofizm, historia pseudoreligii . Augmented ed., 1982 ( 1 st  ed. 1921)
  10. Guénon, Błąd spirytualista 1952 ( 1 st  ed. 1923)
  11. (en) R. Swinburne Clymer, The book of rosicruciae . 3 tomy, 1947
  12. list od WA Ayton do amerykańskiego neofity, wyjaśniając okoliczności jego inicjacji, 30 marca 1887. Tekst wraz z listem od Thomas H. Burgoyne 1886 własność prywatna
  13. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, La Fraternité Hermétique de Louxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, str.  90
  14. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  356-360
  15. Najwcześniejsze daty to te pojawiające się na grobie Petera Davidsona w Cleveland. Drugie pochodzą z katalogu Biblioteki Kongresu
  16. List Petera Davidsona do F.-Ch. Barlet, Biblioteka Miejska Lyonu, Papus Fund, 5488 , 1888, Lyon. oryginał w języku angielskim
  17. Listy od WA Ayton do hrabiny Wachtmeister, kwiecień 1886. Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  18. (w) A. Trevor Barker (transkrypcja) Listy HP Blavatsky do AP Sinett , 1925. str.  240
  19. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  346-350
  20. List Thomasa Moore'a Johnsona do anonimowego korespondenta. Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  21. Paul R. Anderson, Platonism in the Mid-west , 1963. str.  175
  22. René Guénon, Błąd duchowy s.  14
  23. René Guénon, The Spiritual Error s.  15
  24. Pierre Mariel, Słownik tajnych stowarzyszeń na Zachodzie , 1971
  25. Listy od HP Blavatsky do JD Buck, 16 kwietnia 1886 r. Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  26. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, La Fraternité HERMETIQUE de Louxor (HB L.), Obrzędy i Instrukcje Praktycznego okultyzmu , 2000, s.  21
  27. List Gorhama Blake'a do Komitetu z 7 lipca 1886 r., Przekazany przez JD Bucka do HP Blavatsky. Archiwum Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  28. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, La Fraternité Hermétique de Louxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  32
  29. List od Ayton do anonimowego amerykańskiego neofity, 2 lipca 1885
  30. List od Ayton do anonimowego amerykańskiego neofity, 28 września 1885
  31. List WA Ayton do niezidentyfikowanego amerykańskiego neofity, 1 st grudnia 1885, kolekcja prywatna
  32. List WA Aytona do amerykańskiego neofity, 2 lipca 1885, kolekcja prywatna
  33. Listy od SH Randalla do anonimowego amerykańskiego neofity, 14-21 października 1885, kolekcja prywatna
  34. zainteresowany , Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar, 1884
  35. Magazyn The Occult , kwiecień 1885, str.  24
  36. The Anti-Materialist , 20 stycznia 1886, s.  370
  37. The Magician , 20 lutego 1886, str.  506
  38. Stary i szlachetny zakon HB L., tekst wysłany do neofitów , 1885. Ze zbiorów prywatnych
  39. (w) Thomas H. Burgoyne The Ligh of Egypt 1889
  40. Stary i szlachetny zakon HB z L. , kolekcja prywatna, cytowany w HB l. Teksty i tajne dokumenty hermetycznego bractwa w Luksorze , Paryż, Arché Milano, 1988
  41. Notatnik Petera Davidsona. Własność D. r Allena Greenfielda, kolekcja prywatna
  42. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  100-117
  43. Hermetyczny rytuał prywatnej inicjacji neofitów , tekst wraz z listem Thomasa H. Burgoyne'a, kolekcja prywatna 1886
  44. (w :) Eliphas Levi, The Mysteries of Magic, Adigest of the writtings of Eliphas Levi, z biograficznym i krytycznym esejem AE Waite , London, Redway, 1886. str.  122
  45. Opat N. de Montfaucon de Villars, hrabia Gabalis . p.  169-171
  46. HP Blavatsky, Elementaries , list do czasopisma religijno-filozoficznego , 17 listopada 1877
  47. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  105
  48. L'aurisée , kosmiczna recenzja, tom 1 str.  437
  49. (w) Paschal Beverly Randolph, Przewodnik po jasnowidzeniu i przewodnik jasnowidzenia. Również specjalny artykuł dotyczący haszyszu , 1867
  50. (en) Paschal Beverly Randolph Insight; Jak go wyprodukować i udoskonalić za pomocą eseju na temat „Haszysz, jego zalety i niebezpieczeństwa”. Również „Jak zrobić magiczne szkło, zwierciadło zmarłych, za pomocą którego orientalni magowie mieli prowadzić inteligentny handel z duchami”. 1860
  51. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  49 .
  52. (w) Godfrey Higgins, Anacalypsis: Próba odsunięcia zasłony Isis saitic, badanie złotego roku dotyczące pochodzenia języków, narodów i religii , 2 tomy, Londyn, 1836
  53. Antoine Fabre d'Olivet, Filozoficzna historia ludzkości, czyli człowiek rozważany w jego relacjach religijnych i politycznych w państwie społecznym, we wszystkich czasach i między różnymi narodami ziemi, poprzedzona rozprawą wprowadzającą na temat przyczyn i przedmiot pracy (2 tomy, 1824)
  54. Stary i szlachetny zakon HB L. , tekst zachowany w zbiorach prywatnych
  55. „Errata. Ostateczna alienacja » Cosmic Review , III , 12, s.  759
  56. (w) „Do korespondencji” The Occult Magazine , grudzień 1885, str.  87-88
  57. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  89 .
  58. (w) Robert H. Fryar, The Divine Pymander of Hermes Mercurius Trismegistus , 1884
  59. Pochodzenie i przedmiot HB L. , Tekst przesłany przez Petera Davidsona do F.-Ch. Barlet, lipiec 1887. Archiwum ruchu kosmicznego, zbiory prywatne
  60. (w) Thomas H. Burgoyne The light of Egypt , 2 tomy, 1889.
  61. Klucz Hermetique , archiwa Theon Tlemcen (kolekcja prywatna). Cytowane w HB l. Teksty i tajne dokumenty hermetycznego bractwa w Luksorze , Paryż, Arché Milano, 1988
  62. (w) HB Corinni, „Black Magic” The Occult Magazine , marzec 1886, str.  23-24
  63. Klucz; komentarz HB L. na temat traktatu o przyczynach wtórnych Ojca Jeana Triteme (1515) , Bequest Philippe Encausse, biblioteka miejska Lyonu, 1890
  64. Naronia . Tekst utracony w pierwotnej formie, zawarty w powiększonej wersji The light of Egypt autorstwa Thomasa H. Burgoyne'a, sekcja 2 rozdział 7, wydanie z 1963 r. I następne
  65. (en) Henry Steel Olcott, Old Diary leaves , 5 tomów, 1895-1935
  66. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism, 2000 , s.  36
  67. (en) SC Gould, Arcane fraternities in the United States , listopad 1896, str.  271
  68. Papus, Elementary Treatise on Occult Science , 1888
  69. (w) Kenneth RH Mackenzie, The Royal masonic Cyclopaedia 1877
  70. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, La Fraternité Hermétique de Louxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  93-98
  71. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  96
  72. List od Petera Davidsona do F.-Ch. Barlet, lipiec 1887
  73. List Petera Davidsona do kapitana FG Irwina, 1877. Biblioteka Wielkiej Loży Londynu
  74. List WA Aytona do byłego neofity, 30 marca 1887. Ze zbiorów prywatnych
  75. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism, 2000 , s.  35-36
  76. (w) Sujata Nahar, Mother's Chronicles , 3 tomy, 1985-1989
  77. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism, 2000 , s.  93-98
  78. (w) Theosophist , sierpień 1892
  79. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  66
  80. (en) Emma Hardinge Britten, Znaki z XIX wieku , 1884
  81. (w) Emma Hardinge Britten, Współczesny amerykański spirytyzm , 1870
  82. (w) Emma Hardinge Britten, „Okultyzm zdefiniowany przez Emmę Harding Britten” Dwa światy , 18 listopada 1887, s.  3-5
  83. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism, 2000, s.  29-32
  84. (w) Założyciele Kościoła Światła
  85. List od Gorhama Blake'a do członka zarządu HB L., wraz z listem Williama Oxleya do Maxa Theona i jego odpowiedzią, 10 lipca 1886. Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  86. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism, 2000, s.  287 do 326
  87. Magazyn okultystyczny, luty 1885
  88. Magazyn okultystyczny, październik 1885
  89. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism, 2000, s.  316
  90. Patrz prospekt kolonii, lub też Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, La Fraternité Hermétique de Louxor (HB of L.), Rituals and instructions of Practical Occultism, 2000, s.  315-323
  91. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism, 2000, s.  287 do 326. Pierwsze cyfry to te podane przez Gorhama Blake'a, drugie przez Jirah Dewey Buck i Theosophical Society
  92. Słowa przekazane przez Gorhama Blake'a, następnie szeroko rozpowszechnione i skomentowane w kręgach teozofów i okultystów. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, La Fraternité Hermétique de Louxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  315
  93. Traktowanie spirytyzmu jako interwencji zaplanowanej przez kilku wtajemniczonych w celu zwalczania rosnącej fali materializmu było w tamtych czasach powszechne w kręgach okultystycznych. Zarówno Paschal Beverly Randolph, jak i HP Blavatsky oraz Emma Hardinge Britten poparli ten pomysł. René Guénon w swoich pismach na temat HB L. przypisuje ten gest Paschalowi Beverly Randolphowi, który poprzez manipulację zjawiskiem nawiedzania byłby źródłem w 1848 r. Epizodu Hydesville, założyciela wydarzenia spirytualistycznego. ruch. Paschal Beverly Randolph zażądał takiego gestu za życia, nie wspominając jednak nigdy o członkostwie z jego strony w tajnym stowarzyszeniu, takim jak HB L. czy Bractwo Luksorskie .
  94. „HB L. definiuje Towarzystwo Teozoficzne” The Occult Magazine , sierpień 1885, s.  56
  95. „Oferta pokoju” Teozofka , grudzień 1885, s.  23-24
  96. „Odrzucona oferta pokojowa” (w :) The Occult Magazine , luty 1886, s.  15
  97. List od hrabiny Wachtmeister do JD Bucka z własnoręcznym dodaniem postscriptum od HP Blavatsky. Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  98. Listy od HP Blavatsky do Otho Alexandra. Oryginały zaginęły, ale fragmenty tych listów były szeroko rozpowszechniane w 1885 roku
  99. A. Trevor Barker (transkrypcja), The letters of HP Blavatsky to AP Sinett , 1925. str.  159
  100. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  343-344
  101. A. Trevor Barker (transkrypcja), The letters of HP Blavatsky to AP Sinett , 1925. str.  240
  102. Zobacz na ten temat jego akta policyjne, które znalazło się w posiadaniu społeczeństwa teozoficznego. Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar. Kopia tego dokumentu została opublikowana w książce Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, La Fraternité Hermétique de Louxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  351
  103. List de WA Ayton do hrabiny Wachtmeister, kwiecień lub maj 1886. Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  104. List od hrabiny Wachtmeister do JD Bucka, Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  105. List Fryara do Ayton, czerwiec 1886. Cytowany w Lucifer , październik 1887, s.  159
  106. Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism , 2000, s.  349
  107. Oszustwo reklamowe Leeds , Theosophical Society Archives, Adyar
  108. Leeds Mercury , 10 stycznia 1883
  109. René Guénon, Some details about HB of L. , cytowane w welonie Isis , październik 1925
  110. Listy F.-Ch. Barlet do Arthura Arnoulda od 23 listopada 1888 do 10 stycznia 1889. Kolekcja Papusa, biblioteka w Lyonie
  111. List od Petera Davidsona przedstawiający jego stawki. Korespondent i data nieznane, ale wysłane z Loudsville. Archiwa Towarzystwa Teozoficznego, Adyar
  112. Informacje przekazane P. Deveney przez Henry'ego O Wagnera. W: Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism. , 2000, s.  48
  113. Informacje przekazane P. Deveney przez Henry'ego O Wagnera. W: Christian Chanel, John P. Deverney, Joscelyn Godwin, The Hermetic Brotherhood of Luxor (HB of L.), Rituals and Instructions of Practical Occultism. , 2000, s.  40
  114. List Edouarda Blitza do Papusa, 8 marca 1895, kolekcja Papusa, Ms 5489, biblioteka miejska Lyonu
  115. List Edouarda Blitza do Papusa, 14 września 1895, kolekcja Papusa, Ms 5489, biblioteka miejska w Lyonie
  116. Alexandre Saint-Yves d'Alveydre, Misja Indii w Europie; Misja Europy w Azji , praca pośmiertna
  117. Joscelyn Godwin, Saint-Yves d'Alveydre & the Agarthian , 1986
  118. Victor Emile Michelet. Towarzysze hierofanii
  119. założycielem Wschodniej ezoterycznej centrum Paryża, D r Albert sarak , tekst opublikowany w Wschodniej Gwiazdy , March 24, 1908. s.  24
  120. Chanel Christian. Z „hermetycznej Bractwa Luxor” do „Ruchu”: Cosmic prac Maxa Theon (wkład do badań ezoterycznych prądów w Europie pod koniec XIX -go  wieku i na początku XX th  wieku) . W: Praktyczna Szkoła Studiów Zaawansowanych, Sekcja Nauk Religijnych. Książka telefoniczna. Tom 103, 1994-1995. 1994. s.  511-513 .

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Książki o HB L.

  • René Guénon , »  Some details about the HB of L.  «, Le Voile d'Isis ,1925( czytaj online , dostęp 19 maja 2016 ) Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Christian Chanel , John P. Deverney i Joscelyn Godwin , The Hermetic Brotherhood of Luxor: Initiatic and Historical Documents of an Order of Practical Occultism, Dervy,2000( 1 st  ed. , 1995), 442  , str. ( czytaj online ) Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Kenneth RH Mackenzie , The royal masonic cyclopaedia , London, Aquarian ,1877 Dokument użyty do napisania artykułu
  • Pierre Mariel , Słownik tajnych stowarzyszeń na Zachodzie , Paryż, Kultura, sztuka, wypoczynek ,1971 Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Sujata Nahar , Mother's Chronicles, 3 tomy , Paryż, Institut des research evolutives , 1985-1989 Dokument użyty do napisania artykułu
  • (en) Henry Steel Olcott , Karty ze Starego Dziennika, 5 tomów , Adyar, Wydawnictwo Teozoficzne , 1895-1935 Dokument użyty do napisania artykułu

Różne książki

  • (en) Paul R. Anderson , Platonism in the Mid-west , Filadelfia, Temple University ,1963
  • Association Politica hermetica , Politica hermetica, number 3 , Paryż, L'Age d'Homme ,1989, 171  pkt. ( ISBN  978-2-8251-0819-2 )
  • (en) AT Barker , The Mahatma letters to AP Sinnett from the Mahatmas M. & KH , India, Adyar ,1926, 500  pkt.
  • (en) Francis Barrett , The Magus lub Celestial Intelligencer , Londyn, Lackington Allen ,1801
  • (en) HP Blavatsky , Isis unveiled, 2 tomy , Nowy Jork, Bouton,1877
  • (w) Emma Hardinge Britten , Ghost Land; lub Researches into the Mysteries of Occultism , Boston, EH Britten ,1876
  • (en) Emma Hardinge Britten , Autobiografia Emmy Hardinge Britten , Manchester, John Heywood ,1900
  • (en) Emma Hardinge Britten , Dziewiętnastowieczne cuda , Nowy Jork, William Britten ,1884
  • (en) Robert Allen Campbell , Kult falliczny: zarys kultu organów generatywnych jako będących lub reprezentujących Boskiego Stwórcę, z sugestiami dotyczącymi wpływu fallusa na wyznania religijne, ceremonie, zwyczaje i symbolikę przeszłości i obecny , St Louis, RA Campbell & Co ,1887
  • (en) R. Swinburne Clymer , The book of rosicruciae. 3 tomy , Quakertown, Quakertown: Philosophical publishing Co ,1947
  • zbiorowe, HB z l. Teksty i tajne dokumenty hermetycznego bractwa w Luksorze , Paryż, Arché Milano ,1988, 149  pkt. ( ISBN  978-88-7252-057-4 )
  • (en) John Patrick Deveney , Paschal Beverly Randolph: XIX-wieczny czarnoskóry amerykański spirytualista, różokrzyżowiec i mag seksu , Nowy Jork, State University of New York Press ,1996, 607  s. ( ISBN  0-7914-3120-7 )
  • (en) Robert H. Fryar , Sub-Mundances; lub elementaria kabały: Being the history of Spirits, przedrukowane z tekstu Abbé de Villars, Physio-astro-magic. W którym twierdzi się, że poza człowiekiem istnieją na Ziemi istoty rozumne. , UK, Fryar , 1886 (tekst oryginalny 1680)
  • (en) Robert H. Fryar , Sexagyma, podsumowanie pracy Johna Davenporta. „Curiositates eroticae physiologiae” i „Afrodyzjaki i środki przeciw afrodyzjakom” z bibliograficznym wspomnieniem autora , Wielka Brytania, Fryar prywatnie drukowane dla prenumeratorów,1888
  • (en) Robert H. Fryar , The divine pymander of Hermes Mercurius Trismegistus , UK, Fryar ,1884
  • (en) Joscelyn Godwin , Saint-Yves d'Alveydre & the Agarthian connection , Wielka Brytania, Hermetic Journal ,1986
  • (en) T. Allen Greenfield , The Story Of The Hermetic Brotherhood Of Light , Atlanta, Luxor Press, Inc. ,1997, 194  s. ( ISBN  91-88708-03-9 )
  • René Guénon , The Spiritual Error , Paryż, wydanie tradycyjne , 1952 (1. wydanie 1923)
  • René Guénon , Teozofizm, historia pseudo-religii. Augmented ed. , Paryż, wydanie tradycyjne , 1982 (1. wydanie 1921)
  • (en) Godfrey Higgins , Anacalypsis : Próba odsunięcia zasłony saitic Isis lub badanie pochodzenia języków, narodów i religii, 2 tomy , Londyn,1836, 1435  str. ( ISBN  1-881316-18-1 )
  • (en) Ellie Howe , The Alchemist of the Golden Dawn: The letters of the Rev. WA Ayton do FL Gardner i inni, 1886-1905 , Wellingborough, Aquarian ,1985
  • (en) Hargrave Jennings , Różokrzyżowcy, ich mity i tajemnice , Londres, JC Hotten , 1870 (wydanie czwarte poprawione 1888)
  • (en) William Q. Judge , Pratical occultism , Pasadena, Teozoficzna prasa uniwersytecka ,1980
  • Jean-Pierre Laurant , René Guénon, The Stakes of a Reading , Paryż, Dervy ,2006, 400  pkt. ( ISBN  2-84454-423-1 )
  • Jean-Pierre Laurant , Ukryte znaczenie według René Guénon , Lausanne, L'Age d'Homme ,1975
  • (en) Paschal Beverly Randolph , Jasnowidzenie; Jak go wyprodukować i udoskonalić za pomocą eseju na temat „Haszysz, jego zalety i niebezpieczeństwa”. Również „Jak zrobić magiczne szkło, zwierciadło zmarłych, za pomocą którego orientalni magowie mieli prowadzić inteligentny handel z duchami”. , Boston, Albert Renne & Co ,1860
  • (en) Paschal Beverly Randolph , Przewodnik po jasnowidzeniu i przewodnik jasnowidzenia. Również specjalny artykuł dotyczący haszyszu , Bostonu, Rockwell & Rollins ,1867
  • (nie) Paschal Beverly Randolph , Eulis! : Historia miłości. Będąc trzecim objawieniem Soul & Sex , Toledo, Paschal Beverly Randolph ,1874
  • Alexandre Saint-Yves d'Alveydre , Misja Indii w Europie; Misja Europy w Azji , Dorbon ,1886
  • (en) Allan Scott, Origen and the life of the stars , Oxford, Clarendon press ,1991
  • Paul Sédir , Magiczne lustra , Paryż, Chamuel ,1895
  • Claire Thémanlys , Pobyt z wielkimi wtajemniczonymi , Paryż, Publikacje kosmiczne ,1931
  • (en) Pascal Thémanlys , Sposób medytacji w świetle Kabały , Jerozolima, Argaman ,1973

Podstawowe źródła

  • Gérard Encausse dit Papus (1865-1916) , Biblioteka Miejska w Lyonie, nabyta w 1934
  • ( fr ) Adyar Library and Research center, kolekcja pierwotnie stworzona przez Henry'ego Steel Olcotta w 1886 roku, następnie wzbogacona licznymi dziełami i rękopisami , Biblioteka Towarzystwa Teozoficznego, Chennai, Indie,1886
  • (w) Houghton Library , Harvard University
  • (en) Thomas H. Burgoyne, The Light of Egypt, czyli nauka o duszy i gwiazdach. 2 tomy , Portland / Denver, Gren Dolphin Bookshop / HO Wagner,1889
  • (en) Peter Davidson, Jemioła i jej filozofia , Loudsville,1892

Różne prace związane z HB L.

  • Montfaucon de Villars , Le Comte de Gabalis, czyli wywiady z nauk tajnych ,1742( 1 st  ed. 1670), 218  , str. ( czytaj online )
  • Max Théon, La tradycja Cosmique, 6 tomów , Paryż, Publikacje cosmiques, 1903-1920

Uwagi

  1. Prawda zwycięża wszystko
  2. Zbiór Papusa (Mss. 5486-5493), uzupełniony zapisem Philippe'a Encausse'a z biblioteki miejskiej w Lyonie, zawiera większość tekstów odnoszących się do HB L. (łącznie z dokumentami wewnętrznymi) lub rozpowszechnianych na mocy tego zakonu. Zostały one przetłumaczone na język francuski przez F.-Ch. Barlet. Ta kolekcja była jednym z 3 głównych źródeł, które pozwoliły historykom odtworzyć historię HB L.
  3. Biblioteka Towarzystwa Teozoficznego w Adyar, której dokumenty odnoszące się do HB L. zostały sklasyfikowane i opatrzone adnotacjami przez Henry'ego Steel Olcotta, zawiera dużą liczbę tekstów odnoszących się do lub rozpowszechnianych przez HB L. wiele listów skierowanych do neofitów przez HB L. lub wymieniane między członkami towarzystwa teozoficznego na swój temat. Zbiór ten był jednym z trzech głównych źródeł, które umożliwiły historykom prześledzenie historii HB L.
  4. Houghton Library na Uniwersytecie Harvarda zawiera dużą liczbę dokumentów dotyczących HB L. Zbiór ten był jednym z trzech głównych źródeł, które umożliwiły historykom prześledzić historię rzędu
  5. Książka The Light of Egypt autorstwa Thomasa H. Burgoyne'a, dwa tomy opublikowane w 1889 roku w Stanach Zjednoczonych rok po zerwaniu między Burgoyne i Davidsonem, kompiluje (Burgoyne nie jest autorem) całą doktrynę HB L. Będzie służył w następnych latach jako doktrynalne wsparcie dla kalifornijskich grup duchowych
  6. Ta książka, napisana przez Davidsona w Stanach Zjednoczonych w okresie, gdy był on głównie uzdrowicielem, opisuje jego farmakopeę i zastosowanie leków w obrębie HB L.