Hermetyczne Bractwo Luksorze , ogólnie nazywane w czasie swojej działalności HB L. jej angielskiej nazwy Hermetyczne Bractwo Luksorze , to okultysta społeczeństwo , którego nazwisko pojawia się po raz pierwszy publicznie w 1884 roku w Anglii. Jej twórcą, wówczas anonimowym, byłby Max Théon . Mogła odegrać rolę w założeniu Towarzystwa Teozoficznego lub Bractwa Eulis de Paschal Beverly Randolph . Ona pod wpływem pewnych osobistości ze świata spirytyzmu i okultyzmu z końca XIX -tego wieku, takich jak Charles Barlet , Papusa , Madame Bławatska , Henry Steel Olcott a nawet Rene Guenona . Jego mottem było „ Omnia vincit Veritas ” .
Pojawiający się w 1884 r. HB z L. był zakonem praktycznego okultyzmu, oferującym swoim członkom możliwość rozwijania mocy okultystycznych, takich jak jasnowidzenie poprzez użycie „magicznego lustra”, seksu lub narkotyków.
To nabycie władzy miało pozwolić neoficie na przeprowadzenie autonomicznej inicjacji poprzez nawiązanie łączności z duchowo zaawansowanymi bezcielesnymi bytami, bytami, które stanowiły wewnętrzny krąg HB z L.
HB z L. będą błyskawicznie wznosić się w kręgach. okultyści Francji, Anglii i Stanach Zjednoczonych, a stanie się rywalem Teozoficznego, gdzie wiele osób zostało rozczarowany zbyt „teoretyczne” nauk i przyciąga przez „beton” aspektu tych z HB L.
HP Bławatska będzie również zmuszony otworzyć sekcję ezoteryczną w swojej firmie w 1888 r., aby przeciwdziałać nieustannym próbom zwerbowania rywalki.
Jeśli chodzi o swoją doktrynę, HB L. zasadniczo zadowoli się kompilacją prac byłych ezoteryków, takich jak Henri-Corneille Agrippa de Nettesheim , Francis Barrett , Paschal Beverly Randolph , Antoine Fabre d'Olivet , Jean Trithème i Le Comte de Gabalis .
Otwarcie promując używanie narkotyków i pewne idee, takie jak „Magia seksualna” i „aktywne medium”, o których wspomniała wcześniej jedyna Paschal Beverly Randolph i Emma Hardinge Britten, odegra znaczącą rolę we wdrażaniu tych nowych trendów. środowisko okultystów w nowym kierunku.
Jego istnienie pozostanie nieznane opinii publicznej aż do publikacji książek René Guénona w 1920 r. I prac R. Swinburne Clymer w 1947 r.
HB L. został podzielony na dwa okręgi, wewnętrzny i zewnętrzny. Stworzy loże na wzór masonerii z 1885 roku, ale porzuci ten system po skandalach, które spowodują upadek sekcji angielskiej.
Wewnętrzny krąg , ma dać instrukcje do zewnętrznego okręgu , został złożony z panów na innej płaszczyźnie, podmiotów bezcielesne. Aby się z nimi skontaktować, istniało zatem jasnowidzenie poprzez użycie magicznych luster, kryształowych kul lub jakiegokolwiek innego rytuału aktywnego medium. HB L. nie praktykował spirytyzmu.
W rzeczywistości nie ma rozstrzygających dowodów na kontakt z wewnętrznym kręgiem . Co najwyżej niektórzy ludzie, jak WA Ayton , dostrzegą lub poczują obecność duchów, ale HB z L., po włączeniu używania narkotyków do swoich ceremonii, trudno jest ocenić wartość tych świadectw.
Jeśli chodzi o organizację zewnętrznego kręgu , konkretnie to Davidson i Burgoyne odpowiedzieli na listy skierowane do Wielkiego Mistrza , napisali dokumenty inicjacyjne HB L. (zwłaszcza Davidson, Burgoyne, mając jedynie podstawową wiedzę o `` okultyzmie ''). ) oraz zebrane składki członkowskie. Praca administracyjna była w większości podzielona między Davidson i Ayton. Za zapewnienie korespondencji z członkami odpowiedzialni byli szefowie trzech sekcji (Barlet, Ayton i Johnson). Théon nie odegrał żadnej roli.
Nie ma listy członków. Do tej pory weryfikacja dokumentów pozwoliła zidentyfikować 270 osób, które były członkami HB L.
Członkowie założyciele HB L. i ich tytuły:
Inni członkowie, którzy zajmowali stanowiska kierownicze:
Znani członkowie:
Znane osobistości ze środowiska okultystycznego, którym odmówiono:
HB L. ujawnił się publicznie za pomocą prospektów rozpowszechnianych wewnątrz społeczności i publikacji w ówczesnej prasie specjalistycznej. Między innymi miała w tym celu magazyn Petera Davidsona The Occult Magazine .
W 1884 roku osoba chcąca wstąpić do zakonu musiała wysłać list do niejakiego Theona lub Theosi, a od kwietnia 1885 roku do Petera Davidsona, nazwisko Maxa Théona już nie jest wymieniane.
Postulant otrzymał w odpowiedzi list od osoby działającej w imieniu „wielkiego mistrza” z prośbą o wykonanie zdjęcia i horoskopu w celu oceny jego zdolności do integracji zakonu.
Lista członków nie została zachowana, ale wiadomo, że kandydaci zostali odrzuceni, co wydaje się nadawać organizacji pozory dobrej wiary, która często była potępiana przez jej wrogów jako oszukańcza sprawa finansowa.
Osoby, które zostały zaakceptowane otrzymał swoje pierwsze dokumenty inicjacji, przysięgi i kwestionariusze, a także objawienia prawdziwego imienia HB L. Przyjazne korespondencji następnie ustanowionego między neofity i lokalnego przedstawiciela HB L.
dokumenty zostały stopniowo wysyłany do neofity, a on musiał czekać na opóźnienie, które czasami mogło sięgać lat, zanim ujawniono rytuały samoinicjacji.
Struktura stopni zakonu była według źródeł cztery wtajemniczenia i dziewięć lub dziewięć stopni w trzech stopniach.
Wpisowe i rozpoczęcie pierwszej klasy wyniosło 5 USD , roczna subskrypcja 1,25 USD . Przejście nowego stopnia wtajemniczenia kosztuje 5 dolarów . Ta suma jest większa, niż mogłoby się wydawać. W tamtym czasie praca była płatna w przedziale od 0,50 do 0,75 dolara dziennie, a miesięczna pensja wynosiła zazwyczaj od 13 do 25 dolarów . Za 100 dolarów można było na przykład kupić drewno potrzebne do budowy domu lub dobrego konia.
Jak we wszystkich okultystycznych społeczeństwach, nauki były przekazywane pod przysięgą zachowania tajemnicy, która pozostała prawie zawsze nienaruszona.
Końcowa część okultystycznej praktyki HB L., rytuał inicjacji, był zaskakująco zwyczajny i ogólny. Wyjaśnienie tej nonszalanckiej postawy wobec rytuałów (ale nie do samej wtajemniczenia) znajduje się w jednym z artykułów HB L .: wyłącznie za inicjację odpowiadają mistrzowie wewnętrznego kręgu, być może nie wszystkie rytuały są spektakl plenerowy, który miał zaimponować neoficie .
Najbardziej uderzającą cechą tej ceremonii, którą można by opisać jako dodatek odmiennych elementów tradycyjnej zachodniej magii ceremonialnej, jest całkowity brak pożyczania od masonerii, kopalni, z której prawie wszystkie grupy okultystyczne wydobyły swoje rytuały. Wydaje się, że centralny element, modlitwa do żywiołaków , pochodzi ze zbioru prac Éliphas Lévi i hrabiego Gabalis . Pozostałe elementy zaczerpnięto z prac Henri-Corneille'a Agrippy z Nettesheim , Francisa Barretta (wiemy, że Davidson posiadał kopię Maga ) i hrabiego Gabalis, z dodatkami wykonanymi w pracy Randolpha nad metodami wróżbiarstwa i narkotyków. Nacisk na chęć odparcia żywiołaków, bytów, których rolę ustalił Paschal Beverly Randolph i spopularyzował HP Blavatsky , jest wystarczająco ciekawy, ponieważ nie wydaje się, aby odegrały główną rolę w magii porządku.
Jeśli chodzi o używanie narkotyków, zgodnie z Maxem Théonem, którego techniki palenia opium bez niebezpieczeństwa dały początek publikacjom, oraz Paschal Beverly Randolph, który podkreślał znaczenie haszyszu w rozwoju jasnowidzenia, HB z L. uczyni z niego kluczowy element jego ceremonie. Ten lek zostanie nazwany na cześć soku somy w nawiązaniu do tradycji wedyjskiej.
Zauważmy, żeby umieścić te rzeczy w kontekście, że w tamtych czasach zarówno opium, jak i haszysz były dopuszczone i były w powszechnym użyciu wśród europejskich magnetyzerów w latach 1850-1860.
Pomimo wychwalanego udziału niebiańskich hierarchii, doktryna HB L., przedstawiona w jej tajnych dokumentach , była pracą zbiorową, w której Burgoyne i Davidson podjęli się pracy wcześniejszych okultystów. Korpus HB L. będzie się zasadniczo składał z wariacji na temat dominujących tematów tamtych czasów, w szczególności mitu o złotym wieku i jego utraconej wiedzy, ujawnionych w świecie anglosaskim w 1836 r. W głównym dziele Godfrey Higgins , Anacalypsis , a we Francji w 1824 r. Dziełem Antoine Fabre d'Olivet , a także dość modny w tamtych czasach mit androgyny.
W dużej mierze teoretyczna i opracowana na podstawie starożytnych ksiąg, a nawet całkiem drugorzędna, biorąc pod uwagę, że celem HB L było zarabianie pieniędzy, doktrynie tej będzie bardzo brakować osobistego przekonania i pracy eksperymentalnej, takiej jak `` można znaleźć trochę w dziele Paschalisa. Beverly Randolph, od którego HB z L. pożyczy wiedzę dotyczącą jasnowidzenia i używania narkotyków. Nie bez powodu René Guénon potwierdzi później, że w Bractwie Eulis można było znaleźć poprzedników HB z L., ale historia nie pozostawia śladów bezpośredniego związku między dwoma tajnymi stowarzyszeniami.
Zgodnie z myślą o Hermes Trismegiste i wizji makrokosmosu i mikrokosmosu , HB L., a także Cosmic Movement of Max Theon i myśli René Guenonem , nie uznaje równość pojęcie i potwierdza na W przeciwieństwie do tego, że wszystko we wszechświecie podlega niewiążącej hierarchii, postrzeganej jako „święty autorytet usankcjonowany przez naturę rzeczy”. "
Doktryna cykli, zgodnie z wykładem HB L., adaptacja doktryn hinduskich potwierdzających, że człowiek musi powrócić do punktu, z którego emanuje, jest typowa dla myśli okultystycznej z lat 1870-1880. HB L. również zapożyczył z pracy Jeana Trithème, aby zbudować tę część swojej doktryny. Omówiono również Kali Yugę, a pośrednio nadejście Ery Wodnika .
Rola seksu w zstąpieniu duszy w materię i jej powrocie do sfer niebieskich, w doskonałej harmonii z mitem androgyny, jest czystym plagiatem dzieła Paschal Beverly Randolph, wyraźnie dodanym do pożyczek od Hargrave'a Jenningsa, Emma Hardinge Britten, a nawet Helena Blavatsky. Jest to opisane głównie w tekście Tajemnice Erosa, który jest plagiatem książki Eulis! przez Paschal Beverly Randolph.
Nauczanie HB L. dotyczące jasnowidzenia będzie również w całości zaczerpnięte z pracy Paschal Beverly Randolph, z uzupełnieniami z Agryppy i Maga Francisa Barretta.
Doktrynalna część dotycząca używania narkotyków jest plagiatem Paschala Beverly'ego Randolpha i Maxa Théona, a także bardziej ogólnie zwyczajów i zwyczajów magnetyzerów tamtych czasów.
Ten pierwszy okres będzie naznaczony jego pojawieniem się, budową jego mitu, jego błyskawicznym wzrostem w 1885 r., Równie błyskawicznym zniknięciem sekcji angielskiej w 1888 r. I ucieczką jej dwóch przywódców do Stanów Zjednoczonych w kwietniu tego samego roku. .
Po raz pierwszy ukazał się pod koniec 1884 r. Wraz z opublikowaniem dyskretnej reklamy w angielskim wydaniu książki Roberta H. Fryara The divine pymander of Hermes Mercurius Trismegistus , HB L. przedstawił się jako bardzo inicjacyjny zakon. Stary, istniejący od czasów czasy Hermesa Trismegiste.
Data przypuszczalnego powstania zakonu, 4320 przed 1881 r., Jest symboliczna, pierwsza liczba należy do systemu kosmicznych cykli, a druga do innego systemu zagnieżdżonego w poprzednim.
Nie znamy dokładnej historii powstania HB L.
Analiza biograficzna Davidsona i Burgoyne'a budzi poważne wątpliwości, czy mogli oni być założycielami.
Ta rola jest zwykle przypisywana enigmatycznemu Maxowi Théonowi , postaci, o której niewiele wiadomo, w tym jego prawdziwym imieniu, oraz Bractwu Luksorskiemu , tajnemu stowarzyszeniu, o którym niewiele wiadomo, jeśli nie, to, że była założycielką Towarzystwo Teozoficzne w 1875 roku.
Burgoyne, Davidson i niektórzy pisarze napiszą, że HB z L. istniał na długo przed 1884 rokiem i utożsamią go z tajemniczym Bractwem Luksorskim , opisywanym jako bardzo stare uśpione tajne stowarzyszenie. Będzie to punkt widzenia większości okultystów od 1885 roku, René Guénona , Clymer z 1947 roku, a później wszystkich okultystów, którzy podejdą do tego tematu.
Ta wcześniejsza historia HB L. została opisana w liście wysłanym do F.-Ch. Barlet przez Petera Davidsona w 1887 roku
. Opisano tam, że wewnętrzny krąg HB L. powstał w wyniku podziału, który miał miejsce w 2439 rpne. AD pomiędzy egipskimi hermetycznymi wtajemniczonymi. Podział ten był konsekwencją różnicy, jaka istniała między kastą kapłańską , której centrum staną się Teby, a tymi, którzy ciężko pracowali i przeszli szeregi szkół lub seminariów okultyzmu, z czystej miłości do prawdy, którzy zainstalują swoje centrum w Luksor.
Z biegiem czasu roiło się od wielu zewnętrznych kręgów, te dwa porządki stały się później źródłem całego zachodniego ezoteryki i jego tajnych stowarzyszeń, w tym szkoły Pitagorasa i masonerii.
HB L. z lat 1884-1909 miał swój początek w 1870 r. Z woli wewnętrznego kręgu stworzenia zewnętrznego kręgu w Anglii, wysyłając w tym celu zwolennika, który zainicjuje Maxa Théona, który stając się sam naśladowcą, będzie zainspirować powstanie początkowo Towarzystwa Teozoficznego , następnie HB L. i wreszcie Ruchu Kosmicznego .
Ta wersja faktów łączących te okultystyczne społeczeństw jest akredytowany przez zeznań Davidson historia sięga 1877 roku i listem od Ayton od 1887 roku sprawozdawczym swoją inicjację w 1873 roku przez Tybetańczyka spotkał astralnie, umieszczając go w sytuacji, podobny do tego z HP Bławatska z jego „Tybetańskie Mahatmy”.
Max Théon, który spotkał HP Blavatsky'ego w Kairze w 1871 roku, ma wszystkie brakujące ogniwa, które mogłyby ponownie odczytać te tajne stowarzyszenia, których wielcy mistrzowie wykazują podobieństwo, delikatnie mówiąc, jeśli chodzi o ich inicjację.
Na temat kontrowersji Bractwa Luksorskiego opinia teozofów będzie niezmienna i dobrze podsumowana przez zdanie Henry'ego Steel Olcotta z 1892 roku: „HB L. to tylko złowieszczy zakon okultyzmu na dole, groteskowa parodia prawdziwego Bractwa Luksorskiego . " Emma Hardinge Britten, uważany pod koniec XIX -go wieku przez rówieśników jako quasi-oficjalny historyk spirytyzmu wyda w 1887 roku podobną opinię, pomimo głębokiej nienawiści ona żywić ku HP Bławatska i Teozoficznym od wyjazdu do Indii.
Ostatecznie jednym z nierozwiązanych pytań w historii ezoteryki pozostanie , czy istniał związek między HB L. i Bractwem Luksorskim .
Dlatego rolą Maxa Théona było skontaktowanie pozostałych (Burgoyne, Davidson…) z wewnętrznym kręgiem HB z L. Po nawiązaniu kontaktu, Théon wycofał się, pozostawiając im swobodę organizowania Bractwa tak, jak sobie tego życzyli. Theon nie wniósł również do Zakonu własnych pomysłów ani dokumentów. Wydawał się również nie polegać na hierarchicznej strukturze i udzielał inicjacji komukolwiek chciał, działając jako Qutb, duchowy biegun.
Mimo tytułu „Wielkiego Mistrza” nie będzie odgrywał absolutnie żadnej roli w organizacji HB L., a gdyby jego nazwisko nie figurowało na pierwszych publikacjach zakonu, można by nawet wątpić w jego zaangażowanie.
Nie wiadomo, kiedy i jak spotkali się Max Theon i Peter Davidson, ani kiedy i jak Davidson i Burgoyne weszli w kontakt. Davidson i Theon być może nigdy się nie spotkali. Według źródeł spotkanie Burgoyne'a i Théona miało miejsce po epizodzie jasnowidzenia lub w parku w Londynie, kiedy Burgoyne czytał książkę o okultyzmie. Wtedy sympatyzowaliby i stworzyliby HB L., według Gorhama Blake'a, wyłącznie w celu zarabiania pieniędzy. Również według Blake'a oszustwo na rynku nieruchomości w Loudsville było planowane od samego początku.
Niezależnie od okoliczności ich spotkania, Burgoyne będzie składał Maxowi Théonowi wiele wizyt, a jego inicjacja sięgnie tamtych czasów. Max Théon zniknie z dnia na dzień wraz z całą rodziną, bez ostrzeżenia swoich współpracowników i bez pozostawiania śladów. Burgoyne zda sobie z tego sprawę, gdy w czasie swojej zwykłej wizyty u Wielkiego Mistrza znajdzie pusty dom.
Wielu członków HB z L., w tym szef sekcji angielskiej WA Ayton, będzie wątpić w istnienie Maxa Theona, a Burgoyne będzie musiał nalegać na przekonanie ich, że ta postać istniała.
Pierwszym pisarzem, który zasymilował HB L. lub jej wewnętrzny krąg z Bractwem Luksorskim, będzie Sylvester Clark Gould, członek HB L. w 1885 r. I założyciel Societas Rosicruciana w Ameryce , amerykański odpowiednik Societas Rosicruciana. w Anglii, założona w 1866 r. Gould był redaktorem magazynu American Notes & Query Miscellaneous, który zawierał wiele okultystycznych artykułów. Alexander Wilder, John Yarker, Robert Fryar i Peter Davidson pisali tam artykuły i reklamowali swoje publikacje. Gould był także w bliskim kontakcie z Edwardem Blitzem, który później był człowiekiem, który sprowadził papuzyjski martynizm do Stanów Zjednoczonych. Do pism Goulda, które dotkną okultystycznych kręgów Francji, Anglii i Stanów Zjednoczonych, konieczne będzie szybkie dodanie publikacji HB L., która od 1885 r. Uwzględni ten mit.
Biorąc pod uwagę wielką zbieżność idei prezentowanych przez ówczesne środowisko okultystyczne, hipoteza, że to samo uśpione społeczeństwo okultystyczne mogło być źródłem innych, była daleka od absurdu. Rzeczywiście, aż do lat 1881-1885, zarówno wyższy spirytyzm Emmy Hardinge Britten, jak i Paschal Beverly Randolph , jako odsłonięte Towarzystwo Teozoficzne z czasów Izydy , Max Theon i HB L. byli zaangażowani we wspólny wysiłek, którego wyznaczony cel miało ocalić zachodnią cywilizację przed podwójnym niebezpieczeństwem materializmu naukowego i jego przeciwieństwem, infantylną religijnością ze strony kościołów i spirytyzmu.
Od 1885 roku środowisko okultystyczne przeżywało głęboki kryzys, spowodowany zdradą „wspólnej doktryny” przez Towarzystwo Teozoficzne , które stało się reinkarnacjonistyczne. Korzystając z tych okoliczności, Burgoyne i Davidson opracują bardzo agresywną antyteozoficzną retorykę i postawią HB L. na czele opozycji do nowej doktryny HP Blavatsky'ego , w roli rzecznika i przedstawiciela prawdziwego okultyzmu , gromadząc się w ten sposób. w czysto emocjonalny i bezmyślny sposób okultystów, powodując ślepe przylgnięcie do ich historii i zjednoczenie stojącego za nimi medium.
Od 1884 do 1888 roku Davidson i Burgoyne będą korzystać z pisma HB of L. i magazynu The Occult, aby prosić o wkład finansowy w celu realizacji różnych projektów, które nigdy nie ujrzą światła dziennego. W 1884 r. Zbiórki pieniędzy były skromne, a ich rzekomym celem było przedrukowanie starych książek, aby udostępnić wszystkim starą wiedzę za umiarkowaną cenę.
Największe oszustwo, projekt „ezoterycznej kolonii”, na który Davidson i Burgoyne prosili swoich członków o znaczne fundusze, rozpoczął się w 1885 roku od comiesięcznych publikacji w okultystycznym magazynie i wysyłanych do członków ulotek. Aby przyciągnąć subskrybentów, Burgoyne i Davidson powierzali im znaczne dochody, rzekomo pochodzące z gajów pomarańczowych, uprawy oliwek i obecności kopalni złota (która miała przynosić 15 000 funtów rocznie) na ziemi, którą planowali kupić. Gorham Blake, członek HB L. i właściciel rancza w Loudsville w północno-wschodniej Georgii, będzie ich wspólnikiem, potwierdzając oświadczenia dwóch wielkich mistrzów, fałszywe dokumenty na poparcie. To do niego pójdą Burgoyne i Davidson, kiedy uciekną do Stanów Zjednoczonych, aby uciec od angielskiego wymiaru sprawiedliwości.
Oprócz tego, kojarząc nazwiska znanych osobistości, takich jak WA Ayton czy wydawca Hay Nisbet z ich oszustwem (wymieniając ich jako administratorów projektu), Davidson i Burgoyne odniosą sukces w sprzedaży łącznie, według źródeł, od 4000 do 8000 udziałów , 5 funtów , oszustwo od 20 000 do 40 000 funtów . Potępienie tego oszustwa przez teozofów spowoduje upadek angielskiej sekcji zakonu w 1888 roku.
Jeśli chodzi o hipotetyczną organizację, Davidson i Burgoyne przyjęli pomysły Maxa Théona bez większych zmian.
W związku z tym kolonia musiałaby logicznie przypominać Auroville , również inspirowaną tekstami Maxa Théona.
W 1888 roku Burgoyne, następnie uciekając w Stanach Zjednoczonych, wypowie to przełomowe zdanie: „Jeśli chcesz wytwarzać złoto, wydobądź je z ludzkiej łatwowierności”
Bez względu na prawdę o jego pochodzeniu i związkach z Bractwem Luksorskim , HB L. w sposób oportunistyczny wykorzysta tę quasi-homonimię i sprzyjające okoliczności tegorocznego roku 1885, aby zbudować swój mit i rozwijać się ze szkodą dla swojego rywala. Odpowiedź społeczeństwa teozoficznego nadejdzie w 1888 roku i będzie bezwzględna.
Ataki HB L.Ofensywa HB L. przeciwko jej rywalowi będzie polegała na agresywnej i nieustającej kampanii prasowej, która będzie trwała od 1885 do 1888 r. HB L. wykorzysta do tego celu kontrolowane przez siebie gazety, a mianowicie magazyn okultystyczny w Anglii. oraz amerykańskie notatki i zapytania różne w Ameryce, a także ulotki i spotkania jej lóż, w których członkowie zostali wezwani do zdemaskowania teozofów. We Francji ataki będą bardziej powściągliwe z powodu oportunistycznego pragnienia Papusa i Barleta, by oszczędzić swoich członków. Tak więc ani zakon martynizmu, ani francuskie czasopisma ezoteryczne, takie jak antymaterialista czy mag, nie będą uczestniczyć w tym konflikcie, Barlet nawet zmodyfikował artykuły, które napisał dla czasopisma The occult w celu opublikowania wersji akceptowalnych dla wszystkich w Le magician .
Do HB L. dołączy w walce The Two World , czasopismo Emmy Hardinge Britten , która miała rachunki do uregulowania z HP Blavatsky i Towarzystwem Teozoficznym.
Opisana jako pierwsza nieudana próba wewnętrznego kręgu HB L., obecnie zasymilowanego przez Bractwo Luksorskie , aby naprawić niefortunną ścieżkę obraną przez spirytyzm, którego ojcostwo również przy tej okazji zażąda HB L. społeczeństwo byłoby odtąd zagubione i manipulowane przez „niższy porządek buddyjski”.
Oprócz przywłaszczenia sobie Bractwa Luksorskiego , HB z L. włączy również do swojego mitu indyjskich mahatmów w kontakcie z HP Blavatsky , twierdząc, że byli członkami słynnego wewnętrznego kręgu organizacji. W jeszcze większej próbie powrotu do zdrowia przywłaszczy sobie również jednostki Austria i Le Chevalier Louis de B. , których wiedza została w pełni ujawniona przez Emmę Hardinge Britten w 1876 roku w Ghost Land .
Również HB L. będzie rozpowszechniać listy od HP Blavatsky , dostarczone przez indyjskiego oszusta Hurrychunda Chintamona , próbując zdyskredytować jego nową doktrynę i zdyskredytować ją, wywołując wściekłość prezesa Towarzystwa Teozoficznego.
Wreszcie HB z L. zwiększy liczbę agresywnych inicjatyw rekrutacyjnych skierowanych do teozofów.
Odpowiedź Towarzystwa TeozoficznegoHP Blavatsky, wrogi HB z L. od chwili, gdy dowiedziała się o jego istnieniu, przez długi czas mylił się co do tożsamości wielkich mistrzów zakonu. Przekonany, że Davidson, jedyna widoczna postać HB L., nie był ani jego panem, ani twórcą i że Max Théon nie był w stanie kierować organizacją z Tlemcen, HP Blavatsky długo będzie przekonany, że dr Anna Kingsford była szef organizacji. Te podejrzenia mają swoje źródło w pakiecie konkordancji. Anna Kingsford była liderem Loży Londyńskiej Towarzystwa Teozoficznego do 1884 r., Zanim odłączyła się, zerwała z HP Blavatsky i utworzyła własne tajne stowarzyszenie, Hermetic Society , w tym samym czasie, gdy pojawiła się HB L. wyda w wydawnictwie Fryar Dziewicę świata w tym samym zbiorze i jednocześnie co Boski Pymander , książkę, w której była pierwszą reklamą HB L., zawierającą zresztą już retorykę antyteozoficzną. Dopiero pod koniec 1886 roku jego badania nad Anną Kingsford nie dały niczego, co mogłoby rozważyć inne hipotezy HP Blavatsky. Od 1887 roku Anna Kingsford, zmarła na gruźlicę, która wygrała w 1888 roku, została definitywnie wykluczona z listy podejrzanych o HP Blavatsky.
W międzyczasie Towarzystwu Teozoficznemu udało się zinfiltrować swojego rywala i umieścić szpiega w swojej sekcji angielskiej, doktora Jirah Dewey Bucka , postaci będącej w kontakcie z Davidsonem przez kilka miesięcy i przyjętej na neofitę w HB of L pod kierunkiem d ' Ayton w listopadzie 1885 roku Buck będzie przekazywać informacje do nich o ezoterycznym projektu kolonii i kiedy prowincjał arcymistrz sekcji angielskiej, WA Ayton , zostanie powiadomiony przez Teozoficznym że Burgoyne został z wykorzystaniem jego nazwy w związku z kampanią. realny oszustwo majątkowe, wyrzeknie się HB L i dołączy do JD Bucka w jego poszukiwaniu informacji.
Teraz, z pomocą Aytona , szpiegostwo przyniesie owoce, ponieważ w 1887 roku HP Blavatsky , hrabina Wachtmeister i JD Buck odkryją prawdziwą tożsamość Burgoyne'a, a po pewnych badaniach jego kryminalnej przeszłości, co pozwoli im zdobyć wiele dokumentów poświadczających jego przeszłe przekonania, Ayton i teozofowie również odkryją, że Hurrychund Chintamon , który oszukał ich pieniędzy w Bombaju w 1879 roku, był zaangażowany w HB of L. Niewiele wiadomo o jego roli., ale wydaje się, że oprócz dostarczając HB L. z korespondencją między HP Blavatsky a Otho Alexandrem, podał się również za Maxa Theona niektórym neofitom, aby przekonać ich o uczciwości zakonu.
Prezentacja tych dokumentów przez Aytona i Bucka na spotkaniu londyńskiej loży i ujawnienie oszustwa na rynku nieruchomości doprowadzi do natychmiastowego rozwiązania tej loży, wycofania Fryara i ucieczki Burgoyne i Davidsona do Stanów. Wielka Brytania 29 kwietnia 1888.
Dwaj wielcy mistrzowie HB z L. nigdy nie powrócą do Europy.
Towarzystwa Teozoficznego będzie wtedy orkiestrować kampanię prasową, w której będzie on wypowiedzieć oszukańczemu aspekt HB L. i rozpowszechniania kopii gazety Leeds gdzie oszustwo zatrudnienie ustanowionego przez Burgoyne w 1882. To oszustwo zostało ujawnione. Zyskał mu siedem miesięcy więzienia. Oprócz bycia przedstawianym jako osoba niegodna zaufania i nieuczciwa, Burgoyne straci również wszelką wiarygodność w środowisku okultystycznym, które do tej pory uważało go za czarnego maga .
Angielska sekcja HB L. natychmiast przestanie istnieć.
Teozofowie dostarczyli później władzom amerykańskim dokumenty dotyczące przeszłości Burgoyne'a i oszustwa na rynku nieruchomości , ale Burgoyne nigdy się nie martwił.
Po tym epizodzie HB z L. stanie się zupełnie inną istotą niż była u szczytu.
Po rozwiązaniu sekcji angielskiej w kwietniu 1888 r. Sekcje francuskie i amerykańskie zakonu miały zostać rozdzielone. Bardzo szybko staną się dwiema różnymi organizacjami.
Z gruzów sekcji angielskiej HB L. i hermetycznej Society of nieistniejącego już Anna Kingsford, Hermetyczny Zakon Złotego Brzasku w zewnętrznym urodził, założony w tym samym roku przez William Wynn Westcott . To społeczeństwo stało się później dobrze znanym Świętym Zakonem Złotego Brzasku, którego Aleister Crowley był członkiem. Organizacja ta, przeprowadzając uroczyste operacje magii ceremonialnej ze świątyniami, trumnami, mieczami, kostiumami i innymi dekoracjami zapożyczonymi od masonerii, będzie miała urok, którego całkowicie brakowało zarówno Towarzystwu Teozoficznemu, jak i HB L.
W przeciwieństwie do francuskich i amerykańskich kręgów okultystycznych, które później zmitologizowały HB L., angielskie środowisko okultystyczne ostatecznie zmieniło tę stronę w 1888 roku.
Wkrótce po przybyciu do Gorham Blake Loudsville w stanie Georgia , Davidson i Burgoyne udają się różnymi ścieżkami.
Burgoyne pozostawił jakąkolwiek funkcję w HB L. i udał się do Denver , gdzie przekazał 100 000 $ członkowi zakonu, a następnie do Kalifornii, gdzie założy nową organizację zwaną okultystycznym Kościołem Światła, opartą na pismach książki The Light of Egypt , kompilacja doktryny HB L., którą opublikuje w 1889 roku.
Davidson pozostanie w Loudsville, gdzie kupi ranczo obok posiadłości Gorhama Blake'a i będzie nadal zarządzał HB L. we Francji i w większości Stanów Zjednoczonych. Korespondencja z członkami francuskimi wskazuje na trudności, jakie napotkał przy przekazywaniu niewielkich kwot pieniędzy na swoją pocztę lokalną.
Początkowo będzie również nadal sprzedawał książki, kryształowe kule i magiczne lustra, a następnie urozmaici swoją działalność, uruchamiając magazyn o ezoterycznym zasięgu na wzór magazynu Okultystycznego , Gwiazda poranna, która pojawi się w latach 1892-1910, ale także lokalna magazyn Mountain Musings , który będzie niezwiązany z jego okultystycznymi działaniami. Davidson będzie również praktykował medycynę alternatywną, a jego działalność jako uzdrowiciela przyniesie mu problemy z amerykańskim wymiarem sprawiedliwości. Pozostały zapisy przypadków i metod Davidsona. Od 1897 roku Davidson i jego syn kupili drukarnię i gazetę w Cleveland o nazwie The Courrier, uzyskując tym samym pewien szacunek.
Amerykańska sekcja HB L. będzie się stopniowo zmniejszać przez te wszystkie lata, a Davidson poświęca coraz mniej energii na utrzymanie swojego tajnego stowarzyszenia, preferując swoje nowe działania. Max Théon , z którym Davidson wydaje się ponownie łączyć od 1900 roku, zamknie ostatnią lożę, Denver, w 1909 roku, oznaczając ostateczny koniec zamówienia.
Peter Davidson zmarł w Loudsville w 1915 roku. Pozostawi po sobie wspomnienie uzdrowiciela i gorzelnika, który podczas prohibicji wytwarzał najlepszy alkohol z przemytu.
Jego potomkowie nadal posiadają gazety i drukarnię, które nabył za życia, a jego rodzina nadal posiada ranczo, na którym powinna znajdować się ezoteryczna kolonia HB L.
Oszczędzona przez wydarzenia, które miały miejsce w Anglii, francuska sekcja HB L. pozostanie solidną organizacją. Jednak ze względu na trudności, jakich doświadczał w zarządzaniu nim z Loudsville, Davidson porzucił go na rzecz F.-Ch. Barleta , który będzie nim zarządzał samodzielnie. Ten ostatni pozostanie mu wierny przez pewien czas, potem będzie się go coraz mniej liczył, by w końcu nie przekazywać mu pieniędzy ze składek.
Od 1887 do 1891 roku jest to GIEE stworzony przez Papusa który służył jako podstawa rekrutacji dla HB L .. The Martynistów porządek stworzony w 1891 roku, aby zastąpić GIEE powinny mieć taką samą użyteczność i być pod kontrolą HB L ., ale Papus, inteligentny i ambitny charakter, zachowa pełną kontrolę nad swoją firmą. Błyskawiczny wzrost porządku martynizmu i kabalistycznego porządku Różowego Krzyża postawi francuskie środowisko okultystyczne w przededniu wstrząsu, który zaznaczy jego historię, a Papus, bardzo świadomy osłabienia Davidsona, będzie w stanie przejąć nad nim całkowitą kontrolę.
Jeśli chodzi o HB L., odbędzie się to w dwóch etapach. Od 1890 r. Krewny Papusa, Edouard Blitz, zrobi wszystko, aby osłabić wiarygodność Davidsona poprzez kampanie prasowe lub dyskusje w lożach, powodując pewne zerwanie między nim a francuskim środowiskiem okultystycznym.
Następnie w 1892 roku Papus, Barlet i Stanislas de Guaita zgodzą się na stałe przejąć kontrolę nad francuskim środowiskiem okultystycznym, powodując utratę przez Davidsona wszelkiej władzy nad francuską gałęzią swojego zakonu, która przejdzie pod całkowitą kontrolę papuskiego okultyzmu i będzie używany jako gatunek pośredni między martynizmem a różem-krzykiem. Jego funkcjonowanie z wewnętrznym kręgiem bezcielesnych istot, z którymi kontaktował się mediumizm, nie stanowiło problemu dla francuskiego środowiska okultystycznego, które wręcz przeciwnie, było pasjonatem tych praktyk od czasu astralnej podróży Saint-Yves d'Alveydre do Agartha w czerwcu. 1886 i styczeń 1887.
Gdy francuska sekcja HB L. będzie pod jego kontrolą, Papus przywłaszczy sobie również swój mit, mit starożytnego tajnego stowarzyszenia, posiadający wielką wiedzę i identyfikujący się z Bractwem Luksorskim . Podejmując ten mit, to teraz wszystkie kręgi papuzyjskie będą mogły domagać się przynależności do starożytnego tajnego stowarzyszenia, a Papus tym manewrem zwiększy swój prestiż, wiarygodność i władzę nad francuskim środowiskiem okultystycznym, które minie. , całkowicie pod jego kontrolą
Tak więc ta historia stworzona w 1885 roku podczas wojny Davidsona i Burgoyne'a przeciwko społeczeństwu teozoficznemu będzie wykorzystywana od lat 90. XIX wieku do budowania mitu Papusa , który choć doskonale zdawał sobie sprawę z dolnej części HB L., nie tylko zamknął oczy na oszukańczy aspekt sprawy, ale całą swoją moc wykorzysta w służbie konstrukcji mitu, wykorzystując zarówno wyspecjalizowaną prasę jako swoje książki, jak i loże okultystycznych zakonów, które kontrolowała.
Papus zwróci się wtedy przeciwko swoim ostatnim rywalom we Francji, Antoinistom , nad którymi odniesie zwycięstwo w 1894 r. Wraz ze śmiercią Josepha-Antoine'a Boullana , następcy Eugene Vintrasa i przywódcy rywalizującej sekty. Papus i Stanislas de Guaita wydali na niego wyrok śmierci na krótko przed jego podejrzaną śmiercią, a prasa zarzuci im, że go zamordowali. Legenda Papusa będzie dalej pisana kilkoma pojedynkami pistoletowymi, z udziałem z jednej strony Papusa i Stanislasa de Guaita, az drugiej obrońców antoinistów, wśród których znajdziemy w szczególności pisarza i dziennikarza Julesa Boisa , który zostanie ranny w ramię podczas pojedynku z szablą, którą przegra z Papusem, oraz pisarz Joris-Karl Huysmans , który ze swojej strony publicznie przeprosi, by uniknąć pojedynku z pistoletem.
Wielokrotnie relacjonowane i komentowane przez prasę, pojedynki te trafiały na pierwsze strony gazet w Paryżu podczas Belle Époque .
Ich wrogowie zostali unicestwieni, główne francuskie zakony okultystyczne i prasa specjalistyczna pod ich kontrolą, ich prestiż i wiarygodność na najwyższym poziomie dzięki ich książkom, ich wyczynom przekazywanym przez prasę i mitowi HB starożytnego tajnego stowarzyszenia L.) przyznane przez ezoteryków, jest to konsekracja dla Barleta, Guaity, a zwłaszcza Papusa, który za kilka lat stanie się istotną osobą w okultystycznym świecie i którą prasa nazywa teraz Balzakiem okultyzmu .
W 1899 roku, kiedy francuskie środowisko okultystyczne osiągnęło swój szczyt, F.-Ch. Barlet rozwiąże francuską sekcję HB L. na rozkaz Maxa Théona , który chciał zrobić miejsce na uruchomienie Ruchu Kosmicznego , nowej organizacji, czerpiącej swoją doktrynę z pism spoza grobu zdobytego przez jego żonę metodami. podobny do tych z Pythia of Delphi.
Zaginięcie HB L. będzie długo obwiniane F.-Ch. Barleta, który będzie ofiarą pomówień w środowisku okultystycznym.
Następnie Papus pozostanie istotną postacią aż do śmierci w 1916 r., Po czym jego legenda, a także legenda o HB L., przejdzie na potomstwo. Kolejne pokolenia nie posiadające żadnego dokumentu na ten temat, mit HB o L. pozostanie taki, jaki został napisany przez Burgoyne'a i Davidsona, a następnie Papusa.
Idee okultystycznych doświadczeń poprzez używanie narkotyków, seksu lub tego, co później zostanie nazwane „channelingiem”, spopularyzowane w świecie okultystycznym przez HB z L., będą szeroko rozwijane i zniekształcane przez pokolenia, które nadejdą.
We Francji to dzięki tym pismom wielkie postacie okultyzmu pięknej epoki (Papus, Sedir, Barlet…) zostaną zainicjowane w praktyczną magię. Guénon może również być winien więcej niż jest skłonny przyznać Korpusowi HB z L, jeśli chodzi o pierwotną tradycję . [wykrętny]
W Anglii wpłynie na Złoty Świt, a później utoruje drogę postaciom takim jak Aleister Crowley, który wiele zawdzięcza pracy HB z L. nad ideami magii seksualnej i mistycznego używania narkotyków.
W Stanach Zjednoczonych książka Burgoyne'a The Light of Egypt posłuży jako odniesienie dla kalifornijskich grup duchowych, które same stały się prekursorami tego, co później stanie się ruchem New Age . Burgoyne, któremu udało się zdobyć 100 000 $ od byłego członka amerykańskiej sekcji HB L., oprze się w Kalifornii, w Kościele Światła , sekta będzie miała silną ekspansję i nadal istnieje.
Mit HB L. ostatecznie przejdzie do potomności w 1920 roku po tym, jak podjął go René Guénon w swoich książkach Teozofizm, historia pseudoreligii i błąd spirytystyczny , które przez długi czas będą autorytatywne dla naukowców, takich jak ezoteryka.
Na podstawie artykułów i dokumentów HB L. i archiwów Kabalistycznego Zakonu Różanego Krzyża, które zostaną mu przekazane przez F.-Ch. Barleta wraz z rozwiązaniem zakonu księgi Guénona będą rozpowszechniać punkt widzenia Burgoyne'a, Davidsona i papuzyjskiego okultyzmu, któremu zresztą był bliski. Chyba że ma w swoich tekstach, mówiąc o HB L., zawsze odnosił się do swojego wewnętrznego kręgu ...
Praca R. Swinburne Clymer z 1947 r. Oparta na pismach pozostawionych przez Davidsona i Burgoyne'a w Stanach Zjednoczonych nie przyniesie innego spojrzenia na sprawę. Celem Clymera w jego pismach będzie przede wszystkim wspieranie jego roszczeń do bycia głównym spadkobiercą tradycji różokrzyżowców.
Prawda powróci dopiero kilkadziesiąt lat później, we Francji w pracach nad historią idei dotyczących Maxa Théona i środowiska okultystycznego, a w Stanach Zjednoczonych - w pracach dotyczących prekursorów sekt kalifornijskich.
W ten sposób to, co wszystko wskazuje na oszukańczą sprawę finansową, stanie się mitycznym tajnym stowarzyszeniem, pomieszanym z prawdziwym Bractwem Luksorskim, o którym ani historycy, ani okultyści nigdy nie będą w stanie niczego odkryć.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.