Francois Dufaut

Francois du Fault Biografia

Narodziny	1604 Bourges
Śmierć	1672
Zajęcia	Kompozytor , lutenista

Inne informacje

Ruch	Klasyczny , barokowy
Instrument	Lutnia

François Dufault lub Dufault , nawet wykreślił Fault lub Faulx , urodzony przed 1604 r. W Bourges i zmarł przed 1672 r. Jest lutnistą i kompozytorem francuskim .

Biografia

François Dufaut skomponował muzykę na lutnię. Jego wrażliwość rytmiczna jest niezwykła. Zostawił dwanaście tabulatury kawałki w zbiorze zatytułowanym Tabulatura de luth przez różnych autorów na nowe akordy , opublikowane przez P. Ballard w 1631 roku , a także pewną liczbę innych elementów, które pozostały odręcznie, rozproszone w bibliotekach w Wiedniu , Berlinie , Paryżu , Rostock czy Besançon , zapożyczając formę tańców z napisami, które zbiły fortunę francuskich klawesynistów , ale także „ grobowców ” w tradycji barokowej , partytury poświęcone pamięci kolegi muzyka , poety lub prostego przyjaciela. Wydaje się, że Dufaut dużo podróżował: nadal znajdujemy go w Anglii w 1669 roku .

Kształcił się jako lutnista u Denisa Gaultiera, którego był uczniem około 1630 roku i którego postawa wielokrotnie znajduje odzwierciedlenie w jego własnej wypowiedzi artystycznej. Jak większość wielkich kompozytorów swoich czasów, Dufaut przejawiał pewną skłonność do umiejętnych harmonii i kolorów, nie odchodząc od dyskrecji i wyrafinowania, które charakteryzują jego sztukę.

Pracuje

Oto kilka prac, wśród około 165 utworów na lutnię Dufauta:

Suita g-moll:
- Preludium
- Niemiecki
- Sarabande i Double
- Prąd szwedzki
- Drganie
- Grobowiec Monsieur Blancchent
Suita c-moll:
- Preludium
- Niemiecki
- Biegać
- Sarabanda
- Guigue
Suita a-moll:
- Preludium
- Niemiecki
- Drganie
- obecny
- obecny
- Sarabanda
Suita C-dur:
- Niemiecki
- Sarabanda
- Gawot
- Konik polny
Pavane e-moll

Uwagi i odniesienia

Silvo Riolfo Marengo, Encyklopedia muzyki , artykuł „François Dufaut”, Paryż, LGF, wyd. La Pochothèque, 2000, s. 231-232
Marc Vignal, Słownik muzyki , t. 1, artykuł „Dufaut”, Paryż, Larousse, 1999, s. 600.

Źródła

Artykuł „François Dufaut” w Silvo Riolfo Marengo, Encyclopédie de la musique , Paryż, LGF, pot. Pochothèque, 2000
Artykuł „François Dufaut” w Marc Vignal, Słownik muzyczny , tom 1, Paryż, Larousse, 1999
Rekord instrukcja François Dufaut Jacques Gallot utworów na lutnię (interpreter Pascal Montheilhet) napisany przez François-Pierre Goy.

Dyskografia

W 1976 roku Hopkinson Smith nagrał całą płytę pod nazwą Astrée / Auvidis, (ref. As 15), wznowiony na CD w 1989 (ref. E 7735)
Dufaut: 5 suites pour luth autorstwa Louisa Pernota w Accord (Musidisc) (nr ref .: 200262 MU 750) nagrany w 1988 r.
François Dufaut, Jacques Gallot Utwory na lutnię Pascal Montheilhet, płyta Virgin
W 2006 roku André Henrich poświęcił kompozytorowi całą płytę Aeolus.
Les Accords Nouveaux II , płyta Sigrun Richter poświęcona suitom René Mézangeau , Nicolasa Bouviera, pana Dubuissona (Étienne Houselot), Nicolasa Chevaliera i Françoisa Dufauta.

Załączniki

Link wewnętrzny

Francuska szkoła lutni