Gisbertus Voetius

Gisbertus Voetius Funkcje

Pastor Vlijmen i Heusden
od 1611
Rektor Uniwersytetu w Utrechcie ( d )

Biografia

Narodziny	3 marca 1589 Heusden
Śmierć	1 st listopad 1676(w wieku 87 lat) Utrecht ( d )
Pseudonim	Theophilus Cosmopolita
Trening	University of Leiden University of Groningen
Zajęcia	Teolog , profesor , kaznodzieja , profesor uniwersytetu
Dzieci	Paul Voet ( d ) Daniël Voet ( d )

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet w Utrechcie (26 marca 1636 -1 st listopad 1676)
Religia	protestantyzm
Mistrz	Franciscus Gomarus
Kierownik	Franciscus Gomarus

Gijsbert Voet , znany jako Gisbertus Voetius , urodził się dnia3 marca 1589 w Heusden i zmarł dalej 1 st listopad 1676w Utrechcie jest holenderskim teologiem , nauczycielem i kaznodzieją Kościoła Reformowanego .

Biografia

Voetius kształcił się na Uniwersytecie w Lejdzie, gdzie pozostawał pod wpływem Franciscusa Gomarusa . To także od niego uzyskał doktorat w Groningen . Jako kaznodzieja pracował w Vlijmen (1611) i Heusden (1617), gdzie znajdował się jego brat Didericus, rektor szkoły łacińskiej.

Na Synodzie w Dordt był jednym z najmłodszych uczestników. Służył jako kapelan wojskowy podczas oblężenia „oblężenia 's-Hertogenbosch w 1629 r., A po zdobyciu miasta pomagał organizować Kościół Reformowany. W 1634 r. Został profesorem w szkole w Utrechcie. Kiedy w 1636 r. Szkoła ta została podniesiona do rangi uniwersytetu, wygłosił jako rektor przemówienie zatytułowane Scientia cum pietate Conugenda , poświęcone współzależności nauki i pobożności. W następnym roku rada kapłańska powołała go również na kaznodzieję. Do śmierci pełnił funkcję katedry św. Marcina w Utrechcie , która stała się świątynią protestancką.

Obok Voetius który wyjaśnił, dogmatyki, Schotanus (nl) nauczył egzegezę w Starym Testamencie i Carolus de Maets egzegezy Nowego Testamentu na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu nowego. Ożywiani tym samym duchem szybko uczynili Utrecht twierdzą reformowanej ortodoksji. Wśród najwybitniejszych uczniów i naśladowców Voetiusa jest Jodocus van Lodenstein (nl) , a następnie zwróciła uwagę zwłaszcza Anne Marie de Schurman .

Voetius wywarł znaczący wpływ na doktrynę i życie Kościoła Reformowanego, dlatego został nazwany Papieżem Utrechtu. Bronił najsurowszej ortodoksji i dyscypliny moralnej, walczył o niepodległość Kościoła, zwłaszcza w społecznościach lokalnych.

Voetius był duszą kościelnego pietyzmu , tego, co nazywa się „ ciągłą reformacją ” ( Nadere Reformatie ). W ten sposób zbliżył się do ducha angielskich purytanów . Walczył z Janseniusem , Remonstrantami , Henricusem Regiusem , Cocceiusem i Jeanem de Labadie oraz Kartezjuszem , których podejrzewał o ateizm. Został pochowany w kościele św. Katarzyny w Utrechcie.

Grafika

Jego często kontrowersyjnej pracy bronili jego syn Paul (de) i jego wnuk Jean .

Publikacje

Jego główne prace to:

Theologia Practica ;
Selectae discationes theologicae (pięć części, Utrecht 1648-1669), nauczanie moralne Kościoła Reformowanego;
Politica ecclesiatica (1663-1667), dotycząca życia Kościoła we wspólnotach;
Te askètika sive exerciseitia pietatis (1664, wyd. 1996), podręcznik życia pobożnego i moralnego.

Bibliografia

WJ van Asselt, E. Dekker, red., De scholastieke Voetius: Een luisteroefening aan de hand van Voetius 'Disputationes Selectae, Boekencentrum, Zoetermeer 1995.
Andreas J. Beck, Zur Rezeption Melanchthons bei Gisbertus Voetius (1589–1676), namentlich in seiner Gotteslehre , In: Günter Frank, Herman Selderhuis, ed., Melanchthon und der Calvinismus , Melanchthon-Schriften der St Bretten , 9. Frommann-Holzb , Stuttgart-Bad Cannstatt, 2005, s. 319-344 .
Andreas J. Beck, Gisbertus Voetius (1589-1676). Sein Theologieverständnis und seine Gotteslehre , Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 2007 ( FKDG , 92).
Andreas J. Beck: „Gisbertus Voetius (1589-1676): Basic Features of His Doctrine of God”. W: Willem J. van Asselt und Eef Dekker, red. Reformation and Scholasticism: An Ecumenical Enterprise , Grand Rapids, Mich.: Baker Academic, 2001, 205-226.
Reinhard Breymayer, Auktionskataloge deutscher Pietistenbibliotheken [...] , In, Bücherkataloge als buchgeschichtliche Quellen in der frühen Neuzeit , Hrsg. von Reinhard Wittmann. Wiesbaden (1985) ( Wolfenbütteler Schriften zur Geschichte des Buchwesens , Bd. 10), str. 113-208 ; wczoraj s. 150-154 zur Privatbibliothek des orthodoxen Theologen G. Voetius.
AC Duker, Gysbertus Voetius , I-III Leiden 1897-1915 (przedruk Leiden 1989).
Aza Goudriaan, „Die Bedeutung der Trinitätslehre nach Gisbert Voetius”, Harm Klueting , Jan Rohls , ed., Reformierte Retrospektiven: Vorträge der zweiten Emder Tagung zur Geschichte des Reformierten Protestantismus , Emder Beiträge, reformantus, 4. Protestantus, 2001 reformus p. 137-145 .
Aza Goudriaan, Prawosławie reformowane i filozofia, 1625-1750. Gisbertus Voetius, Petrus van Mastricht i Anthonius Driessen , Seria Brilla w historii Kościoła, 26. Leiden [itp.]: Brill, 2006.
Christian Möller, Einführung in die Praktische Theologie , Tübingen 2004 (UTB 2529).
Andreas Mühling „Zwischen Puritanismus, Orthodoxie und frühem Pietismus - Gisberta Voetius und die„Nadere Reformatie” Monatshefte for Evangelische Kirchengeschichte des Rheinlandes , n O 52, 2003, str. 243-254 .
Andreas Mühling: Art. „Voetius, Gisbert”, Theologische Realenzyklopädie 35, 2003, s. 181-184 .
Han van Ruler, Kryzys przyczynowości. Voetius i Descartes o Bogu, naturze i zmianie , Brill, Leyden; Nowy Jork; Köln, 1995.
B. Hoon Woo „ zrozumienia Gisbertus Voetius i Kartezjusza o stosunku Faith i powodu, Teologicznego i filozofii ”, Westminster Teologicznego Journal 75, n o 1, 2013, str. 45-63 .
Erich Wenneker, „Voetius, Gisbert” w Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) , vol. 12, Herzberg,1997( ISBN 3-88309-068-9 ) , kol. 1549-1554.

Linki wewnętrzne

Linki zewnętrzne

Dokumentacja urzędowa :