Rząd Louis Bufet

Rząd Louis Bufet

III RP

Kluczowe dane

Prezydent Republiki	Mac-Mahon
Przewodniczący Rady	Louis Bufet
Trening	10 marca 1875 r
Koniec	23 lutego 1876 ​​r.
Trwanie	11 miesięcy i 13 dni

Skład początkowy

Koalicja	Rojaliści

Reprezentacja

Zgromadzenie Narodowe	396  /   638

Rząd Ernest Courtot de Cissey Rząd Jules Dufaure III

Rząd Louisa Buffeta jest rządem III Republiki we Francji od10 marca 1875 r w 23 lutego 1876 ​​r..

Kompozycja

Nominacje 10 marca 1875 r

Funkcjonować		Obrazek	Nazwisko	Partia polityczna
	Wiceprezes Zarządu		Louis Bufet	orleanista

Funkcjonować		Obrazek	Nazwisko	Partia polityczna
	Minister Spraw Wewnętrznych		Louis Bufet	orleanista
	minister spraw zagranicznych		Ludwik Decaze	orleanista
	Ministerstwo Sprawiedliwości		Jules Dufaure	konserwatywny republikanin
	Minister Finansów		Leon Say	Środkowy lewy
	Minister Rolnictwa i Handlu		Camille de Meaux	Umiarkowany legitymista
	Minister Wojny		Ernest Courtot de Cissey	orleanista
	Minister Marynarki Wojennej i Kolonii		Louis Raymond de Montaignac de Chauvance	orleanista
	Minister Oświaty Publicznej, Sztuk Pięknych i Kultu		Henri Wallon	konserwatywny republikanin
	Minister Robót Publicznych		Eugeniusz Caillaux	orleanista

Nominacje z 15 marca 1875 r

Funkcjonować		Obrazek	Nazwisko	Partia polityczna
	Podsekretarz Stanu ds. Spraw Wewnętrznych		Albert Desjardins	orleanista
	Podsekretarz Stanu ds. Finansów		Louis Passy	orleanista
	Podsekretarz Stanu ds. Sprawiedliwości		Agénor Bardoux (z10 marca 1875 r w 11 listopada 1875 r)	Środkowy lewy
			Pusty

Koniec rządu i przekazanie uprawnień

23 lutego 1876 ​​r.Louis Buffet poniósł osobistą porażkę w wyborach parlamentarnych i przekazał dymisję rządu prezydentowi Republiki Patrice de Mac-Mahon .

23 lutego 1876 ​​r., Patrice de Mac-Mahon mianował Julesa Dufaure'a wiceprzewodniczącym Rady.

Przegląd działań rządu

Sprawia, że ​​ludzie głosują w grudzień 1875 prawo prasowe, które utrzymuje stan oblężenia w Paryżu, Lyonie, Marsylii i Algierze.

Pod jego wpływem Zgromadzenie zakończyło prace założycielskie, uchwalając w lipcu trzecią i ostatnią ustawę konstytucyjną o stosunkach między władzami publicznymi.

Prawo walońskie 12 lipca 1875 r, ogłoszone w dniu 26 lipca 1875 r, kładzie kres monopolowi państwa w szkolnictwie wyższym, a jego art. 5 pozwala instytucjom szkolnictwa wyższego, których istnienie to nowe prawo przybierać nazwę „wolnych uniwersytetów”, jeśli połączą one trzy wydziały. W ten sposób powstały cztery prywatne uniwersytety w Paryżu, Lille, Lyonie i Angers. Aby wygrać wybory parlamentarne, zgromadzenie monarchistyczne przegłosowało 30 listopada 1875 r. przywrócenie jednoznacznego głosowania. W wyborach senatorskich w 1876 r. zwyciężyła prawica. 151 mandatów (98 dla centroprawicowych orleanistów, 40 dla bonapartystów i 13 dla legitymistów) wobec 149 dla republikanów. W wyborach parlamentarnych republikanie zdobywają 360 mandatów wobec 150 dla prawicy (75 dla bonapartystów, 5 dla orleaniści i 20 legitymistów).Gambetta prowadziła aktywną kampanię.

Akty konstytucyjne z 1875 r

Zobacz również

• Historia rządów Francji

Uwagi i referencje

1. Członek poprzedniego rządu, który zachował swoje stanowisko.
2. Daniel Halévy , Koniec notabli , Hachette,1995, 222  pkt. , s.  35.