Wojna o sukcesję Kastylii

Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej

Po lewej Isabelle katoliczka . Po prawej Jeanne de Castille .

Ogólne informacje

Przestarzały	1475 - 1479
Lokalizacja	Półwysep Iberyjski i Ocean Atlantycki
Casus belli	Dwóch pretendentów do tronu Kastylii
Wynik	Traktat Alcáçovas (1479): Izabela zostaje uznana za królową Kastylii

Wojujący

Zwolennicy Joan Kingdom of Portugal Kingdom of France

Isabellins Crown of Aragon

Dowódcy

Joan of Castille A. Carrillo de Acuña Diogo Lopes Pacheco Álvaro de Zúñiga (es) Ponce de León (en) Rodrigo Téllez Girón (es) Alphonse V Jean of Portugal Louis XI

Isabella of Castile D. Hurtado de Mendoza (en) Cardenal Mendoza Beltrán de la Cueva Ramírez de Madrid (en) Pérez de Guzmán (en) Ferdinand II Alonso de Cárdenas (en) Rodrigo Manrique (en) † Jorge Manrique †

Wojna o sukcesję Kastylii (lub druga wojna domowa Kastylii ) piła sprzeciwiać, między 1475 i 1479 , dwa pretendentów do tronu Kastylii, Joan Kastylii , wspierana przez męża, Alfonso V Portugalii i Ludwika XI Francji oraz Izabela Katoliczka , wspierana przez jej męża Ferdynanda , następcę tronu Aragonii i króla Sycylii, wielkiego królestwa Kastylii.

Kontekst

Henryk IV ożenił się w 1455 roku z Joanną Portugalią , siostrą króla Alfonsa V, ale król uważany jest za homoseksualistę, a królowa ma kochanka Beltrána de la Cuevę . Kiedy w 1462 r. Urodziła córkę imieniem Jeanne , plotka głosiła, że jest bękartem i nazywano ją „La Beltraneja”. W 1464 roku , pod naciskiem szlachty, Henri uczynił swojego przyrodniego brata Alphonse'a swoim spadkobiercą, ale Alphonse zmarł przedwcześnie 4 lata później, a szlachta następnie zebrała się w partii Isabelle, siostry Henryka IV. Król zgadza się wyznaczyć Isabelle na dziedziczkę w zamian za przysięgę, że nie wyjdzie za mąż bez jej zgody ( Traktat Guisanda o Bulls , 1468 ). Jednak w 1469 roku Isabelle złamała tę przysięgę, potajemnie poślubiając następcę korony Aragonii, Ferdynanda . Biorąc pod uwagę wygaśnięcie traktatu byków, Henri mianował swoją córkę Joannę następczynią tronu, wbrew radom szlachty. Wszystkie elementy są wtedy gotowe do konfliktu sukcesji między dwiema kobietami.

Zaangażowane strony

Kiedy Henri zmarł w 1474 roku, Isabelle ogłosiła się królową i podróżowała przez Kastylię, aby zmobilizować szlachtę do jej sprawy. Jest wspierana przez męża Ferdynanda , następcę tronu Aragonii i króla Sycylii , który ma widoki na Kastylię. Pragnąc zachować niezależność i uspokoić lęki Kastylijczyków, Isabelle zawarła porozumienie z mężem o wspólnym, ale niezależnym panowaniu nad dwoma królestwami ( traktat z Segowii w 1475 r.).

Nie mając poparcia, Joan przyjmuje ofertę zjednoczenia od swojego wuja Alfonsa V Portugalii , który również pragnie tronu Kastylii, mając nadzieję na zawarcie tego samego rodzaju umowy o zarządzaniu. Alphonse zapewnia mu wsparcie Francji Ludwika XI Francji , który jest już w stanie wojny z Johnem , królem Aragonii , ojczymem i sojusznikiem Isabelle.

Joanna może też liczyć na wsparcie najwyższej części szlachty, która pragnęła słabej, łatwiejszej do kontrolowania monarchii. Ze swojej strony szlachta niższego pochodzenia i władze miejskie bardzo szybko jednoczą się w sprawie Isabelle, która pojawia się jako potężna królowa, zdolna uchronić Kastylię przed apetytem sąsiednich królestw.

Na nieszczęście dla Joanny papież anuluje swoje małżeństwo z Alfonsem, argumentując, że obaj małżonkowie są zbyt blisko, a poprzez grę sojuszów tradycyjni wrogowie Francji, tacy jak Księstwo Burgundii i wkrótce Nawarra , sprzymierzają się z Isabelle. boki. Tak więc od początku konfliktu wydawało się, że przewaga została osiągnięta dla Isabelle i jej zwolenników.

Wojna

Na początku konfliktu Isabelle i jej zwolennicy zajęli centralny płaskowyż oraz miasta Toledo , Ciudad Real i Badajoz , których fortyfikacje wzmocnili w obawie przed portugalską inwazją. Wojska Joan stacjonują w dolinie Duero i mieście Toro i blokują drogi dojazdowe do Kastylii, ale wojska Isabelline szybko je wypędzą.

Isabelle zawiera sojusz przeciwko Francuzom z Eléonore , królową Nawarry. Król Francji oblegał Fuenterrabia , strategicznym miejscu, aby wysłać swoje wojska do Guipuscoa , w 1476 roku , ale został pokonany. Alfonso V Portugalii jest pierwszym, który wrócił do Kastylii, ale wojna nie jest dla niego korzystna, ponieważ szlachta kastylijska jest głównie przychylna Isabelle. Po bitwie pod Toro w 1476 r. Część armii portugalskiej (lewe skrzydło dowodzone przez księcia Jana Portugalii ) utrzymała kontrolę nad polem bitwy, ale Kastylijczycy wycofali się w dobrym stanie. Bitwa nie jest zatem rozstrzygająca: istnieje formalne zwycięstwo obozu portugalskiego, ale strategiczna porażka, a król Portugalii nie jest dalej w swoim dążeniu do zdominowania królestwa Kastylii, popierając roszczenia swojej żony Joanny do tron.

W tym samym roku w Cortes de Madrigal Ferdynand i Isabelle utworzyli policję stanową Santa Hermandad pod zwierzchnictwem biskupa Kartageny , święty związek miast przeciwko bandytyzmowi i nadużyciom prywatnych armii. Ich moc jest wzmocniona. W Uclés w tym samym roku zmarł wielki mistrz Zakonu Santiago , Rodrigo Manrique , a Isabelle sprawiła, że jej mąż Ferdynand II Aragon został uznany za wielkiego mistrza, co zwiększyło siłę militarną monarchów katolickich w Kastylii.

W 1478 roku Isabelle ustanawia Świętą Inkwizycję w Kastylii, aby ustanowić jej władzę. Wysyła swoje wojska do inwazji na portugalskie Wyspy Kanaryjskie. Chociaż mieli przewagę od początku wojny, bitwa pod Albuera przypieczętowała zwycięstwo wojsk Isabelline. W 1479 roku Ferdynand zastąpił swojego ojca na tronie Aragonii. Dwa najpotężniejsze królestwa Hiszpanii są następnie ponownie zjednoczone, choć zarządzane autonomicznie przez dwóch władców, aż do śmierci Isabelle w 1504 roku.

Traktat Alcáçovas The4 września 1479, między Isabelle i Jeanne definitywnie kładzie kres wojnie o sukcesję Kastylii.

Uwagi i odniesienia

Albert-A. Bourdon - Historia Portugalii , tom 3 Série lusitane, wydania Chandeigne, 1994, s . 47 .
Jean François de la Croix (francuski): „Sukces bitwy [o Toro] był niepewny; Ferdynand pokonał prawe skrzydło wrogów, dowodzone przez Alfonsa; ale książę [Jan] Portugalii miał taką samą przewagę nad Kastylijski ”. - Historyczny słownik oblężeń i bitew , tom trzeci, Vincent, Imprimeur-Libraire, Paryż, 1771, s.333.

Źródła

Justin Wintle, The Rough Guide History of Spain , Penguin Group , 2003 .
Albert-Alain Bourdon, Historia Portugalii , tom 3 Série lusitane, wydania Chandeigne, 1994.
Jean François de la Croix, Historical Dictionary of Sieges and Battles , tom trzeci, w Vincent, Imprimeur-Libraire, Paryż, 1771.