Rząd Jules Dufaure (3)

Rząd Jules Dufaure (3)

Trzecia Republika

Kluczowe dane
Prezydent Republiki Patrice de Mac Mahon
Przewodniczący Rady Jules Dufaure
Trening 23 lutego 1876
Koniec 9 marca 1876
Trwanie 15 dni
Wstępny skład
Koalicja Umiarkowani republikanie
Reprezentacja
Zgromadzenie Narodowe 184/638

Trzeci rząd Jules Dufaure jest rząd III RP w Francji od23 lutego 1876 w 9 marca 1876.

Nominacje z 23 lutego 1876 r

Funkcjonować Obrazek Nazwisko Partia polityczna
  Wiceprezes Zarządu Jules Armand Dufaure.jpg Jules Dufaure Konserwatywny Republikanin
Funkcjonować Obrazek Nazwisko Partia polityczna
  Tymczasowy minister spraw wewnętrznych Jules Armand Dufaure.jpg Jules Dufaure Konserwatywny Republikanin
  minister spraw zagranicznych Nadar - Louis Decazes (1819-1886) .jpg Louis Decazes Orleanista
  Ministerstwo Sprawiedliwości Jules Armand Dufaure.jpg Jules Dufaure Konserwatywny Republikanin
  Minister Finansów Léon Say (1826–1896) .jpg Leon Say Środek po lewej
  Minister Rolnictwa i Handlu Maries-Camille Vicomte de Meaux.jpg Camille de Meaux Orleanista
  Minister wojny Cissey.jpg Ernest Courtot de Cissey Orleanista
  Minister marynarki wojennej i kolonii Amiraldemontaignacdechauvance.jpeg Louis Raymond de Montaignac de Chauvance Orleanista
  Minister ds. Nauczania publicznego, sztuk pięknych i kultu Henri Wallon.jpg Henri Wallon Konserwatywny Republikanin
  Minister robót publicznych Caillaux, Eugene.jpg Eugene Caillaux Orleanista
  Podsekretarz stanu ds. Wewnętrznych Sin foto.svg Albert Desjardins Orleanista
  Podsekretarz stanu ds. Finansów Louis Passy w 1910 roku Louis Passy Orleanista

Koniec rządów i przekazanie władzy

Plik 9 marca 1876Jules Dufaure przekazał dymisję rządu Prezydentowi Republiki Patrice de Mac-Mahon .

Plik 9 marca 1876, Patrice de Mac-Mahon mianował Julesa Dufaure na stanowisko przewodniczącego Rady.

Przegląd działań rządu

Nadal sprzeciwia się radykałom, z których rezygnuje na korzyść komunardów.

Podniósł stan oblężenia w ostatnich czterech departamentach, w których się on utrzymuje.

Na przykładzie audytorów Rady Stanu moralizuje rekrutację sędziów, ogłaszając konkurs.

Zobacz też

Uwagi i odniesienia

  1. Członek poprzedniego rządu, który zachował swoje stanowisko.