Zespół karabinów maszynowych i armat automatycznych (1914-1922)

W opancerzone samochody osobowe grupy i pistolety (GAMAC), znane również pod różnymi innymi nazwami i skrótów są tworzone we wrześniu 1914 roku przez Walne Gallieni z niektórych elementów morskich, aby zapewnić mobilną siłę ognia do walki zbrojnej na północy oraz w Belgii. Pod koniec 1915 r. armia zwiększyła liczebność tych grup karabinów maszynowych i przydzieliła je definitywnie do dywizji kawalerii . Te niewielkie jednostki dowodzą w swoich początkach delikatnego zastosowania w walce ze względu na charakterystykę pojazdów, zbyt dużą masę, opancerzeniezbyt cienki. Ich skuteczny wkład w różnego rodzaju operacje pod koniec 1917 r. i kampanie z 1918 r. potwierdziły przydatność zmotoryzowanej broni pancernej w jednostkach kawalerii.

Identyfikacja

Jednostki te, będące w 1914 r. wielką nowością dla armii w ogóle, aw szczególności dla kawalerii, są przedmiotem względnej nieprecyzyjności w ich identyfikacji. Ich nazwa zmienia się w zależności od jednostek przywiązania, autorów oficjalnych raportów, autorów historii jednostek i okresów wojny. Znaki rozpoznawcze, odznaki broni, stemple jednostek pojawiają się dopiero późno.

Wyznania

Wśród nazw i skrótów oznaczających te jednostki są:

Znaki rozpoznawcze

Musimy czekać na instrukcję od Luty 1917dzięki czemu GAMAC są wyposażone w specjalną odznakę symbolizującą dwa działa w kształcie litery X, zwieńczone granatem i zawierające litery A M. Ta odznaka, będąca odmianą specjalnej odznaki artyleryjskiej, jest wszyta na lewym rękawie i na patkach kołnierza mundurowej kurtki . To wydaje się czasami malowane na pojazdach jak samochód pancerny z 12 th  GAMAC przedstawionego przeglądu wMarzec 1918, przed zamkiem Nampcel (Oise), w ruinach.

Mimo że nie posiada autonomię administracyjną (patrz poniżej) każda GAMAC to jednostka składa się ze swoim dzienniku z etapów i operacji oraz jednostkowej stempla podobna do tej z 12 -tego  GAMAC umieszczony na odwrocie zdjęcie grupowej na urlopie czeka na pokładzie Pociąg.

Karabiny maszynowe i/lub jednostki działek automatycznych inne niż GAMAC

Stworzonych przed, w trakcie i bezpośrednio po I wojnie światowej kilka jednostek lekkiej artylerii, których nazwy zawierają wyrażenia „karabiny maszynowe” i/lub „pistolety”, nie powinno być mylone z GAMAC. Chociaż niektórzy wdrożyli środki techniczne podobne do tych z GAMAC, nie podzielają ani składu, ani przydziałów.

„Bateria do karabinu maszynowego”.

Grupa 4 działek automatycznych uzbrojonych w szybkostrzelne działko model 47 mm TR została stworzona w listopadzie 1914 roku i przekazana pod dowództwo porucznika de Villeneuve-Bargemon.

Uzbrojone w armaty 75  mm model 1910 , „sekcje działek automatycznych” lub „sekcje 75 samochodów” wchodzą w skład artylerii przeciwlotniczej (AAA). Ten cel operacyjny narzuca im mobilność i autonomię w całym teatrze działań. Nie mogą mieć określonego zadania innego niż raportowanie do grupy AAA do dyspozycji dużej jednostki. Od 1916 większości sekcji 75 przeciwlotniczy są przypisane do obrony przeciw artylerii samolotów pułku jako 68 th Odcinek 66 e  Obrony pułk artylerii przeciwko samolotów i zauważył w 1918 roku.

Obrona przeciwlotnicza składa się z 77 sekcji dział samobieżnych po 75, każda składająca się z około sześćdziesięciu ludzi i dwóch dział kal. 75  mm na platformie lub przyczepie.

Historyczny

Najpierw usuń wszelkie zastrzeżenia

Grupy karabinów maszynowych i armat automatycznych są wynikiem kilku nurtów, których zbieżności nie udało się uzyskać wraz z wypowiedzeniem wojny w sierpniu 1914 roku. Liczne zastrzeżenia blokują innowacje, jak na przykład niniejsze wnioski Komisji śledczej z 30 czerwca oraz 1 lipca 1903 pod przewodnictwem pułkownika Rouquerol, dowódcy artylerii 12. Dywizji Piechoty, decydującego o możliwości użycia Charron Girardot Voigt 1902 , uzbrojonego w karabin maszynowy Hotchkiss model 1901  :

„... biorąc pod uwagę wagę samochodu (3 000 kg), jego wysoką cenę (45 000 F.), zagrożenia, na które byłby narażony i które wydają się nieproporcjonalne do mocy maszyny, rzadkość okoliczności w którym może działać użytecznie, nie ma potrzeby, aby Auto Machine Gun był silnikiem bojowym. "

Aby przezwyciężyć tego typu niechęć, konieczne jest połączenie:

Możliwość mocowania karabinu maszynowego na pojeździe, obracania go na wale Możliwość zamontowania na pojeździe szybkostrzelnego działa o małej średnicy Możliwość zamontowania ochrony (pancerza) na tych pojazdach Dostępność pojazdów mocnych i wystarczająco dużych, aby pomieścić załogę, broń, amunicję i zbroję Akceptacja zmniejszonej skuteczności kawalerii konnej Akceptacja przez hierarchię możliwości oddania strzału z karabinu maszynowego z pojazdu, „karabinu maszynowego” Akceptacja przez hierarchię strzelania z armaty z pojazdu, „działa automatycznego” Zdolność dowódców do integrowania uzbrojonych pojazdów w taktykę

Gallieni: katalizator września 1914

Pierwsze tygodnie walk prowadzących do Bitwy nad Marną uświadomiły ludziom potrzebę bardzo szybkiej ewolucji w wielu dziedzinach. Priorytetem staje się mobilność lekkiej artylerii. Ogólne Gallieni , gubernator wojskowy w Paryżu , opierając się na sukcesie i psychologicznego wpływu eksploatacji na taksówki Marne chwyta jednostek projektowych Pojazdy opancerzone i karabiny-Autos pracuje na porucznika Lesieure Desbrières. Generał Gallieni jest zdecydowanie przekonany o zainteresowaniu tym nowym środkiem podczas tworzenia baterii automatycznych karabinów maszynowych kapitana Droueta za namową wojskowego gubernatora Le Havre. 6 września 1914 nakazał zakładowi artylerii w Vincennes zamontowanie 37 dział na pojazdach Renault i polecił porucznikowi Hergaultowi, w asyście porucznika Lesieure Desbrières, jak najszybsze przeprowadzenie tej operacji. Uruchomiono grupy karabinów maszynowych i działek automatycznych dowodzone przez oficerów marynarki wojennej, zapowiadające GAMAC.

Prawie rok później Izba Deputowanych zatwierdziła inicjatywę przyszłego marszałka: „Komisja Wojskowa , zebrana pod przewodnictwem generała Pédoya , wysłuchała lektury i jednogłośnie zatwierdziła wnioski. bardzo udokumentowanego raportu pana Maurice Bernarda, na karabinach maszynowych i armatach automatycznych. "

Kluczowe daty

Ogólne Eugene Feraud , szef 1 st kawalerii Korpusu zMarzec 1917 do grudzień 1918, zauważa z czteroletnią perspektywą głęboką przemianę francuskiej kawalerii, która stała się „siłą ogniową” dzięki modyfikacjom uzbrojenia, to znaczy dzięki wprowadzeniu pod koniec 1914 r. i rozwojowi w czasie konfliktu światła oraz artyleria mobilna w dużych jednostkach kawalerii:

„W 1914 r. nie było zasobów [artyleryjskich] dla korpusu kawalerii, ale karabiny maszynowe zostały natychmiast umieszczone na samochodach osobowych, co jest początkiem opancerzonego karabinu maszynowego, który sam jest starszym bratem czołgu [… ].
W 1915 r. każda dywizja kawalerii otrzymała grupę karabinów maszynowych-samochodów pancernych-karabin składającą się z trzech karabinów automatycznych i sześciu karabinów maszynowych.
W 1916 r. dywizje kawalerii [otrzymały] dwie grupy karabinów maszynowych – działek automatycznych zamiast jednej. Korpus kawalerii otrzymuje grupę karabinów maszynowych - działek automatycznych.
W 1917 r. samochody z karabinów maszynowych - armat automatycznych były stopniowo przekształcane, aby mogły chodzić do przodu lub do tyłu.
W 1918 r. korpus kawalerii otrzymał drugą grupę karabinów maszynowych-działek automatycznych.
Karabiny maszynowe-armaty automatyczne stopniowo przekształciły się w karabiny maszynowe-armaty, przy czym ten sam samochód był uzbrojony w karabin maszynowy i działo 37”.

Pozytywne wyniki pod koniec wojny

Te nowe jednostki i ich mechaniczne środki są oceniane podczas kampanii przeciwko Niemcom i kilka lat później przez strategów.

„ACM oddały największą służbę jako środek rozpoznania, łączności i walki. Ze względu na ich widoczność i podatność na ciosy artyleryjskie powinny być ukryte, używane w małych grupach (maksymalnie dwie lub trzy), a nie unieruchamiane. Nie należy ich również używać w nocy. "

„Czym jest karabin maszynowy, jeśli nie przyspieszonym karabinem”. Na długo przed wojną pojawił się pomysł zwiększenia jego obsługi, a w konsekwencji jego wartości taktycznej, poprzez umieszczenie go w samochodzie; Sekcje karabinów maszynowych i dział automatycznych (AMAC) zostały przypisane do broni mobilnej par excellence, kawalerii.
W Marnie AMAC oddały wielkie zasługi, a oto, że podczas ostatniej ofensywy narzuciły się definitywnie [...] Wraz z kontratakiem Grivesnes , wraz ze zdobyciem Monchel, AMAC wziął decydujący udział, zbliżając się 50 metrów od Boche i strzela do 5000 nabojów.
W szybkiej ofensywie artyleria nie może podążać, jest niezbędnym wsparciem piechoty. "

„Wreszcie są dwa zmodernizowane korpusy kawalerii. Formacje te składają się z trzech dywizji kawalerii wzmocnionych nowoczesnymi środkami (eskadry obserwacyjne, inżynierowie itp.). Korpusy te poruszają się wzdłuż frontu dwa razy szybciej niż pozostałe korpusy armii, co okaże się bardzo cenne w uzupełnianiu wyłomów po niemieckich atakach. Przede wszystkim każdy z nich dysponuje setką działek automatycznych wyposażonych w 37-milimetrową armatę i karabin maszynowy. W fazie ofensywy grupy te wypełnią wszystkie tradycyjne misje kawalerii. "

Zniknięcie GAMAC

Liczba GAMAC została zmniejszona w 1919 roku z szesnastu do jedenastu. 1 st listopad 1922, każda z tych grup karabinów maszynowych i karabinów automatycznych staje się szwadronem kawalerii, EAMC, dowodzonym przez kapitana. Dwa EAMC tworzą Grupę eskadr kawalerii karabinów maszynowych, GEAM, pod dowództwem dowódcy eskadry przydzielonej do dywizji kawalerii, z wyjątkiem GEAM 3. DC w Paryżu, który ma trzy EAMC.

Od 1922 do 1931-32 samochód pancerny White, jedyny samochód pancerny w służbie we Francji, był montowany w GEAM, zanim został zastąpiony przez nowocześniejsze pojazdy, takie jak półgąsienicowe samochody pancerne Schneider P16 .

W 1939 r. w skład grup szwadronów samochodów pancernych kawalerii wchodzi pięć pułków samochodów pancernych, które zostały rozwiązane rok później.

Główne jednostki i zadania

GAMAC nie mają autonomii administracyjnej. Wynika to prawdopodobnie z ich niewielkich rozmiarów, około 70 żołnierzy, oraz z ich bezpośredniego przywiązania operacyjnego do sztabu dywizji kawalerii, który w zależności od potrzeb operacji może ich tymczasowo i bez uprzedzenia oddzielić albo do innej dywizji kawalerii. lub dywizja piechoty.

Zadania administracyjne

Początkowo, jesienią 1914 r., sekcje armat automatycznych marynarki wojennej zostały administracyjnie dołączone do składu załogi floty paryskiej znajdującej się w Grand Palais.

Następnie, na podstawie konstytutywnego wysłania 9 maja 1915, zarządzanie administracyjne personelu i wyposażenia Pojazdy opancerzone i samochody grupy pistoletów są dostarczane przez serwis samochodowy 13 th  pułk artylerii . Niecały rok później, 12 lutego 1916 r., Generał Naczelny podjął decyzję o zastąpieniu marynarzy Grup Automatonów personelem Armii Metropolitalnej. Dla non-wyraźnego powodu, GAMAC są następnie przyłączona do 71 -tego  Bateria z 81 th  ciągników ciężkich pułku artylerii , stworzony specjalnie do tego celu od10 marca 1916. To przywiązanie będzie ponownie ewoluować, jako bezpośrednia konsekwencja przywiązania GAMAC do kawalerii, o której zdecydowano1 st czerwiec 1916, potwierdzone depeszą ministerialną z 29 czerwca 1916. Więc1 st lipca 1916wszystko GAMAC administracyjnie związany z 27 th  pułk dragonów , a szczególnie jego 13 th  depozytową eskadrę, utworzoną w tym celu w Croy Ward, koszary pułku, rue Royale w Wersalu , który również został przeniesiony do szkolenia pistoletu Centrum Maszyn (CIAM) pod dowództwem kapitana Arnauda de Castelbajaca . Organizacja ta trwała do końca wojny i trwała do końca września 1919
r. 1 października 1919 r. „grupy AMAC zostały odtąd przydzielone do pułku DC, do którego należały, dla grup. lub najbliższej formacji kawalerii dla grup AO Maroka i Afryki Północnej […] W tym samym dniu CIAM wersalski jest wypłacany grupie kawalerzystów ze szkoły kawalerii Saumur  ”.

Zadania organiczne i operacyjne

Identyfikacja Kreacja Rozwiązanie oficer dowodzący Zadanie Przystawka organiczna Numer telefonu JMO SHDGR (okres)
Działka  motorowe 1. grupy Mieszane 29 września 1914 - 1 st marca 1916 Porucznik (N) Guette (7 września 1914 - 1 st marca 1916)
 Brygada Piechoty Morskiej , admirał Ronarc'h Armia belgijska (10/14)
Groupement Bidon (1-12/11/14  ) 32 i CA (13/11/14)		 26 N 480/2 ( 1 ul  DC)
25/9/1914/17/4/1917)
1 st  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png 1 st marca 1916
Po sierpniu 1919		 Cne Pommier (3/1916 - 4/2/1917)
Cne Rouzaud (15/2/1917 - 8/1919)		 1 re  DC 1 st  CC (9/1914) 26 N 1246/1 (5/4/1916 - 18/4/1917)
26 N 1246/2 (18/4/1917 - 22/9/1919)


2 nd  Mieszane grupy Autocannons 29 września 1914 - 1 st marca 1916 Lt statek Barbière 1 re  DC CC Conneau
2 ND  GAMAC 15 kwietnia 1916
Po wrześniu 1919		 Cne Labrosse-Luuyt (4/1916-9/1918)
Cne Papin (9/1918-9/1919)		 3 rd  DC 1 st  CC (9/1914/19) 26 N 1246/3 (15.04.1916 - 20.09.1919)
3 rd  Mieszane grupy Autocannons wrzesień 1914
1 st marca 1916		 Porucznik Guyot (1-7.10.1914) Porucznik
Bermon (13.11.1914-31.03.1916)		 8 i  DC 3 i  CC  (8/1915)
3 e  GAMAC Utworzony pod koniec maja 1916 Cne Bouloc
Cne de Fleurieu
Cne de Crussol d'Uzès (1918)		 Początkowo 8 th  DC
rozpuszcza się 11 sierpnia 1916 r następnie
2 nd DC z 25 sierpnia 1916		 2 an odizolowany DC następnie
2 e CC  (11/1916)
Działka  motorowe IV grupy Mieszane jesień 1914
1 st marca 1916		 Porucznik Thirion (luty 1915) 2 nd CC
4 e  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Utworzony pod koniec maja 1916
Rozwiązany po kwietniu 1919		 Cne de Castellane (5/1916-2/1919) 4 i  DC 2 II CC  (9/1914) 26 N 1246/4 (22.05.1916 - 15.04.1919)
5 e  Grupowe działka motorowe Mieszane jesień 1914
1 st marca 1916		 Enz. Statek Chevigné 33 th Corps
5 th  GAMAC Utworzony wiosną 1916 r.
Rozpuszczony30 października 1917		 Cne de Bourbon Châlus (10/30/1917) 8 e  DC rozwiązane 08.11.1916 i 6 e  DC (11/08/16) 3 rd   CC
6 e  Grupowe działka motorowe Mieszane grudzień 1914
1 st marca 1916		 Porucznik statek kosmiczny Gudran 7 i  DC Odosobniony
6 th  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Utworzony pod koniec maja 1916 Cne Mougel (5/1916-16/7/1917)
Cne Farcis (16/7-29/12/1917)
Cne de Galard (1918)		 7 e  DC rozwiązane, następnie od 10.30.1917 6 e  DC 2 nd CC 26 N 1246/5 ​​(25.05.1916 - 1.01.1917)
26 N 1246/6 (1.01.1917 - 29.12.1917)
7 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Rozpuść to 1 st marca 1916 Statek porucznika Bunge 1 re  DC 1 st  CC
7 e  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Utworzony pod koniec maja 1916 r. Rozwiązany dnia 11 sierpnia 1919 Cne O'Gorman (21.06.1916-22.10.1917
Cne de Valence de Minardière (24.10.1917-31.01.1919)
Cne de Brémond d'Ars (od 22.02.1919)		 1 re  DC 1 st  CC  (9/1914) 26 N 1246/7 (26/6/1916 - 4/9/1916)
26 N 1246/8 (4/9/1916 - 17/6/1918)
26 N 1246/9 (18/6/1918 - 10 / 8/1919)
8 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Założona jesień 1914 Zlikwidowana 1 st marca 1916 Statek porucznika Chevigné (luty 1915) 9 th  DC 1 st  CC  (10/1914)
Indywidualny (7/1915),
+3 e  CC (8/1915)
rozpuszczonego 05/20/1916
8 th  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Utworzony wiosną 1916 Cne Leroy (5.7.1916-25.09.1917)
Cne de Monsegou (1.11.1917-Mort 1/4/1918)
Lt Domenech (9.04.18-Wt. 24/7/1918)
Cne de La Mure (2.02.1918)		 6 i  DC 6  pojedyncze DC (11/1914)
i 3 e  CC następnie 2 e CC (7/1917)
9 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Data utworzenia nieznana Rozpadł się dnia 1 st marca 1916 Porucznik Renault statek kosmiczny 2 nd DC Odosobniony (8/1914)
9 th  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Utworzony pod koniec maja 1916 Cne de Miribel (1916-1918) 2 nd DC 2 izolowanych DC (8/1914) i
2 e  CC  (11/1916)		 26 N 1246/10 (29.05.1916 - 25.12.1916)


10 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Data utworzenia nieznana Rozpadł się dnia 1 st marca 1916 porucznik Clementel (1914)
Cne de Vilmorin (2/1915)		 10. DC (rozpuszczony wmaj 1916 1 st  CC  (9/1914)
samodzielnie (11/1914)
10 th  GAMAC Utworzony pod koniec maja 1916
Wysłany do Rumunii (4.8.1916)
Repatriowany w maju 1918		 Cne Richemond 2 II DC (5/1918) - 2 nd CC (5-8 / 1916)
- Gal Berthelot , francuska misja wojskowa w Rumunii (10 / 1916- 5/1918)
- 2 nd CC (od lata 1918)


11 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Data utworzenia nieznana Rozpadł się dnia 1 st marca 1916 Porucznik statku Audouin (1915) 33 th  Army Corps
11 th  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Utworzono koniec Czerwiec 1916 Cne Tassin (4/1917 - 12/1918) 5 th  DC 2 e  CC  (5/1916),
+3 e  CC  (8/1916)
Indywidualny (12/1916),
1 st  CC (5/1917)		 26 N 485/8 do 17
(5/1916-7/1919)
12 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Data utworzenia nieznana Rozpadł się dnia 1 st marca 1916 Porucznik Colson (1915) 17 th  Army Corps
12 th GAMAC Nieznana data utworzenia Porucznik Despierre (1916-3/1917)
Cne Chalmeton (4/1917-2/1918)
Cne Walbaum (2/1918-11/1918)
Cne Colonna de Giavellina (12/1918)		 3 rd  DC 1 st  CC  (9/1914)
13 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Lato 1914 rozwiązany 1 st marca 1916 Porucznik Masquart (5/1915) 5 i  DC (9/1914-5/1916) 2 e  CC  (9/1914-7/1916) 17 e  Korpus 26 N 485/1 do 8
(9/1914-5/1916)
13 e  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Założona 22 maja 1916 Cne Desbruges (5/1916-?)
Cne Dubois (? -30/4/1918)
Cne Gelin (5/18-1919)		 5 i  DC (5/1916-6/1919) 3 e  CC  (8/1916)
Indywidualny (12/1916),
1 st  CC (5/1917/19)		 26 N 485/8 do 17
(5/1916-7/1919)


14 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Lato 1914 rozwiązany 1 st marca 1916 Porucznik Vogüé (1915) 6 th  DC (06.12.1915) 2 e  CC  (9/1914),
+3 e  CC  (9/1915)
14 e  GAMAC Wiosna 1916 Cne de Fleurieu (1916-1918)
Cne d'Andurain (11/1918)		 Wewnątrz (8/1916)
7 e  DC 		3 rd  CC


15 e  Grupowe działka motorowe Mieszane Lato 1914 rozwiązany 1 st marca 1916 Porucznik (N) Hergault 2 II  CC  (9/1914) 17 th  Army Corps
15 th  GAMAC Utworzony wiosną 1916
Rozwiązany po listopadzie 1919		 Cn Le Poupon
Cne Chrétien Lalanne (4/3/1917-15/9/1917)
Cne de Lastie Saint-Jal (3/10/1917-17/2/1919)
Cne Lechevalier (od 24.02.1919)		 4 i  DC 2 II  CC  (9/1914) 26 N 1246/11 (24.03.1918 - 17.11.1919)


Nie ma 16 th  Wspólne Self-Gun Grupa Navy
16 th  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Tożsamość 18 e  GAMAC (f „Bateria Drouet”) od1 st lipca 1916
Rozpuść to 31 sierpnia 1919 W Lyonie		 Cne Drouet (1916-1918)
Lt następnie Cne de Chargères		 7 i  DC Odosobniony (8/1914)
Rozpuszczony (23/7/1917)		 26 N 1246/12 (17.10.1914 - 31.12.1916)


17 e  Grupowe działka motorowe Mieszane stworzył 7 lipca 1915
Rozpuść to 1 st marca 1916		 Porucznik Laurencie 2 II  CC  (9/1914) 17 th  Army Corps
17 e  GAMAC Nieznana data utworzenia Cne Cournot 6 i  DC Pojedynczo (12/1916)
2 nd   CC  (10/1917)


 Bateria karabinów maszynowych kapitana Droueta  Utworzony w październiku 1914 Cne Drouet (1916-1918) Korpus Kawalerii Kolonialnej 26 N 1246/12 (17.10.1914 - 31.12.1916) |
18 th  GAMAC 1914-1918 Krzyż Wojenny Ribbon.png Tożsamość grupy pomiędzy 15 czerwca 1915 i 1 st lipca 1916gdzie stał się 16 th  GAMAC 7 i  DC Odosobniony (8/1914)
Rozpuszczony (23/7/1917)

Korpus kawalerii był wyposażony w grupy karabinów maszynowych w swojej kwaterze głównej od 1918 roku.

Nagrody

Croix de Guerre jest przyznawany jednostkom, które zostały kiedyś nazwane na rozkaz korpusu armii:

Czwarta grupa, cytat z 2 kwietnia 1918.

Połowa grup karabinów maszynowych i armat automatycznych, które zostały dwukrotnie wymienione na rozkaz armii, otrzymuje Croix de Guerre 1914-1918, a ich personel może dzięki temu przewozić paszę .

1 st Group, cytaty z24 kwietnia 1918 i 19 sierpnia 1918, decyzja z 19 sierpnia 1918. 6 th Group, cytaty z24 kwietnia 1918 i 17 grudnia 1918, decyzja z 19 grudnia 1918. 7 e Cytaty grupowe24 kwietnia 1918 i 13 lipca 1918 r, decyzja z 13 sierpnia 1918. 8 e Cytaty grupowe24 kwietnia 1918 i 17 grudnia 1918, decyzja z 19 grudnia 1918. 9 e Cytaty grupowe3 kwietnia 1918 i 8 maja 1918, decyzja z 27 czerwca 1918. 11 e Cytaty grupowe30 kwietnia 1918 r. i 6 lutego 1919, decyzja z 17 lutego 1919. 13 e Cytaty grupowe30 kwietnia 1918 r. i 22 lutego 1919, decyzja z 1 st marca 1919. 16 PL Group, dawniej grupa baterii samo-broń artyleryjska Drouet kapitan Colonial, a następnie 18 e własny pistolety Grupa notowania17 grudnia 1914 i 15 maja 1918 r, decyzja z 27 czerwca 1918. Parada 14 lipca 1919na Polach Elizejskich

Kawaleria zamyka marsz Parady Zwycięstwa i ustawia cztery karabiny maszynowe i cztery działka automatyczne, które same poprzedzają czołgi Renault. To pierwsze publiczne pojawienie się w Paryżu tych nowych pojazdów opancerzonych.

Parada 14 lipca 1920 rw Vincennes

Obie grupy opancerzone samochody osobowe-pistolety z 1 st   CD biorące udział w paradzie14 lipca 1920 rna Hipodromie de Vincennes z innymi oddziałami kawalerii uhonorowanymi podczas tego patriotycznego wydarzenia. Paradują na pierwszej stronie Petit Parisien du15 lipca 1920.

Osobisty

Pierwszy okres: głównie dostarczane przez Marynarkę Wojenną

Pierwsza grupa karabinów maszynowych-dział automatycznych, sformowana i dowodzona przez porucznika P. Guette na polecenie generała Gallieniego, składała się na początku września 1914 r. z chorążego Reille i kilku marynarzy, którzy nie byli zatrudnieni na ich statki. Szybko dołączyli do nich drudzy kapitanowie, kwatermistrzowie, marynarze, kilku podoficerów i szeregowcy przydzieleni wcześniej do pułków dragonów, piechoty, artylerii, co zebrane w ciągu kilku dni pozwoliło na utworzenie załóg dwóch sekcji , każdy złożony z trzech uzbrojonych pojazdów i wozu zaopatrzeniowego. Jeśli nie wiemy, w jaki sposób i dlaczego ci żołnierze i marynarze zostali zwerbowani do tej przygody, możemy sądzić, że wszyscy są w stanie jak najlepiej wykorzystać szybkostrzelne działo Marynarki Wojennej kal. 37 mm we w pełni operacyjnym kontekście.

W sumie na samym starcie „  Wyścigu do morza  ” grupa por. Guette'a liczyła około 40 ludzi, w tym 2 oficerów marynarki, 3 podoficerów i 35 marynarzy. W czerwcu 1915 r., w trakcie spotkań z innymi jednostkami i w nieokreślonych warunkach administracyjnych, jego „grupa podwoiła się liczebnie, zgromadziwszy dwie jednostki piechoty, dwie kolonie piechoty, jednego z Legionu, jednego żuawa, dwa smoki, trzech myśliwych na koniach, ośmiu inżynierowie, [...] i małe izolowane frakcje z własnym personelem ”.

Konstytucja z września-października 1914 z dwunastu innych grup AMAC dowodzonych przez oficerów marynarki wydaje się bardziej zorganizowana, przy tym samym schemacie organizacyjnym:
1 porucznik, 1 chorąży, 1 porucznik, 1 podporucznik, 3 adiutantów, 3 gospodynie, 3 podporuczników. mistrzów, 2 mistrzów muszkieterów, 1 mechanik, 8 kwatermistrzów, 4 brygadierów, 40 marynarzy, 13 żołnierzy.

Drugi okres: z trzech ramion Armii

Instrukcja Naczelnego Wodza z 12 lutego 1916 r. kieruje personel Marynarki Wojennej do ich jednostek i mówi, że oficerowie nadzorujący GAMAC wywodzą się teraz z pułków kawalerii i artylerii, rzadziej z pułków piechoty, do których są tylko oddelegowani. , ich oryginalny korpus nadal zarządza ich karierami.

Zgodnie z Decyzją Podsekretarza Stanu ds. Artylerii nr 32 106 3/3 (listopad 1915) większość podoficerów i, jak się wydaje, prawie wszyscy żołnierze, byli opłacani w grupach samochodowych po oświadczenie o niezdolności do walki przez komisje ds. reform po mniej lub bardziej kaleczących urazach i/lub zatruciu gazem

Ci pracownicy, którzy nigdy nie mieli do czynienia z bronią automatyczną, są szkoleni do jej użycia w Centrum Szkolenia Karabin Maszynowych (CIAM) początkowo zlokalizowanym w Boulogne-sur-Seine obok fabryk Renault produkujących nowe pojazdy opancerzone, przeniesionych do Wersalu w koszarach 27 Pułk Smoków w lipcu 1916, kiedy GAMAC został administracyjnie dołączony do tego pułku.

W jej składzie w kolejności walki dowodzenie grupą karabinów maszynowych i karabinów maszynowych, liczącą około 65 ludzi w pełnej sile, zapewnia dowódca grupy i trzech dowódców sekcji/plutonów. Nazwy różnią się w zależności od grup i okoliczności, zarówno ze względu na niewielki rozmiar formacji, jak i uzbrojenie pochodzenia personelu, który ją tworzy.

Oficerowie

Grupa składa się w zasadzie z 4 oficerów, kapitana dowodzącego grupą i trzech poruczników lub podporuczników, każdy dowodzący sekcją. Z JMO wynika, że ​​w rzeczywistości jedna z sekcji jest często kontrolowana przez CWO, rzadziej przez adiutanta.

Podoficerowie

Grupa ma w zasadzie 8 gospodyń: 3 szefów pojazdów z karabinami maszynowymi, 3 szefów zaopatrzenia, po jednej na sekcję, 1 brygadzisty warsztatowego, 1 księgowego.

Żołnierze

Oddziały, zwane kawalerami lub strzelcami według grup i prawdopodobnie według oryginalnego uzbrojenia dowódcy grupy, są rozdzieleni następująco:
6 brygadierów, dowódcy wozów z karabinami maszynowymi, 9 mistrzów-wskazówek, po jednym na pojazd opancerzony, 9 służących, jeden na pojazd opancerzony, 20 kierowców, jeden na pojazd plus trzech w rezerwie, 4 oficerów łącznikowych, niektórzy z motocyklem.

Inny personel

1 pielęgniarka, 3 robotników (specjaliści odpowiednio od uzbrojenia, żelaza i drewna).

Sekcja

W stanie czynnym sekcja składa się z 2 wozów karabinów maszynowych, 1 wozu strzeleckiego i motocykla łącznikowego. W zależności od misji, rozpoznania, walki, dozoru, sekcje są często rekonfigurowane, tworząc jednorodne sekcje lub podsekcje karabinów maszynowych lub dział.
Podczas wielu i długich faz walki pieszej w służbie okopów, opisanych w Dziennikach marszów i operacji GAMAC, ludzie normalnie przypisani do pojazdu pozostają pod ich zwykłym nadzorem.

Materiały

Od września 1914 do czerwca 1916, w okresie działalności pierwszych jednostek karabinów maszynowych i armat automatycznych pod dowództwem poruczników marynarki wojennej wydzielonej z Marynarki Wojennej, charakterystyka materiałów, pojazdów i uzbrojenia zmieniała się w czasie i od jeden punkt do następnego, grupa AMAC do drugiego. Ta różnorodność wynika z młodości tego typu środków i zwlekania wobec nich ze strony wysokiej hierarchii wojskowej, która pokonuje tylko zaciekłą determinację niektórych wybitnych osobistości, takich jak generał Gallieni, wspomagana przez garstkę młodych oficerów przekonanych, że trzeba myśleć o wojnie. inaczej niż środkami z 1870 roku.

Nowatorski charakter tej broni skutkuje serią prób i błędów zarówno przy projektowaniu/konstrukcji pojazdów opancerzonych, jak i instalacji broni na pokładzie. W związku z tym żadne badanie nie było w stanie precyzyjnie określić daty wszczepienia konkretnego modelu karabinu maszynowego lub pojazdu z armatą automatyczną w każdym z GAMAC, a liczne zdjęcia prasowe czy albumy nie są pomocne ze względu na brak podpisu lub z powodu wyraźnie błędnych podpisów.

Pojazdy

W kolejności bitwy grupa karabinów maszynowych i działek automatycznych musi ustawić w szeregu 17 pojazdów:

6 pojazdów opancerzonych, każdy uzbrojony w 2 karabiny maszynowe, jeden przymocowany do samochodu, drugi mobilny, nadający się do walki na piechotę , w rzeczywistości na stałym stanowisku, często podczas służby w okopach. 3 pojazdy opancerzone, każdy uzbrojony w działo 37  mm . 4 pojazdy turystyczne na połączenia, jeden dla lidera grupy i jeden na odcinek. 3 ciężarówki dostawcze, po jednym na sekcję. 1 wózek warsztatowy. * Pierwszy pistolet maszynowy Renault model 1914

Grupy działek automatycznych i karabinów maszynowych, stworzone przez generała Gallieniego we wrześniu 1914 roku, oddane pod dowództwem porucznika, wyposażone są w innowacyjne pojazdy opancerzone zbudowane przez zakład artyleryjski Vincennes na podwoziu Renault 20 CV według dyrektywy specjalistów z sztabu gubernatora Paryża, pod nadzorem kapitanów Genty i Renaud.

* Karabin maszynowy Renault model 1915

Model z 1915 roku zyskał kilka ulepszeń:
- grubszy pancerz
- bardziej otulająca maska ​​ochronna służącego
- poprawiona wentylacja silnika dzięki rozmieszczeniu szerokich poziomych listew nadających pojazdowi charakterystyczny wygląd
- nieco dłuższy pokład dający więcej miejsca służącym pokoju
- składany kołowy lustra i bardziej solidne...

Zaprojektowane pod koniec 1914 roku działko automatyczne zamontowane na podwoziu Peugeota stanowiło wyposażenie 6 i 7 grupy od końca stycznia 1915 roku. Pozostałe grupy skorzystały z tego nowego pojazdu w momencie jego dostawy.

Wzmocniony pancerz, zwrotność, dzięki dwóm stanowiskom operatora, z przodu i z tyłu, pełnoobrotowa wieża z lufą i przeciwstawny karabin maszynowy, dają modelowi White TBC zdecydowaną przewagę wyposażonym w nią jednostkom od końca 1918-wiosna 1919 , nawet jeśli komentarze niektórych użytkowników nie były pochlebne dla tego nowego sprzętu, gdy opuszczał on fabryki Berliet w Vénissieux.

Uzbrojenie

GAMAC jest wyposażony w dwa rodzaje broni, karabiny maszynowe i karabiny 37  mm .

W pierwszym zamówieniu generała Gallieniego z warsztatu Vincennes armaty automatyczne zostały wyposażone w szybkostrzelne armaty typu Marine 37 mm z lat 1885 i 1902.

Pojazdy opancerzone są następnie wyposażone w armatę 37 mm model 1916 TR , która jest zdejmowana i może być używana na powozie w sektorach okopowych.

W 1918 r. zostanie on zastąpiony przez działo 37 mm SA 18 na nowe automatyczne karabiny maszynowe White TBC .

GAMAC wykop gazeta, Taca Tac Teuf Teuf

Stycznia 1917 ukazuje się pierwszy numer Taca Tac Teuf Teuf , grupy samochodów pancernych gazet , opublikowane przez 12 th grupę samochodów pancernych pod kierunkiem Edwarda Sene , dziennikarz, strzelca przypisany do tej grupy od marca 1916, gospodyni w 1917 roku.

Skomponowana i wydrukowana w Paryżu przez Imprimerie des Arts et des Sports, Taca Tac Teuf Teuf jest prezentowana jako profesjonalna publikacja, której szeroko ilustrowane artykuły są ułożone w dwóch kolumnach, na 12 stronach pierwszych 7 numerów, a następnie na 8 stronach.

Czytelnik znajdzie tam wielką klasykę tej prasy: karykatury, informacje praktyczne, wyniki konkursów międzyoddziałowych, awanse, wyróżnienia i odznaczenia honorujące cały personel, oficerów, podoficerów i żołnierzy oraz artykuły kulturalne i literackie, wiersze ... i piosenki zaprojektowane przez najbardziej natchnionych żołnierzy tych grup, z których niektórzy są profesjonalistami od pióra i ołówka.

Większość ilustracji sygnowana jest Del Marle , urodzonym w 1889 roku malarzem futurystą i Pierre'em Lamaisonem , urodzonym w 1896 roku, młodym wolontariuszem, przyszłym redaktorem-ilustratorem, który również podpisuje Pierre'a Lebasque'a. Poza tym Edward Sené, artykuły sygnowane są Jean E. Bayard, Jean de Letraz , urodzony w 1897 roku młody ochotnik, strzelec do 3 e  GAMAC, przyszły dramaturg do sukcesu.

Le Gaulois , w kronice z 1919 r. podsumowującej zasługi głównych gazet frontowych, przedstawia:

"Słynny" TacaTacTeufTeuf", periodyk ilustrowany karabinami maszynowymi, reżyser Édouard Sené , znakomity poeta. „TacaTacTeufTeuf” opublikował przejmujące rysunki Del Marle. "

Zobacz również

Powiązane artykuły

Bibliografia

Dokument użyty do napisania artykułu : dokument używany jako źródło tego artykułu.

Linki zewnętrzne

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Gaspard Charles Joseph de Bourbon Châlus (Paryż 1876- Châlus (Haute-Vienne) 1936), oficer Legii Honorowej, Croix de Guerre, porucznik rezerwy 9 kirasjerów zaliczanych do 8 dywizji kawalerii bierze udział w ataku na Lombartyde 15 i20 grudnia 1914jako część Groupement de Nieuport, utworzonej 14 grudnia pod rozkazami generała de Mitry. Objął dowództwo z karabinów maszynowych Samochody Armii Wschodniej i że z 5 th  GAMAC i wreszcie, że od 6 AS317 BCL lub 7 BCL 319 (A. Gougaud, op. Cit., Str 42)
  2. Zatem 5 TH sekcja 75 przyczepy, znajdujące się w lipcu 1918 roku zgodnie z poleceniem z głowicy eskadry dowódcy AAA II, która w zależności od operacji, to łączy się z 1 ul i 4 TH sekcji MOTOR pistoletów 75 ( WOD 5 ty punkt 75Lipiec 1918-maj 1919, SHDGR, 26 N 1247/4).
  3. Pierre Napoleon Guette (1874-po 1933), oficer marynarki wojennej, przebywał w placówce dyplomatycznej w Limie (Peru), gdy została wypowiedziana wojna. Wsiadł na pierwszy liniowiec odlatujący do Francji. Porucznik Hergault, kolega awansujący ze sztabu generała Gallieniego , uzyskuje od tego ostatniego powierzenie mu jak najszybszego stworzenia jednostki strzelby samoobsługowej, innowacyjnej w składzie, misjach i sztabie. Pierre Guette pod pseudonimem Pierre de Kadoré opowiedział to wyjątkowe doświadczenie w Mon groupe d'autos- canons (patrz bibliografia i krótkie podsumowanie Georges Pineau, „  Les autos- canons, weapon de guerre  ”, Journal des mutilés, réformés et war raned ,15 października 1933 r, s.  3 ( przeczytaj online , skonsultowano 8 lutego 2021 ).
  4. W zleceń bojowych z Historii 1 st  CC 2 e  GAMAC przypisanych dwukrotnie: raz poprawnie do 3 e  DC (załącznik III p.308-309), innym razem przez pomyłkę 1 st  CD (załącznik II , s. 306-307) zamiast 7 th  GAMAC. Te ostatnie, o czym świadczy jego JMO , jest stale przypisane do 1 st  DC.
  5. 10 th  GAMAC jest przydzielony do misji francuskiej wsparcia wojskowego w Rumunii , pod dowództwem generała Henri Berthelotowi . WPaździernik 19162000 żołnierzy misji przechodzi przez Arktyczny Ocean Lodowy i Rosję, ponieważ szlak lądowy, Morze Śródziemne i Bałtyk jest blokowany przez imperia: niemieckie, austro-węgierskie i osmańskie. Po ogromnym pożarze, który zniszczył sprzęt w porcie Archangielsk , personel został przetransportowany do Rumunii pociągiem i prawdopodobnie interweniował w szkoleniu wojsk rumuńskich w zakresie użycia lekkiej artylerii. Kraj ten jest usuwany z konfliktu w marcu 1918 roku, najsilniejszy z misji, w tym elementów 10 th  GAMAC, powrócił do Francjimaj 1918. Grupa ta została następnie przeniesiona do 2 nd  CC i pierwszym, który zostanie wyposażony w nowe pojazdy mieszanym auto-armata-karabinów maszynowych Biały TBC The3 października 1918(A. Gougaud, op. cit., s. 63).
  6. „  16 th  GAMAC” jest tożsamość powierza1 st lipca 1916"samonapędzający pistolety karabinów maszynowych baterii captain Drouet" stał 18 th  auto-armaty Grupa 15 czerwca 1915 ( JMO, 16 th  GAMAC ).
  7. Wydaje się, że bateria Cne Droueta była początkowo przyłączona do Korpusu Kawalerii Kolonialnej, z którego sama pochodziła, zgodnie z cytatem z rozkazu armii z grudnia 1914 r. ( „  Armia – na porządek dnia  ”, La Ojcze ,3 lutego 1915, s.  4 ( przeczytane online , dostęp 19 stycznia 2021 ).
  8. Obecność lekkich pojazdów opancerzonych na dwóch paradach okresu bezpośrednio powojennego wydaje się być zasadniczo częścią polityczno-wojskowej propagandy zwycięzcy, z jego przewagą techniczną. Wydaje się jednak przydatne podkreślenie, nawiasem mówiąc, że w ten sposób są reprezentowane i podkreślane bardzo małe jednostki, które nie liczyły w sumie więcej niż 2000 ludzi, co można porównać z 8 milionami Francuzów zmobilizowanych podczas całej wojny.
  9. Wydaje się prawdopodobne, że ten oddział należą do 4 -tego  GAMAC. Z jednej strony na drzwiach pojazdów znajduje się reprodukcja medalu Croix de Guerre w białym owalu. Teraz 3 th  część tej grupy otrzymał Krzyż Wojenny z palmowego 15 sierpnia 1917 roku (patrz JMO widoku 8) i wydaje się być jednym tylko w tym przypadku. Z kolei kapitan de Castellane , dowódca tej 4 grupy, jest najstarszym dowódcą GAMAC, ma 51 lat, najczęściej cytowany, 7 cytowań i jako jedyny wśród swoich rówieśników jest oficerem Legii Honorowej.
  10. Grupa wyposażona w te nowe materiały paradowała przed prezydentem republiki w Metzu 8 grudnia 1918 r.
  11. „28 kwietnia 1919: the 1 st  AMAC Grupa pozostawia Lyon z nowego sprzętu i drzwi Lapalisse gdzie zamkniętej ... 3 maja 1919: parkowanie w Wersalu dla rozwoju nowych samochodów pancernych, które spowodowały niż niedogodności w krokach Lyon-Versailles „( WOD 1 st  AMAC Grupa18 kwietnia 1917 w 22 września 1919, widok 72).
  12. Patrz „La Guerre et l'Académie” Długie satyryczny poemat o złożonych - i oczywiście niezrozumiałe - mechanizmów karabinu maszynowego od Saint-Etienne ze względu na werwą porucznika JL o 1 st   AC grupowej 47, opublikowany w nr 3 autorstwa TacaTacTeufTeuf (s. 9) ( Przeczytaj online ).
  13. Ta wymiana jest jednak jeszcze w tym przypadku z 2 ND  GAMAC, na przykład, który musi czekać, aż 03 maja 1918 w celu wymiany Saint-Etienne karabinów maszynowych dla Hotchkiss w GPA 8 Koudekerque-Branche (Dunkierka) ( JMO 2e GAMAC , zobacz 22/33).
  14. Édouard Sené, urodzony w 1887 r. w Nantes, ilustrator i dziennikarz, anarchista i związkowiec, kilkakrotnie skazany za obrazę wojska. Zmobilizowany w 1914 roku do 265 th  pułku piechoty w 1916 roku został przydzielony do tej grupy samochodów pancernych, które promowane Marszałek-pana, że spełnia on wymagania przełożonych ( „Zawiadomienie Sené Edward Louis, Mary” w Jean Maitron Guillaume Davranche, Słownik anarchistów ,26 stycznia 2019( przeczytaj online ).
  15. Na ostatniej stronie pierwszych numerów pisma ta profesjonalna pracownia kryje się za nazwą „Druk specjalny „Taca Tac Teuf Teuf”, następnie jego nazwa widnieje wyraźnie z adresem, 24 rue Milton w Paryżu.

Bibliografia

  1. Kadoré , s.  VII.
  2. rzeźnika , str.  306-311.
  3. Kapitan Oudin, "  Operacji 2 th Dywizji Kawalerii na Ourcq (maj 30 07 czerwca 1918)  ," Kawaleria Journal , vol.  32 N O  5,wrzesień-październik 1922, s.  601-612 ( czytane online , konsultowane 27 stycznia 2021 ).
  4. rzeźnika , str.  2.
  5. „  Dodanie do notatki opisowej nowych mundurów: 10 lutego 1917, Odznaka specjalna dla grup karabinów maszynowych i karabinów samochodowych kawalerii  ”, Biuletyn Urzędowy Ministerstw Wojny, Robót Publicznych i transportu, rolnictwa i zaopatrzenia, uzbrojenia i wyrobów wojennych , t.  1.,1917, cytowany w milguerres.unblog.fr ( przeczytany online , konsultowany 27 stycznia 2021 r. ).
  6. Przykład: Journal of marszów i operacjami 2 e pistoletu Mixed self-maszyna i auto-armaty grupy podczas kampanii przeciwko Niemcom z dnia 15 kwietnia 1916 roku do 20 września 1919 roku , Służby Historique de la Défense, 26 n 1246 / 3, 66  pkt.Dokument użyty do napisania artykułu.
  7. Gougaud , s.  39-41.
  8. Gougaud , s.  96.
  9. JMO 16 e GAMC, t. 1 .
  10. Gougaud , s.  64.
  11. Grupa, na czele której wyróżnia się por. marynarki wojennej Villeneuve-Bargemon, przebywa w Belgii od kilku miesięcy ( Excelsior ,29 lipca 1918 r, s. 4, kol. 1 ( Przeczytaj online ).
  12. L'Ouest-Éclair , 9 listopada 1918, s. 2.
  13. Gougaud , s.  12.
  14. Gougaud , s.  56.
  15. Kadoré , s.  13.
  16. Przypomnienie , 28 sierpnia 1915, s. 2 ( Przeczytaj online ).
  17. Ogólne Feraud "  Kawaleria w czasie wojny  " Revue de la cavalerie , n o  1,lipiec-sierpień 1922, s.  385, 393 ( przeczytaj online , skonsultowano 31 stycznia 2021 )
  18. rzeźnika , str.  157.
  19. Marcel Nadaud , „  Speed ​​= Victory Karabiny maszynowe  ”, La Liberté ,28 maja 1918, s.  1 ( przeczytane online , dostęp 19 stycznia 2021 ).
  20. Boullaire2 , s.  467 cytowany przez Michela Goya, „  armii francuskiej i rewolucji wojskowej wojny światowej  ”, Politique zagranicznej , n °  1,2014, s.  87-99 ( ISSN  0032-342X , e-ISSN  1958-8992 , odczyt online , dostęp 19 stycznia 2021 )...
  21. Gougaud , s.  177.
  22. Gougaud , s.  72.
  23. Zmiany te są czasami przepisywane w JMO jednostek, czego świadkiem jest 6 e  GAMAC.
  24. TTTT-nr 1 , s.  8.
  25. TTTT-nr 6 , s.  2.
  26. TTTT-nr 8 , s.  2.
  27. Dziennik Urzędowy z 25 kwietnia 1918, s. 3602.
  28. Okólnik nr 6283 4/2 z 13 września 1919, cytowany w La France militaire , 18 września 1919, s. 2, kol. 4, przeczytaj online .
  29. Kadoré , s.  18, 211.
  30. Caillet , s.  683.
  31. AFGG_I-4 , s.  548, 552).
  32. Przechodzi do 150. pułku piechoty ( L'Ouest-Éclair , 21 marca 1917. Przeczytaj online ).
  33. „  Zbiorowe cytaty na rozkaz Armii Kawalerii podczas Wielkiej Wojny Paszowej w barwach Croix de Guerre – Grupy karabinów maszynowych z armatami automatycznymi  ”, Revue de la cavalerie , obj.  35th roku n O  5,marzec-kwiecień 1925, s.  204-211 ( przeczytaj online , dostęp 19 stycznia 2021 ).
  34. rzeźnika , str.  306.
  35. Gougaud , s.  62.
  36. AFGG_10-2 , s.  1015-1017.
  37. JMO 2e GAMAC .
  38. sklep mięsny , str.  308.
  39. Sklep mięsny , s.  309.
  40. JMO, 8. Dywizja Kawalerii , (SHD, 26N489 / 1, v. 20).
  41. AFGG_10-2 , str.  1053-1055.
  42. Le Gaulois , 13 stycznia 1919, s. 2 czytaj online , Excelsior , 26 września 1919, s. 4 Przeczytaj online ).
  43. AFGG_10-2 , s.  1007-1009.
  44. Fragment samochodowych armat dowodzonych przez Lt THIRION statku jest udostępniona 5 th  Kawalerii Division9 lutego 1915przez personel 2 nd  CC ( JMO 5-ty Kawalerii Division sHD 26N 485/3, widok 21).
  45. JMO 4 e  GAMAC
  46. „Memorandum o awansie do stopnia dowódcy Orderu Legii Honorowej”, część akt Legii Honorowej J. de Castellane, Base Léonore, widoki 18-25 ( czytaj online ).
  47. AFGG_10-2 , str.  1023-1025.
  48. JMO 6. GAMAC, tom. 2 .
  49. TTTT-nr 9 , s.  3.
  50. Gougaud , s.  63.
  51. AFGG_10-2 , s.  1047-1049.
  52. JMO 6. GAMAC, tom. 1 .
  53. JMO GAMAC 7, obj. 3 .
  54. JMO 7. GAMAC, tom. 1 .
  55. JMO GAMAC 7, obj. 2 .
  56. AFGG_10-2 , s.  999-1001.
  57. L'Écho de Paris , 8 lutego 1915, s. 2 ( Przeczytaj online ).
  58. AFGG_10-2 , s.  1059-1061.
  59. JMO 6. Dywizja Kawalerii , SHD 26 N 487/1, v. 119, 145).
  60. JMO 6. Dywizja Kawalerii , SHD 26 N 487/1, v. 157, / 2, v. 5).
  61. Journal de Montélimar , 2 lutego 1918, s. 2, kol. 2.
  62. Porucznik de Miribel został awansowany na kapitana decyzją z 27 maja 1916 r. i utrzymany na stanowisku dowódcy 9. Grupy Działek Automatycznych ( Journal Officiel , 30 maja 1916, s. 4807).
  63. AFGG_10-2 , s.  1065-1067.
  64. JMO 5 DC od 24 maja do 12 lipca 1916 (SHD, 26 N 485/8).
  65. rzeźnika , str.  310-311.
  66. AFGG_10-2 , str.  1031-1033.
  67. TTTT-nr 1 , s.  2.
  68. grupa samochodowych armaty por Mascart statku jest przypisany do 5 XX  Kawalerii Division11 maja 1915General de Mitry, dowódcy 2 nd  CC ( JMO 5-ty Kawalerii Division sHD 26N 485/3, widok 50).
  69. JMO 5. Dywizja Kawalerii , SHD 26 N 485/1 do 8.
  70. JMO 5 DC od 30 marca do 23 maja 1916 (SHD, 26 N 485/7).
  71. rzeźnika , str.  310.
  72. rzeźnika , str.  311.
  73. statek porucznik Robert de Vogue , dowódca 14 th grupa auto-armaty cytowany jest w porządku armii July 31, 1915, francuska Action 13 sierpnia, 1915, s. 1 ( Przeczytaj online ).
  74. JMO 6. Dywizja Kawalerii , SHD 26 N 487/1, widok 66.
  75. AFGG_10-2 , s.  1039-1041.
  76. Rejestr Sekwany, klasa 1898, 6 biuro , AM Paris, D4R1 / 1003, czytaj online
  77. JMO 15. GAMAC .
  78. Gougaud , s.  48.
  79. Le Figaro , 18 grudnia, s. 2, przeczytaj online .
  80. JMO, 16 th  GAMAC .
  81. AFGG_10-1 , s.  916.
  82. AFGG_10-1 , str.  924.
  83. Stare pocztówki (część kol.). Te poruszające się pojazdy możemy również zobaczyć na filmie parady, najpierw na Place de l'Étoile po przejściu pod Łukiem Triumfalnym (minuta 9:40), przy wejściu na Place de la Concorde (minuta 15:35), wreszcie bardzo krótko na bulwarach Grands (minuta 27:35) (Ministerstwo Sił Zbrojnych, François Borot, reżyser, „Parada Zwycięstwa, 14 lipca 1919, sfilmowana przez kino Armii”, Paryż, ECPAD, DVD włożone z n ° 45 z 14-18 Le magazine de la Grande Guerre , maj-czerwiec-lipiec 2009. Widoczne online na You Tube ).
  84. „  Parada  ”, Dziennik debat polityczno-literackich ,15 lipca 1919, s.  1-2 ( przeczytane online , dostęp 19 stycznia 2021 ).
  85. ( patrz online ).
  86. Kadoré , s.  14-16.
  87. Kadoré , s.  134-135.
  88. Zob. szczegółowy skład 6 e  GAMAC, gdy został utworzony 26 maja 1916 r. w Billancourt (Seine), JMO 6 e  GAMAC, z25 maja 1916 w 1 st styczeń 1917, widok 4.
  89. Gérard Gastaut, „Renault, firma zbrojeniowa 1914-1918”, Renault Histoire , s. 31. Czytaj online . Jest to prawdopodobnie model Renault BY 20 CV Zobacz rysunek .
  90. Gougaud, s. 63 .
  91. Kadore .
  92. Gougaud , s.  191.
  93. Gougaud , s.  60.
  94. „  Litery z armatami automatycznymi  ”, L'Intransigeant ,21 kwietnia 1916, s.  2, kol. 4 ( przeczytane online , dostęp 19 stycznia 2021 ).
  95. Pierre Calel, „  Gazety z frontu  ”, Le Gaulois ,4 października 1919, s.  4 kol. 2-4 ( przeczytane online , dostęp 19 stycznia 2021 ).