Dyrektor muzeów Francji | |
---|---|
1994-2001 |
Narodziny |
8 maja 1936 15. dzielnica Paryża |
---|---|
Śmierć |
4 lutego 2011(w wieku 74 lat) 13. dzielnica Paryża |
Pogrzeb | Cmentarz Pere Lachaise |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Kurator dziedzictwa, dyrektor muzeum |
Tata | Karol Cachin ( d ) |
Matka | Ginette Signac ( d ) |
Małżonkowie |
Pierre Nora (z1964 w 1976) Georges Liébert ( d ) (od2008) |
Pokrewieństwo |
Marcel Cachin (dziadek) Paul Signac (dziadek) Jeanne Selmersheim-Desgrange (babka) Henri Krea (przyrodni brat ze strony ojca) |
Różnica | Wielki Oficer Orderu Zasługi (2009) |
---|
Françoise Cachin , ur.8 maja 1936w 15 th dzielnicy Paryża , zmarł5 lutego 2011w 13 th dzielnicy , jest francuskim osobowość sztuki, historyk sztuki i muzeum kuratora .
Jego ojciec, chirurg Charles Cachin (1907-2004), był synem działacza komunistycznego Marcela Cachina (1869-1958).
Jego matka, Ginette Signac (1913-1980), jest córką libertariańskiego malarza Paula Signaca (1863-1935) i malarki Jeanne Selmersheim-Desgrange (1877-1958).
Jest przyrodnią siostrą Henri Cachina, dziennikarza Télé 7 Jours i autorki wierszy pod nazwiskiem Henri Kréa .
Jest siostrzenicą komunistycznej deputowanej Marcelle Hertzog-Cachin (1911-1998) i kuzynką dziennikarza Gillesa Hertzoga ( La Règle du jeu ). W swojej rodzinie ma też dziennikarza Oliviera Cachina (ur. 1962).
W 1955 poślubiła Jeana Weila. Następnie poślubiła historyka Pierre'a Norę (od 1964 do 1976), brata starszego urzędnika Simona Nory i przyszłego towarzysza dziennikarki Anne Sinclair . Następnie dzieli swoje życie z muzykologiem Georgesem Liebertem , z którym ma córkę. Podobnie jak jej matka zmarła na amyloidozę .
Studiowała w Instytucie Sztuki i Archeologii pod kierunkiem André Chastela . Laureatka konkursu na kuratora muzeów Francji, w latach 1969-1978 była kuratorem w Narodowym Muzeum Sztuki Nowoczesnej , najpierw w Palais de Tokyo w Paryżu, następnie w centrum Georges-Pompidou, gdzie kierowała działem dokumentacji.
Od 1978 roku uczestniczyła w przygotowaniu Musée d'Orsay . Kierowała tym zakładem od jego otwarcia w 1986 do 1994 roku.
Następnie, na wniosek Ministra Kultury i Frankofonii Jacquesa Toubona , została dyrektorem Muzeów Francji, którą piastowała do 2001 r. Françoise Cachin przyczyniła się do powstania projektu ustawy nr o 2002-5 stycznia 4, 2002 w sprawie muzeów we Francji , zwornik polityki muzealnej we Francji. Była również inicjatorem powstania w 1999 r. FRAME ( "Francuska Regionalna i Amerykańska Wymiana Muzeów" ), sieci wymiany (współpracy, wystaw, itp.) między muzeami w regionach Francji i Ameryki.
W grudniu 2006 r. podpisała w Le Monde , z Jeanem Clairem i Rolandem Rechtem , felieton przeciwko projektowi Louvre Abu Dhabi , przedstawianemu jako „ Las Vegas z piasków” .
W 2007 roku Françoise Cachin, która została przywódczynią przeciwników projektu Louvre w Abu Zabi, została usunięta z rady artystycznej Muzeów Narodowych, a następnie z prezesa francusko-amerykańskiego stowarzyszenia kulturalnego Frame. Następnie wskazała, że „podziękowano jej, bez wyjaśnień” od tego prywatnego stowarzyszenia na prośbę Renauda Donnedieu de Vabres , ówczesnego ministra kultury.
Françoise Cachin zmarł w nocy z piątku na sobotę 4, 5 lutego 2011. Została pochowana w Père-Lachaise ( 67 th dział).
Françoise Cachin była znaną specjalistką od postimpresjonizmu, a zwłaszcza prac jej dziadka Paula Signaca, którego katalog raisonné pracy opublikowała w 2000 roku. Napisała także książki o Édouardzie Manecie , Paulu Gauguinie i Georgesie Seuracie . W swojej karierze organizowała i uczestniczyła w katalogowaniu licznych wystaw, takich jak Pissarro w 1981, Manet w 1983, Van Gogh w Paryżu w 1987, Gauguin w 1988, Seurat w 1991 czy nawet 1893 Europa malarzy i Morze Śródziemne, od Courbet do Matisse'a w 2001 roku w Musée d'Orsay. Jest także jedną z mecenasów Musée d'Orsay, którym kierowała, odkąd przekazała kilka dzieł Signaca.
Galeria w Musée d'Orsay, prezentująca prace Gauguina, Van Gogha i bliskich mu pointylistów, nosi teraz jego imię.