Prezydent Rouen Academy of Sciences, Letters and Arts | |
---|---|
1931-1932 | |
Louis Dubreuilu | |
Kurator Muzeum Sztuk Pięknych w Rouen | |
1922-1950 | |
Émile Louis Minet Hubert Guillet ( d ) | |
Kurator Muzeum Sztuk Pięknych w Quimper | |
1908-1921 | |
Oficjalny malarz marynarki wojennej | |
z 1905 | |
Prezes Towarzystwa Grawerskiego Normana ( d ) |
Narodziny |
26 lutego 1877 Vincennes |
---|---|
Śmierć |
25 stycznia 1964 r.(w wieku 86 lat) Paryż |
Narodowość | Francuski |
Trening |
Paryska Szkoła Sztuk Pięknych Szkoła w Luwrze (1904-1908) |
Czynność | Konserwatywny |
Członkiem |
Norman Society of Graving ( d ) Wydziałowa Komisja Starożytności Seine-Maritime Society of Rouen Artists ( d ) Akademia Nauk, Belles-Lettres et Arts de Rouen (d)1926) |
---|---|
Mistrzowie | Léon Bonnat , François Flameng , Gustave Moreau , Fernand Cormon |
Fernand Léon Lucien Guey , urodzony dnia26 lutego 1877w Vincennes i zmarł dnia25 stycznia 1964 rw Paryżu , francuski malarz z wykształcenia, który zasłużył się jako kustosz muzeów prowincjonalnych.
Fernand Guey ukończył studia magisterskie w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. Jej trenerami są Léon Bonnat , Gustave Moreau , François Flameng i Fernand Cormon . Następnie zapisał się do szkoły w Luwrze . Jego praca dyplomowa poświęcona jest starym witrażom diecezji Cornouaille .
Przedstawił Dobrego Samarytanina (1903) na Salon des Artistes Français . W 1905 został oficjalnym malarzem Marynarki Wojennej .
Był kolejno kuratorem muzeum Quimper (1908-1917), a następnie dyrektorem muzeum malarstwa w Rouen decyzją29 lipca 1922 rPodsekretarza Stanu ds. Sztuk Pięknych, zastępując Louis-Émile Minet . Następnie został kuratorem Muzeum Sztuk Pięknych w Rouen do 1950 roku, kiedy to zastąpił go Hubert Guillet.
Jest założycielem Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Sztuk Pięknych w Rouen w 1926 roku.
23 kwietnia 1926pod przewodnictwem Pierre'a Chirola został przyjęty w akademii w Rouen przez Samuela Frère, dziekana Akademii. W swoim przemówieniu Fernand Guey nie omieszka podążać śladami swoich poprzedników, nie zapominając o zadaniu Charlesa Le Carpentiera w inwentarzu, który musiał sporządzić w zgiełku wywołanym przez Rewolucję.
W Rouen, podobnie jak w Grenoble ( Andry-Farcy , kurator) czy Nicei, dział Beaux-Arts w latach 30. przejął lokalne metody konserwacji dzieł . Fernand Guey, przy poparciu Paula Vitry'ego, kustosza Luwru , został w tym sensie powołany w 1922 roku przeciwko popieranemu przez miasto Rouen kandydatowi Georgesowi Le Meilleurowi .
W rzeczywistości jesteśmy mu winni wydobycie rezerw zapomnianych skarbów, wokół których opracował strategię komunikacji: takie dwa popiersia Augustyna Pajou (w tym jedno z 1788 r. intendenta Crosne'a ) podniesione z rezerw w 1923 r.; w 1925 odkurzył ołtarz, który przypisał Janowi van Coninxloo .
Z umiejętności interpersonalnych z 5 -tego księcia Treviso i mecenasa, Édouard Mortier, zaczął długi zapasową działanie aster St. Maclou , od 1928 roku, przy wsparciu lokalnego dziennikarza Georges Dubosc w 1925 roku.
To z jego inicjatywy w 1929 roku w muzeum zmontowano lektorium katedry, by wystawić La Justice de Trajan Delacroix.
W okresie międzywojennym, który w październiku 1922 r. zaoferował muzeum salę dedykowaną środowisku artystów z Rouen, wzmocnił swoją lokalną bazę, kupując obrazy ze szkoły w Rouen : Marcel Couchaux , Maurice Louvrier , Pierre Dumont , Édouard de Bergevin i Paul Mascart są pełni uznania dla kuratora, który pisze w „ Journal de Rouen”, aby wyrazić tam swoją satysfakcję poprzez recenzje wystaw tych lokalnych artystów.
Przeszedł na emeryturę do Paryża, gdzie zmarł w Rouen obojętnie w dniu25 stycznia 1964 rw jego 87 -tego roku.
W mieście Quimper istnieje ślepy zaułek jego imienia.