Narodziny |
29 listopada 1836 Hautefort |
---|---|
Śmierć |
6 maja 1907(w wieku 70 lat) Montignac-Lascaux |
Narodowość | Francuski |
Czynność | Pisarz |
Eugène Le Roy , urodzony w Hautefort na29 listopada 1836i zmarł w Montignac dnia4 maja 1907, jest francuskim republikaninem, antyklerykałem, wolnomyślicielem i pisarzem masonem, mistrzem powieści terroir.
Eugène Le Roy jest synem kilku sług barona Ange Hyacinthe Maxence, barona Damaszku , byłego ministra, właściciela zamku Château de Hautefort w Périgord . Jego ojciec był sługą barona, a matka pracowała w pralni; ich praca zmusza jego rodziców do umieszczenia go jako niani u miejscowej wieśniaczki. Wspomnienia z dzieciństwa będą mocno naznaczone jego przyszłą twórczość, w którą obfituje, podobnie jak w wielu innych współczesnych powieściach, porzucone dzieci. Chez George Sand , gdzie powracają tematy bękartów, porzucenia, cudzołóstwa, bólu serca, antyklerykalizmu i „nienawiści” do szlachty (zwłaszcza fałszywych, jak w Le Roy); u G. Bruno , który wystawia dwie sieroty w Tour de la France przez dwoje dzieci ; w Hector Malot ( bez rodziny ). Porzucenie dzieci to niezaprzeczalna rzeczywistość społeczna, która staje się jednym z klisz popularnego romantyzmu tamtych czasów.
Od 1841 do 1847 roku Le Roy uczył się w wiejskiej szkole w Hautefort w czasie, gdy większość dzieci była analfabetami. W 1848 r. Przebywał w Périgueux , gdzie uczęszczał do École des Frères. Szczególnie zapamięta posadzenie drzewa wolności dla uczczenia nadejścia Drugiej Rzeczypospolitej .
W 1851 r. Odmówił przyjęcia do seminarium i został urzędnikiem spożywczym w Paryżu ; odwiedzał rzemieślników socjalistycznych iz wściekłością w sercu był świadkiem powstania Drugiego Cesarstwa . W rzeczywistości nie ma żadnego dowodu jego ręki w odniesieniu do omawianych tutaj socjalistów: są to postacie z jego powieści, na przykład Le Moulin du Frau , ale nie mamy żadnego dowodu na ich historyczną rzeczywistość. Z drugiej strony, jego przekonania polityczne utrwaliły się już w 1860 r., Kiedy zdał egzamin z administracji podatkowej.
W 1855 roku dołączył do 4 th regiment Chasseurs i uczestniczy w kampanii Algierii i we Włoszech . Zerwany ze stanowiska brygady za niezdyscyplinowanie, zrezygnował po pięciu latach.
W 1860 r. Eugène Le Roy otrzymał w konkursie na składki bezpośrednie , a następnie został poborcą podatkowym w Périgueux . Podczas wojny francusko-niemieckiej 1870 r. Po klęsce Drugiego Cesarstwa zaciągnął się do snajperów do walki z pruskim najeźdźcą . Odpowiada na wezwanie Gambetty , która będzie jego wzorem w polityce. W 1871 roku, po ostatecznej klęsce Francuzów, dołączył do postrzegania Montignac . Ciężko zachorował, ale wyzdrowiał dopiero po roku.
14 czerwca 1877 r., Ku wielkiemu oburzeniu dobrego towarzystwa, przyszły pisarz grzecznie poślubił swoją towarzyszkę Marie Peyronnet, z której miał już trzyletniego syna, rozpoznanego po urodzeniu 27 października 1874 r. konformizm, a zwłaszcza jego republikanizm, doprowadziły do jego dymisji, podobnie jak tysiące innych urzędników, których rząd Maca Mahona zwalnia z tych samych powodów. W następnym roku z trudem zostanie przywrócony do pracy, z tego powodu, że Mac-Mahon pozostaje u władzy do 1879 r. Wkrótce większość wolnego czasu poświęci na pisanie, korzystając z materiałów zgromadzonych przez całe życie. W 1877 roku złożył wniosek o przyjęcie do loży masońskiej „Les Amis persévérants et l'Etoile de Vesone zjednoczone” na Wschodzie Périgueux . Ale prefekt Dordonii otrzymał od ministra spraw wewnętrznych Oscara Bardi de Fourtou polecenie zamknięcia niektórych lóż, w tym tej. Eugène Le Roy został powołany dopiero w 1878 r. Po przegranej Mac Mahon w wyborach w październiku 1877 r. ( Histoire de la Franc-maçonnerie en Périgord , Fanlac , 1989).
Od tego momentu Eugène Le Roy pisał w lokalnych gazetach, w szczególności w Le Réveil de la Dordogne , artykuły republikańskie i antyklerykalne. Podąża w tym politycznej i filozoficznej orientacji radykalnej masonerii z końca XIX e wieku, który będzie zorientować rządy kierunku oddzielenie kościołów i państwa . Le Moulin du Frau , pierwszy utwór literacki Eugene Roy opublikowany w 1890 roku, to prawdziwa lekcja radykalizm w III e Rzeczypospolitej .
Od 1891 do 1901 roku Eugène Le Roy napisał obszerny 1086-stronicowy manuskrypt zatytułowany Krytyczne studia nad chrześcijaństwem . Jest to bezkompromisowa broszura antyklerykalna, w której Le Roy stara się pokazać, że zmowa między władzami doczesnymi i duchowymi jest szkodliwa dla narodu. Wyciąga ostateczne wnioski z tej pracy: „Widzimy więc, że Ewangelia nie wymyśliła określonej moralności; nie ma moralności Jezusa, Cycerona, Konfucjusza itd., istnieje moralność uniwersalna, która nie akceptuje ani czasów, ani miejsc, ani ludzi, która unosi się spokojnie i niezmiennie nad wyznawcami Jehowy, Jowisza, Buddy i Chrystusa. Właśnie z tej bezosobowej moralności, spontanicznego wytworu ludzkiego sumienia, moralności formułowanej od niepamiętnych czasów przez tłum dobrych ludzi, Ewangelia zapożyczyła swoje najwspanialsze przykazania… ”( Critical Studies , s. 353 ). Suma prac poświęconych historii i religii chrześcijaństwa, z którymi Le Roy skorzystał, aby napisać to ogromne dzieło, jest imponująca: jeśli nieustannie odwołuje się do Voltaire'a , głównie do Słownika filozoficznego , ale także do Annales de l'Empire, czerpie również z Denis Diderot , Jean-Jacques Rousseau , Paul Thiry d'Holbach , Proudhon , Ernest Renan , Louis de Potter (Historia chrześcijaństwa i kościołów chrześcijańskich) , Sauvestre , Paul Bert (Morał jezuitów) , Victor-Henri Debidour , Paul Parfait , Augustin Fabre , Mage i Alfred Loisy, z którymi niewątpliwie czytać Ewangelię i Kościół opublikowany w 1902 roku; cytuje również Pierre'a Leroux , masona z Limoges i ojca zaskakującej teorii cyrkulusa, która sprawiła, że Izba Poselska zawyła ze śmiechu ; pracował również na Początków współczesnej Francji , przez Hippolyte Taine i źródłem wszystkich Kultu przez Charles Dupuis , praca opublikowana w 1822 roku, na L'Ancien Regime et la Revolution przez Alexis de Tocqueville (cytowanej str. 573 ) ; ale także czytać autorów katolickich, Bossuet The Słownik teologii z Nicolas-Sylvestre Bergier , w Traktacie o wyglądzie duchów przez Dom Calmet i wiele innych prac nieruchomych którego obecność podejrzewamy na stronach takich jak Brantôme lub La Nobla Leyczon Szwajcarskiej z którego cytuje cztery wersety z pamięci, czyli Les Huguenots: cent ans de persecution (1685-1789) Charlesa Alfreda de Janzé . Ta książka niewątpliwie ukazuje prawdziwą osobowość Le Roya i jego niechęć do niesprawiedliwości i nietolerancji religijnej.
W 1894podjął się szkicowania Mademoiselle de la Ralphie, które ukończył w 1902 roku. Tam opowiedział o upadku szlachty pożartej pasją podczas monarchii lipcowej . W 1899 roku opublikował Jacquou Crisp , który mówi bunt małego rolnika przeciw niesprawiedliwości społecznych swego czasu, od Odrodzenia do końca XIX -tego wieku. W latach 1897-1898 napisał Les gens d'Auberoque, którego historia jest osadzona w prowincjonalnej i biznesowej burżuazji w okresie II Cesarstwa i III RP . W 1901 opublikował La petite Nicette i Le grand Milou , a następnie w 1902 L'Année Rustique en Périgord .
Eugène Le Roy przechodzi na emeryturę w Montignac . W 1904 r. Odmówił przyjęcia zaproponowanej mu Legii Honorowej . Nadal pisze w krainie kamieni .
Po jego śmierci w 1907 r. Eugène Le Roy został pochowany cywilnie. Pozostawia ostatnie dzieło: Le Parpaillot , które ukaże się sześć lat po jego śmierci pod tytułem Wróg śmierci . Pozostawił też różne niepublikowane prace, w tym wolterańską broszurę La Damnation de Saint Guynefort, która została opublikowana dopiero w 1937 roku.
W mieście Montignac w Dordogne w 1927 roku, 20 lat po jego śmierci w Montignac, wzniesiono pomnik ku czci pisarza. Rzeźbiarz Gabriel Forestier tworzy popiersie z brązu na kolumnie z czterema płaskorzeźbami wyrytymi w kamieniu, ilustrującymi twórczość pisarza. Nazwy prac są tam wygrawerowane. Jego popiersie jest inaugurowane w obecności przemawiającego tam E. Herriota. Opór ukryje brąz w czasie okupacji. Pomnik nadal znajduje się w Montignac.