Rodzaj | Basen strukturalny |
---|
Adres |
Nowa Południowa Walia Australia |
---|---|
Wysokość | 138 m² |
Szczegóły kontaktu | 25°S, 143°E |
---|
Wielki Basen Artezyjski w angielskiej The Great Artesian Basin , ATM , jest jedynym znaczącym rezerwa i bezpieczna woda dla wszystkich kontynentu australijskiego .
Basen ten jest jednym z największych i najgłębszych artezyjskich warstw wodonośnych na świecie. Obejmuje 23% kontynentu, zajmując większość Queensland , północną Nową Południową Walię , południowo-wschodnią część Terytorium Północnego , północno-wschodnią Australię Południową . Jej miąższość, około stu metrów na obrzeżach, szacowana jest na 3 km w niektórych miejscach w centrum, a rezerwa wodna wynosiłaby 64 900 km 3 .
Warstwy zatrzymujące wodę zbudowane są z piaskowca kwarcowego nałożonego w wyniku erozji okolicznych gór w mezozoiku między 248 a 65 mln lat temu, pokrytego warstwą nieprzepuszczalnych osadów morskich w czasie, gdy region znajdował się poniżej poziomu morza. Wschodni kraniec akwenu należy do Kordyliery Australijskiej , zachodni do Nizin Środkowo-Wschodnich i Wielkiego Płaskowyżu Zachodniego .
Większość zmian wody pochodzi z opadów atmosferycznych nad Queensland i Nową Południową Walią. Woda płynie na południe i wschód, poruszając się powoli (od 1 do 5 m rocznie) pomiędzy ziarnami piasku.
Woda wyłania się samoistnie z ziemi przez źródła lub szczeliny w ziemi, zwłaszcza w południowej części basenu. Woda, która spadła w Queensland, wypłynie ze źródeł w regionie jeziora Eyre zajmuje do 2 milionów lat .
Woda ta jest głównym źródłem wody wykorzystywanej w regionie, zwłaszcza do hodowli zwierząt. Nie nadaje się do nawadniania ze względu na zbyt wysokie pH i wysoką zawartość soli (od 0,5 do 1,5 g/l), po oczyszczeniu stosuje się go do pojenia zwierząt oraz na potrzeby domowe. Aby to uzyskać, wystarczy wywiercić otwór do poziomu lustra wody, a woda tryska z ziemi bez konieczności pompowania. Kiedy wychodzi z ziemi, jego temperatura waha się w różnych miejscach między 30 a 100 ° C, a energia ta jest wykorzystywana w Birdsville do zasilania generatora o mocy 150 kW.
W 1983 r. eksploatowanych było prawie 18 000 odwiertów dostarczających dziennie 1,575 miliarda litrów wody. Z tych 18 000 otworów wiertniczych 2000 było studniami artezyjskimi, a ponad 9 000 wymagało energii mechanicznej do wydobycia wody na powierzchnię.