François de Scépeaux Pan Vieilleville | ||
![]() François de Scépeaux namalowany przez François Cloueta w 1566 , Indianapolis Museum of Art . | ||
Przezwisko | Marszałek de la Vielleville | |
---|---|---|
Narodziny |
1509 |
|
Śmierć |
30 listopada 1571(w wieku 62 lat) w Château de Durtal (Anjou) |
|
Pochodzenie | Królestwo Francji | |
Stopień | Marszałek Francji ( 1562 ) | |
Lata służby | 1525 - 1564 | |
Przykazanie | Gubernator trzech biskupstw ( 1553 ) | |
Konflikty |
Wojny włoskie Wojny religijne |
|
Wyczyny broni |
Bitwa pod Pawią Bitwa pod Melphe Bitwa morska o Neapol (1528) Oblężenie Perpignan ( 1541 ) Oblężenie Saint-Dizier , Landrecies , Hesdin i Thérouanne Bitwa pod Cérisoles (1544) Oblężenie Boulogne (1549) Zdobycie Hawru (1563) ) . |
|
Nagrody | Strona honoru, rycerz (1541), liczyć od Durtal (1564). | |
Inne funkcje |
Ambasador doradca króla |
|
Rodzina |
Rodzina Scépeaux vaire argent i gules![]() |
|
François de Scépeaux od Starówki ( 1509 - 1571 ) Pana z Vieilleville , 1 st Earl of Durtal JEST gubernatora , dyplomata , ambasador , doradca króla i marszałka Francji „s króla Karola IX i wielkich wojen zawodnika pomiędzy François I er i Karol V oraz wojny religijne między hugenotami a katolikami .
Urodzony w 1509 roku , syn Lorda René de Scépeaux de Vieilleville i Marguerite de La Jaille - St-Michel Dame de Durtal i Matheflon , najstarsza z siostry o imieniu Françoise. Jest wnukiem swojego imiennika, François de Scépeau x, szambelana króla Karola VIII . Był, w wyniku przyjaźni, jaka została nawiązana między nim a Jeanem du Matz, opatem Saint-Thierry-lès-Reims , jego bratem macicy , panem Vezouzière i Bouère .
Wychowywał się jako strona honoru, a następnie jako piekarz z Louise Sabaudii , matka króla François I er .
W historii znany jest jako marszałek de Vielleville, a w powieściach dokonał wielu niesamowitych wyczynów. Abbot Garnier już rozpoznał wspaniałą stronę Wspomnienia pisarza fałszerza, który dał Vincent Carloix , sekretarz marszałka, ale był krajanie powieść zabrać żadnych kredytów i napisać prawdziwego życia Marszałka. Ta praca została wykonana przez księdza Marchanda i pomimo wcześniejszych podejrzeń, było to zasługą dla księdza Angota , podczas gdy praca nadal cieszyła się dużym uznaniem wśród autorów regionalnych.
François de Scépeaux nie jest już tak niesamowitą postacią, która zostawia stronice, aby dokonać wspaniałych wyczynów na lądzie i na morzu za pierwszym razem. Pozostaje odważnym człowiekiem, którego Brantôme chwalił i znanym , politykiem równie bystrym w sprawach państwowych, co w jego osobistych interesach.
Ożenił się w 1532 Renée Le Roux de la Roche des Aubiers (córka lorda Jean Le Roux de Chemans), z którą miał dwie córki:
Zadebiutował w bitwie pod Pawią w dniu24 lutego 1525następnie w bitwie pod Melphe w 1528 roku i wyróżnił się w bitwie morskiej stoczonej na przedmieściach Neapolu . W 1536 został przyłączony do domu księcia Orleanu, którym miał być Henryk II . Został wysłany do Włoch w celu monitorowania stanu rzeczy marszałka de Montjean w 1538 roku .
Służy jako siedziba Perpignan , gdzie w 1541 roku został nazwany rycerzem . Brał udział w oblężeniu Saint-Dizier , Landrecies , Hesdin i Thérouanne .
Zrobili z żoną kilka konstrukcji na zamku Saint-Michel-du-Bois .
Odnotowano w bitwie pod Cérisoles on14 kwietnia 1544. Został wysłany do Anglii, aby zapobiec pęknięciu, które wybuchło po jego powrocie ( 23 maja -1 st czerwiec 1545). Uczestniczył w oblężeniu Boulogne w 1549 roku . W 1550 był porucznikiem w kompanii zamawiającej marszałka Francji Jacquesa d'Albon de Saint-André , co miało promować jego karierę. od 31 maja do2 czerwca 1551, przyjął Henryka II w swoim zamku Durtal (Anjou) .
Powołany do rady króla od Henryka II w 1552 roku zasugerował, kładąc kres inwazji wojsk Karola V poprzez wykorzystanie trzy biskupstwa z Metz , Toul i Verdun . „Cesarz toczy z tobą wojnę potajemnie” – powiedział do króla – „powinno to być mu ogłoszone otwarcie”. Więc zajmij się tymi miastami, ponieważ daje ci to możliwość. "
Mianowany gubernatorem Trois-Évêchés w 1553 , wprowadził tam Ambroise Paré ; nadal przejął Pont-à-Mousson i Thionville w 1558 roku . Był jednym z negocjatorów traktatu Cateau-Cambrésis z 1559 roku .
Udał się do Niemiec na wstąpienie Karola IX , tam zajmował się sprawą planowanego soboru i przyszłego małżeństwa króla; Jest to nowy i nieudane podejście z Elizabeth I ponownie z Anglii , aby zapobiec jego interwencji na rzecz protestantów. Król dał mu buławę marszałka Francji w 1562 roku . ten27 grudnia 1562 rzastępuje swojego protektora, zamordowanego marszałka de Saint-André.
Odtąd jego życie toczy się w wyścigach z rebeliantami, w Normandii , w Lyonie i Prowansji , w Szwajcarii, gdzie odnawia sojusz naruszony przez kłopoty finansowe, w Touraine , Maine, Anjou i Poitou .
W 1564 roku , król utworzył hrabstwo w Durtal w październiku, który jest 1 st Earl i nazwane Governor of Lyon , gdzie przywrócił sytuację na korzyść króla, on rozbraja Hugenotów , kładzie kres walki, wznowić kościoły i pozwala budowę trzech świątyń . Zastępuje go jednak Jean de Losse .
Podczas wojen religijnych walczył z hugenotami z człowieczeństwem i umiarem. Pod rozkazami konstabla Montmorency brał udział w odzyskaniu Hawru z rąk angielskich inLipiec 1563, z trzema innymi marszałkami (Brissac, Montmorency i Bourdillon).
Cieszył się pełnym zaufaniem króla, który powierzył mu ambasady w Niemczech , Anglii i Szwajcarii .
Kilkakrotnie jest oskarżany przez króla o misje wewnętrzne, w szczególności podczas stosowania edyktów pacyfikacyjnych między protestantami a katolikami , w czym wyróżnia się umiarkowaniem i gorliwością rozjemcy.
Jeszcze trzy razy 9 listopada 1565, w kwietniu 1570 , w listopadzie 1571 , przyjął króla w swoim zamku Durtal. Gubernator Bretanii , zmarł podczas tej trzeciej królewskiej wizyty w dniu30 listopada 1571w swoim zamku Durtal , otruty przez „kilku niegodziwych zazdrosnych o dobrą twarz i przyjaźń, jaką miał z nim król” .
Jest dedykacji na Piątej Księdze Pseaumes de Dawida z muzyką w czterech częściach w postaci motety przez Claude Goudimel (Paryż: Adrian Le Roy i Robert Ballard , 1562, 1566 trzciny.). Lesure 1955 n ° 78.
Podobnie, Pseaumes de David, osadzony we francuskim rymowanku przez Clémenta Marota i Théodore de Bèze , na nowo przygotowany do czteroczęściowej muzyki Claude'a Goudimela... (Paryż: Adrian Le Roy i Robert Ballard , 1562). Lesure 1955 n ° 77.