Prefekt |
---|
Narodziny |
27 czerwca 1844 Paryż |
---|---|
Śmierć |
20 lipca 1895 Paryż |
Pogrzeb | Cmentarz Père-Lachaise (do23 lipca 1895) |
Narodowość | Francuski |
Trening |
Louis-le-Grand School of Law w Paryżu |
Zajęcia | Starszy urzędnik , prawnik |
Rodzina |
Léon Renault (kuzyn) Jules Bapst (ojczym) Léon Say (wujek swojej żony) Jean-Pierre Renouard (wnuk) |
Nagrody |
Oficer Legii Honorowej Oficer Orderu Palm Akademickich |
---|---|
Archiwa prowadzone przez | Archiwa Narodowe (F / 1bI / 371) |
Charles-Philippe- Georges Patinot , urodzony w Paryżu dnia27 czerwca 1844 i umarł w tym samym mieście dnia 20 lipca 1895jest prawnikiem , urzędnikiem powyżej i dyrektor gazety francuskim w XIX -tego wieku .
Syn notariusza paryskiego, Georges Patinot, studiował w Lycée Louis-le-Grand, a następnie na wydziale prawa , aby zostać prawnikiem. Zarejestrowany w barze Paryżu , mianowany sekretarzem Konferencji Internship w 1869 roku pod batutą od Jules Grévy , pracował w biurze tego ostatniego i błagał Sądu Apelacyjnego w stolicy od 1865 do 1872 roku.
Podczas oblężenia Paryża (1870) bronił miasta w straży ruchomej i brał udział w bitwie pod Champigny . Pozostał w stolicy w czasie Komuny , brał udział w Grand Hôtel w próbie odparcia powstania (21-22 marca 1871).
Kuzyn Léona Renault , który właśnie został mianowany prefektem policji wListopad 1871, rozpoczyna służbę jako szef swojego prywatnego sekretariatu (21 listopada 1871), a następnie jako szef sztabu (1 st styczeń 1872). Na tym stanowisku był odpowiedzialny za wypędzenie Napoleona-Jérôme Bonaparte wPaździernik 1872. W szczególności zajmując się zagraniczną policją i żandarmerią (które należały do kompetencji prefekta policji przed przekazaniem ich Ministerstwu Spraw Zagranicznych i Wojny), kieruje odbudową bazy prefektury zniszczonej podczas Tygodnia , cholerny . Te zasługi przyniosły mu na mocy dekretu z r. Tytuł Kawalera Legii Honorowej14 sierpnia 1874.
W 1876 roku został mianowany Patinot prefektem w Indre (21 marca 1876), a następnie Loir-et-Cher (18 kwietnia 1877). Orléanist wystąpił do umiarkowanej republiki, której zwolennikiem był Thiers , zrezygnował podczas kryzysu 16 maja 1877 roku . Po wyborczym zwycięstwie Republikanów został mianowany prefektem Sekwany i Marny i piastował to stanowisko przez prawie sześć lat, od18 grudnia 1877 w 21 października 1883. Zadowolony z jego zasług, rząd dekretem z dn1 st lipca 1880. Został również mianowany oficerem akademii . Oprócz tych odznaczeń narodowych został ok. 1882 r. Odznaczony Orderem Franciszka Józefa ( Austro-Węgry ).
Plik 20 września 1881George PATINOT żona Louise-Françoise- Cécile Bapst (1859-1917) i dołącza do „dynastię” Bertin który prowadził Hansard od końca XVIII -tego wieku . Cécile jest w rzeczywistości córką Julesa Bapsta , dyrektora Debates od 1871 r., Wnuczką Édouarda Bertina (reżysera od 1854 do 1871 r.), Wnuczką Armanda Bertina (dyrektora od 1841 do 1854 r.) I prawnuczką Louis-François Bertin (reżyser od 1799 do 1841). Jest także siostrzenicą administratora i stałym współpracownikiem debat , przewodniczącym Senatu Léonem Sayem .
W Sierpień 1883, PATINOT pozostawiając administrację do sukcesu ojca jako głowy słynny dziennik 1 st stycznia następnego roku. Pozostając wiernym liberalnej centrolewicowej linii redakcyjnej ustanowionej przez jego poprzedników, nie wahał się wprowadzać innowacji: stworzył w ten sposób serwis informacyjny i dał więcej miejsca na wiadomości, czyniąc gazetę dwudniowym wydaniem, nadając jej drugie wydanie. , pojawiający się wieczorem na różowym papierze, i wzmacnia jego szkic poprzez włączenie innego umiarkowanego arkusza, Le Parlement autorstwa Alexandre Ribot .
Pomimo gorzkiej porażki jego kandydatury w wyborach senatorskich w 1885 r. W Seine-et-Marne (wygranych przez radykalnego Dufraigne ), nowy dyrektor Debat wywiera nieunikniony wpływ polityczny na centrolewicę. W 1889 r., U szczytu kryzysu bulangistycznego , pracował na rzecz stworzenia umiarkowanej formacji politycznej, zdecydowanie republikańskiej, ale bardzo wrogiej radykałom, Unii Liberalnej (jednego z „przodków” Federacji Republikańskiej ). Chociaż Patinot powierzył przewodnictwo prawnikowi Henri Barboux , niemniej jednak Patinot odegrał ważną rolę w życiu tej „partii”. W 1892 roku zaproponowano zatem René Vallery'ego-Radot , Pasteura son-in-law , aby stanąć do następujących wyborów parlamentarnych przy wsparciu Unii Liberalnej.
Zwolennik kolonizacji Afryki, Patinot, wraz z dziennikarzem Harrym Alisem, uczestniczył w tworzeniu komitetu, który miał wspierać finansowo i promować projekty odkrywcy Paula Crampela . Ten „komitet Crampela” stał się w 1891 r. „Komitetem francuskiej Afryki” i finansował kilka innych wypraw, głównie w kierunku Konga (misje Dybowskiego , Maistre i Mizona ). Członek zarządu (1885) i komitetu zarządzającego (1894) Sues Canal Company , Georges Patinot został delegowany do Egiptu w miesiącuPaździernik 1894 w celu negocjacji zakończenia strajku greckich pogłębiarek zatrudnionych przez spółkę.
Plik 14 września 1894on urządzony Paul Bosq z Legii Honorowej .
Osłabiony tej podróży i chorobą, zmarł kilka miesięcy później w wieku 51 lat w swoim domu n o 184 Rue de Rivoli .
Plik 21 lipca 1895Paul Bosq publikuje w Le Figaro artykuł ogłaszający śmierć Georgesa Patinota .
Po pogrzebie odprawionym w kościele Saint-Roch został pochowany23 lipca 1895cmentarza Pere Lachaise ( 66 th podział).
Georges Patinot jest ojcem Philippe'a, Louise-Geneviève- Suzanne (1883-1969), Marie-Madeleine- Germaine (1888-1949) i Georgette-Cécile- Marie Patinot (1893-1947). Ta, poślubiona w 1919 roku prawnikowi Pierre'owi- Edmondowi Renouardowi (1887-1976), sekretarzowi generalnemu Federacji Republikańskiej w latach 1932-40 i wysokim urzędnikiem (dyrektor gabinetu Louisa Marina, ówczesnego prefekta Tarn ), jest matką bojownicy ruchu oporu, Jacques i Jean-Pierre Renouard .