Georges-Gabriel de Pellieux | ||
Narodziny |
6 września 1842 Strasburg , Francja |
|
---|---|---|
Śmierć |
15 lipca 1900(57 lat) Quimper , Francja |
|
Pochodzenie | Francja | |
Uzbrojony | Piechota | |
Stopień | generał brygady | |
Lata służby | 1861 - 1900 | |
Konflikty | Wojna francusko-niemiecka 1870 r | |
Nagrody | Legion of Honor | |
Georges-Gabriel de Pellieux , urodzony w Strasburgu dnia6 września 1842i zmarł w Quimper dnia15 lipca 1900Był francuski wojskowy XIX th wieku , bohater z Dreyfusa .
Georges-de Pellieux Gabriel urodził się w Strasburgu, garnizonowego miasteczka, gdzie jej ojciec, kapitan Jean Honore Theodore Pellieux, służył z 10 th pułk artylerii .
Przybywając do Saint-Cyr w wieku siedemnastu lat, Georges-Gabriel opuścił je jako podporucznik w 1861 roku. Zaciągnął się do piechoty, awansował do stopnia porucznika (1864), a następnie kapitana (1868). Aide-de-camp na Walnym Arnaudeau i oficera dołączony do kadry podczas wojny francusko-niemieckiej , został odznaczony Legią Honorową wMaj 1871 zająć rangę 14 października 1870.
Na początku III RP awansował na dowódcę batalionu (1880), pułkownika (1890), a następnie generała brygady (1894). Służył przede wszystkim w Algierii , jako adiutant generała Cartereta (w latach 1872-1878), a następnie w sztabie generała Logerota w Tunezji (1882-1886), gdzie został podniesiony do stopnia oficera Legionu. honoru (1882), zanim został mianowany szefem sztabu 13 th korpusu armii w Clermont-Ferrand (1892) i otrzymał dowództwo departamentu Seine (1897).
W czasie afery Dreyfusa generał de Pellieux - ponadto bonapartysta , zagorzały katolik i zagorzały antysemita - był jednym z tych oficerów, którzy mimo wielu nowych elementów sprzeciwiali się rewizji wyroku Rady Wojennej z 1894 r.
Plik 15 listopada 1897, generał Saussier , gubernator wojskowy Paryża , oskarżył go o zbadanie Esterhazy , zidentyfikowanego przez pułkownika Picquarta jako prawdziwego szpiega. Generał de Pellieux przekazał raport, w którym uniewinnił Esterhazy'ego, którego znał i cenił od czasu ich spotkania w Tunezji.
Kilka dni później, po wezwaniu Picquarta, Pellieux został oskarżony o drugie śledztwo, podczas którego generałowie Gonse i Boisdeffre pokazali mu tajny dokument mający udowodnić zdradę kapitana Dreyfusa.
Podczas procesu Émile Zoli zeznawał w oskarżeniu i oświadczył ławnikom, że oskarżenia pisarza, dyskredytując szefów armii wraz z żołnierzami, w razie wojny doprowadzą do „rzezi”. Następnie przysiągł „na [swój] honor”, że zobaczył „absolutny dowód winy Dreyfusa”.
Po spowiedzi i samobójstwie pułkownika Henry'ego , fałszującego „dowód”, o którym mowa, Pellieux, uważając się za oszukanego, napisał list rezygnacyjny na31 sierpnia 1898przed powrotem do tej decyzji. Ten list rezygnacyjny jest napisany bardzo surowymi słowami. Z prawnego punktu widzenia ma ona formy dopuszczenia się zmowy Sztabu Generalnego:
„Dupe ludzi bez honoru, nie mogących już liczyć na zaufanie podwładnych, bez których dowodzenie jest niemożliwe, az mojej strony, nie mogąc ufać tym z moich liderów, którzy zmusili mnie do pracy nad podróbkami, proszę o emeryturę. "
W Luty 1899Po śmierci prezydenta Félixa Faure'a do Pellieuxa zbliżył się podobno anty-Dreyfusard Paul Déroulède , szef Ligi Patriotów , który planował zamach stanu z okazji pogrzebu zmarłego prezydenta. Zgodnie z tym projektem wojska powracające z uroczystości zorganizowanych w Père-Lachaise dołączyłyby do liderów na poziomie Place de la Nation, zanim udałyby się do ratusza, a następnie do Elysee w celu ustanowienia republiki plebiscytowej. Sprawa była jednak źle przygotowana: według Josepha Reinacha Pellieux w ostatniej chwili zmieniłby zdanie i uzyskałby od generała Zurlindena zezwolenie na dołączenie do koszar bez przechodzenia przez Naród. Dlatego Déroulède musiał oprzeć się na generale Rogecie , który nie poddał się propozycjom trybuna nacjonalistycznego i jego prawej ręki, Marcela Haberta .
Jednocześnie plotka przypisywała Pellieuxowi kilka podróży do Brukseli , gdzie generał spotkał księcia Wiktora Napoleona i tym samym odegrał rolę emisariusza generałów antydreyfusardowskich udającego bonapartysty.
Złapany reputacją konspiratora, Pellieux został zastąpiony przez Dalsteina i przeniesiony do Bretanii decyzją generała de Galliffeta , ministra rządu Dreyfusa Waldecka-Rousseau . Tak więc wSierpień 1899Został powołany do dowodzenia 44 th Brygady Piechoty, w Quimper , gdzie zmarł w roku następnym.
Jego ostatnie słowa brzmiałyby: „Ojcze mój, ofiaruję Ci życie za moją żonę, moje dzieci i Francję”.