Geraldine Ferraro | |
![]() | |
Funkcje | |
---|---|
Ambasador Stanów Zjednoczonych przy Radzie Praw Człowieka ONZ | |
Październik 1993 - 1996 | |
Prezydent | Bill Clinton |
Poprzednik | Armando Valladares |
Następca | Nancy Rubin (en) |
Stany Zjednoczone Przedstawiciel na 9 th dzielnicy Nowego Jorku | |
3 stycznia 1979 - 3 stycznia 1985 | |
Poprzednik | James J. Delaney (en) |
Następca | Thomas J. Manton (en) |
Biografia | |
Imię urodzenia | Geraldine Anne Ferraro |
Data urodzenia | 26 sierpnia 1935 |
Miejsce urodzenia |
Newburgh (stan Nowy Jork , Stany Zjednoczone ) |
Data śmierci | 26 marca 2011 r |
Miejsce śmierci |
Boston ( Massachusetts , Stany Zjednoczone ) |
Narodowość | amerykański |
Partia polityczna | partia Demokratyczna |
Zawód | Prawnik |
Religia | katolicki |
Geraldine Anne Ferraro , urodzona dnia26 sierpnia 1935w Newburgh w Nowym Jorku i zmarł dnia26 marca 2011 rw Bostonie w stanie Massachusetts jest politykiem amerykańskim . Jest członkinią Partii Demokratycznej i jest pierwszą kobietą nominowaną przez dużą partię do reprezentowania jej jako wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych , obok Waltera Mondale , w wyborach prezydenckich w USA w 1984 roku .
Urodziła się Geraldine Ferraro 26 sierpnia 1935w Newburgh , Nowym Jorku , jest czwartym dzieckiem Dominick Ferraro i Antonetta Corrieri Ferraro, zarówno imigrantów z włoskiego pochodzenia . Dwóch jego braci zmarło, jeden, Anthony, w młodym wieku po sześciu dniach, a drugi, Gerard, w wieku trzech lat w ramionach matki, w wyniku wypadku samochodowego. Przeżył tylko bliźniak Anthony'ego, Carl. Jej matka również została naznaczona poronieniem . Te tragedie spowodowały trwały stan załamania nerwowego u jej matki . Za radą swojego lekarza Antonetta Ferraro nie pozostaje na traumie tragedii i aby przewrócić stronę, rodzi dziecko, które nazywa Geraldine na pamiątkę swojego syna Gerarda. Geraldine rozpieszczają rodzice, którzy nazywają ją „księżniczką”, ale tragedia trwa: kiedy Geraldine ma osiem lat, jej ojciec, restaurator , nagle umiera na atak serca w wieku 44 lat. To katastrofa finansowa: Antonetta Ferraro sprzedaje domową restaurację w Newburgh, aby wprowadzić się do małego mieszkania w sąsiedztwie Bronxu w Nowym Jorku . To doświadczenie sprawiło, że Geraldine powiedziała później: „Dowiedziałem się, jak szybko można odebrać to, co miałeś. Od tego momentu musiałem walczyć o cokolwiek chciałem, pracować i uczyć się, aby wydostać się z Południowego Bronxu i zabrać ze sobą mamę ” . Jej matka ciężko pracuje jako praska i krawcowa, aby jej dwoje dzieci miało jak najlepsze wykształcenie. W ten sposób Geraldine może zdobyć wykształcenie średnie w Marymount School w Tarrytown , katolickiej szkole dla dziewcząt; ukończyła liceum w 1952 roku , mając zaledwie 16 lat. Korzystając ze stypendium , mogła podjąć studia uniwersyteckie w Marymount Manhattan College , gdzie uzyskała tytuł Bachelor of Arts w dziedzinie literatury angielskiej w 1956 roku . Aby nie polegać finansowo na matce, oprócz torebki sprzedaje chusteczki w sklepie Bloomingsdale na Manhattanie. Aby upewnić się, że po studiach dostanie pracę, Geraldine bierze również udział w kursach w Hunter College, aby zostać nauczycielem. Po krótkim doświadczeniu jako sekretarz prawny została nauczycielką w publicznych szkołach podstawowych w Queens . Geraldine uczęszcza na wieczorowe zajęcia z prawa na Fordham University w Nowym Jorku, gdzie jest jedną z zaledwie dwóch kobiet spośród ponad dwustu studentów. Uzyskała stopień naukowy prawa (in) , który pozwala mu zarejestrować się w adwokaturze w Nowym Jorku w 1961 roku .
W ciągu dwunastu lat po ślubie, od 1960 roku , z Johnem Zaccaro, swoim wieloletnim chłopakiem, poświęciła się życiu rodzinnemu i edukacji trójki ich dzieci w ich domu w dzielnicy mieszkalnej Forest Hill (Queens) . Geraldine okazjonalnie pracuje jako prawnik na rzecz majątku firmy swojego męża lub w biurze jego kuzyna Nicholasa Ferraro (w) , członka Senatu stanu Nowy Jork i Prokuratora Generalnego stanu Nowy Jork, gdzie została pełnoetatową asystentka od 1974r .
Kandydat na KongresJako asystent Prokuratora Generalnego stanu Nowy Jork (odpowiednik stanowiska zastępcy prokuratora we Francji), Geraldine zajmuje się sprawami dotyczącymi przemocy domowej wobec kobiet i osób starszych, a także przestępstw pedofilii . Zdaje sobie sprawę, że zamiast tego prawo karze przestępstwa, ponieważ społeczeństwo nie zajmuje się przyczynami, takimi jak sytuacja społeczna, a ubóstwo jest czynnikiem kryminogennym. Swoje pytania zwróciła się do gubernatora Nowego Jorku , Mario Cuomo ; ten ostatni następnie zaproponował kandydowanie do Kongresu Stanów Zjednoczonych . Z tą radą, korzystając z wycofania się demokraty Jamesa J. Delaneya (w) , Geraldine startowała w wyborach w 1978 roku, aby reprezentować Partię Demokratyczną w Dziewiątym Dystrykcie Kongresowym Nowego Jorku , przeciwko republikaninowi Alfredowi A. DelliBovi (in) , korzystając ze wsparcia kobiet , społeczności włosko-amerykańskiej i prezydenta Jimmy'ego Cartera . Wygrywa wybory z 54 % głosów. W kolejnych wyborach w 1980 roku poprawiła się jej zdobyć, wygrywając głosowanie przeciwko Vito P. Battista (PL) z 58 % głosów, a następnie ponownie w 1982 roku , gdzie w trójkątnym, wygrała wybory z 73 % w głosach , głos. Te sukcesy wyborcze przyciągną uwagę Waltera Mondale'a .
Jej działalność jako przedstawicielka na KongresieGeraldine objęła urząd w Kongresie w styczniu 1979 roku . Podczas trzech kadencji jest sprawozdawczynią 48 projektów ustaw, w tym kilku mających na celu poprawę zasobów i ochronę rozwiedzionych kobiet i wdów, aby zachęcić gospodynie domowe do otwierania osobistych rachunków bankowych w celu podjęcia pracy finansowej. rozwodu. Chociaż katoliczka , będzie popierać prawo do aborcji , pomimo nacisków ze strony lobby konserwatywnych katolików.
Na początku swojej pierwszej kadencji Geraldine mówi, by potępić prześladowanie Turków wobec Greków na części wyspy Cypr , którą okupują oni nielegalnie zgodnie z rezolucjami ONZ ; ale ta mowy traci swój wpływ, kiedy potyka się słowo Turks mówiąc: „Kiedy idziemy, aby te Indyki stamtąd / Kiedy będziemy umieścić te indyki out« zamiast mówić: »Kiedy idziemy, aby te Turks out tam / Kiedy wyrzucimy tych Turków ” , pomyłka, która budzi powszechny śmiech na ławach Kongresu i sprawi, że będzie on nazywany przez krytyków„ Gobbledine ”, co jest trudne do przetłumaczenia w odniesieniu do krzyku indyków ( gulgot tłumaczony jako bulgotanie).
W obronie praw kobiet pozostaje w tradycyjnej linii żądań feministycznych pierwszej fali feministycznej : w 1982 r. Wprowadzono poprawkę do równych praw (ERA), zgodnie z tekstem przygotowanym przez Alice Paul i Crystal Eastman i przedłożonym w Kongresie w 1923 r. , został przyjęty przez Senat Stanów Zjednoczonych w 1972 r. , ale nie osiąga kworum stanów ratyfikujących go: nie będzie stosowany. Popiera również przepisy dotyczące aborcji, jak określono powyżej, oraz dotyczące równej płacy dla mężczyzn i kobiet. Jej działalność parlamentarna w tej dziedzinie ( praw kobiet ) zawsze będzie zgodna z linią Partii Demokratycznej, a nie z tzw. Ruchami feministycznymi drugiej fali . Jej lojalność wobec Partii Demokratycznej przyniosła jej krytykę aktywistek feministycznych, ale to nie przeszkodziło Geraldine w przejęciu przywództwa w sprawie kobiet przed jej demokratycznymi kolegami w Kongresie. Thomas Tip O'Neill , przewodniczący Izby Reprezentantów , członek Partii Demokratycznej, docenia jej pragmatyczną postawę i widząc w niej swoją kobiecą sobowtór, postanawia zostać jej mentorem .
Podczas swojej drugiej kadencji, Geraldine Ferraro został wybrany sekretarzem Partii Demokratycznej klubu , który pozwolił jej usiąść na kierownictwa partii i komitetu politycznego, który steruje innymi komisjami. W 1982 roku , na początku jego trzeciej kadencji, zasiada w potężnej Komisji Budżetowej Izby Stanów Zjednoczonych (w) (Komisji Budżetowej Izby Reprezentantów). W 1984 r. Na zjeździe Partii Demokratycznej w San Francisco na jej miejsce przewodniczący Charles Manatt (in) mianuje ją na przewodniczącą Komisji Platformy Politycznej. Geraldine Ferraro narzuca na tę komisję składnik, który będzie debatował nad różnymi dyskryminacjami, jakich doświadczają kobiety, i otwiera drzwi dla feministek drugiej fali, takich jak Betty Friedan , która zadeklaruje Geraldine Ferraro „ To twarda dama / to twarda kobieta” .
Kumpel biegający Waltera Mondale'aWalter Mondale , który był 42 th Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych od 1977 do 1981 roku , pod przewodnictwem Jimmy Carter po głosy i przemówień Geraldine Ferraro w Izbie Reprezentantów, a zaczyna odczuwać za to ona staje się jego działa kolega w wyborach prezydenckich w USA w 1984 roku , w obliczu mandatu Ronalda Reagana / George'a HW Busha , kandydatów Partii Republikańskiej . Podczas poprzedniej kadencji prezydenta Reagana (1980-1984) Geraldine Ferraro sprzeciwiała się jego polityce obniżania podatków dochodowych i cięciom w programach socjalnych. Od 1980 do 1984 roku poparł politykę wojskową mającą na celu redukcję broni nuklearnej przez dwustronnej umowy między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim . Jeśli jest za silną obroną narodową, jest przeciwna produkcji gazu paraliżującego , finansowaniu bombowca Rockwell B-1 Lancer , pocisków sił pokojowych i jest za przywróceniem list poboru do wojska . Świadoma braku doświadczenia w polityce zagranicznej , odwiedzi kilka krajów basenu Morza Śródziemnego i Ameryki Łacińskiej . Podczas swoich pobytów za granicą Geraldine Ferraro opowiada się za silnym sojuszem z państwem Izrael i dlatego sprzeciwia się sprzedaży amerykańskich samolotów wojskowych do Arabii Saudyjskiej , tak jak sprzeciwia się wysyłaniu marines do Libanu i polityce CIA w Ameryce Środkowej ( Nikaragua , Honduras ). Obsługuje związków zawodowych w ich żądanie rozszerzenia ustawy amerykańskiej Kup , szczególnie dla amerykańskiego przemysłu motoryzacyjnego , a jak wspomniano powyżej, obsługuje ratyfikację Równych Praw Poprawka , wolności wyboru dla Stanów Zjednoczonych. Aborcji ( pro- wybór ) i związek domaga się równej płacy za taką samą pracę (w) (za taką samą pracę, równe wynagrodzenie); przedstawia i głosuje nad ustawami poprawiającymi ochronę dzieci i prawa matek.
Kontrowersje wokół prawa do aborcjiPodczas kampanii prezydenckiej jednym z tematów kontrowersji jest kwestionowanie prawa do aborcji , w szczególności przez prezydenta Ronalda Reagana. W ten sposób Gerladine Ferraro stanie się celem krytyki i kontrowersji ze strony republikanów i Kościoła katolickiego . Arcybiskup Nowego Jorku John Joseph O'Connor dołączył do kampanii anty-Ferraro. Zaatakowana przez własny Kościół, dzwoni do Johna O'Connora, aby wyjaśnić swoje stanowisko jako polityka: „Kiedy biskup wygłasza publiczne oświadczenia, robi to jako oficjalny przedstawiciel Kościoła. Kiedy wygłaszam publiczne oświadczenia, przemawiam jako oficjalna osoba popierająca Konstytucję Stanów Zjednoczonych, która gwarantuje wolność religijną ” . Następnie John O'Connor, stojąc twarzą w twarz z dziennikarzami, odpowiedział, oświadczając: „Sprawia wrażenie, że nauczanie Kościoła katolickiego nie jest monolityczne, że możesz być dobrym katolikiem i to zaakceptować. Aborcja] ... [tam nie jest różnorodnością stanowisk w Kościele, które z całą mocą potwierdzają, że aborcja jest aktem śmierci, że jest morderstwem niewinnego stworzenia ” . Stanowisku temu zaprzeczy organizacja Catholics for a Free Choice , która popiera Geraldine Ferraro. Podczas tej kontrowersji Geraldine Ferraro otrzymuje również wsparcie senatora Edwarda Kennedy'ego , który jest również katolicką postacią polityczną. Aby uspokoić klimat, Geraldine Ferraro deklaruje, że jej stanowisko jest wzorowane na stanowisku prezydenta Johna Fitzgeralda Kennedy'ego, który dwadzieścia cztery lata wcześniej powiedział: „Kiedy przemawiam publicznie, nie zajmuję się sprawami religijnymi, a Kościół nie mów za mnie ” . Stanowisko Geraldine Ferraro w sprawie aborcji będzie jej bolało przez całą kampanię, podczas gdy według sondaży większość Amerykanek to aprobuje.
Afera Johna ZaccaroZ reguły Federalna Komisja Wyborcza zwróciła się do Geraldine Ferraro o zwolnienie jej dochodów i zeznania podatkowego wkrótce po Konwencji Partii Demokratycznej w San Francisco w 1984 r., Co uczyniła. Nie opublikowała jednak informacji o dochodach jej męża Johna Zaccaro, publikacji, która nie była obowiązkowa na mocy przepisów, co wzbudziło wątpliwości. Odpowiedziała, że jej mąż nie chce upubliczniać swoich dochodów. To wywołało spekulacje w mediach , podejrzewając, że para Ferraro / Zaccaro chce ukryć rzeczy przed opinią publiczną. Geraldine Ferraro oświadcza, że nie otrzymuje żadnych dochodów od Zaccaro Company Inc. i nie pracuje tam. Wydawało się, że pytanie zostało rozwiązane, ale pojawia się ponownie, gdy dziennikarze pytają o finansowanie jej kampanii wyborczej na reprezentanta w Kongresie. Okazuje się, że pożyczyła 134 000 dolarów z rodzinnych funduszy. Federalna Komisja Wyborcza kwalifikuje tę pożyczkę jako niezgodną z prawem: nakłada na niego grzywnę w wysokości 750 USD oraz kwotę na spłatę kwoty pożyczki. Gdy to się skończy, dziennikarze zastanawiają się, gdzie i jak udało jej się znaleźć taką sumę. Aby uciszyć plotki, John Zaccaro publikuje swoje dochody i zeznania podatkowe, deklarując: „Nie chcę, aby były jakiekolwiek uwagi wobec mojej żony i siebie” . Błędy są zgłaszane w zeznaniach podatkowych Geraldine Ferraro i Johna Zaccaro. Są oni zobowiązani do zapłacenia organom podatkowym grzywny w wysokości 53 000 USD . Geraldine Ferraro była w stanie uregulować grzywnę, sprzedając obligacje na kwotę 70 000 USD . W rzeczywistości błąd wynikał z faktu, że Geraldine Ferraro spłaciła pożyczkę w wysokości 134 000 dolarów , sprzedając część swoich praw własności do budynku na Manhattanie i nie zostało to odzwierciedlone w zeznaniu podatkowym z 1978 r., Ale w zeznaniu podatkowym z 1979 r. Ale Dobra wiara Geraldine nie wystarczy: niektórzy zarzucają Johnowi Zaccaro, że ma powiązania z włoską mafią . Geraldine kontratakowała, organizując konferencję prasową wraz ze swoim mężem, gdzie z olimpijskim spokojem, jeden po drugim, obaliła argumenty swoich „inkwizytorów”, co sprawiło, że Walter Mondale powiedział przed dziennikarzami, że ta konferencja to „niezwykła usługa! " ” . Uzupełnia swoje oświadczenie stwierdzeniem: „Jestem teraz, bardziej niż kiedykolwiek, przekonany, że dokonałem właściwego wyboru, że wykazała się ona cechami przywódczymi, siłą, szczerością, wartościami, które wyznaje naród amerykański. przychylnie ” . We wrześniu 1984 roku , na krótko przed wyborami prezydenckimi, dwóch dziennikarzy z Wall Street Journal oskarżyło Philipa Zaccaro, teścia Geraldine, który zmarł w 1971 roku , o wcześniejsze kontakty biznesowe z Josephem Profacim , znanym ojcem chrzestnym nowojorskiej mafii. zmarł w 1962 roku , stąd podejrzenia o pochodzenie funduszy pochodzące od rodziny Zaccaro. Te powtarzające się przypadki zaszkodziły kampanii Geraldine Ferraro, ustawiając ją w pozycji obronnej i uniemożliwiając jej prowadzenie ofensywnej kampanii mającej na celu wzmocnienie punktów programu politycznego zaproponowanego przez Waltera Mondale i ją samą.
Wejście do historiiKiedy Geraldine Ferraro objęła urząd w Izbie Reprezentantów w styczniu 1979 roku, była jedną z siedemnastu kobiet wybranych spośród 435 wybranych ; w 1982 r. wybrano dwadzieścia dwie kobiety, aw 1984 r. 41 kobiet zostało wybranych do Izby Reprezentantów i siedem do Senatu. Podczas gdy kobiety stanowią większość, wybrani przedstawiciele Kongresu stanowią nieco ponad 7% federalnych wybranych przedstawicieli. Aby informować o tym niedostateczna reprezentacja kobiet w Kongresie, Geraldine Ferraro zorganizowany z kolegami wybrany do Kongresu różnych wydarzeń, takich jak uczestnictwo w Równości Dzień Kobiet świętuje przyjęcie w 1920 roku w XIX -tego poprawki do konstytucji , która wyróżniona damskie wyborach w całej Unii, ku czci Jeannette Rankin , pierwszej kobiety zasiadającej w Izbie Reprezentantów w 1917 r. i pierwszej kobiety zasiadającej w Senacie, Hattie Wyatt Caraway , w 1931 r . Przez długi czas niewielu wybranych mężczyzn zachęcało kobiety do pełnienia funkcji elekcyjnych: pierwszym był Charles Curtis , wiceprezes Herberta Hoovera , który prowadził walkę o przyjęcie praw kobiet, zasiadając w Senacie. Pomimo miażdżącego zwycięstwa Ronalda Reagana w wyborach prezydenckich w 1984 roku i kontrowersji, które po nich nastąpiły, Geraldine Ferraro przeszła do historii jako pierwsza kandydatka na wiceprezydenta kraju, jak to ujął Walter Mondale: „Przegraliśmy, ale przeszliśmy do historii i rozpoczęliśmy walkę trwa! ” . Ta kandydatura zmieniła opinię publiczną, która odtąd akceptowała możliwość kandydowania kobiety na wysokie stanowiska publiczne. W ślad za tym Geraldine Ferraro deklaruje swoim wyborcom: „Amerykanki nigdy nie będą obywatelami drugiej kategorii, walczyliśmy agresywnie, daliśmy z siebie wszystko i zrobiliśmy różnicę” . W 1985 roku firma Bentham Editions wypłaciła jej zaliczkę w wysokości miliona dolarów za napisanie wspomnień o jej kampanii jako kandydatka na prezydenta: zostały one opublikowane na1 st październik 1985pod tytułem Ferraro: My Story i wznowione w 2004 roku przez Northwestern University Press (w :) .
Odbiór i zwrotChociaż Geraldine Ferraro została oczyszczona z wszelkich wykroczeń, wspomniane śledztwa zaszkodziły jej karierze politycznej. Następnie wycofała się z życia politycznego, aby wznowić pracę jako prawnik w nowojorskiej firmie prawniczej. Tymczasem od 1988 wykłada w Harvard Institute of Politics (w) . W 1984 roku pojawiła się w reklamie Diet Pepsi (w) , wywołując oburzenie wśród feministek. W 1992 roku kandydowała do prawyborów Partii Demokratów w Nowym Jorku jako kandydatka do Senatu Stanów Zjednoczonych, ale została pokonana: zajęła drugie miejsce, za Elizabeth Holtzman . W 1993 roku prezydent Bill Clinton mianował swojego ambasadora Stanów Zjednoczonych przy Komisji Praw Człowieka ONZ w Genewie , stanowisko to piastowała do 1996 roku . W 1995 roku , wspólnie ona na czele delegacji amerykańskiej obecnych na IV Światowej Konferencji w sprawie Kobiet , która odbyła się pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych w Pekinie , Chiny od września 4 do 15 , 1995 . Od lutego 1996 r. Była stałym gościem politycznego talk-show Crossfire (amerykańskiego programu telewizyjnego ) w CNN , gdzie nadal wyrażała swoje lewicowe przekonania polityczne na rzecz zwiększenia finansowania programów federalnych dla grup w niekorzystnej sytuacji, w towarzystwie Johna Sununu i Pat Buchanan . Ponownie ubiegała się o stanowisko senatora w 1998 roku : ponownie została pokonana w prawyborach przez Charlesa Schumera , co zakończyło jej karierę polityczną. Następnie będzie pracować jako konsultant w ramach Global Consulting Group, aby wspierać firmy zajmujące się równą płacą i karierą zawodową na rzecz kobiet. Geraldine Ferraro dołączyła w 2007 r. Do lobby Blank Rome (in) i dokonała ostatecznej interwencji politycznej w celu wsparcia kampanii prezydenckiej w 2008 r. Swojej przyjaciółki Hillary Clinton .
Kontrowersje podczas prawyborów w 2008 roku o nominację DemokratówPlik 12 marca 2008podczas gdy jest skarbniczką kampanii prezydenckiej Hillary Clinton podczas prawyborów do nominacji Demokratów , kontrowersje budzi uwagi na temat Baracka Obamy , rywala Hillary Clinton w obozie demokratycznym, uważanego za rasistowskiego przez niektórych zwolenników i komunikatorów Baraka Obamy. kampania prezydencka. Powiedziała: „ Gdyby Obama był białym mężczyzną, nie byłby na takiej pozycji. A gdyby był kobietą dowolnego koloru skóry, nie byłby w tej pozycji. Tak się składa, że ma szczęście, że jest tym, kim jest. Gdyby Barack Obama był biały, nie byłoby go w tym miejscu. A gdyby był kobietą dowolnego koloru skóry, nie byłoby go tam, gdzie jest. Powinien być bardzo zadowolony z tego, gdzie jest dzisiaj ”- oświadczenie, które pokazuje, jak relacjonowała dziennikarka Le Monde, Corine Lesnes, cytując jej kolegę Robina Givhana z Washington Post : „ Jeśli chodzi o wyścig, nie jest to narzędzie dialog, to pole minowe ” , „ Słowa są nieustannie nadinterpretowane lub wyrwane z kontekstu. Ich znaczenie i wpływ zmieniają się w zależności od tego, kto mówi, a kto słucha ” . „Według niej Geraldine Ferraro tylko zauważyła, że„ nie „przekroczyliśmy” wyścigu tak bardzo, jak nie zakochaliśmy się w nim ”„ . Geraldine Ferraro twierdzi, że jej słowa były zniekształcone, wyrwane z kontekstu i że przez całe swoje życie polityczne walczyła z dyskryminacją i rasizmem. Pomimo jej zaprzeczeń, głęboko zraniona Geraldine Ferraro jest zmuszona opuścić swoje stanowisko u Hilary Clinton.
ChorobaW grudniu 1998 Geraldine Ferraro konsultuje się ze swoim lekarzem C. Ronaldem MacKenzie w celu corocznej kontroli . Ta ostatnia, zaniepokojona wynikami badania krwi , kieruje ją na dalsze badania, które prowadzą do następującej diagnozy: Geraldine jest nosicielką raka ze szpiczakiem mnogim . Leczy ją chemioterapią, a następnie przyjmuje talidomid . Lekarze przewidują, że ma tylko pięć lat życia. W czerwcu 2001 roku publicznie ogłosiła swoją chorobę i oświadczyła, że wygłasza oświadczenie w Senacie.
Plik 16 lipca 1960, Wychodzi za mąż John Zaccaro, nieruchomości pośrednik ; zachowuje panieńskie nazwisko w hołdzie swojej matce. Para urodziła troje dzieci: Donnę Zaccaro Ullman ( 1962 ), Johna Zaccaro ( 1964 ) i Laurę Zaccaro Lee ( 1966 ).
Geraldine Ferraro umiera w Massachusetts General Hospital w Bostonie na26 marca 2011 r, w wieku 75 lat , w wyniku szpiczaka ( raka, na który chorowała od kilkunastu lat).
Po jego pogrzebie , który odbył się w kościele św. Wincentego Ferrera (Manhattan) (fr) , gdzie Madeline Albright , Bill Clinton , Walter F. Mondale , Barbara A. Mikulski , Michael R. Bloomberg , Charles E. Schumer , Kirsten E. Gillibrand , Andrew M. Cuomo , Mario M. Cuomo i Christine C. Quinn , Geraldine Ferraro jest pochowana na jednym z cmentarzy katolickich w Nowym Jorku, St. John Cemetery (Queens ) .