Rodzaj | Pałac |
---|---|
Cywilizacja | Imperium Bizantyjskie |
Początkowe miejsce docelowe | Siedziba Basileusa |
Styl | Architektura bizantyjska |
Kraj | Imperium Bizantyjskie |
---|---|
Gmina | Konstantynopol |
Informacje kontaktowe | 41 ° 00 ′ 23 ″ N, 28 ° 58 ′ 40 ″ E |
---|
Grand Palace (w greckiej Μέγα Παλάτιον / Méga Palátion w tureckiej Büyük Saray ), zwany również „Sacred Palace” (w greckim Ἱερὸν Παλάτιον, hieron Palátion ; w języku łacińskim: Sacrum Palatium ) był największy zespół architektoniczny w Konstantynopolu . Od jego budowie pod Konstantyna I st do X th wieku, został rozszerzony jako potrzeb i gustów różnych cesarzy, najstarsze części są wycofywane na rzecz nowych budynków dalej na południe. Wszystkie te budynki, dziedzińce, pawilony i kościoły tworzyły nieco niejednorodną nieregularną całość, bardziej przypominającą Kreml moskiewski niż Wersal .
Pierwsze pozostałości Grand Palais zostały ujawnione podczas wykopalisk po wielkim pożarze w 1911 r. Kolejne wykopaliska umożliwiły odnalezienie Chalkē czyli monumentalnego wejścia do pałacu. Wobec braku innych wykopalisk, nasza wiedza o kompleksie opiera się na źródłach literackich, w szczególności na De Ceremoniis cesarza Konstantyna VII Porfirogeneta .
Kompleks znajdował się w południowo-zachodniej części półwyspu utworzonego przez Złoty Róg i miał odpowiadać obszarowi zajmowanemu dziś przez meczet Sultan Ahmet i jego budynki gospodarcze w dzielnicy Fathi. Składający się z całej serii budynków, takich jak obecny Pałac Topkapi , Wielki Pałac rozciągał się od hipodromu do ściany morskiej na stromym 33-metrowym zboczu opadającym sześcioma tarasami do Morza Marmara . W jego bezpośrednim sąsiedztwie znajdowały się: hipodrom na zachodzie, łaźnie Zeuxippe , forum Augustaion czyli cesarskie forum, Hagia Sophia i św. Ireny od północy, kościół św. Sergiusza i Bachusa od południa .
Kiedy Konstantyn I st (r. 306-337) chciał, aby jego kapitał New Rome, że planuje budowę pałacu znajduje się 32 m. nad poziomem morza między Hagią Sophią a hipodromem w Konstantynopolu, z którym była połączona. W ciągu następnych dwóch stuleci pałac ten przeszedł wiele przekształceń i rozbudów, aż do chwili jego wejścia monumentalna brama Chalkē i przylegająca do niej wartownia zostały zniszczone w czasie tzw. Buntów nika w 532 r. Rozpoczęto budowę nowego pałacu, 16 m. obniżyć w cesarza Justinian I st (527-565 r.); Justinowi II (r. 565-578) zawdzięczamy dodatek Chrysotriklinos . Tyberiusz II (578-582) zbudował w północnej części nowe cesarskie kwatery. Justynian II (r. 685-695; 705-711) wzmocnił ochronę całości i kazał zbudować Triklinos. Następnie cesarz Teofil (r. 829-842) wybudował pawilon ze dwa piętra zawierające triconch (Triconchos) i Sigma, natomiast Basil I st (r. 867-886) są dodawane, Imperial Apartments (The Kainourgion i Pentakoubouklon ), nowy kościół (Nea Ekklesia), kilka kaplic i boisko do gry w polo (Tzykanisterion). Uznając obronę pałacu za niewystarczającą, Nicéphore II (r. 963-969) kazał zbudować potężny mur obronny wokół centralnej części z widokiem na port Boukoléon.
Alexis I st (r. 1081-1118) postanowił przenieść swoją rezydencję do Pałacu Blachernae , zachowując Grand Palais jako ceremonialne i administracyjne centrum stolicy. Upadek trwał w następnym stuleciu, ponieważ części kompleksu zostały zburzone lub zasypane gruzem. Najnowsze dodatki są spowodowane cesarza Manuela I st (r. 1143 - 1180), który zbudował dużą salę o nazwie Manouelites zdobią mozaiki z okazji jego zwycięstwa i prawdopodobnie inny nazywa Mouchroutas perski inspiracji lewej chrysotriklinos. Podczas splądrowania Konstantynopola przez IV krucjatę pałac został splądrowany przez żołnierzy Bonifacego de Montferrata . Cesarze łacińscy nadal będą go zamieszkiwać, nie mając środków na jego przywrócenie. Ostatni cesarz łaciński Baudouin II (1226-1261) musiał nawet zrezygnować z usunięcia miedzianych blach pokrywających dach, aby je sprzedać.
Pałac był niczym więcej jak ruiną, gdy Konstantynopol został przejęty przez Michała VIII Paleologa (r. 1261-1282). Podobnie jak jego następcy wolał mieszkać w Palais des Blachernae, używając Grand Palais jako więzienia. Podczas podboju wojsk Mehmeta II (r. W Konstantynopolu: 1453-1481) w 1453 r. Sułtan odnalazł pałac w ruinie i opuszczony. Większość pałacu została zburzona podczas odbudowy miasta we wczesnych latach ery osmańskiej. Cała okolica została dostarczona do budowy domu, dopóki Sultan Ahmet I po raz pierwszy nie zburzył pozostałości Pałacu Daphne i Kathisma, aby ponownie wykorzystać niektóre materiały, meczet Sułtana Ahmeta i budynki gospodarcze.
Dziś z tych imponujących konstrukcji prawie nic nie zostało. Pożar, który zniszczył na początku XX th wieku sąsiednich dzielnicach pozwoliło rozpocząć prace wykopaliskowe. Pierwsze wykopaliska zostały wykonane w latach 1921-1923 przez E. Mamboury'ego i T. Wieganda, a następnie przez Walker Trust z University of St Andrews w latach 1935-1938. Przerwane przez wojnę prace wznowiono od 1952 do 1954 roku pod kierunkiem Davida Talbota Rice'a, które ukazały salę absydy oraz dziedziniec perystylowy (66 × 55 m ) ozdobiony chodnikiem z mozaiki podłogowej . Bardzo ładna faktura. Dnia po VI th wieku , były prawdopodobnie częścią dekoracji jednego z wielu kolumnady i są obecnie na wystawie w Muzeum Wielkiej Pałacu mozaiki . Do tej pory odkryto mniej niż jedną czwartą całkowitej powierzchni Wielkiego Pałacu, przy czym większość pałacu znajduje się pod obecnym meczetem Sułtana Ahmeta i innymi budynkami z okresu osmańskiego.
Głównym źródłem naszej wiedzy o tym zestawie jest praca Constantine VII Porphyrogenet , De Ceremoniis . Niniejszy podręcznik jest zbiorem tekstów z VI th wieku do X th wieku opisując między innymi procesji, która dała początek ceremonii cesarskie; na tej podstawie można było jak najlepiej zrekonstruować ewolucję podniebienia. Nasze dwa inne źródła są opis podany Theophane kontynuowana budynki zbudowane przez cesarzy Théophile Basil I st i konto podane przez Nicolasa Mesaritès próba zamachu stanu w 1200 Jana Komnena.
Wielki Pałac składał się z zestawu budynków budowanych przez stulecia na pochyłym terenie do Morza Marmara i obejmujących sześć poziomów. Idąc z północy (stary pałac) na południe (nowy pałac), natrafiliśmy na następujące budynki.
Chalkē (po bizantyjskiej grece Χαλκῆ Πύλη / chalkē, „brązowa brama”) była uroczystym wejściem, położonym na północny zachód od pałacu. Jego nazwa pochodzi od dużych drzwi z brązu, które otwierały się na Place de l'Augoustaion. Chalkē została odbudowana po spaleniu podczas powstania Nika w 532 roku, ale później straciła swoją rolę jako główne wejście do pałacu. W X -go wieku , był rzadko stosowany dla dużych procesji, podczas której cesarz zapożyczonych królewską drogę lub Regia kontynuację Mese, aby dostać się do Augoustaion a stamtąd do Hagia Sophia wraz z portykiem ( embolos ). Chalkē umożliwiał również dostęp do kwater cesarskiej straży (Scholai, Kandidatoi, Exkoubita) na terenie dawnych łaźni Zeuxippe, częściowo wykorzystywanych jako więzienie.
DaphnePałac Daphne to nazwa nadana ogólnie wszystkim budynkom, które składają się na najstarszą część kompleksu pałacowego, pochodzącą z czasów panowania Konstantyna I ul . Jego nazwa pochodzi albo od nazwy posągu przedstawiającego nimfę , albo od proroczego lauru Apolla, albo od wieńców laurowych, które cesarz rozdał senatorom.1 st stycznia. Jest to zespół sal bankietowych, bankietowych i prywatnych apartamentów. Główna fasada Dafne znajdowała się na północy i była poprzedzona imponującym dziedzińcem zwanym „Trybunałem”, umożliwiającym zgromadzenie bardzo dużej liczby osób na uroczystości, takie jak aklamacja nowego Cezara lub cesarzowej, która wymagała obecność wojska i wyższych urzędników. Schody prowadziły z Trybunału do głównego wejścia do Pałacu i jego głównej sali - Konsystorza. Kolejny korytarz prowadził do Triklinów dziewiętnastu lochów i Augusteusa.
MagnaurDo Chalkē przylegała Magnaure ( magna aula oznaczająca „wielką salę”). Składał się z trzech pomieszczeń i trzech apsyd, z których środkowa zawierała salę tronową, zwaną „tronem Salomona”, wyposażoną w mechanizm pozwalający na podniesienie jej do sufitu. To tutaj cesarz przyjął ambasadorów. Według Liutpranda zdobiły go ożywione posągi, śpiewające ptaki i ryczące lwy. Magnaur istniał już w pałacu Konstantyna . Przebudowany pod Justyniana przywrócił VII th century przez Herakliusza , będzie mieścić panowania Michała III , biegu Uniwersytetu przez Leo matematyka .
KonsystorzBezpośrednio na południe od kwater Gwardii Cesarskiej i na prawo od Trybunału znajdował się Konsystorz lub dawna sala tronowa. Został oddzielony od Pałacu Daphne małym dziedzińcem zwanym Onopodion i służył jako duża sala konferencyjna z cesarskim tronem na podwyższeniu. Bezpośrednio na południe od Konsystorza był kościół Pański (του Κυρίου) zbudowany według tradycji przez Konstantyna I st gdzie my zachowaliśmy stare ubrania i imperialnych flagi. Wejście do tego kościoła Pańskiego pozwoliło cesarzowi przejść przez szereg korytarzy z Nowego Pałacu na południu do Chalkē i Hagia Sophia, kiedy nie szedł tam w procesji.
Trzy inne budynki są również wymieniane w źródłach literackich jako część starego pałacu i znajdowały się na wschód od hipodromu.
Triklinos z dziewiętnastu łóżekTę salę bankietową nazwano tak, ponieważ składała się z dziewięciu wnęk znajdujących się po obu stronach sali, z których każda zawierała stół i trzy sofy dla gości oraz absydę z tyłu sali, w której znajdowała się. Stół zarezerwowany dla cesarza i jego osobistych gości. Jedliśmy tam jak starożytni Rzymianie wyciągnięci na półkolistych sofach zwanych sigma (litera w kształcie „C” po francusku). Przed nim rozciągał się dziedziniec z portykiem, „Trybunał Dziewiętnastu Łóżek”, zdominowany przez taras lub balkon ( heliakon ), na którym cesarz uroczyście ogłaszał decyzje ustawodawcze. Na południe od triklinos był Koiton lub dawny cesarski sypialnia i prywatne mieszkania, sam w sąsiedztwie Octagon do szatni podczas cesarskich uroczystości w X th wieku . Cesarska sypialnia wychodziła na Kathisma lub Imperial Lodge of the Hippodrome. Wreszcie bezpośrednio na wschód od Triklinos znajdował się Augusteus, używany głównie do koronacji cesarzowych. To w tym pomieszczeniu wystawiono zmarłych cesarzy, po czym kondukt pogrzebowy udał się przez bramę Chalkè do kościoła Świętych Apostołów, gdzie znajdowało się mauzoleum Konstantyna.
KoitonPrywatne apartamenty cesarza lub Koitona znajdowały się na południe od sal recepcyjnych, wokół imponującego wewnętrznego dziedzińca, z którego cesarz cieszył się rozległymi widokami na Morze Marmara i Bosfor . Z widokiem na dziedziniec sam był jednym z głównych kościołów pałacu wezwaniem św Szczepana, zbudowany przez siostry cesarza Teodozjusza II w 421, który był używany do cesarskich wesela aż do XI th wieku . Apartamenty te zapewniały dostęp do zadaszonego toru wyścigowego, a stamtąd do Kathisma.
TroullosJest to duża sala zwieńczona kopułą (po grecku: trullos ) ozdobiona mozaiką przedstawiającą Chrystusa, zbudowana za panowania Tyberiusza II i gdzie odbyły się dwa sobory ekumeniczne , ten z 680 roku i „ Sobór w Trullo ”; służył jako siedziba administracji finansów publicznych, genikon i nadal istniały w 1180 roku , kiedy to została wymieniona w Kronice z Wilhelm z Tyru .
GenikonGENIKON (gr. Γενικόν) był oddzielnym budynkiem wewnątrz Wielkiego Pałacu, wzniesionym podobno za ul. Konstantyna I , ale nie jest znane dokładne położenie. Zajmował się sprawami administracyjnymi związanymi z podatkami od nieruchomości, poborem podatków oraz aktualizacją listy podatników. Budynek został zburzony za czasów Izaaka II (r. 1185-1195; 1203-1204).
Już w V -tego wieku , członkowie rodziny cesarskiej zbudowali domy na zboczu w dół w kierunku Morza Marmara, zgodnie ze zwyczajem cesarskich ogrodów i willi, które można znaleźć w willi Hadriana w Tivoli lub na Flawiusza Pałacu w Rzymie. Zostały one stopniowo włączone do zakresu nowego pałacu, z nowych budynków już podjęte kształt w końcu VII XX wieku . Zatem chrysotriklinos który służył jako sala tronowa Justin II na koniec VI th wieku , był miejscem, gdzie odbyły się ceremonie, który wcześniej stał na Konsystorza Augustaion i podczas ceremonii religijnych, które wcześniej odbyły się w kaplicy Saint- Etienne zostali przeniesieni do Notre-Dame-du-Phare i Nea Ekklesia.
Pałac HormisdasW VI th century , Justynian, zanim został cesarzem, żył z Theodora w willi zwanej Hormidas pałac, którego nazwa pochodzi od perskiego księcia Hormisdas , uciekł do Konstantynopola podczas panowania Contantin I er , położony w pobliżu kościoła Św -Serge-et -Bachus. Po wstąpieniu na tron wstąpił do tej domeny do Grand Palais.
Pałac BoukoléonJej nazwa pochodzi od pomnika wołu i lwa znajduje się przy wejściu (w języku greckim: (βοῦς i λέων; Litt. Wół i lew) Zrekonstruowana przez Teofila (829-842 r) na miejscu l pierwszego pałacu nadana. Teodozjusz II uważał ten pałac za „morską rezydencję cesarzy” i często mylono go z „Pałacem Hormidasa” z tyłu. Wychodzący na Morze Marmara, został wyposażony w port na użytek cesarza. Pałac przestał pełnić funkcję rezydencji pod Paleologiem i został przekształcony w więzienie, które na początku Imperium Osmańskiego zostało zastąpione dzielnicą mieszkalną.
ChrysotriklinosZbudowany za Justyna II Chrysotriklinos (to znaczy złote triklinos lub po grecku Χϱυσοτϱίϰλινος ) zastąpił Konsystorz jako salę tronową. Ośmiokątne, nakryte kopułą i przebite szesnastoma oknami, chryzotriklinos służyły głównie do uroczystych bankietów i uczt liturgicznych. Sala mogła pomieścić 102 gości. Tron cesarski znajdował się w absydzie, której ślepą uliczkę zdobił siedzący na tronie Chrystus Pantokrator . Wśród wielu cennych przedmiotów przechowywanych w tym pomieszczeniu było złote drzewo ze śpiewem ptaków.
Położone między Wielkim Pałacem na północy a Pałacem Boukoléôn na południu, Chrysotriklinos miało po lewej stronie Lausiakos i Ioustinianos, a po prawej Nea Ekklesia. Miał on znajdować się tuż nad portem w Boukoléôn i umożliwiać przejście z pomieszczeń przeznaczonych dla administracji do prywatnych apartamentów cesarza (Koiton lub cesarska sypialnia).
Lausiakos i IoustinianosZa Justyniana II (r. 685 - 695; 705 - 711) na północ od Chrysotriklin zbudowano dwie duże sale montażowe: Lausiakos i Justynian Ioustinianos lub Triklinos. Lausiakos było w rzeczywistości galerią skierowaną na południe na ganku Chrysotriklinos, zwaną Horlogionem (prawdopodobnie ze względu na obecność zegara słonecznego) i na północ na Ioustinianos i urzędach administracji cesarskiej. Procesje wymagały przejścia od jednej do drugiej; wzdłuż ścian ustawiono miejsca dla najwyższych rangą dostojników, „Archonów Lausiakos”. Łączyła się brązowymi drzwiami z znajdującymi się w pobliżu cesarskimi kuchniami i prywatną jadalnią cesarza ( aristeterion ). Niektórzy cesarze (Leon V, Théophile) używali go do spotkań administracyjnych i dyskusji teologicznych.
Ioustinianos był dużą salą przyjęć, zbudowaną w 694 roku na polecenie Justyniana II . Na jego północnym krańcu znajdował się półkolisty ganek zwany Skyla (trochę: trofea), prawdopodobnie dlatego, że mieścił dzioby statków schwytanych na morzu. Brama Skyla stanowiła północną granicę Wielkiego Pałacu i otwierała się na tor wyścigów konnych. do Kathisma lub cesarskiej loży wielkiego hipodromu w Konstantynopolu.
Zadaszony tor wyścigowyZadaszony hipodrom (po grecku: σκεπαστός ἱππόδρομος) wydaje się być albo ogrodem w kształcie hipodromu, albo długim korytarzem oddzielonym pośrodku murem i używanym do przejażdżek konnych lub prywatnych wyścigów powozów. Znajdowała się na tarasie pod pałacem na wysokości 26 m. z poziomu morza Ważnego miejsca w ceremoniach cesarskich nie należy mylić z Hipodromem Konstantynopola, często określanym w tekstach jako znacznie większy „odsłonięty” hipodrom i położony bezpośrednio na zachód (ἀσκέπαστος). IX th century XI th century mieścił jeden z najważniejszych sądów w stolicy wyszkolonych „sędziów toru” (κριταὶ τοῦ ἱπποδρόμου) oraz „sędziów zasłonę” (κριταὶ τοῦ βήλου), które statuaient w protokole.
Tr, kto i SigmaNa północny wschód od Chrysotriklinos znajdowały się dwa budynki zbudowane w 840 roku przez cesarza Teofila: Tr Qui (po grecku: Τϱἰκονχος / Triconchos) i Sigma. Tr, który był salą z trzema apsydami (lub konchami), podczas gdy Sigma była półkolistym portykiem utworzonym z piętnastu marmurowych kolumn, zbudowanych w tym samym czasie. Jego nazwa, sigma , nawiązuje do greckiej litery, która ma kształt francuskiego „C”. Ten sam cesarz zbudował w pobliżu wiele pawilonów mieszkalnych na wzór Abbasydów władców Bagdadu, z którymi utrzymywał bliski kontakt.
Théophile kochał te dwa budynki tak bardzo, że porzucił Chrysotriklinos na ich rzecz, aby pełnić funkcje oficjalne, a Koiton na swoje prywatne apartamenty, przechodząc z jednego do drugiego w zależności od pory roku. Już w swoim czasie (pierwsza połowa IX th wieku ), dawny pałac wydaje się być opuszczony, jak w 831, podczas obchodów jego triumfu z okazji zdobyciu Tarsu, cesarz dokonał zatrzymania w przednim Chalkè, ale bez wchodzenia do niego i przechodząc przez hipodrom, wszedł do pałacu drzwiami Kathisma, aby dotrzeć do nowego pałacu przy dworze Daphne.
KainourgionWreszcie, Basil I st do końca IX th century zostały dodane dwa ważne budynki w nowej Palace: The (książka lub nowy) Kainourgion i Nea Ekklesia (lub nowy kościół) i pole polo. Położony w pobliżu Chrysotriklinos, Kainourgion był salą w kształcie bazyliki, wspartą na szesnastu kolumnach, ośmiu z marmuru Tesalii i ośmiu z onyksu, i był ozdobiony mozaikami przedstawiającymi kampanie wojskowe cesarza.
Nea EkklesiaNEA Ekklesia (grecki: Νέα Ἐκκλησία; dosł „nowy kościół”) był pierwszym monumentalny kościół ma zostać zbudowany w stolicy Bizancjum od Hagia Sophia VI th wieku ; jego budowa zapoczątkowała pośredni okres architektury bizantyjskiej. Określenie „Nea” (nowy) oznaczało żadnych wątpliwości w umyśle jej założyciela, Basil I st początku nowej ery, jak Hagia Sophia był czas Konstantyna I st .
Notre-Dame-du-PharePrawdopodobnie zbudowany w VIII -go wieku (to jest potwierdzone po raz pierwszy w kronice Teofan Wyznawca za rok 769), Kościół Matki Bożej Lighthouse (gr Θεοτόκος τοῦ Φάρου przez odniesienie w pobliskiej latarni) mieści jedna z najważniejszych kolekcji chrześcijańskich relikwii w mieście (korona cierniowa, tunika bezszwowa, włócznia Longinus, stół do Komunii, umywalka do stóp, Mandylion z 'Edessy) i była główną kaplicą palatyńską cesarzy bizantyjskich.
TzykanisterionAby zbudować Nea Ekklesia, Bazyli I musiał najpierw zburzyć boisko sportowe zbudowane za Teodozjusza II. W jego miejsce kazał zbudować większy, na północny wschód od Nea Ekklesia. Nazwa pochodzenia perskiego oznacza „miejsce do rzucenia piłki” i prawdopodobnie była używana w polo.
MesokèpionTen największy ogród w pałacu rozciągał się między Néa Ekklesia a Tzykanistèrion.
http://constantinople.ehw.gr/forms/fLemmaBodyExtended.aspx?lemmaID=12205 .