Ghadames غدامس | ||
Meczet Ghadames | ||
Administracja | ||
---|---|---|
Kraj | Libia | |
Region | Trypolitania | |
Dzielnica | Nalout | |
Demografia | ||
Miły | Ghadamsi , Ghadamsie | |
Populacja | 7000 mieszk. | |
Geografia | ||
Informacje kontaktowe | 30 ° 08 ′ szerokości geograficznej północnej, 9 ° 30 ′ długości geograficznej wschodniej | |
Lokalizacja | ||
Geolokalizacja na mapie: Libia
| ||
Starożytne miasto Ghadames * Światowe dziedzictwo UNESCO | |
Aleja w Ghadames | |
Kraj | Libia |
---|---|
Rodzaj | Kulturalny |
Kryteria | (v) |
Numer identyfikacyjny |
362 |
Obszar geograficzny | Państwa arabskie ** |
Rok rejestracji | 1986 ( 10 p sesji ) |
Ranking w niebezpieczeństwie | 2016 |
Ghadames ( arab . غدامس ) to miasto i pustynna oaza w Libii , 650 km od Trypolisu , na granicy Tunezji i Algierii . Jedno z pierwszych ufortyfikowanych miast na Saharze , jego architektura została zaprojektowana tak, aby wytrzymać ekstremalny klimat pustyni. Stare Miasto jest wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa w UNESCO od 1986 roku jest również znany jako „perła pustyni”.
Ghadames znajduje się na granicy Algierii i Libii , 6 km na północ od algierskiego miasta Debdeb .
Istnieją ślady mieszkań z paleolitu i neolitu (około 10.000 lat)
Wszystkie domy zbudowane są z toub , glinianych cegieł i kory palmowej na dwóch kondygnacjach. Przejście z jednego domu do drugiego tworzą chodniki przykryte połączonymi ze sobą dachami. Cyrkulacja powietrza, niezbędna w ekstremalnych upałach, odbywa się poprzez świetliki przebite w dachach.
Miasto składa się z siedmiu dzielnic. Przechodzimy od jednego do drugiego przez drewniane drzwi. Jest kilka zagród plenerowych, na których odbywały się zgromadzenia i targowiska.
Nawet jeśli stare miasto jest opuszczone, stare Ghadames nadal spotykają się tam, aby rozmawiać z dala od słońca, gdy temperatura osiąga 50 ° C w cieniu, delektując się daktylami w towarzystwie szklanki wody.
Te codzienne naloty przyniósł jeźdźców przemierzać pustynię przez setki kilometrów. Pewnego dnia spragniona klacz jednego z jeźdźców odmówiła posunięcia się naprzód i zaczęła uderzać o ziemię, aż woda trysnęła pod jej kopytami. Została ochrzczona „Źródłem klaczy”. Między jeźdźcami wybuchł konflikt, a ci, którzy odłączyli się od grupy, wrócili do cudownego źródła, by tam zbudować miasto.
Każdego roku, w listopadzie, przez trzy dni festiwal, podczas którego następują po sobie pokazy i tańce, przywraca ksarowi życie .