Agache finansowe

Agache finansowe
Logo Financière Agache
Logo Financière Agache.
kreacja 1960
Założyciele Bracia Willot
Forma prawna Anonimowe społeczeństwo
Siedziba firmy Paryż Francja
 
Kierunek Florian Ollivier (CEO)
Akcjonariusze Agache SE
Czynność Luksus
Spółki zależne Christian Dior SE
Stronie internetowej http://www.financiereagache-finance.com/fr/index.html
Fundusze własne 30,8 mld euro (2018)
Obrót handlowy wzrastający 46,8 mld euro (2018)
Aktywa pod zarządzaniem 30,8 mld euro (2018)
Zysk netto wzrastający 6,9 mld euro (2018)

Financière Agache jest spółką holdingową specjalizującą się w dobrach luksusowych i kontrolowaną przez Agache SE , która posiada większościowy udział w holdingu Christian Dior SA , spółce dominującej LVMH i dawniej Christian Dior Couture.

Historyczny

Financière Agache to odgałęzienie imperium przemysłowego utworzonego przez firmy przejęte w latach 60. przez braci Willot, które połączyły się w 1967 z przędzalnią lnu Agache, która miała kilka fabryk na obrzeżach aglomeracji Lille, tworząc finansową Agache-Willot. i firma gruntowa. Firma ta wchłonęła kilka firm, w szczególności Boussac . Pierwotnie Bernard Arnault posiadał część tego holdingu za pośrednictwem firmy Férinel . Przeplatanie się spółek przejętych przez braci Willot, wielokrotne rozwiązania, przejęcia i udziały stanowią punkt wyjścia Holdingu Agache-Willot.

W latach 1978-1989 zniknięcie grupy Boussac i przejęcie Société foncière et finansista Agache-Willot wywołały serię zwrotów akcji. W 1984 roku Bernard Arnault kupił część tego renomowanego holdingu Financière Agache. Ostateczną umowę zawarto w 1989 roku przy wsparciu ministra finansów Laurenta Fabiusa . Firma holdingowa Financière Agache dywersyfikuje się w różnych sektorach, ale głównie w luksusie z Louis Vuitton Moët Hennessy , dodając do Christian Dior , który był własnością Boussac i do nowego domu haute couture Christiana Lacroix utworzonego w 1987 roku.

Uwagi i referencje

  1. Bellet 2014 , Le Monde .
  2. 1989 , Le Monde .
  3. De la Baume 1995 , Wyzwolenie .
  4. Redakcja 1988 , Le Monde .
  5. Szklarnia , The New York Times .
  6. Redakcja 1987 , Le Monde .

Zobacz również

Bibliografia

Według daty publikacji.

Powiązane artykuły

Witryny zewnętrzne