Te duże apartamenty składają się części Wersalu .
Składają się z dwóch części założonych w kopercie zbudowanej przez Le Vau i przeznaczonej na zamek Ludwika XIII . Te dwie części to:
Komunikują się ze sobą poprzez Hall of Mirrors . Dostępna jest podczas zwiedzania przez „Salon d'Hercule”, na skrzyżowaniu Skrzydła Północnego i centralnej części zamku. Od 1797 do 1810 r. Grands Appartements zostały przekształcone w specjalne muzeum Szkoły Francuskiej , którego utworzenie przyczyniło się do nacjonalizacji Pałacu Wersalskiego.
Ten salon nie jest ściśle częścią dużych mieszkań.
Przejście od północnego skrzydła do centralnego korpusu, ten największy w zamku salon wyeksponowany jest od wschodu i zachodu. Rozmieszczona w górnej części czwartej kaplicy, użytkowana od 1682 do 1710 roku i poprzedzająca obecną kaplicę, wszystkie przylegające, posiadała jedynie na pierwszym piętrze galerie na obwodzie, podobnie jak obecna kaplica. W 1710 roku położono podłogę na salon. Dekoracją, którą rozpoczął w 1712 r., Był Robert de Cotte. Prace zostały przerwane po śmierci Ludwika XIV w 1715 r. I wznowiono je dopiero w 1725 r .
Salon jest bogato zdobiony. Możemy zobaczyć:
Sala ta służy do organizacji dużych przyjęć, w szczególności:
Apartament Królewski zajmuje część zamku, która komunikuje się ze skrzydłem północnym. Całość dopełniają „Apartament Królewski” (lub apartament marki) oraz „Wnętrze Apartamentu Króla”.
Duże apartamenty zaprojektował Charles Le Brun . Inspiracją dla niego było zdobienie fresków Piotra z Cortony w salach przyjęć wielkiego księcia Ferdynanda II Medyceuszy w Pałacu Pitti we Florencji w latach 1641–1647. W tych pięciu salach planetarnych Pałacu Pitti, hierarchiczna sekwencja bóstw oparta jest na kosmologii Ptolemeuszy : Wenus, Apollo, Marsie , Jowiszu (sala tronowa Medyceuszy) i Saturnie. Pułapy te oddawały hołd rodowi Medyceuszy i ich zdolności do bycia cnotliwymi władcami.
Salon ten otwierał się z jednej strony na gabinet Osobliwości i Rarytasów, az drugiej służył jako przedsionek krużganków, gdy kaplica zajmowała miejsce Salonu Herkulesa. Pokój zdobiły drzwi i stołki z zielonego aksamitu obszytego złotem. W 1955 roku , utwór został przywrócony z zielonym Genoa aksamitu pokryte złotymi ozdobami na odnowionych modeli XVII -tego wieku . W dni mieszkalne ustawiano trzy bufety, na których tylko uroczyste dzieła złotnicze stały obok innych, zawierające gorące napoje i poczęstunek dla dworzan.
Malowidło na suficie przedstawia Obfitość i Liberalność, które jest dziełem René-Antoine Houasse około 1683 r. , Ucznia Lebruna; przedstawia w centrum alegorię Królewskiej Wspaniałości, młodzi mężczyźni i młode dziewczęta na peryferiach układają królewskie dzieła złotnicze, patrząc w stronę zwiedzających.
Portrety postaci rozmieszczonych w pokoju to:
Pod Louis XIV, to 7,38 m x 13,27 m pomieszczenie otwarte w górnej części Ambasadorów ' Schody , niszczone pod Louis XV . Wieczorami w mieszkaniu, w całym pokoju, przekąski podawano na stołach wyłożonych srebrnymi pochodniami. Gdy goście króla pomagali sobie sami, zaopatrywano się w kosze z filigranów. Oświetlenie w pomieszczeniu składało się z dwóch dużych srebrnych żyrandoli i ośmiu kryształowych żyrandoli wspartych na pozłacanych stołach na cokole. Drzwi i taborety zdobiły zielony aksamit obszyty złotem. Ściany zdobiły kolumny i pilastry z jońskiego marmuru. Pomiędzy tymi Jacques Rousseau namalował trompe-l'oeil dziedzińców i galerii starożytnych pałaców, a także posągi Meleagera i Atalanty między oknami.
Diana jest boginią księżyca i łowów. Jest asymilowana do Artemidy.
Wymiar: 8,70 m x 7,55 m x 10,34 m . Ludwik XIV celował w grę w bilard i wykorzystywał ten pokój jako salę gier, a stół, który stał pośrodku pokoju, był pokryty szkarłatnym aksamitnym dywanem ze złotymi frędzlami. Stół bilardowy otaczały trybuny pokryte perskimi dywanami ze złotymi i srebrnymi nićmi, na których siedziały panie do oglądania meczu.
Dekoracje:
Salon ten był salą wartowniczą Ludwika XIV, czasami był też używany jako sala balowa. Mars jest bogiem wojny.
Salon Mercury to uroczysta sypialnia króla. Nie spał tam (Ludwik XIV spał w sypialni swojego apartamentu z etykietą, w centrum Pałacu, a jego dwaj następcy woleli swoje małe mieszkanie). Łóżko było symboliczne. Ponadto król odbył tam audiencję, podobnie jak w salonie Apolla (który był jego dawnym pokojem). Merkury jest bogiem dróg.
To jest salon znajdujący się na północ od Sali Lustrzanej . Na suficie reprezentowana jest Francja niesiona przez chmury. Nosi hełm i napierśnik. Jego tarczę zdobi portret króla zwieńczony laurami. Drugą ręką Francja wystrzeliwuje błyskawicę.
Pod rozcięciem sufitu Bellone jest namalowana na swoim rydwanie zaprzężonym w dwa konie. Po pozostałych trzech stronach sklepienia znajdują się trzy postacie: Austria i jej orzeł, Holandia i Hiszpania z ich lwami.
Na ścianie od wschodu owalna płaskorzeźba autorstwa Coysevoxa, wyłożona marmurem, przedstawia króla na koniu. U jego stóp dwóch jeńców ma ręce związane girlandami z kwiatów. Powyżej widać królewską koronę, a także dwie słynne trąbki brzmiące zwycięstwo króla.
Salon de la Guerre łączy duże apartamenty z Salą Lustrzaną. W tej sali są reprezentowane zwycięstwa króla, z rzeźbą Coysevoxa przedstawiającą Ludwika XIV jako cesarza rzymskiego ukoronowanego przez Zwycięstwo.
Apartament Królowej Grand zajmuje część zamku, która komunikuje się ze skrzydłem południowym. W tym samym bloku znajdują się również „ Gabinety wewnętrzne królowej ” i „Apartamenty Madame de maintenon”.
Odpowiednik Pokoju Wojennego znajduje się na południe od Sali Lustrzanej.
Po obu stronach łóżka królowej drzwi prowadzące do korytarzy Wersalu, pozwalające władcy przejść bezpośrednio do sypialni jej dzieci.
Z Komnaty Królowej nie pozostało wiele elementów, ponieważ została udekorowana za Ludwika XIV dla Marii Teresy. Od 1783 roku Marie-Antoinette całkowicie go zaktualizowała: zmieniono meble, draperie i stolarkę. Oszczędza się tylko sufit. Ten pokój, podobnie jak Wielka Komnata Króla na Marmurowym Dziedzińcu, jest miejscem teatru: spania królowej, ale także publicznej adopcji Dzieci Francji itp. Podobnie jak reszta zamku, rewolucja francuska doprowadziła do opróżnienia Izby.
Nazywany także „Salon des Nobles”. Z oryginalnego wystroju (z czasów królowej Marii Teresy) pozostał jedynie sufit namalowany przez Michela Corneille Młodszego w 1671 roku. Przedstawia on Merkurego szerzącego wpływy na sztukę i naukę, a łuki przywołują na myśl znamienite kobiety starożytności, być wzorem dla władcy. W 1785 roku Marie-Antoinette zdecydowała się na remont tego pokoju. Marmurowe panele zostaną zastąpione panelami stolarskimi, lustrami i zielonym jedwabiem. W tym salonie królowa trzymała swój krąg i witała ludzi z jej dworu, którzy zostali przyjęci do jej towarzystwa.
Najpierw pokój warty królowej, potem służył jako jadalnia mieszkalna.
Zbudowany w 1680 roku szybko stał się najbardziej uczęszczanym zamkiem. Jest zbudowany prawie w całości z marmuru, z wyjątkiem stopni z kamienia. Jest ozdobiony trompe-l'oeil na ścianie.