Geoffroy I st Lusignan
Lord of Vouvant i Soubise Hrabia Jaffa i Ascalon Lord Mervent i Moncontour |
---|
Narodziny | Przed 1150 |
---|---|
Śmierć | 1216 |
Przezwisko | Prud'homme |
Rodzina |
Dom Lusignan sub-linia Vouvant |
Ojciec | Hugues VIII z Lusignan |
Matka | Burgundia Rancon |
Rodzeństwo |
Hugues le Brun Robert de Lusignan Pierre de Lusignan Aimery II de Lusignan Guy de Lusignan Guillaume de Valence |
Wspólny |
Humberge de Limoges Eustachie Chabot |
Dzieci |
Hugues de Lusignan Guillaume de Valence Aimery de Lusignan |
Konflikt | Trzecia krucjata |
---|
Geoffroy I st. Lusignan , urodzony przed 1150 i zmarły w 1216, to Lord Vouvant z Soubise (av. 1169 / 71-1216), hrabia Jaffa i Ascalon (1191-1192). Następnie został Lordem Mervent i Moncontour (BC 1200-1216) przez swoją drugą żonę, Eustachie Chabot (BC 1184-BC 1215).
Geoffroy jest założycielem od Vouvant sub-linii w Domu Lusignan . Został nazwany Geoffroy le Prud'homme w 1234 roku przez swojego syna, Geoffroya II .
Geoffroy I er jest bardzo często mylone z synem Geoffroy II z Lusignan (v. 1195/47/48), w historii iw powieściach. Nie należy go również mylić z Geoffroyem I er de Lusignan (ok. 1223-1274), panem Jarnac i jego synem Geoffroyem II dit le Jeune (ok. 1268-listopad 1306).
Geoffroy I st Lusignan jest synem Hugona VIII z Lusignan (v. 1097-AD. 1171), pana Lusignan i Burgundii Rancon (av. 1112-AD. 1169), lady Vouvant i Civray .
W centrum potężnej sieci rodzinnej Geoffroy jest starszym bratem królów Cypru i Jerozolimy , Aimery II i Guy de Lusignan oraz wujem Hugues IX le Brun , hrabia de la Marche i Raoul I z Exoudun , hrabia Eu . Jest, poprzez matkę, kuzynem Geoffroya IV de Rancon, lorda Taillebourg.
Jego małżeństwo z Humberge de Limoges uczyniło Geoffroya szwagrem Hélie VII hrabiego Périgord , Ebles V wicehrabiego Ventadour i Guy V wicehrabiego Limoges .
w lipiec 1190Geoffroy I er liści Lusignan dla trzeciej krucjaty na rozkaz króla Anglii Ryszarda Lwie Serce , który chce uniknąć nowych bunty tego pana Poitevin.
W czerwcu 1191 r. przed Akką Geoffroy obraża i publicznie przeciwstawia się Conradowi de Montferrat podczas obrad parlamentu generalnego, który miał rozstrzygnąć konflikt między nim a jego bratem Guyem de Lusignanem .
Lusignan zatrzymuje się na tej krucjacie: podczas gdy jego brat Guy z Lusignan został królem Jerozolimy (1186-1192), Geoffroy I po raz pierwszy otrzymał hrabstwa Jaffa i Ascalon (1191-193) 28 lipca 1191 w Akce .
W 1215 roku, Geoffroy I st zdobyłem towarów do opactwa Fontevraud dla „zbawienie [jego] duszy” . W następnym roku, jego śmierć została nagrana w 1216 według Chronicle of Bernard Itier.
Najpierw poślubił Humberge de Limoges (1160/1180-av. 1195), córkę Adémara V , wicehrabiego Limoges i Sarry de Cornouailles. Humberge jest prawnuczką, po matce, Henri Ier Beauclerc , króla Anglii . Oni mają :
Bez pewności :
W drugim małżeństwie ożenił się przed 4 maja 1200 r. z Eustachie Chabot (śr. 1184-św. 1215), pani Moncontour i Mouchamps, córka Thibauta II Chabota (? -1180), władcy Moncontour. Oni mają :
Uszczelka Geoffroy I st z Lusignan jest znana przez czyn dnia 1215. Obejmuje ona „człowiek na koniu, uzbrojony w ogóle” . Przeciw-uszczelka składa się z jego herbem, az których herbu jest opisany w następujący sposób: Burel tarczy dwudziestu pięciu kawałkach o omijana szalonej lwa debruising nad całością. .
Jego syn, Geoffroy II de Lusignan , używa tej samej pieczęci co on.
Geoffroy I st jest z synem Geoffrey II , jednej z głównych źródeł inspiracji postaci literackiej Geoffrey Grand Dent , najbardziej znany syn wróżki Melusine , która pojawia się w końcu XIV th wieku w powieściach Melusine przez Jean d'Arras i Coudrette .
„Universis prezentuje literas inspecturis, Gaufridus de Leziniaco, dominus Volventi i Maireventi, salus in auctore salutis. Noverit universitas vestra quod ego, pro mea meorumque salute, dono et concedo in puram et perpetuam elemosinam Deo et abbati et conventui Malleacensi omnes turtures quos apud Hermenauldum in domo de la Gauveriere oraz w domotim bone i simorie anubauui Arn in dictis domibus i rebus aliis infra Hermenaldum constitutis. Qua omnia volo et concedo pro me heredibus et successoribus meis, dominoes abbatem et conventum monasteriis prenotati quiete et pacifice perpetuo possidere. A ut presens donatio i koncesja majoris robur obtineat firmitatis, przedstawia litteras abbati et conventui prenotatis licensei sigilli mei munimine roboratis communitis. Datum apud Fontiniacum, in vigilia Sancte Thoma apostoli, anno ab Incarnatione Domini MCCX. "
1210, 20 grudnia, Fontenay: Geoffroy [Ier] de Lusignan, lord Vouvant i Mervent, daje opactwu Maillezais wszystkie turkawki, które zbierał corocznie i wszystkie prawa, jakie miał do L'Hermenault w domu Gauverière i w że zmarłego Arnauda Sibauta.„Mun bun pere sire Goffriz de Lezignen lo Prodome”
„Ademarus de Sarra genuit Guidonem, Ademarum i Guillermum which dictus est Peregrinus, eo quod die nativitatis ejus pater Hierosolymam profisci coepit; filiam Margaretam filio Aimerici z Rupecavardi, postea filio Audeberti Petragorici comitis; Aquiliam filio Guillermi Gordona; Humbergam Gaufredo z Lesigniaco; Mariam Ebolo filio Eboli de Sybilla filia Radulfi de Faya, tradidit maritis. "
„Ego G [alfridus] de Leziniaco omnibus przedstawia litteras visuris salutem in vero salutari. Per presens itaque scriptum universitati vestre innotesco quod ego, pro redemptione anime mee i uxoris mee i patris mei i matris mee i omnium parentum meorum, Deo i abbatie Fontis Ebrardi, domum de la Gunduinerem i tenementa ejusdembnis in domu, ab eadem domo et in tenementis ejusdem domus habebam, dimitto liberam i immunom. Et si de cetero aliqua territoria vel aliquas incydentias przewidywania domus nabytybat, w quibus dominus Muncantorii costumias habere deberet, eas liberas et inmunes non dimitto. Et hoc factum est cum assensu et consensu filiorum domini G [alfridi] z Leziniaco, H [ugoni] z Leziniaco primogeniti i Wuillelmi z Valentia secundo geniti. Vincentio de Bucello tunc temporis senescallo Muncantorii i A. clerico de Telis hujus donationis testują sunt przewidywanie senescallus i przewidywanie clericus i dominus H. Petiz i dominus Garinus Chamallars, milicje oraz Stephanus de Bron i P. de Viennai, servientes. Anno ab Incarnationi Domini MCCXV. "
1215: Geoffroy [I] de Lusignan nadaje opactwu Fontevraud dom Gaudiniere z jego dzierżawami wolnymi od wszelkich zwyczajów, dom i jego dzierżawy opactwu Fontevraud i porzuca zwyczaje, które pan Montcontour mógł mieć na posiadłości nabyte przez ten dom. Darowizna ta jest dokonywana za zgodą jego synów, Geoffroy de Lusignan, Hugues de Lusignan i Guillaume de Valence.„Obiit Gaufre de Lesina”
„Huic Henricus [II] Rex Angliæ dedit consanguineam suam Sarram, filiam Roberti Comitis de Glocestria, który exstitit filius Henrici munifici Regis Anglorum i brat Mathildis Imperatricis. "
„René du Puy du Fou następnie wymyślił tekst, który przedstawiał się jako kopia starej kroniki monastycznej, po łacinie, o hrabiach Poitou, przeplatany tu i ówdzie aluzjami do jego pseudoprzodków i podejmujący (fałszywy) testament przez Guillaume IX. Kuźnia, która przyjęła ówczesny styl lapidarny i miała lukę, aby uczynić ją autentyczną, była prawdopodobnie dziełem Augustina du Paza . Krążyła w kręgach naukowych poprzez Le Laboureur i dwukrotnie doczekała się zaszczytów wydania, a ponadto w dziełach cieszących się wielką renomą, tom V Amplissima collectio (1729) słynnych Benedyktynów Martene i Duranda oraz Recueil des Historiens des Gaules et de la France . W tym samym czasie Gabriel, markiz du Puy du Fou, syn René, rozdał tekst jako załącznik do swojej odręcznie spisanej genealogii, ozdobionej herbami, którą rozdał rodzinom, z którymi był spokrewniony. Przez fałszerstwem, który nie został ostatecznie wykazał próg XX p wieku, Puy du Fou dał się jako potomstwo od 1003 viscounts z Thouars, pokrewne z Kings aragońskich i zastrzeżono, że podaje się trzy chambriers Królowie FRANCjA XI th i XII TH wieki ... "
„Tylko ten autor [Dufour], odnosząc się do Huguesa [du Puy-du-Fou], o którym mówi, że został poślubiony przez królową Aliénor ze swoim krewnym Valence de Lusignan, jeszcze zanim otrzymał urząd senatora Poitou, który ma zajmować, według anonimowego St-Maixenta, wydaje się trochę wątpić w istnienie tej Valence. — Żadna genealogia rodu Lusignanów — powiedział — nie mówi o tej Valence, żonie Huguesa. Nie można jednak kwestionować jego istnienia, gdyż poświadcza go nieco współczesny autor . Jak widać, Dufour wierzył w prawdziwość Fragmentum chronicorum [nazwa nadana kronice napisanej z inicjatywy René du Puy-du-Fou]. ""
„Widać, że już około 1620 r. René du Puy-du-Fou martwił się o skompilowanie swojej genealogii i że Besly na jego prośbę ją sporządził. Ale, zbudowany na oryginalnych tytułów, wróciła na XIII -go wieku, a pierwszy znak nazwy Puy du Fou, historyk spotkał był Renaud, który w 1251 roku, był Eustachiusza mąż Monbail, [...] . Od tego czasu nie odkryto żadnego dokumentu, który mógłby sugerować, że szlachta rodu Puy-du-Fou była starsza od męża Eustachego de Monbail, który oddał mu zarówno rękę, jak i panowanie, których otrzymał tytuł. [...] Autorem tego ogromnego oszustwa historycznego wydaje się nam dominikanin Augustyn Du Paz , który około 1639 r. opublikował Tabelę Genealogiczną domu Du Puy-du-Fou, sporządzoną na filtrach i wspomnieniach tego domu a na innych dowodach (slnd), in-f °. Pokój. "
„Apud Marolium in exercitu i ibi interfectus fuit dominus W. de Valencia”
W latach 60. XX wieku Jean Vevien mówi o walce Mareuila jako tej, w której zginął Guillaume de Valence"Deliberavit Rex Emericum de Lezyniaco fraterm ipsius Galfridi"
1230, czerwiec: Król Anglii Henryk [III] zawiera porozumienie z Geoffroyem [II] z Lusignan w sprawie jego uwolnienia z więzienia i jego rycerzy. Oddaje królowi swoje zamki Vouvant i Mervent, który utrzyma je, podczas gdy on będzie walczył z królem Francji. Składa hołd jemu, a jego ludzie, z wyjątkiem tych, którzy pochodzą od jego żony, dają królowi gwarancje, że jeśli Geoffroy zdradzi swój hołd, zwrócą się przeciwko niemu. W przypadku zawarcia pokoju między królem Anglii a królem Francji lub podpisania rozejmu na dwa lub trzy lata król da Geoffroyowi swoje zamki, a po zakończeniu rozejmu zostaną mu zwrócone. Król uwalnia także Aimery'ego, brata Geoffroya i wasala Aimery'ego [VIII] z Thouars, jego rycerza Hervé de Velluire i innych rycerzy Geoffroya wziętych do niewoli na tych samych warunkach. Muszą składać przysięgi i dawać przywileje królowi.„Universis Christi fidelibus przedstawia litteras inspecturis, Aimericus de Lesignien, salutem w Domino. Noverit universitas vestra quod cum quedam controversia verteretur inter me ex una parte et abbatissam et conventum Fontis Ebraudi ex altera super quoddam pratum situm apud Perreium and super quandam insulam sitam juxta molendinum de Perreio, tandem fact post multas proct supradicta pro me and heredibus meis and omne jus quod habebam vel habere poteram ego, vel heredes mei in rebus prenominatis oraz istud laudaverunt i koncesjonariusz Oliva, uxor mea oraz Aalais de Piougier, mater uxoris mee. Quod ne de cetero possit super hoc questio suboriri przedstawia litteras scribi i sigillo meo sigillari precepi. Actum anno gratie M CC XVII, męski Julio. Datum apud Toarcium XIII kalendas Augusti. "
1217, 20 lipca, Thouars: Aimery de Lusignan, w konflikcie z ksieni Fontevraud o łąkę w Payré i wyspę w pobliżu młyna Payré, po licznych propozycjach porozumienia z obu stron, postanawia pozostawić całość siostrom z zgoda jego żony Oliviera i teściowej Aalais de Piougier.