rejestrator

rejestrator
Obraz poglądowy artykułu Rejestrator
flet prosty altowy
Warianty historyczne Galoubet , Txistu
Klasyfikacja Instrument dęty
Rodzina Drewno
Zasięg Zależy od rodzaju fletu
Znani instrumentaliści Frans Brüggen , René Clemencic
Dobrze znane czynniki Moeck , Mollenhauer, Yamaha , Aulos, Zen-On, Hohner

Rejestrator to instrument dęty z rodziny instrumentów dętych drewnianych. Podobnie jak wiele innych instrumentów , ten flet występuje w kilku rozmiarach. Współczesna nomenklatura obejmuje w porządku malejącym (od najwyższego do najniższego): wygnanie, sopran , sopran , alt , tenor , bas , grand-bass, kontrabas i soubasse. Ta nomenklatura jest daleka od odzwierciedlenia różnorodności różnych akordów stosowanych na przestrzeni wieków i raczej ilustruje współczesną koncepcję zespołu fletowego , dość odległą od zespołów „historycznych”.

Historia

Najstarsze rejestratory pochodzą z czasów prehistorycznych .

 Flet prosty (zwany także „słodkim fletem”, „fletem angielskim ” lub „prostym fletem”) to instrument, który ma osiem otworów na palce, z których jeden jest manipulowany kciukiem, aby umożliwić wydawanie ostrych oktaw. Instrument ten wyraźnie pojawia się w tej konkretnej postaci z XIV -tego  wieku  ; zachowały się niektóre ślady: flet Dordrechta, fragment Würzburga, flet Getyngi i flet Tartu. Można przypuszczać, że instrument ten istniał już wcześniej, ale nie ma jeszcze twardych dowodów na poparcie tej hipotezy.

W tym czasie instrument miał dziewięć otworów do gry (stąd jego nazwa „dziewięciootworowy flet”), ale użyteczna liczba wynosiła w rzeczywistości tylko osiem, ponieważ trzeba było wybierać między dwoma wywierconymi otworami z każdej strony na dole instrument, aby pozostawić wybór między praworęcznym a leworęcznym strojem i niepotrzebny otwór został zatkany woskiem. Jest to urządzenie , które będzie odrzucona w wielu rozmiarach w końcu XV E  wieku , aż do utworzenia rozszerzonego i jednolite z rodziny XVI E  wieku , a który wskazuje zwykle terminem pochodzenia angielskiego „Consort”.

Wiadomo, że rodzina Hotteterre około 1670 r. wprowadziła wielkie innowacje do produkcji instrumentów dętych, w szczególności flet, który można rozłożyć na trzy części, chociaż tego wynalazku nie można przypisać żadnemu konkretnemu członkowi rodziny ani obojowi .

Istnieją jednak instrumenty „ustnikowe” lub „blokowe”, które nie działają w tym samym trybie organologicznym  :

Rozwój konstrukcji rejestratorów, który uciekł z industrializacji i obróbka instrumentów muzycznych w XIX XX  wieku doprowadziły do XX th  century , od baroku do zaskakujących osiągnięć instrumentów przewidzianych z kluczowych systemów w stylu " Boehm  " instrumenty  , czyli całkowita rewolucja w akustycznej konstrukcji korpusu instrumentu, wybranych materiałów (drewno, żywice, pleksi, metal) i rozszerzeń (wzmocnienia, przekształcenia barwy przez urządzenia elektroniczne w czasie rzeczywistym).

Taka długa i zróżnicowana historia opuścił rejestratora z w obfitej repertuaru . Szeroko stosowany w świeckiej i religijnej muzyki sztuki od XV th  century przynajmniej (nic nie pozostaje muzyki popularnej), instrument ten doświadczony zaćmienie na XIX th  wieku i cieszy się odrodzenie popularności w pierwszych latach XX th  century , zwłaszcza przez akcja jednego z jej najbardziej zagorzałych zwolenników, muzyka i muzykologa francusko-brytyjskiego Arnolda Dolmetscha . Kojarzony z ruchami ludowymi niemieckiej młodzieży muzycznej w okresie międzywojennym, szeroko rozpowszechniony w Anglii, a następnie w Europie dzięki masowej produkcji w Bakelicie od lat 40. , instrument ten kojarzony był z tych wszystkich powodów z działalnością edukacyjną i szkolną w pięćdziesiątych.

Obecnie prowadzi prawdziwą profesjonalną działalność koncertową i jest nauczany na wyższym poziomie w specjalistycznych konserwatoriach. Występuje we współczesnym repertuarze ( Luciano Berio , Bruno Giner , Franco Donatoni itp.), ale także w muzyce pop , współczesnej, a nawet jazzie (Album Spirits of Keith Jarrett ).

Zakresy

Rodzina rejestratorów
Instrumenty w C Zasięg (rzeczywiste dźwięki) F instrumenty Zasięg (rzeczywiste dźwięki)
wygnanie Zakres GarkleinRecorder.png sopranina Zakres SopraninoRecorder.png
sopran
słuchaj 		Zakres SopranoRecorder.png alt Zakres AltoRecorder.png
tenor Zakres TenorRecorder.png bas
(bas w f)		 Zakres BassRecorder.png
świetny bas
(bas w C)		 Zakres GreatBassRecorder.png gitara basowa Zakres ContraBassRecorder.png
piwnica Zakres SubContraBassRecorder.png
subkoncern kontrabas (okto kontrabas)		 Zakres SubSubContraBassRecorder.png

Rodzina jest teraz dostępna w instrumentach C i F  :

W okresie renesansu istniały również flety sopranowe i tenorowe w D oraz altowe w G.

Ta klasyfikacja jest daleka od odzwierciedlenia różnorodności instrumentów historycznych. Na przykład, w XVIII XX  wieku podział różnił:

Pierwsi użytkownicy początku XX th  wieku , oparte na instrumentach barokowych i patrząc prawdopodobne, aby stworzyć rodzinę, która spełnia wymagania nowoczesnych chóralnych klasyfikacji i standardową częścią kameralistyki czasu (kwartet smyczkowy w szczególności), miał kwartety flet napisane na sopran , alt , tenor i bas . Ten trening nie ma oczywiście nic historycznego, a rzeczywistość repertuaru wymaga małżonków, którzy są dalecy od tego "klasycznego" treningu.

Z kolei instrumenty solowe były dostępne w wielu różnych tonach. „Top” najczęściej w XVI th  century była ziemia , a barokowe szeroko stosowane instrumenty, takie jak „  flet duszpasterskiej  ” w połowie mieszkaniu, „głos fletu” w re, „szósty flet„D również „od czterech flet” w tak płaskim. W okresie baroku altówka mogła być mielona lub fa .

Ponowne odkrycie

Bez konieczności zostały całkowicie zapomniane, rejestrator był jednak mało używany w XIX th  wieku . Szczególne zainteresowanie angielskiego muzyka, lutnika, muzykologa i skrzypka Arnolda Dolmetscha zaowocowało produkcją kilku instrumentów inspirowanych starym z 1905 roku. Nieco później zaczął je produkować niemiecki lutnik Peter Harlan, z kolei od 1927 roku, ale przekazywanie oryginalnych modeli do celów praktycznych. Instrumenty te odniosły wielki sukces przed II wojną światową i są prawdziwym źródłem jego popularności na dużą skalę. Ten szczególny styl dał początek fletom z „niemieckim palcowaniem” (czwarty otwór większy od piątego), które do dziś spotykamy, podczas gdy flety respektujące starożytną organologię promowaną przez Arnolda i Carla Dolmetscha oraz Edgarda Hunta nazywane są „barokowymi palcowaniami” lub "Angielski" (czwarty dołek mniejszy niż piąty) i wygeneruj nuty, które brzmią prawdziwie. Poprzez te dwie szkoły fakturowania ścierają się dwie koncepcje. Jeden, bliski starożytnym źródłom, dążył do odtworzenia zapomnianej muzyki ze względu na prawdziwość historyczną, drugi, bardziej społeczny i komercyjny, chciał stworzyć instrument przyjemny i łatwy (kosztem nadmiernych uproszczeń) bez skrępowania, więcej niż to konieczne, z uwzględnieniem muzykologicznych.

Najszerzej używanym obecnie instrumentem jest tak zwany „barokowy palcowanie”, ponieważ to on naprawdę pozwala na granie utworów z repertuaru, na co instrument Harlana nie pozwala.

Walory wychowawcze fletu prostego, podkreślane już przez wielu starożytnych autorów, zostały ponownie pomyślnie przetestowane i instrument pojawił się na szeroką skalę na lekcjach pod koniec wojny. Jednak wiele lat zajęło jej nauczanie jako profesjonalnego instrumentu w oranżeriach, ale przykład Edgarda Hunta, Fransa Brüggena (klasa Amsterdam otwarta w 1970 r.) i wielu innych pozwoliło „docenić prawdziwy potencjał tego instrument.

czw

Technika artykulacyjna

Główną cechą instrumentu jest ekspresja połączona z bardzo zróżnicowaną i subtelną techniką artykulacji. Niskie ciśnienie kolumny (pomimo dużego przepływu) sprawia, że ​​od razu zauważalna jest najmniejsza różnica w wymowie sylab artykulacyjnych. To siła, ale też bardzo duża trudność, ponieważ wymaga dużej kontroli. Sylaby stosowane (już opisany w Italian zawartymi przez XVI p  wieku) są T, D, P, L, K, G Jak wyginanie się skrzypka , czekanista musi wiedzieć, nie tylko kontrolować jakość emisji, lecz także kolejność spółgłosek w celu podkreślenia rytmu lub szczególnego charakteru melodycznego frazy muzycznej. Te przeguby, obecne w innych instrumentów do początku XVIII e  wieku spadła do użycia w tym czasie, gdy jeden oceniana w szczególności dla fletu poprzecznego , który utrudnia ich czystości emisji dźwięku.

Technika cyfrowa

Obsługa instrumentu wymaga dobrej koordynacji. Jeśli technika ta nie wymaga siły lub masy mięśniowej specjalnie wytrenowanych do wysiłku, faktem jest, że różnorodność i złożoność pewnych sekwencji (liczne palcowania widelcem) czynią ten instrument dość trudnym dla słownictwa muzycznego. Nie posiada „łatwy” systemów kluczy, które umożliwiają jednoczesne otwieranie i zamykanie kilku otworów za pomocą jednego klucza, a jego obsługa może szybko stać się skomplikowana.

Przykład palcowania „barokowego” dla pierwszej oktawy fletu prostego C:

Technika oddechu

Jedną z głównych trudności jest również pokonanie pozornej sztywności jego intonacji . Rzeczywiście, dzięki jedynej sile wiatru można uzyskać więcej niż półton wariacji dla tego samego palcowania. Opanowanie tego technicznego aspektu wymaga zatem dużej wiedzy i subtelności, aby uzyskać prawidłową intonację i pożądaną jakość brzmienia. Flecista osiąga swoje cele poprzez kontrolowanie oddechu, stosowanie palcowania zastępczego, zasłanianie lub częściowe odsłanianie otworów do grania i kształtu ust połączone niekiedy z różnym stopniem zamknięcia gardła. Całość można zdobyć tylko dzięki dogłębnej pracy technicznej, a także dzięki czujnemu i niezawodnemu uszowi. Ciągłe oddychanie to technika stosowana w instrumentalistów wiatrowych. Polega na wdychaniu przez nos podczas wydychania powietrza zmagazynowanego w policzkach. Jest używany w segmentach wirtuozerii, a efekt dźwiękowy sprawia wrażenie, że gracz nigdy nie oddycha.

Zastosowanie edukacyjne

Krótko po wprowadzeniu na początku XX th  wieku , wielki walor edukacyjny możemy odkryć ten instrument do nauki muzyki. Nie oznacza to, że flet prosty jest jednak instrumentem łatwym do opanowania: jak każdy instrument dęty, uzyskanie pięknego brzmienia i pewnej płynności gry wymaga czasu, ale jako instrument łatwy do przenoszenia , uzyskanie pięknego brzmienia wymaga czasu. i pewną płynność zabawy, szybko znalazła swoje miejsce w ruchach ludowych młodzieży niemieckiej, a przez to w pedagogice.

W tym samym czasie firmy takie jak Moeck czy Adler-Heinrich rozpoczęły masową, przemysłową produkcję fletów prostych i uczyniły z nich tani i wszechobecny instrument. Po II wojnie światowej używano go systematycznie, czy to w szkołach, gdzie uczono go całych klas, czy też w coraz większej liczbie szkół muzycznych i innych lokalnych konserwatoriów, w których dominował flet prosty, jako instrument wtajemniczenia do muzyki. Charakterystyczne dla tego rozwoju muzyczne przebudzenie i pierwsza lekcja gry na flecie prostym prowadzone są często przez tego samego nauczyciela. Ma to nie tylko pozytywne konsekwencje dla fletu prostego, często uważanego za low-endową „fajkę”, trudno go nazwać instrumentem, dewaluację, którą dzieli w międzyczasie z innymi instrumentami wykorzystywanymi również w muzycznym przebudzeniu, co łagodzi ten osąd.

Zasady gry na flecie prostym, w szczególności flecie prostym sopranowym , mogą przyswoić uczniowie szkół podstawowych. Pierwsze sukcesy w opanowaniu instrumentu przychodzą zwykle szybko: wyciągnięcie nuty z instrumentu i przyswojenie sobie podstawowych palcowań jest bardzo dostępne. Po tych pierwszych sukcesach trudno jednak uzyskać dźwięk, który nie jest ani za słaby, ani za mocny, harmonijny i podtrzymany, a techniki oddychania i palcowania na nawet nieco zaawansowanym etapie stają się naprawdę skomplikowane. Trzeba nauczyć się dwóch palcowań jednocześnie (sopranowego i altówki) iw zależności od stylu muzyki znalezienie odpowiedniego tonu wymaga określonej techniki oddychania.

Rachunek

Materiały

Z wyjątkiem niektórych rzadkich oraz kosztownych przyrządów kości słoniowej (Hotteterre, Oberlender), róg narwala (Rosenborg) skorupy żółwia lub galwanicznie z metalu , Rejestratory są zazwyczaj wytwarzane w drewnie . W średniowieczu i renesansie gatunki drzew owocowych były chętniej wykorzystywane, o czym świadczą zachowane okazy. W epoce baroku preferowano bukszpan europejski ( Buxus sempervirens ) , drewno lite, ponieważ rośnie powoli, którego walory usłojenia i wytrzymałość pozwalają na doskonałą pracę. Obecnie, ze względu na rzadkość występowania, jest często zastępowany przez egzotyczne gatunki, które nie są spokrewnione, ale mają podobne cechy - i z tego powodu niesłusznie też nazywane są bukszpanem - takie jak ("bukszpan") castello ( Calycophyllum multiflorum ). Obecnie wykorzystywane są inne gatunki ( klon , najczęściej w produkcji półprzemysłowej; gruszka , palisander , granat mozambicki - nie mylić z hebanem -, heban , oliwka , śliwka , palisander ). Ich nierównomierna gęstość nadaje instrumentowi własne cechy.

Formowaliśmy również plastik (żywica ABS ), gorszy, ponieważ jest instrumentem inicjacyjnym, ale niektórzy specjaliści doświadczyli strzelania z pleksiglasu (Twaalfhoven) lub kości słoniowej (polimer wyglądem podobny do kości słoniowej).

Czynniki

Jak lutników w ich dzień, niektórzy producenci flet rozliczane cieszył się XVII th i XVIII th stulecia pewien prestiż. Poniżej znajduje się lista członków tego zawodu, którzy wpłynęli na historię rejestratora:

Obecnie istnieją różne typy producentów fletów prostych. Znajdujemy duże domy produkcyjne takie jak Moeck , Mollenhauer , które oferują m.in. reprodukcje fletów z epoki (Renesans, Denner, Rottenburgh, Hotteterre, Stanesby itp.). Yamaha , Aulos, Zen-On , Hohner również produkują dyktafony z tworzywa ABS, ale czasami produkty z drewna. Ponadto znajdujemy również niezależnych producentów fletów, którzy produkują flety wyższej jakości niż te z dużych domów produkcyjnych. Wśród nich znajdziemy:

Tłumacze ustni

Oto kilku znanych wykonawców:

Rejestrator w sztuce

Bibliografia

Uwagi i referencje

  1. Instrumenty rodziny Hotteterre w Muzeum Muzyki w Filharmonii Paryskiej.
  2. Encyklopedia Diderota i D'Alembert
  3. Zobacz np. w angielskiej Wikipedii
  4. Aulos, japońska marka fletów prostych. Zobacz (w) "  Toyama Musical Instrument Co., Ltd.  » , na www.aulos.jp (dostęp 11 marca 2018 ) .
  5. Philippe Bolton, lutnik .
  6. Rejestrator (instrument) .
  7. Wirtuoz fletu prostego stawia na młodość .
  8. Podróż Barokowa - Akademia Muzyki Dawnej, Lucie Horsch .
  9. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Barokowej Lamèque to coroczny festiwal z programem poświęconym muzyce od XVII do XIX wieku .
  10. Rejestrator, ta mało znana perełka .
  11. Silvestro Ganassi, Complete Works, tom I: La Fontegara (1535) , Christine Vossart, (red.) Mardaga, 2002, ( ISBN  978-2-87009-799-1 ) .
  12. Odtwarzacze nagrywające .
  13. Rejestrator
  14. Europejskie dni rzemiosła .
  15. Producent dyktafonu .
  16. Dni Rzemiosła: odkryj produkcję fletów prostych z Claire Sécordel w Schiltigheim .

Linki zewnętrzne