Fumagine | |
![]() Fumagina spowodowana rozwojem wełnowców na liściu nurków eukaliptusa . | |
Rodzaj | Choroba grzybicza |
---|---|
Popularne imiona | Czarna pleśń, czarna choroba, morphea, sadza |
Agenci | różne rodzaje grzybów z rzędu Dothideales |
Zastępy niebieskie | wiele gatunków, zwłaszcza drzewa |
Podział | Kosmopolityczny, przeważnie tropikalny |
Formy sadzowy (tylko „dym”, ze względu na kolor czarny) jest chorobą grzybową spowodowane czarnej pleśni spowodowane różnymi gatunkami grzybów Ascomycetes , ectophytes i roztoczy, które rozwijają się w wyniku spadzie (słodki odchodów) wydzielane przez niektóre owady piercing- wysysa i wydziela słodkie liście niektórych gatunków roślin. Czasami używa się wyrażenia „sadza pleśń”, będąca kopią angielskiego wyrażenia „ pleśń sadzy ” na określenie pleśni sadzowej. Grzyby najczęściej spotykane w złożonych gatunków odpowiedzialnych za sadzy formy należą do różnych rodzin w kolejności od Dothideales , w tym płeć Cladosporium , Aureobasidium , Limacinula , Scorias , Capnodium (jak Capnodium oleaginum ) i fumago (jak fumago salicina ).
Owadami odpowiedzialnymi za wydalanie spadzi, która sprzyja rozwojowi pleśni sadzowej, są w szczególności wełnowce , mączliki , mszyce , skoczki (np. Metcalfa pruinosa ) i psyllidy .
Sadzata pleśń, która wygląda jak warstwa sadzy osadzona na liściach, składa się ze strzępek grzybów, które są czarnawe z powodu obecności melaniny w ścianach komórkowych .
Gdy jest zbyt obficie, pleśń sadzy zmniejsza fotosyntezę i może powodować uduszenie liści dotkniętej rośliny . Spowalnia wzrost i może wpływać na plon. Czarna warstwa pozostawiona na liściach jest również szkodliwa dla upraw ozdobnych.
Wiele pleśni sadzowych ma śluzowate ściany komórkowe, które pomagają im przylegać do powierzchni, na których rosną i służą do przedłużania okresów wilgoci poprzez wchłanianie tego, co jest niezbędne do ich wzrostu.
Istnieją dwa rodzaje sadzy. Te pierwsze mają ograniczony wzrost (liściaste), których czas trwania nie przekracza żywotności liści. Te ostatnie mają trwały wzrost na łodygach i gałązkach roślin drzewiastych, a także na konstrukcjach wykonanych przez człowieka.
Wiele osób jest uczulonych na pleśń sadzy, zwłaszcza jej składniki z rodzajów Cladosporium i Aureobasidium , które są powszechne w pleśniach sadzy we wschodnich Stanach Zjednoczonych.
Większość kolonii grzybów odpowiedzialnych za pleśń sadzy składa się z wielu gatunków, których związki między rodzajami a stadiami płciowymi są słabo poznane. Grzyby te należą w przeważającej części do różnych rodzin czasami dołączonych do celu z Dothideales , aw szczególności do następujących siedmiu rodzin: Antennulariellaceae , Capnodiaceae , Euantennariaceae i Metacapnodiaceae w klasie z dothideomycetes i Chaetothyriaceae , Coccodiniaceae i Trichomeriaceae z klasą Eurotiycetes , a także różne rodzaje sieroce. Wśród omawianych rodzajów można w szczególności wymienić: Cladosporium , Aureobasidium , Limacinula , Scorias , Capnodium (np. Capnodium oleaginum ) i Fumago (np. Fumago salicina ).
Antennulariellaceae | Capnodiaceae | Chaetothyriaceae | Coccodiniaceae | Euantennariaceae | Metacapnodiaceae | Trichomeriaceae |
---|---|---|---|---|---|---|
Achaetobotrys | Kapnod | Actinocymbe | Coccodinium | Antennatula | Capnocybe | Trichomerium |
Antennulariella | Kapnofaeum | Ceramothyrium | Dennisiella | Capnokyma | Capnophialophora | |
Capnofrasera | Leptoxyphium | Chaetothyriomyces | Limacinula | Euantennaria | Capnosporium | |
Phragmocapnia | Chaetothyrium | Hormisciomyces | Hormiokrypsis | |||
Scorias | Euceramia | Rasutoria | Hyphosoma | |||
Microcallis | Strigopodia | Metacapnodium | ||||
Phaeosaccardinula | Trichothallus | |||||
Treubiomyces | Trichopeltheca | |||||
Yatesula |
Pleśń sadzowa ma kosmopolityczne rozmieszczenie i występuje w różnych formach w większości typów roślinności na całym świecie, ale dominuje na obrzeżach lasów tropikalnych. Występują w szczególności na kontynentalnych obrzeżach Ameryki Północnej i Południowej , w Ameryce Środkowej i na wyspach półkuli zachodniej .
Pleśń sadzowa rośnie na roślinach, ale nie jest bezpośrednim pasożytem, utrzymującym się ze spadzi lub wysięku.
Nie preferuje żywiciela i występuje na wielu gatunkach roślin, w tym na drzewach, takich jak surmia ( Catalpa ), wiązy ( Ulmus ), lipy ( Tilia ), klony ( Acer ) i sosny ( Pinus ), głównie z powodu gryzienia. owady często żerują na tych drzewach. Może rozwijać się na wydzielinach wytwarzanych przez gruczołowe trichomy na liściach niektórych gatunków roślin, takich jak Catalpa , Hibiscus i orzechy włoskie ( Juglans ).
Na liściach roślin ozdobnych, takich jak azalie , gardenia , kamelie , lagerstroemie i laury, często występuje pleśń sadzowa . Rośliny rosnące pod dużymi drzewami, takimi jak pekan czy orzesznik, są szczególnie podatne na pleśń sadzy, ponieważ owady spadziowe często pasożytują na tych drzewach. Spadzka może spaść na rośliny w pobliżu lub pod tymi drzewami. Cytrusowych (na przykład owoce cytrusowe ) może czasami wydzielać lepkie wydzieliny cukier w którym sadzowy forma może rozwijać.
W krajach śródziemnomorskich pospolita sadza lub „czarna oliwka” występuje po pojawieniu się koszenili lub babki jajowatej. Wynika to głównie z Capnodium oleaginum lub Fumago salicina .
Chociaż pleśnie sadzowe nie infekują tkanek roślinnych , są brane pod uwagę w fitopatologii ze względu na ich negatywny wpływ na rośliny. Na uprawy można wpływać na różne sposoby:
Można rozważyć różne metody zwalczania pleśni sadzowej lub jej ograniczenia: kulturowe, biologiczne i chemiczne. Pierwszym działaniem jest ograniczenie rozmnażania się owadów ssących.
Jako środek zapobiegawczy, dobór gatunków może pomóc w ograniczeniu tego problemu w uprawach roślin ozdobnych i rekreacyjnych. Na przykład najlepiej unikać stosowania drzew, takich jak lipy ( Tilia spp.), Znane z występowania dużych populacji mszyc w parkach i na ulicach mieszkalnych. Należy pamiętać, że niektóre gatunki drzew, takie jak surmia katolicka , mogą naturalnie wytwarzać wycieki skolonizowane przez pleśń sadzy, nawet przy braku owadów.
Regularne przycinanie i przerzedzanie nasadzeń w celu promowania cyrkulacji światła i powietrza może pomóc w zapobieganiu osadzaniu się sadzy na wiecznie zielonych drzewach i krzewach, zwłaszcza w pomieszczeniach. Rutynowe mycie liści w celu usunięcia spadzi może zapobiec pojawianiu się pleśni sadzy.