Fernand Guey

Fernand Guey Obraz w Infoboksie. Guey, od pierwszego do 2 e  rang Funkcje
Prezydent
Rouen Academy of Sciences, Letters and Arts
1931-1932
Louis Dubreuilu
Kurator
Muzeum Sztuk Pięknych w Rouen
1922-1950
Émile Louis Minet Hubert Guillet ( d )
Kurator
Muzeum Sztuk Pięknych w Quimper
1908-1921
Oficjalny malarz marynarki wojennej
z 1905
Prezes
Towarzystwa Grawerskiego Normana ( d )
Biografia
Narodziny 26 lutego 1877
Vincennes
Śmierć 25 stycznia 1964 r.(w wieku 86 lat)
Paryż
Narodowość Francuski
Trening Paryska Szkoła Sztuk Pięknych
Szkoła w Luwrze (1904-1908)
Czynność Konserwatywny
Inne informacje
Członkiem Norman Society of Graving ( d )
Wydziałowa Komisja Starożytności Seine-Maritime
Society of Rouen Artists ( d )
Akademia Nauk, Belles-Lettres et Arts de Rouen (d)1926)
Mistrzowie Léon Bonnat , François Flameng , Gustave Moreau , Fernand Cormon

Fernand Léon Lucien Guey , urodzony dnia26 lutego 1877w Vincennes i zmarł dnia25 stycznia 1964 rw Paryżu , francuski malarz z wykształcenia, który zasłużył się jako kustosz muzeów prowincjonalnych.

Biografia

Fernand Guey ukończył studia magisterskie w Ecole des Beaux-Arts w Paryżu. Jej trenerami są Léon Bonnat , Gustave Moreau , François Flameng i Fernand Cormon . Następnie zapisał się do szkoły w Luwrze . Jego praca dyplomowa poświęcona jest starym witrażom diecezji Cornouaille .

Przedstawił Dobrego Samarytanina (1903) na Salon des Artistes Français . W 1905 został oficjalnym malarzem Marynarki Wojennej .

Był kolejno kuratorem muzeum Quimper (1908-1917), a następnie dyrektorem muzeum malarstwa w Rouen decyzją29 lipca 1922 rPodsekretarza Stanu ds. Sztuk Pięknych, zastępując Louis-Émile Minet . Następnie został kuratorem Muzeum Sztuk Pięknych w Rouen do 1950 roku, kiedy to zastąpił go Hubert Guillet.

Jest założycielem Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Sztuk Pięknych w Rouen w 1926 roku.

23 kwietnia 1926pod przewodnictwem Pierre'a Chirola został przyjęty w akademii w Rouen przez Samuela Frère, dziekana Akademii. W swoim przemówieniu Fernand Guey nie omieszka podążać śladami swoich poprzedników, nie zapominając o zadaniu Charlesa Le Carpentiera w inwentarzu, który musiał sporządzić w zgiełku wywołanym przez Rewolucję.

W Rouen, podobnie jak w Grenoble ( Andry-Farcy , kurator) czy Nicei, dział Beaux-Arts w latach 30. przejął lokalne metody konserwacji dzieł . Fernand Guey, przy poparciu Paula Vitry'ego, kustosza Luwru , został w tym sensie powołany w 1922 roku przeciwko popieranemu przez miasto Rouen kandydatowi Georgesowi Le Meilleurowi .

W rzeczywistości jesteśmy mu winni wydobycie rezerw zapomnianych skarbów, wokół których opracował strategię komunikacji: takie dwa popiersia Augustyna Pajou (w tym jedno z 1788 r. intendenta Crosne'a ) podniesione z rezerw w 1923 r.; w 1925 odkurzył ołtarz, który przypisał Janowi van Coninxloo .

Z umiejętności interpersonalnych z 5 -tego księcia Treviso i mecenasa, Édouard Mortier, zaczął długi zapasową działanie aster St. Maclou , od 1928 roku, przy wsparciu lokalnego dziennikarza Georges Dubosc w 1925 roku.

To z jego inicjatywy w 1929 roku w muzeum zmontowano lektorium katedry, by wystawić La Justice de Trajan Delacroix.

W okresie międzywojennym, który w październiku 1922 r. zaoferował muzeum salę dedykowaną środowisku artystów z Rouen, wzmocnił swoją lokalną bazę, kupując obrazy ze szkoły w Rouen  : Marcel Couchaux , Maurice Louvrier , Pierre Dumont , Édouard de Bergevin i Paul Mascart są pełni uznania dla kuratora, który pisze w „ Journal de Rouen”, aby wyrazić tam swoją satysfakcję poprzez recenzje wystaw tych lokalnych artystów.

Przeszedł na emeryturę do Paryża, gdzie zmarł w Rouen obojętnie w dniu25 stycznia 1964 rw jego 87 -tego roku.

Prace w kolekcjach

Galeria

Hołd

W mieście Quimper istnieje ślepy zaułek jego imienia.

Uwagi i referencje

  1. Masson, op. cyt. .
  2. Loïc Vadelorge ( pref.  Jean-Pierre Chaline ), Rouen w III e Republic. Polityka i praktyki kulturalne , Rennes, Rennes University Press ,2005, 441  s. , kieszeń ( ISBN  978-2-7535-0035-8 i 2-7535-0035-5 , prezentacja online ).
  3. François Lespinasse, Journal de l'École de Rouen 1877-1945 , 2006, s.  15 ( ISBN  2-906130-01-X ) .
  4. Loïc Vadelorge, Prowincjonalne muzea w ich otoczeniu, s. 60.
  5. Wskazówka n o  00000057897 , baza Joconde , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  6. Inne sposoby wspierania kultury: kultura jako kwestia ekonomiczna s.  167-224 , § 137 , w Rouen w III e Republika Loïc Vadelorge.
  7. Wskazówka n o  00000063098 , baza Joconde , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  8. Narodziny polityki kulturalnej ( str.  31-95 ), § 98 , w Rouen w III e Republika Loïc Vadelorge.
  9. Muzea prowincjonalne w ich otoczeniu , Loïc Vadelorge, s.  58 .
  10. Wskazówka n o  00000056365 , baza Joconde , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  11. Wskazówka n o  00000056366 , baza Joconde , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  12. Wskazówka n o  00000056367 , baza Joconde , francuskiego Ministerstwa Kultury .
  13. kolekcje Quimper MBA .

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne