Guyomarch IV of Leon

Guyomarch IV de Léon , urodzony ok. 1130, zmarł 27 or28 września 1179Jest arystokratą Breton z XII th  wieku , który zastąpił swojego ojca Hervé II of Leon jako Vicomte de Leon .

Pochodzenie

Guyomarch IV de Léon jest synem Hervé II de Léon i Sibylle de Blois. Jest zatem związany z królewską rodziną Anglii poprzez swoją matkę.

Biografia

W kontekście, w którym Henryk II Plantagenêt usunął Conana IV z Bretanii i wywołał przeciwko niemu powstanie przez baronów, Guyomarch IV de Léon podążył za swoim ojcem, Hervé II de Léon , swoim ojczymem Eudonem II de Porhoët i Raoulem II de Fougères . Jednak pokonany, poddał się w 1167 Henrykowi  II Plantagenetowi. Jeśli pozostał stosunkowo w tyle podczas królewskich najazdów w 1168 r. w sąsiednich oblężeniach Porhoët, Kornwalii i Dinan, wypędził swego brata Hamona ze stolicy biskupiej Saint-Pol-de-Léon, winny w jego oczach zbliżenia z Henrykiem  II Plantagenet. Biskup jest wspierany przez Conana IV Bretanii, który pokonał Gujomarcha IV Leona w 1170 r. w pobliżu Kommy . Kilka miesięcy później, wstyczeń 1171zamordował swego brata, biskupa Hamona, po czym ponownie przyjął władzę królewską, przekazując mu trzy zamki. Podczas wielkiego buntu w 1173 r. prowadzonego przez Alienora z Akwitanii przeciwko  Henrykowi II Plantagenêtowi Gujomarch IV de Léon się nie pojawił. Zbuntował się w 1177 i 1179 i został ostatecznie poddany przez księcia Geoffroi II z Bretanii, który skonfiskował Leona, z wyjątkiem dwóch parafii, i poćwiartował go na korzyść swego syna Guyomarcha V de Léona, podczas gdy Hervé z Leon był zakładnikiem . Guyomarch IV Leon podejmuje się udać do Ziemi Świętej, ale umiera wwrzesień 1179. Jego dwaj synowie, Guyomarch V de Léon i Hervé I er de Léon , odzyskują swoje dziedzictwo. Guyomarch V de Léon otrzymuje châtellenies Lesneven , Brest , Saint-Renan i Le Conquet oraz tytuł wicehrabiego . Hervé de Léon , ze swojej strony, otrzymał ziemie Landerneau i Daoudour (między Landivisiau i Penzé ), jak również własność Coat-Méal i wszystkie posiadłości należące do rodu Léon en Cornouaille , czyli prawa własności od Daoulas , Crozon , Porzay i Quemenet-Even . Jako młodociany , czyli kadet apanowany , Hervé musiał zadowolić się tytułem pana Leona, który przekazał swoim spadkobiercom.

Fundament lub refoundation z opactwa Daoulas przypisuje się Guyomarch IV of Leon i jego żony Nobilise między 1167 i 1173 , w ekspiacji zabójstwa Hamon, biskupa of Leon. Opactwo miałoby zostać zainstalowane w zamku przyznanym na tę fundację, zatwierdzonym przez Geoffroya, biskupa Cornouaille .

Małżeństwo i potomkowie

Jego żona Nobilis (ok. 1135 -?), Być może należy do rodu Rohanów. Mają kilkoro dzieci:

• Guyomarch V de Léon , który zastąpił go jako wicehrabiego Leona  ;
• Hervé I st Leo , który zastąpił go jako władca Leona;
• Adam de Léon , urodzony około 1160, zmarł w 1191 podczas oblężenia Akki  ;
• Éléonore, która poślubiła Rivallon de Rosmadec przed 1191 rokiem;
• Enoguen (Guen) de Léon, który poślubił André II de Vitré  ;
• Sibylle de Léon, pani Pléhédel, która poślubiła Geoffroya de Boisgelin;
• Dziewczyna nie wymieniona w pierwotnych źródłach, w późnych genealogiach zwana Éléonore lub Jeanne , druga żona Eudona II z Porhoët , wdowiec po śmierci Berthe z Bretanii  ; czasami utożsamiany albo z Éléonore, albo z Enoguenem (Guen, franczyzowany w Jeanne ).

Uwagi i referencje

1. Nekrolog opactwa Landévennec
2. Nekrolog opactwa Notre-Dame de Daoulas s.  109 i 131.
3. Stéphane Morin Trégor, Goëlo, Penthièvre. Moc hrabiów brytyjskiego XI TH do XIII th  century Prasy Universitaires de Rennes & Company emulacja Cotes d'Armor . Rennes 2010 ( ISBN  9782753510128 ) s.  141
4. Joëlle Quaghebeur Cornouaille IX th do XII p  wieku PUR Rennes (2002) ( ISBN  2 868 477 437 ), str.  306
5. Jean Gallet, „Bretońscy panowie i chłopi od średniowiecza do rewolucji”, Éditions Ouest-France Université, 1992, ( ISBN  2-7373-1023-7 )
6. "  Incepta est ecclesia apud Doulas Bernardo presule corisopitensi obecne i potwierdzone  "
7. „  Facta est abbatia apud Doulas rempore Gaufridi epsicopi Corisopentis  ”
8. Albert Le Grand , „Życie świętych Bretanii Armorique”, J. Salaun, Quimper, 1901 reedycja, dostępne na https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5038760/f93.image.r= Daoulas .langFR
9. Morvan, Frédéric (2009). Rycerstwo bretońskie i formacja armii książęcej , 1260-1341. Presses Universitaires de Rennes, tabela 24.
10. Patrick Kernévez i Andre Yves Bourges "viscounts Genealogia Leon ( XI e , XII p i XIII TH  wiek)", Bulletin Towarzystwa Archeologicznego Finistere 136 (2008): 157-188.
11. Léa Chaillou , „Dom Léona: Genealogia i początki”, Fundacje 11 (2019): 19-48.

Bibliografia

• Nekrolog opactwa Landévennec .
• Nekrolog opactwa Notre-Dame de Daoulas .
• Albert Le Grand , „Życie świętych Bretanii Armorique”, J. Salaun, Quimper, wznowienie 1901.
• Léa Chaillou, „Dom Léona: Genealogia i pochodzenie”, Fundacje 11 (2019): 19-48.
• Jean Gallet, „Bretońscy panowie i chłopi od średniowiecza do rewolucji”, Éditions Ouest-France Université, 1992, ( ISBN  2-7373-1023-7 ) .
• Patrick Kernévez Andre Yves Bourges Genealogia viscounts Leon ( XI e , XII TH i XIII TH  wieku) . Biuletyn Towarzystwa Archeologicznego Finistère , t.  CXXXVI , 2007, s.  157-188.
• Stéphane Morin Trégor, Goëlo, Penthièvre. Moc hrabiów brytyjskiego XI TH do XIII th  century Prasy Universitaires de Rennes & Company emulacja Cotes d'Armor . Rennes 2010 ( ISBN  9782753510128 ) .
• Morvan, Fryderyk (2009). Rycerstwo bretońskie i formacja armii książęcej , 1260-1341. Wydawnictwo Uniwersytetu Rennes.
• Joëlle Quaghebeur Cornouaille IX th do XII p  wieku PUR Rennes (2002) ( ISBN  2 868 477 437 ) .

Linki zewnętrzne

Guyomarch IV de Léon na stronie Fundacji Genealogii Średniowiecznej .