Gerhard Geldenhauer

Gerhard Geldenhauer Biografia

Narodziny	1482 Nijmegen
Śmierć	10 stycznia 1542 r Marburg
Zajęcia	Historyk , teolog , profesor uniwersytecki

Inne informacje

Pracował dla	Uniwersytet w Marburgu
Religia	Luteranizm

Gerhard Geldenhauer (pseudonim Gerhardus Noviomagus , urodzony w 1482 w Nijmegen ;10 stycznia 1542 rw Marburgu ) jest humanistą i teologiem luterańskim.

Biografia

Geldenhauer studiował w Louvain, gdzie zafascynował się humanizmem inspirowanym Erasmianem. Kolejno poznał Hinne Rode w Deventer , Jakoba Propsta w Bremie i Johanna Pelta w Brunszwiku . Koronowany przez cesarza Maksymiliana poeta laureatus . Wpisany do zakonów, został czytelnikiem i sekretarzem Charlesa Quinta , a następnie doradcą Philippe de Bourgogne w Utrechcie .

Po śmierci swojego protektora dołączył do Marcina Lutra , Filipa Mélanchtona i Andreasa Bodensteina w Wittenberdze i wyjechał głosić reformację w Holandii . W 1526 został wypędzony ze swojego krzesła w Tiel, a następnie podróżował przez reformowane miasta południowych Niemiec.

W Strasburgu powitał go Martin Bucer , który zarekomendował go na uniwersytet w Marburgu , aby mógł objąć katedrę François Lamberta z Awinionu (1534-1542). Kłóci się ze swoim mistrzem Erazmem z Rotterdamu (który nazywa go Vultur : sęp), ale utrzymuje silne związki z innymi humanistami.

W swoich pismach, podobnie jak w działaniach, zawsze wykazywał umiar, zwłaszcza w stosunku do anabaptystów . Geldenhauer kontrasygnował wyznanie augsburskie i został wysłany do rad w Haguenau i Wormacji przez landgrafa Filipa z Hesji . Johann Draconites wygłosił mowę pogrzebową.

Jego synem jest Gerhard Eobanus Geldenhauer .

Pracuje

W 1530 r. skomponował jedną z pierwszych książek o historii Niderlandów: Historia Batavica, ex optimis quibusque autoribus. Cum nonnullis aliis ... antehac non visis. (wydrukowane m.in. w Kolonii w 1541 r. przez Euchariusa Hirtzhorna ps. "Cervicornus").

Bibliografia

(z) Jacob Cornelis van Slee, „ Geldenhauer, Gerhard ” , w Allgemeine Deutsche Biography (ADB) , tom. 8, Lipsk, Duncker i Humblot,1878, s. 530 lat
(de) Gerhard Müller, „ Geldenhauer, Gerhard ” , w Neue Deutsche Biographie (NDB) , tom. 6, Berlin 1964, Duncker i Humblot, s. 170( zeskanowany oryginał ).
J. Prinsen: Gerardus Geldenhauer Noviomagus. Lejda (1899)
P. Kalkoff: Hedio und Geldenhauer als Chronisten ( ZGO 33, 1918, s. 348-362)
Hermelink-Kähler: Universität Marburg 1527-1927. Marbourg (1927), s. 122 i następne.
R. Stolzle: Gerard Geldenhauer (ARG 14, 1927, s. 65-77)
O. Hendriks: Gerard Geldenhauer ( Studia Catholica nr 31, 1956, s. 176-196)
C. Augustijn: Gerard Geldenhauer und die religiöse Toleranz (ARG 69, 1978, s. 132-156)
Heinz Scheible , Melanchthons Briefwechsel Personen , tom. 12, Stuttgart-Bad Cannstatt,2005( ISBN 3-7728-2258-4 )

Uwagi

Według JS Herscha i JG Grubera , Allgemeine encyklopädie der wissenschaften und künste , tom. XIX, Lipsk, J.-Fr. Gleiditsch,1809, "Cordus", s. 288.
" Historia Batavica: Ex Optimis Qvibvsqve Avtoribvs - Auctore Gerardo Geldenhaurio Nouiomago " , w regionalnej bibliotece uniwersyteckiej w Düsseldorfie , Coloniae, Cervicornus,1541

Zobacz też

Artykuł Gerhard Geldenhauer w Adam, Melchior , Vitae Germanorum Theologorum qui superiori seculo Ecclesiam Christi ,1620
Zasoby badawcze :
- Biblioteka Dziedzictwa Bioróżnorodności
Zasoby muzyczne :
- (pl) MusicBrainz
Notatki w ogólnych słownikach lub encyklopediach : Biografisch Portaal van Nederland • Deutsche Biography
Ewidencja organów :