Frédéric de Buxhoeveden

Frédéric Guillaume, hrabia Buxhoeveden
Frédéric de Buxhoeveden
W 1789 roku Jean-Louis Voille .
Narodziny 14 września 1750
wyspa muhu
Śmierć 23 sierpnia 1811(60 lat)
Zamek Lohde
Pochodzenie Niemiecko-bałtycki
Wierność Imperium Rosyjskie
Uzbrojony inżynieria
piechoty
Stopień Generał
Lata służby 1770 - 1808
Konflikty Wojna rosyjsko-turecka 1768-1774
Wojna rosyjsko-szwedzka 1788-1790
Kampania polska 1793-94
IV Koalicja
Wojna rosyjsko-szwedzka 1808-1809
Wyczyny broni Zdobycie Braila
bitwa Rochensalmskom 1789
wychwytywania Warszawie
bitwie pod Austerlitz
zdobyciu Sveaborg
Nagrody policz złoty pistolet
St. AndrewOrder.png Order św. Aleksandra IV Order św. Jerzego Order św. Anny I stopni Zespół na zamówienie White Eagle.png
Święty Włodzimierz (zespół) .png
Inne funkcje inspektor wojskowy, gubernator wojskowy.

Hrabia Feodor Fyodorovich Buxhoeveden , pisany także jako Buxhöwden, po rosyjsku  : Федор Федорович Буксгевден , urodzony Friedrich Wilhelm von Buxhoeveden na4 września 1750w Muhu wyspie , Osel County , dzisiejszej Estonii, zmarł23 sierpnia 1811na zamku Lohde w rządzie Estlandii (dziś w Koluvere , małej wiosce w Estonii , w prowincji Laan, w zachodnim regionie w północno-zachodniej Estonii).

Generał piechoty bałtyckiej niemiecki , był wojewodą warszawskim ( 1792 ), naczelnikiem polskim ( 1793 ), wojewodą bałtyckim ( 1803 ) gubernatorem wojskowym Sankt Petersburga od czerwca 1797 do sierpnia 1798 .

Rodzina

Syn Otto Friedricha von Buxhöwden ( 1703 - 1754 ) i Hélène Charlotte von Weyaman ( 1722 - 1776 ).

Fiodor Fiodorovtich Buxhöwden ożenił się w Petersburgu dnia 26 stycznia 1771Natalia Aleksandrowna Alexeïeva ( 1.761 - +1.808 ), córka hrabiego Grigorija Orłowa i według niektórych plotek Katarzyny II Rosji , ośmioro dzieci urodziło się z tego związku.

Biografia

Pochodzi ze szlacheckiej rodziny z Dolnej Saksonii, której miejsce urodzenia znajdowało się w Bexhövede (obecnie powiat Cuxhaven ).

Kariera wojskowa

Ukończył szkołę inżynierską w 1770 r. Jego korpus kadetów wziął udział w wojnie rosyjsko-tureckiej w 1768 r. I brał udział w bitwie pod Bendery, w 1771 r. Został ranny podczas zdobywania Braïli, ale pozostając tam, zestrzelił dwa działa wroga, co przyniosło mu medal Orderu św. Jerzego.

W 1772 roku Fryderyk Buxhoeveden został aide-de-camp w pułku hrabiego Orłowa aw 1783 roku awansował i dowodził pułkownik . Wraz z wojną rosyjsko-szwedzką dowodził oddziałem, który wylądował na wyspie Kutsel-Mulim i brał udział w bitwie pod Rochensalmskom , co zaowocowało awansem do stopnia generała i medalem 3 E  klasy św. Jerzego . W 1792 r. , W czasie wybuchu wojny w Polsce, był dowódcą dywizji piechoty pod dowództwem Suworowa; został mianowany wojewodą warszawskim, aw 1793 administratorem Polski . Jego przywództwo w oblężeniu Warszawy przyniosło mu złoty pistolet i nominację do zakonu św. Włodzimierza. W 1795 roku Fryderyk Wilhelm II podniósł go do stopnia hrabiego Królestwa Prus . W czerwcu 1797 roku Paweł I, pierwszy Rosjanin, powierzył mu stanowisko gubernatora Sankt Petersburga, które zajmował, podczas którego zrobił wiele rzeczy: otwarcie szkoły położniczej, akademii chirurgicznej, szkoły architektury okrętowej, wzniesienie Rumyantsev lobelisk. W 1798 r. Car podniósł go do rangi hrabiego cesarskiego. Aleksander I st ówczesny mianował go gubernatorem rosyjskich prowincjach Bałtyku . Wypadł z łask w 1799 roku i został odwołany ze stanowiska. Powrócił w 1803 roku jako gubernator Rygi i inspektor wojsk Inflant.

Wojny napoleońskie

Frédéric de Buxhoeveden jest najlepiej znany ze swego udziału w bitwie pod Austerlitz na02 grudnia 1805gdzie dowodził lewym skrzydłem sił koalicyjnych; składał się z trzech kolumn po 40 000 ludzi. Jako generał dywizji brał także udział w innych bitwach podczas wojen napoleońskich jako generał dowodzący dywizją piechoty. Ale wracając do władzy w Rydze w 1807 r. W 1808 r. Aleksander I po raz pierwszy mianował go dowódcą imperialnej armii rosyjskiej podczas aneksji Finlandii . Jego rola podczas schwytania Sveaborga umożliwiła mu awans w Zakonie św. Jerzego i wstąpienie do Zakonu św. Andrzeja.

Po aneksji południowej Finlandii zawarł zawieszenie broni, którego Aleksander wyparł się, więc przeszedł na emeryturę. Był znany ze swojej ofensywnej taktyki ruchu i lekceważenia przyzwoitości.

Śmierć

Zmarł Fiodor Fyodorovich von Buxhöwden 23 sierpnia 1811 na zamku Lohde w Kullmaa w dzisiejszej Estonii.

Dekoracje

Uwagi i odniesienia

  1. www.buxhoeveden.net
  2. Witryna rodziny Buxhoeveden
  3. www.buxhoeveden.com

Źródła

Linki zewnętrzne