Georges patinot

Georges patinot Obraz w Infobox. Portret wyryty ze zdjęcia autorstwa Nadara Funkcjonować
Prefekt
Biografia
Narodziny 27 czerwca 1844
Paryż
Śmierć 20 lipca 1895
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Père-Lachaise (do23 lipca 1895)
Narodowość Francuski
Trening Louis-le-Grand
School of Law w Paryżu
Zajęcia Starszy urzędnik , prawnik
Rodzina Léon Renault (kuzyn)
Jules Bapst (ojczym)
Léon Say (wujek swojej żony)
Jean-Pierre Renouard (wnuk)
Inne informacje
Nagrody Oficer Legii Honorowej
Oficer Orderu Palm Akademickich
Archiwa prowadzone przez Archiwa Narodowe (F / 1bI / 371)

Charles-Philippe- Georges Patinot , urodzony w Paryżu dnia27 czerwca 1844 i umarł w tym samym mieście dnia 20 lipca 1895jest prawnikiem , urzędnikiem powyżej i dyrektor gazety francuskim w XIX -tego  wieku .

Biografia

Prawnik, następnie starszy urzędnik (1865-1883)

Syn notariusza paryskiego, Georges Patinot, studiował w Lycée Louis-le-Grand, a następnie na wydziale prawa , aby zostać prawnikiem. Zarejestrowany w barze Paryżu , mianowany sekretarzem Konferencji Internship w 1869 roku pod batutą od Jules Grévy , pracował w biurze tego ostatniego i błagał Sądu Apelacyjnego w stolicy od 1865 do 1872 roku.

Podczas oblężenia Paryża (1870) bronił miasta w straży ruchomej i brał udział w bitwie pod Champigny . Pozostał w stolicy w czasie Komuny , brał udział w Grand Hôtel w próbie odparcia powstania (21-22 marca 1871).

Kuzyn Léona Renault , który właśnie został mianowany prefektem policji wListopad 1871, rozpoczyna służbę jako szef swojego prywatnego sekretariatu (21 listopada 1871), a następnie jako szef sztabu (1 st styczeń 1872). Na tym stanowisku był odpowiedzialny za wypędzenie Napoleona-Jérôme Bonaparte wPaździernik 1872. W szczególności zajmując się zagraniczną policją i żandarmerią (które należały do ​​kompetencji prefekta policji przed przekazaniem ich Ministerstwu Spraw Zagranicznych i Wojny), kieruje odbudową bazy prefektury zniszczonej podczas Tygodnia , cholerny . Te zasługi przyniosły mu na mocy dekretu z r. Tytuł Kawalera Legii Honorowej14 sierpnia 1874.

W 1876 roku został mianowany Patinot prefektem w Indre (21 marca 1876), a następnie Loir-et-Cher (18 kwietnia 1877). Orléanist wystąpił do umiarkowanej republiki, której zwolennikiem był Thiers , zrezygnował podczas kryzysu 16 maja 1877 roku . Po wyborczym zwycięstwie Republikanów został mianowany prefektem Sekwany i Marny i piastował to stanowisko przez prawie sześć lat, od18 grudnia 1877 w 21 października 1883. Zadowolony z jego zasług, rząd dekretem z dn1 st lipca 1880. Został również mianowany oficerem akademii . Oprócz tych odznaczeń narodowych został ok. 1882 r. Odznaczony Orderem Franciszka Józefa ( Austro-Węgry ).

Dyrektor Journal of Debates (1884-1895)

Plik 20 września 1881George PATINOT żona Louise-Françoise- Cécile Bapst (1859-1917) i dołącza do „dynastię” Bertin który prowadził Hansard od końca XVIII -tego  wieku . Cécile jest w rzeczywistości córką Julesa Bapsta , dyrektora Debates od 1871 r., Wnuczką Édouarda Bertina (reżysera od 1854 do 1871 r.), Wnuczką Armanda Bertina (dyrektora od 1841 do 1854 r.) I prawnuczką Louis-François Bertin (reżyser od 1799 do 1841). Jest także siostrzenicą administratora i stałym współpracownikiem debat , przewodniczącym Senatu Léonem Sayem .

W Sierpień 1883, PATINOT pozostawiając administrację do sukcesu ojca jako głowy słynny dziennik 1 st stycznia następnego roku. Pozostając wiernym liberalnej centrolewicowej linii redakcyjnej ustanowionej przez jego poprzedników, nie wahał się wprowadzać innowacji: stworzył w ten sposób serwis informacyjny i dał więcej miejsca na wiadomości, czyniąc gazetę dwudniowym wydaniem, nadając jej drugie wydanie. , pojawiający się wieczorem na różowym papierze, i wzmacnia jego szkic poprzez włączenie innego umiarkowanego arkusza, Le Parlement autorstwa Alexandre Ribot .

Pomimo gorzkiej porażki jego kandydatury w wyborach senatorskich w 1885 r. W Seine-et-Marne (wygranych przez radykalnego Dufraigne ), nowy dyrektor Debat wywiera nieunikniony wpływ polityczny na centrolewicę. W 1889 r., U szczytu kryzysu bulangistycznego , pracował na rzecz stworzenia umiarkowanej formacji politycznej, zdecydowanie republikańskiej, ale bardzo wrogiej radykałom, Unii Liberalnej (jednego z „przodków” Federacji Republikańskiej ). Chociaż Patinot powierzył przewodnictwo prawnikowi Henri Barboux , niemniej jednak Patinot odegrał ważną rolę w życiu tej „partii”. W 1892 roku zaproponowano zatem René Vallery'ego-Radot , Pasteura son-in-law , aby stanąć do następujących wyborów parlamentarnych przy wsparciu Unii Liberalnej.

Zwolennik kolonizacji Afryki, Patinot, wraz z dziennikarzem Harrym Alisem, uczestniczył w tworzeniu komitetu, który miał wspierać finansowo i promować projekty odkrywcy Paula Crampela . Ten „komitet Crampela” stał się w 1891 r. „Komitetem francuskiej Afryki” i finansował kilka innych wypraw, głównie w kierunku Konga (misje Dybowskiego , Maistre i Mizona ). Członek zarządu (1885) i komitetu zarządzającego (1894) Sues Canal Company , Georges Patinot został delegowany do Egiptu w miesiącuPaździernik 1894 w celu negocjacji zakończenia strajku greckich pogłębiarek zatrudnionych przez spółkę.

Plik 14 września 1894on urządzony Paul Bosq z Legii Honorowej .

Osłabiony tej podróży i chorobą, zmarł kilka miesięcy później w wieku 51 lat w swoim domu n o 184 Rue de Rivoli .

Plik 21 lipca 1895Paul Bosq publikuje w Le Figaro artykuł ogłaszający śmierć Georgesa Patinota .

Po pogrzebie odprawionym w kościele Saint-Roch został pochowany23 lipca 1895cmentarza Pere Lachaise ( 66 th podział).

Georges Patinot jest ojcem Philippe'a, Louise-Geneviève- Suzanne (1883-1969), Marie-Madeleine- Germaine (1888-1949) i Georgette-Cécile- Marie Patinot (1893-1947). Ta, poślubiona w 1919 roku prawnikowi Pierre'owi- Edmondowi Renouardowi (1887-1976), sekretarzowi generalnemu Federacji Republikańskiej w latach 1932-40 i wysokim urzędnikiem (dyrektor gabinetu Louisa Marina, ówczesnego prefekta Tarn ), jest matką bojownicy ruchu oporu, Jacques i Jean-Pierre Renouard .

Bibliografia

  1. stanu cywilnego o 1 st  dzielnicy Paryża , akt zgonu n o 534 z 21 lipca 1885.
  2. Journal of debates , 21 lipca 1895, str. 1.
  3. Sprawiedliwość , 8 października 1880, s. 1 i Le Petit Parisien z 11 stycznia 1883, s. 2.
  4. stanu cywilnego 2 th  dzielnica Paryża , akt małżeństwa n o 600 z 20 września 1881 r.
  5. Journal of Debates , 13 listopada 1917, str. 2.
  6. The Centenary Book of the Journal des debates 1789-1889 , Paryż, Plon, 1889, str. 595.
  7. Louis Pasteur Vallery-Radot , Correspondance de Pasteur , t. IV, Paryż, Flammarion, 1951, s. 334-335.
  8. Raymond Koechlin "M. Georges Patinot" Travers le monde n O 32, 10 sierpnia 1895, str. 316.
  9. Le Figaro , 11 lutego 1885, s. 6.
  10. Le Petit Parisien , 19 lutego 1894, s. 4.
  11. [ http://www2.culture.gouv.fr/LH/LH143/PG/FRDAFAN84_O19800035v0471164.htm „  Minist re de la culture - Base Léonore  ”], na www2.culture.gouv.fr (dostęp: 14 kwietnia 2018) )
  12. Figaro: niepolityczna gazeta , Figaro,21 lipca 1895( czytaj online )
  13. Journal of Debates , 24 lipca 1895, str. 1.
  14. Dziennik pochówku, 23 lipca 1895, nr 2963, strona 29
  15. Stan Stan Melun narodziny N O 102 z dnia 2 marca 1883 r.
  16. stanu cywilnego 1 st  dzielnica Paryża, urodzenie n o 1042 z dnia 21 listopada 1888 r.
  17. stanu cywilnego o 1 st  dzielnicy Paryża, urodzenia n o 310 z dnia 12 kwietnia 1893.

Bibliografia

Link zewnętrzny