Francoise Cachin

Francoise Cachin Obraz w Infoboksie. Funkcjonować
Dyrektor muzeów Francji
1994-2001
Biografia
Narodziny 8 maja 1936
15. dzielnica Paryża
Śmierć 4 lutego 2011(w wieku 74 lat)
13. dzielnica Paryża
Pogrzeb Cmentarz Pere Lachaise
Narodowość Francuski
Czynność Kurator dziedzictwa, dyrektor muzeum
Tata Karol Cachin ( d )
Matka Ginette Signac ( d )
Małżonkowie Pierre Nora (z1964 w 1976)
Georges Liébert ( d ) (od2008)
Pokrewieństwo Marcel Cachin (dziadek)
Paul Signac (dziadek)
Jeanne Selmersheim-Desgrange (babka)
Henri Krea (przyrodni brat ze strony ojca)
Inne informacje
Różnica Wielki Oficer Orderu Zasługi (2009)
Père-Lachaise - Dywizja 67 - Signac 02.jpg Grób na cmentarzu Père-Lachaise .

Françoise Cachin , ur.8 maja 1936w 15 th  dzielnicy Paryża , zmarł5 lutego 2011w 13 th  dzielnicy , jest francuskim osobowość sztuki, historyk sztuki i muzeum kuratora .

Biografia

Rodzina

Jego ojciec, chirurg Charles Cachin (1907-2004), był synem działacza komunistycznego Marcela Cachina (1869-1958).

Jego matka, Ginette Signac (1913-1980), jest córką libertariańskiego malarza Paula Signaca (1863-1935) i malarki Jeanne Selmersheim-Desgrange (1877-1958).

Jest przyrodnią siostrą Henri Cachina, dziennikarza Télé 7 Jours i autorki wierszy pod nazwiskiem Henri Kréa .

Jest siostrzenicą komunistycznej deputowanej Marcelle Hertzog-Cachin (1911-1998) i kuzynką dziennikarza Gillesa Hertzoga ( La Règle du jeu ). W swojej rodzinie ma też dziennikarza Oliviera Cachina (ur. 1962).

W 1955 poślubiła Jeana Weila. Następnie poślubiła historyka Pierre'a Norę (od 1964 do 1976), brata starszego urzędnika Simona Nory i przyszłego towarzysza dziennikarki Anne Sinclair . Następnie dzieli swoje życie z muzykologiem Georgesem Liebertem , z którym ma córkę. Podobnie jak jej matka zmarła na amyloidozę .

Kariera

Studiowała w Instytucie Sztuki i Archeologii pod kierunkiem André Chastela . Laureatka konkursu na kuratora muzeów Francji, w latach 1969-1978 była kuratorem w Narodowym Muzeum Sztuki Nowoczesnej , najpierw w Palais de Tokyo w Paryżu, następnie w centrum Georges-Pompidou, gdzie kierowała działem dokumentacji.

Od 1978 roku uczestniczyła w przygotowaniu Musée d'Orsay . Kierowała tym zakładem od jego otwarcia w 1986 do 1994 roku.

Następnie, na wniosek Ministra Kultury i Frankofonii Jacquesa Toubona , została dyrektorem Muzeów Francji, którą piastowała do 2001 r. Françoise Cachin przyczyniła się do powstania projektu ustawy nr o  2002-5 stycznia 4, 2002 w sprawie muzeów we Francji , zwornik polityki muzealnej we Francji. Była również inicjatorem powstania w 1999 r. FRAME ( "Francuska Regionalna i Amerykańska Wymiana Muzeów" ), sieci wymiany (współpracy, wystaw, itp.) między muzeami w regionach Francji i Ameryki.

W grudniu 2006 r. podpisała w Le Monde , z Jeanem Clairem i Rolandem Rechtem , felieton przeciwko projektowi Louvre Abu Dhabi , przedstawianemu jako „  Las Vegas z piasków” .

W 2007 roku Françoise Cachin, która została przywódczynią przeciwników projektu Louvre w Abu Zabi, została usunięta z rady artystycznej Muzeów Narodowych, a następnie z prezesa francusko-amerykańskiego stowarzyszenia kulturalnego Frame. Następnie wskazała, że „podziękowano jej, bez wyjaśnień” od tego prywatnego stowarzyszenia na prośbę Renauda Donnedieu de Vabres , ówczesnego ministra kultury.

Françoise Cachin zmarł w nocy z piątku na sobotę 4, 5 lutego 2011. Została pochowana w Père-Lachaise ( 67 th  dział).

Françoise Cachin była znaną specjalistką od postimpresjonizmu, a zwłaszcza prac jej dziadka Paula Signaca, którego katalog raisonné pracy opublikowała w 2000 roku. Napisała także książki o Édouardzie Manecie , Paulu Gauguinie i Georgesie Seuracie . W swojej karierze organizowała i uczestniczyła w katalogowaniu licznych wystaw, takich jak Pissarro w 1981, Manet w 1983, Van Gogh w Paryżu w 1987, Gauguin w 1988, Seurat w 1991 czy nawet 1893 Europa malarzy i Morze Śródziemne, od Courbet do Matisse'a w 2001 roku w Musée d'Orsay. Jest także jedną z mecenasów Musée d'Orsay, którym kierowała, odkąd przekazała kilka dzieł Signaca.

Galeria w Musée d'Orsay, prezentująca prace Gauguina, Van Gogha i bliskich mu pointylistów, nosi teraz jego imię.

Pracuje

Dekoracja

Uwagi i referencje

  1. Śmierć Françoise Cachin, figura muzeów francuskich
  2. „  W sobotni wieczór na M6 raperzy z Francji i Nawarry uważnie przyglądają się małemu l  ”, L'Humanité ,19 grudnia 1990( przeczytaj online , skonsultowano 4 listopada 2018 r. )
  3. Vincent Noce, „Françoise Cachin en dotted”, 7.02.2011, Liberation , [ czytaj online ] .
  4. Wywiad z Françoise Cachin opublikowany w L'Express 4 marca 1993 [1]
  5. Dekret z 15 marca 1986 r. powołujący dyrektora Musée d'Orsay.
  6. Dekret z 12 sierpnia 1994 r. powołujący dyrektora Musée d'Orsay.
  7. Trybuna „Muzea nie są na sprzedaż”
  8. Dekret z 13 listopada 2009 r.

Linki zewnętrzne