Informacje kontaktowe | 47 ° 35 ′ 27 ″ N, 3 ° 45 ′ 47 ″ E |
---|---|
Kraj | Francja |
Region | Bourgogne-Franche-Comté |
Departament | Yonne |
Masywny | Morvan |
Sąsiednie miasto | Arcy-sur-Cure |
Rodzaj | wapień ( mezozoik ) |
---|---|
Znana długość | 126 m |
Rzeka | Kapłan |
Zawód człowieka |
• Kultura Mustierska • Kultura Szatelperońska • oryniackiej • Kultura Grawecka • Solutrean • magdaleńskiego • neolitu |
Dziedzictwo | Zarejestrowany MH ( 1992 ) |
Jaskinia Trilobite jest jednym z zagłębień jaskiń Arcy-sur-Cure miejscu , pomiędzy Auxerre i Avallon w francuskim departamencie z Yonne w tym regionie Burgundia, Franche-Comté (ex Bourgogne regionie ) .
Z sześcioma poziomami archeologicznymi, od Mousterianu po neolit, jego stratygrafia należy do najbogatszych na stanowisku Arcy.
Jest to pierwsza jaskinia Yonne, w której odkryto Protosolutreanina, który do tej pory był nieznany w departamencie.
Od 1992 roku jest wpisany na listę zabytków .
Znajduje się w dolinie Cure powyżej Arcy-sur-Cure , około 250 m powyżej Wielkiej Jaskini , pomiędzy jaskinią Hieny i Jaskini Niedźwiedzi, które znajdują się na niższym poziomie; prosta część ściany oddziela ją od Jaskini Niedźwiedzia po zachodniej stronie (po lewej stronie przy wejściu).
Jego wejście znajduje się około 130 m nad poziomem morza, a jego podłoga 4,5 m nad Cure - Parat daje swoje piętro 3 m nad doliną i 5 m nad poziomem wody .
Jej kruchta ma 9 × 9 m szerokości i 6 m wysokości, a jej wymiary odpowiadają gankowi nadprożowemu; wejście otaczają dwie ściany skalne.
Jej zagospodarowanie wynosi 126 m , praktycznie bez różnicy wysokości. Posiada dwie kolejne flary przy wejściu, a następnie galerię. Pierwsze poszerzenie o wymiarach 9 × 9 m , które Parat nazywa „Przedsionkiem”, zostało przykryte sklepieniem, które zapadło się na ponad 6 metrów od czasu zajęcia jaskini. Dalej następuje zwężenie, poprzedzające drugie pomieszczenie o wymiarach 8 × 4 m na wysokości 5 m pośrodku, z przy prawej ścianie małym kominkiem utworzonym przez fugę. Wreszcie pojawia się korytarz o szerokości od 3 do 4 m, przy wejściu wysoki na 2 m , długi na 35 m .
Schmider wskazuje, że jest on również wydrążony w warstwie wapienia w płytkach, ale Girard mówi, że margliste facje Rauracien, tworzące płaskowyż Vallot powyżej jaskiń, „schodzą do jaskini Trylobitów, na dnie której wychodzą Argowia” .
Został odkryty w 1886 r. Przez A. Ficatiera, za szerokim na 5 m piargiem pokrytym zaroślami, znajdującym się na dnie niewielkiego tarasu między ścianami korala. Pięćdziesiąt lat wcześniej otwór wejściowy był większy. Ficatier podał mu nazwę trylobita, którego tam znalazł.
Abbe Parat poszukiwany trzy kolejne zimy, od 1895 do 1898, od 23 m długości; istnieje sześć warstw archeologicznych o grubości 6 m .
André Leroi-Gourhan (1951) udoskonala swoją stratygrafię.
Wypełnienie jego ganku stanowi jedną z najbogatszych stratygrafii stanowiska Arcy. Obejmuje 6 poziomów archeologicznych opisanych przez A. Parata , oznaczonych od C1 do C6, od Mousterianu po neolit .
Niestety brak należytej opieki podczas dawnych wykopalisk nieodwracalnie zniszczył wczesną warstwę solutreańską (~ 24 000 do 22 000 lat pne ), co jest tym bardziej godne ubolewania, że jest to pierwsza jaskinia na wydziale, w którym znaleziono tę kulturę.
Warstwa C1, pierwsza osadzona na skale pod spodem, pochodzi z rzeki: składa się z piasków i aluwiów przynoszonych przez bieżącą wodę. Na wysokości 6,5 m powyżej obecnego niskiego poziomu wody w La Cure jest to najwyższe złoże aluwialne wśród jaskiń Arcy. Wykonało rozliczania około 35.000 BP ( 33100 BC ), przed końcem Cottés interstade .
Niższy poziom warstwy C2 zawiera narzędzia krzemienne z okresu Chatelperronian, związane z fragmentami kości renifera, niedźwiedzia i hieny, spalonymi kamieniami i zwęglonymi kośćmi; ten horyzont, który zaczęli osiedlać się około 35.000 BP (36900 BC ), na koniec Cottés interstade , jest podobny do notowanego IVb1 w jaskini hieny . Górny poziom C2 zawiera narzędzia z kości i krzemienia z oryniaka związane ze szczątkami zwierząt zdominowanych przez renifery, niedźwiedzie i jelenie. Glinka otaczająca obiekty jest zaczerwieniona obecnością ochry. Ten horyzont jest analogiczna do oryniackiej horyzoncie jaskini reniferów i byłby zaczął zdeponować około 31.000 BP (32900 BC ) podczas interstade Arcy.
Warstwa C3 jest mocno zabarwiona na czerwono, aż tworzy na krzemieniach rodzaj lakieru z metalicznymi refleksami. Jedynym wyjątkiem od tego zabarwienia jest obszar wokół dużego paleniska o wymiarach 3 × 6 m, które znajduje się w przedniej części jaskini; to palenisko nie mogło być używane zbyt długo, ponieważ zawierało tylko kilka kamieni zaczerwienionych w ogniu i popękany krzemień oraz tylko sto kości.
W kilku miejscach pokryta jest dużymi płytami spadającymi ze stropu, które badacze przed Paratem wzięli za oryginalną podłogę (która zachowała poprzednie warstwy). Zawiera szczątki palenisk oraz cięty krzemień z grobu (wczesnego górnego paleolitu ), z fragmentami kości zwierząt zdominowanych przez renifery. Dostarczyła również wiele naciętych kości oraz kilka kości rzeźbionych i grawerowanych; i kilka rodzajów kamieni, psilomelan typu manganu (in) , dwa kawałki bazaltu i dwie płyty łupkowe . Ten horyzont zostałyby złożone podczas interstade Kesselt około 28.000 BP (26100 BC ).
Jaskinia Gravettian of the Trilobite została zidentyfikowana przez opata Parata , który poświęcił jej 11 stron w swoim opisie jaskini.
Jaskinie renifera i trylobitów (poziomy C3 i C4) przyniosły szereg rzadkich w dorzeczu Paryża przemysłu kostnego Gravettian (~ 33 000 do 24 000 lat pne ) .
W artefaktach Jaskini Trylobitów dominują narzędzia, podczas gdy Jaskinia Reniferów zawiera więcej broni; różnica może być spowodowana różnymi zajęciami w jednej i drugiej jaskini lub siedliskiem w różnym czasie.
Jedną z graweckich cech charakterystycznych tych jaskiń jest duża liczba obiektów wykonanych z kości słoniowej i kości mamuta, dwóch materiałów na ogół rzadkich we Francji w tym okresie. Rzadkie również przedmioty z tego samego okresu zdobione w bardzo kunsztowny sposób; ponadto zdobienia są grawerowane techniką champlevé , również rzadkością w tamtych czasach. Najwięcej zdobionych przedmiotów dostarczyła Jaskinia Trylobitów.
Zwróć uwagę na „przekłuty patyk” z jaskini Trylobitów, unikalny kawałek wykonany z poroża renifera należącego do samicy lub młodego samca, którego prostoliniowa część jest wygrawerowana. Od dawna widzieliśmy figury geometryczne w prostych i zakrzywionych liniach na całej długości, aż do 2005 roku, kiedy podczas dokładnego badania Danièle Molez odkryła postać jelenia.
Dwa inne niezwykłe przedmioty odkryte w XIX th wieku w tej samej jaskini są udowa renifery z wygrawerowanym gałązka liściaste, niezwykle rzadka przyczyna: ryciny oraz inne wyrażenia artystycznych ilustruje najlepiej zwierząt; i nosorożca wyrzeźbionego na tablicy z łupków.
Możliwe lampyRaoul Daniel znajduje się w warstwie 3 Kultura Grawecka wapień wiadro fragment ( n O 2 w nomenklaturze Beaune 1987 ), zewnętrzne wymiary 115 x 76 mm, przy grubości 24 mm , z naturalnym zbiornika 102 x 53 mm na głębokość 7,5 mm . S. de Beaune , który przeprowadził wyczerpujące badanie znanych prehistorycznych lamp, wskazuje ją jako możliwą lampę, chociaż nie jest to pewne, ponieważ nie można było przeanalizować czarnego osadu w filiżance. Dzieło jest przechowywane w Muzeum Starożytności Narodowych .
Daniel R. również, ćwierć kubka (podziale) ( n O 1 w nomenklaturze Beaune 1987 ) 97 x 74,3 mm, o grubości od 24,8 mm . Kuweta, niekompletna, ma wymiary 73 × 65 mm przy głębokości 8 mm . Pochodzenie stratygraficzne jest nieznane. Basen nosi większy czarny osad na zboczu znajdującym się wzdłuż nienaruszonej krawędzi. Rewers ma różową plamę (barwnik), niektóre czarne ślady, być może pochodzące z węgla drzewnego, i kilka drobnych wygrawerowanych linii (być może dekoracja). A. Daniel uważa, że ten czarny osad byłby manganem, ale tej substancji nie można było wziąć do analizy, ponieważ całkowicie przenika skałę. Również tutaj S. de Beaune klasyfikuje ją jako możliwą, ale nie pewną lampę. Te dwa fragmenty są przechowywane w Muzeum Starożytności Narodowych .
C4 zawiera małe palenisko i krzemienie cięte Proto Solutrean . Znajdują się tam fragmenty kości zwierząt zdominowanych przez renifery. Zostałby osadzony podczas maksymalnego zimna górnej części górnej warstwy. Starożytnych Solutrean przedstawiono w grocie z oprzyrządowania kostnego z warstwy 4
Pozostałości fauny w C5 (grubość 30 cm) zdominowane są przez renifery i konie, związane z krzemieniem i obrobionymi kośćmi pochodzącymi z Magdaleny . A. Ficatier odkrył tam przekłuty patyk w 1886 roku; jest na nim wygrawerowana figura jelenia biegnąca wzdłuż korpusu kości, odkryta w 2005 roku podczas dogłębnych badań. Ta sama warstwa dostarczana również trylobita kopalnym, które dało nazwę na grocie, dwie zawieszki i chrząszczy w dyszy ( brunatny paliw), i końcówki typu ócznia Lussac kątami.
Wreszcie C6 zawiera fragmenty neolitycznej ceramiki .
Breuil uwaga po Mr Chauvet jak tylko górnych rogów oryniackiej renifery są cięte na paski o ciągłego przechodzenia dłuto że wykresy następnie pogłębione rowki wzdłużne; podczas gdy w innych dobrze znanych miejscach, takich jak Quina lub Solutrean poziom Solutré, dłuta są nadal obsługiwane jak dłuta.
Niektóre kamienie C3 warstwy ( Kultura Grawecka ) są oddalone od tego typu manganu psylomelan (w) , których najbliższa depozyt około 220 kilometr do Romanèche w Saona i Loara ; lub dwa kawałki bazaltu, które znajdują się w odległości ponad 200 km od najbliższego złoża; lub łupek łupkowy, prawdopodobnie pochodzący z Wogezów…). Te, jak również pochodzenie niektórych skamieniałości muszli, świadczą o znaczeniu doliny Yonne jako osi cyrkulacji pod koniec paleolitu.
Jest to jedna z szesnastu wnęk, jaskiń i galerii w miejscu Arcy, które w 1992 roku zostały wymienione jako Pomnik Historyczny .
Paleolitu trwa około 3,3 lub 2,8 mA do ~ 12.000 lat pne . Dzieli się na trzy główne okresy: