Narodziny |
28 października 1885 Vittel |
---|---|
Śmierć |
23 września 1981(w wieku 95 lat) Vittel |
Imię urodzenia | Marie Germaine Bouloumié |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Kierownik biznesowy |
Rodzeństwo | Jean Bouloumie |
Pokrewieństwo | Louis Bouloumié (dziadek) |
Germaine Bouloumié , urodzona dnia28 października 1885w Vittel , gdzie zmarła dalej23 września 1981, jest francuską bizneswoman. Była prezesem Société des eaux de Vittel przez dwadzieścia lat, od 1952 do 1972, a zatem jednym z nielicznych dyrektorów dużej francuskiej firmy w okresie trzydziestu lat świetności .
Germaine Marie Bouloumié jest wnuczką Louisa Bouloumié (1812-1869), założyciela termalnego kąpieliska Vittel w latach 50. XIX wieku, córki Ambroise Bouloumié (1843-1903), następcy Louisa, Félicie Bonnet i młodszej siostry Jean Bouloumié (1878-1952), który zastąpił ojca w 1903 roku.
Kształciła się w paryskiej katolickiej szkole z internatem dla młodych dziewcząt Couvent des Oiseaux , prowadzonej przez Chanoinesses de Saint-Augustin z Congrégation Notre-Dame , zgromadzenie zajmujące się nauczaniem młodych dziewcząt (biednych i bogatych, ale oddzielnie). w XVII wieku w Wogezach przez św. Piotra Fouriera i błogosławionego Alix Le Clerc . Ona wychodzi za mążMaj 1909oficer, porucznik 3. pułku Chasseurs d'Afrique, następnie kapitan Jacques Chalmeton de Croy. Syn urodził się w 1910 roku w Konstantynie (Algieria) i nazywał się Bertrand, ale zmarł w wieku 12 lat w 1922 roku w Vittel. Mąż zasiada w zarządzie SGMEV, chyba że to ona. Para rozstała się kilka lat później - rozwód czy bardziej prawdopodobne unieważnienie małżeństwa przez papiestwo? - a jej były mąż poślubił inną kobietę w 1928 r. Germaine Bouloumié powróciła do swojego nazwiska i nie ożeniła się ponownie. Mieszka w posiadłości Haréloup niedaleko Vittel w Wogezach.
Pomaga swojemu bratu ożywić uzdrowisko, wysokie miejsce światowości dwudziestolecia międzywojennego. Organizuje lunche i kolacje, bierze udział w obiadach w Hermitage, jednym z luksusowych hoteli resortu, ofiarowany przez osobistości, pojawia się na stoiskach imprez sportowych przerywających sezon. W szczególności zarządza polem golfowym Vittel, któremu przewodniczy. Zasiada również w radzie dyrektorów Société générale des eaux minérale de Vittel (SGEMV), prawdopodobnie od 1932 r. W zarządzie spółki wielkich hoteli Vittel i huty szkła Gironcourt, której współwłasnością jest SGEMV i Souchon-Neuvesel również.
Bouloumié to rodzina szefów społecznych. W Vittel są prywatne dzieła, którymi opiekują się Jean i Germaine Bouloumié, a także ich matka, która zmarła w wieku 83 lat w 1935 roku. Germaine Bouloumié w 1924 roku założyła „La Goutte de lait”, której jest przewodniczącą. Instalowany jest w pomieszczeniu znajdującym się w budynku należącym do ich rodziny w centrum miasta. Lokal, który ochrzciła nazwą „Dom Dziecka”. Ta praca walczy ze śmiertelnością niemowląt. Kobiety z Vittel znajdują tam żłobek, ambulatorium, konsultacje lekarskie z zakonnicami i pielęgniarką oraz mleko pasteryzowane dla niemowląt, dostarczane przez firmę wodną. Praca oferuje wyprawki. Istnieje również Komitet Wizytujących Pań, powołany z jej inicjatywy w 1929 r., Którego jest honorowym przewodniczącym. To przyniosło mu srebrny medal za pomoc publiczną w 1933 roku.
W okresie okupacji jest jednym z dwóch delegatów departamentalnych Francuskiego Czerwonego Krzyża , drugim delegatem jest żona Georgesa Laedericha , przemysłowca bawełny , administratora SGEMV. W szczególności kieruje obozem internowania Vittel, założonym przez Niemców w latach 1941–1944 dla jeńców brytyjskich i amerykańskich, w którym zakwaterowani byli również Żydzi. Komisja Vittel przekazała paczki otrzymane od brytyjskiego i kanadyjskiego Czerwonego Krzyża. W miesiącuPaździernik 1941w ten sposób sporządza następujący raport:
„Dostawy są nadal w dużej mierze dostarczane przez paczki regularnie otrzymywane z Kanadyjskiego i Brytyjskiego Czerwonego Krzyża. Nadal jesteśmy odpowiedzialni za wysyłanie do obozu w Troyes od 5 do 600 kilogramów przetworów, które internowani z Vittel wysyłają swoim mniej uprzywilejowanym rodakom. Do tej pory dostarczyliśmy internowanym brytyjskim 5000 metrów tkaniny, 1200 par pończoch, bawełnę do robótek na drutach i cerowania, rękawiczki i ręczniki, buty itp. a my wciąż czekamy na nowości w zakresie tkanin, pończoch, bielizny. Internowani otrzymali również z Ameryki i Anglii duże ilości odzieży i tkanin, dlatego wydaje się, że na tę zimę zapewniono im wystarczającą szatnię…. Jeśli chodzi o tubylców, zorganizowałem, dzięki dobrej woli robotnika Vittellois, naprawę i konserwację odzieży i bielizny czarnych więźniów przebywających obecnie w Vittel. Uważam, że jest to niezbędny środek, który należy podjąć wszędzie tam, gdzie przebywają więźniowie tubylcy, aby mogli spędzić zimę w ubraniach w dobrym stanie. "
W 1947 roku otrzymała brązowy medal służby zdrowia. WListopad 1948W ambasadzie brytyjskiej otrzymała od ambasadora insygnia członka honorowego Orderu Imperium Brytyjskiego wraz z dwiema innymi kobietami, jako świadectwo zasługi dla internowanych brytyjskich przez Czerwony Krzyż. Jako przewodnicząca komitetu Vittel Czerwonego Krzyża otrzymała Krzyż Kawalerski Legii Honorowej w 1953 roku.
Po wojnie wznowiono działalność, ośrodek ponownie przyjął takie osobistości jak król Laosu Sisavang Vong w 1949 roku, a Germaine Bouloumié kontynuowała swoją działalność jako gospodarz sezonu, w szczególności jako prezes Vittel Golf Club.
Ponieważ jej brat pozostał singlem, to ona przejęła zarządzanie firmą, gdy zmarł w 1952 roku. SGEMV posiadał wówczas 7 hoteli, kasyno, termalne spa ze źródłami, baseny, park, pole golfowe ., jego tor wyścigów konnych i rozlewnie. Funkcjonowanie stacji nadal wykazuje deficyt, ale deficyt uzupełnia sprzedaż butelek. Germaine Bouloumié jest wspomagana przez dwóch mężczyzn, Louis Chavane, administrator i dyrektor, oraz Guy de La Motte-Bouloumié, bratanek Germaine i Jean, dołączyli do firmy w 1947 r., Sekretarz generalny w 1949 r., Dyrektor wMarzec 1952, dyrektor w 1964 r., następnie wiceprezes i dyrektor generalny. Jako CEO SGMEV jest w kontakcie z innymi francuskimi szefami, głównie mężczyznami.
Chociaż kobiety mają prawo głosu i kwalifikują się od 1944 r., Nie bierze na siebie odpowiedzialności politycznej, w przeciwieństwie do swojego ojca, wuja i brata. To Guy de La Motte-Bouloumié z powodzeniem zgłosił się do kantonów w 1952 r., Zastępując Jeana Bouloumié, oraz do władz miejskich w 1953 r. Był radnym generalnym od 1952 do 1976 i burmistrzem Vittel od 1953 do 1977, a następnie od 1995 do 2001.
W 1954 r. Zorganizował stulecie zakupu wielkiego źródła. Stąd ten artykuł w dzienniku Le Monde :
„Na północ od Vittel-Thermal, jego chodniki, na które wahasz się upuścić popiół z papierosa, jego sklepy, w których każde okno jest wizytówką, wejścia do pałaców, ludzi stajennych i sznurowanych kelnerów, perspektywy kwiaty i zieleń, baseny, palmarium, kasyno, hydroterapia, jednym słowem wody. Ponieważ woda jest królową. Zrobiła fortunę Vittela. Praktycznie udało jej się nawet wyeliminować sommelierów ... Po raz kolejny Vittel zna swój rozkwit. Na wszystkich ścianach plakaty zapowiadają gale, koncerty, spektakle. Ale latem 1954 roku obchodzono inne wydarzenie: stulecie. Dla uzdrowiska nie jest to tytuł na starość. „Vittel-Vitality”, wręcz przeciwnie, ogłaszają z dumą ulotki na miękkim zielonym tle, które są rozprowadzane w obfitości. "
Inny dziennik Paris-presse l'Intransigeant , również przywołujący stulecie, przedstawia Germaine Bouloumié, „kobietę o srebrnych włosach, delikatnej twarzy i przyjaznym uśmiechu” , jako „bizneswoman numer 1 we Francji” i potwierdza, że woda mineralna przeszedł przed Perrier, Evian i Vichy.
W 1956 r. Kapitał SGEMV wzrósł z 527 840 000 franków do 792 395 000 franków, a bilans na dzień 31 grudnia 1954 r. Wynosił 2 154 306 243 franków. W 1960 r. Kapitał wynosił 10 209 350 franków ( nowe franki ).
Jednak pod jego kierownictwem uzdrowisko podupadło i straciło rolę ośrodka społecznego. Latem 1959 roku ograniczenia wprowadzone przez ZUS w zwrocie kosztów leczenia doprowadziły do zamknięcia hotelu z ponad stu pokojami. Z drugiej strony produkcja i sprzedaż butelek na wodę mineralną znacznie się rozwinęły w kontekście Trente Glorieuses : 86 milionów w 1951, 131 milionów w 1953, 338 milionów w 1958. Firma wyprodukowała także kwartał Ricqlès od 1959 roku i w 1964 roku nabył źródło Pierval ( woda źródlana ) w Pont-Saint-Pierre w Eure . Obsługuje również inne źródło w Camps-la-Source w Var, od25 maja 1964(produkcja napojów bezalkoholowych i wód mineralnych). Kapitał SGEMV wynosi wówczas około 30 milionów franków.
Koniec jego przywództwa wyznacza wprowadzenie na rynek dużej butelki PVC , która w dniu otrzymała aprobatę Ministerstwa Zdrowia1 st kwiecień 1968oraz wejście do stolicy firmy od potężnej szwajcarskiej firmy Nestlé w 1969 roku. Vittel była wówczas drugą co do wielkości wodą mineralną we Francji, z około 20% udziałem w rynku. Obrót wynosi 197 milionów franków, a produkcja 585 milionów butelek. Jest też naznaczony konfliktami społecznymi, od 1969 roku: gdyby nie było strajkuMaj 1968, część z 2400 pracowników Spółki Wodnej pracujących w dwóch fabrykach w Vittel, tej na południu, specjalizującej się w tradycyjnych opakowaniach szklanych, gdzie zdolności produkcyjne sięgają trzech milionów butelek dziennie, oraz tej na północy (butelkowanie tworzyw sztucznych) , produkując milion butelek dziennie, rozpoczął strajk. W 1969 roku wybuchły dwa strajki; pierwszy wstyczeń 1969(dwadzieścia cztery godziny), a druga w sierpniu trwa osiem dni. Strajkujący domagają się poprawy warunków pracy. WMarzec 1970150 pracowników strajkuje przez tydzień. Następnie od 21 do28 lipca, ma miejsce ostrzejszy strajk. Fabryki są okupowane, a następnie zwalniane na wniosek związków zawodowych. Interweniują mobilni strażnicy, odbywają się demonstracje.
Mieszka w Haréloup, ma również adres w Paryżu, pod adresem 14 Avenue Georges-Mandel w 16. dzielnicy.
W 1972 roku zrezygnowała ze stanowiska dyrektora generalnego SGEMV na rzecz swojego siostrzeńca Guy de la Motte-Bouloumié, lat 87. W 1972 roku firma sprzedała 680 milionów butelek, osiągając obrót w wysokości 312 milionów franków i zysk w wysokości 8875159 franków. Jego udział w rynku niegazowanej wody stołowej wynosi około 20% w porównaniu z 25% w Évian i 28% w Contrexéville . W przypadku barów, restauracji i hoteli udział ten wynosi 70% wobec 30% w Évian. SGEMV jest jedną z trzech dużych firm w sektorze wody mineralnej, zaraz za Perrier de Gustave Leven i Évian.