| Biskup Thérouanne | |
|---|---|
| 816-855 | |
| Grimbaldus ( d ) Humphroy de Thérouanne | |
| Biskup |
| Narodziny | Nieznana lokalizacja |
|---|---|
| Śmierć |
15 grudnia 855 Esquelbecq |
| Czynność | Kapłan |
| Rodzina | Arnulfiens |
| Tata | Jerome |
| Rodzeństwo |
Fulrad ( d ) Audouen ( d ) |
| Etap kanonizacji | Święty , katolicki święty |
|---|
Dnia obchodzony jest święty Folquin de Thérouanne (lub Folcuin ), zmarły w 855 roku14 grudnia przez Kościół katolicki.
Folquin urodził się w Austrazji , syn Jérôme, spokrewniony z Karolem Wielkim (według wersji Jérôme jest naturalnym synem Karola Martela, a zatem kuzynem cesarza lub jego wuja) oraz Erkensinde, który należy do dużej rodziny z regionu i byłby bardzo piękny. Czasami pojawia się imię jego matki, wskazujące na Ermentrude.
Folquin ma dwóch braci Folrada, znanego jako wielki wojownik, i Odwina. Bardzo wcześnie przejawiał wielkie zdolności intelektualne i studiował nauki ścisłe i teologię. Otrzymał solidne wykształcenie, dzięki rozwojowi edukacji, której pragnął Karol Wielki. Od tego czasu zachowywał upodobanie do listów, które przynosił do swojego biskupstwa w Thérouanne i do opactwa Saint-Bertin .
Jednym z jego wielkiej wielkiej siostrzeńca, nazwał się jako Folquin lub Folcuin ( Folcuin Lobbes ) Religijnej św Bertin, także autor kartulariusz opactwa, pisał swoje życie X th century , na wniosek Gautier, opat z Saint-Bertin . Ten Folquin został powierzony opactwu przez jego rodziców Folquina, wielkiego siostrzeńca świętego, i Thiédala, aby był mnichem.
Folquin został wybrany na biskupa Thérouanne przez duchowieństwo i lordów biskupstwa po śmierci swojego poprzednika Grimbaulta lub Grimbaldusa w 815-818, Nanthaire II był opatem Saint-Bertin.
Jego wybór potwierdza król Francji Louis le Pieux lub Louis le Débonnaire oraz papież Leon III . Folquin zostaje konsekrowany przez arcybiskupa Ebon z Reims .
Gdy tylko został wybrany, Folquin wyróżniał się swoją pobożnością i mądrością swoich decyzji. Dba o to, aby ciepłe przyjęcie było zarezerwowane dla pielgrzymów, podróżników i ubogich.
Folquin odbył liczne podróże duszpasterskie po swoim biskupstwie w okresie biskupstwa, aby głosić, chrzcić, ewangelizować. Był w Wormhout, kiedy dowiedział się, że Hugues l'Abbé , opat w szczególności z Mont Saint-Quentin , podjął się usunięcia relikwii Saint-Omer ( Audomar de Thérouanne ), aby sprowadzić je z powrotem do Saint-Quentin. Natychmiast wysłał uzbrojonych ludzi, aby ścigali rabusiów. Złapani w Lisbourgu , uciekają, zostawiając na miejscu święte szczątki. Następnie Folquin z wielką pompą zorganizował powrót relikwii do Saint-Omer, gdzie pozostawał ukryty przez wiele lat, aby uniknąć nowej próby.
Aby uczcić to wydarzenie, Folquin organizuje coroczne obchody tego transportu 8 czerwca. Nadal odbywają się na początku XVII th century pod nazwą „Saint-Omer w kwiatach”.
Folquin okazuje się szczególnie dobroczynny, gdy Normanowie zaczynają niszczyć wszystko w Morinie i Flandrii . W tej perspektywie nakazał w 846 r. Ukrycie ciała św. Bertina ( Bertin de Sithiu ) w miejscu również utrzymywanym w tajemnicy i ustanowił coroczne upamiętnianie tego przekładu na16 lipca. Relikwia pozostawała pod ołtarzem przez 206 lat i została odnaleziona w 1050 roku.
Folquin zachoruje podczas nowej wędrówki duszpasterskiej po wiosce Esquelbecq i umiera w sobotę14 grudnia 855.
Jego pogrzeb obchodzi Adalard, opat Saint-Bertin. Jego szczątki zostały następnie umieszczone w opactwie Saint-Bertin . zgodnie z jego prośbą. Został pochowany w pobliżu głównego ołtarza opactwa, w marmurowym grobie, przed dużym ołtarzem poświęconym świętemu Marcinowi.
Zastąpił biskupstwo Thérouanne, Humphroy de Thérouanne , Saint Humphroy, mianowane przez Charlesa le Chauve .
Niewiele z pism Folquina de Thérouanne'a pozostało. Można przytoczyć dekret dotyczący krzywd wyrządzonych opactwu Saint-Bertin przez administrację Fridogise II, naturalnego syna Karola Wielkiego i opata w latach 820-834.
Folquin, biskup od 40 lat, staje się zbyt stary i chory, aby odprawiać mszę, przygotowuje się do śmierci, okazując się jeszcze bardziej pobożnym i miłosiernym niż zwykle. Jednak pod koniec życia musi po raz kolejny zademonstrować swój charakter i energię, udaremniając próbę króla Francji Karola Łysego, by przypisać swoją diecezję, poza ustalonymi regułami, jednemu z wysłanych dworzan. w tym celu. Folquin reaguje odprawiając mszę w obecności intruza i grożąc zalotnikowi wieczną klątwą. Ten nie prosi o resztki i tak szybko uciekł, mówi legenda, że „brigeur de lacrosse” spadł z konia i został zabity.
Legenda głosi, że przeniesienie ciała świętego do opactwa Sithiu mogło nastąpić z łatwością, chociaż było otoczone strumieniami, ponieważ boska interwencja zamroziła wody i umożliwiła przejście pieszo. Legenda chce również, aby koń, na którym Folquin jeździł podczas swoich wędrówek po diecezji, odmawiał każdemu innemu jeźdźcowi, że wkrótce potem zmarł i że trafił na wysypisko, jak to jest w zwyczaju czynić z padliną, nie został zaatakowany przez bezpańskie psy, które zwykle pożarte szczątki zwierząt.
Tradycja przyznaje świętemu uzdrowienie mnicha z opactwa, również zwanego Folquinem, wyleczonego z długiego paraliżu, który chciał o tym poświadczyć epitafium wyrytym na grobie wierszem łacińskim: " Hic veneranda patris Folquini membra quiescunt / Antistes dudûm qui fuerat Morinum / Quique quater denis vita dux existit annis / Mente, actque pio jussa operando Dei / Qui quater decimâ decedens luce Decembris / Clarus Apostolicum gaudet adire Chorum ”.
Na grobie Folquina wydarzyło się kilka cudów. Jego kapłańskie ozdoby, w tym jego stuły, cieszyły się w okolicach Saint-Omer reputacją, aby ulżyć matkom przyłapanym na bólach porodowych.
Folquin został kanonizowany w 928 roku przez biskupa Etienne z Thérouanne na prośbę jego małych siostrzeńców Folquina i Regenwalla, potomków Odwina, brata Folquina, wielkich panów Lotaryngii . Mieliby kilka występów w nocy, a ich dowódca udał się do Sithiu, aby otrzymać od Adalolphe de Boulogne, opata Saint-Bertin, pierwsze podniesienie Folquina. Podczas ceremonii kości świętego są usuwane z ich grobu i umieszczane w nowej kapliczce.
W Wrzesień 1097, pod hrabią Flandrii Roberta II Flandrii znanego jako Robert z Jerozolimy, kości Folquina są ponownie przenoszone do relikwiarza o wyższej cenie, w obecności Clémence de Bourgogne , żony Roberta, regenta hrabstwa podczas jego nieobecności oraz z pomocą kilku prałatów i wielkich świeckich panów.
W Czerwiec 1181, nowa interwencja, pod egidą Didiera, biskupa Teresy, i ponownie zdeponuj w nowym naczyniu. Ta akcja dałaby początek nowym cudom. Ogólnie rzecz biorąc, ciało Folquina było kilkakrotnie przywożone przez mieszkańców Thérouanne, zwłaszcza przy okazji konsekracji kościołów. W 1181 i 1210 roku relikwie przywożono do Esquelbecq, na prośbę wioski, za każdym razem niosąc cuda (leczenie dawnych chorób, nocne światła na niebie ...).
Imiona Folquin i Folquine, niegdyś bardzo rozpowszechnione we Flandrii, bezpośrednio odnosiły się do świętego.
W 1618 roku relikwiarz Folquina został ponownie otwarty na prośbę Philippe'a Levasseura de Guernonvala, barona d'Esquelbecq, w celu usunięcia niektórych kości na wyposażenie kościoła Esquelbecq, postawionego pod wezwaniem świętego, odbudowanego po splądrowaniu. i spustoszenie związane z ikonoklastyczną furią . Kości, o których mowa, zostały przekazane synom Philippe'a de Guernonvala, zakonnika z Saint-Bertin, Guillaume de Whitte obecny na ceremonii napisał życie świętego Folquina, które poświęcił Panu Esquelbecq