Narodziny |
20 maja 1830 Mała twarz |
---|---|
Śmierć |
18 lipca 1907(w wieku 77 lat) Fontenay-sous-Bois |
Pogrzeb | Fontenay-sous-Bois |
Narodowość | Francuski |
Trening |
Liceum Corneille (1842-1847) Lycée Condorcet (1847-1849) Wydział Prawa Paryskiego ( d ) (1850-1853) |
Zajęcia | Powieściopisarz , krytyk literacki , autor literatury dziecięcej , pisarz |
Ruch | Realizm |
---|---|
Stronie internetowej | www.amis-hectormalot.fr/hector-malot |
Hector-Henri Malot znany jako Hector Malot , urodzony dnia20 maja 1830w La Bouille , niedaleko Rouen , i zmarł dalej18 lipca 1907in Fontenay-sous-Bois , jest francuskim pisarzem .
Rodzice Hectora Malota to Marie-Anne-Victoire Lebourgeois i Jean Baptiste Malot. Kiedy się pobierają30 września 1826, dotyczy to ich drugiego małżeństwa.
Rzeczywiście, Marie-Anne-Victoire Lebourgeois, urodzona w 1797 roku w Jumièges , mężatka, wStyczeń 1818do Laurenta Narcisse Lelargue, kapitana lotów długodystansowych. Zmarł sześć lat później na żółtą febrę u wybrzeży Indii Zachodnich. Miała z nim dwoje dzieci: Zoé Véronique (1820) i Édouard Joseph (1822).
Jeśli chodzi o Jeana Baptiste Malota, cesarskiego notariusza i burmistrza La Bouille , poślubił w 1809 r. Reine Cécile Boulon, z którą miał dwoje dzieci: Cécile (1810) i Prudence (1812). Ona umiera
Ze związku Marie-Anne-Victoire i Jean-Baptiste urodził się pierwszy Victor (który zmarł w dzieciństwie), a następnie Hector, 20 maja 1830. Urodził się w rodzinnym domu La Bouille, nad brzegiem Sekwany .
Kilka godzin po jego narodzinach żaglówka zacumowana przed domem gwałtownie i niebezpiecznie skręca w jego kierunku. Rozbija okno pokoju noworodka swoim bukszprytem. Kiedy tłum biegnie, widzą małego Hectora śpiącego spokojnie, jakby nic się nie wydarzyło: widzi w tym zapowiedź niezwykłego przeznaczenia.
Mały Hector spędził pierwsze lata swojego dzieciństwa w La Bouille, wstrząśnięty animacją panującą w wiosce i nad Sekwaną. Obserwuje statki, które ładują lub rozładowują swoje ładunki, te, które wypływają w odległe miejsca; obserwuje przepływ promu , wchodzenie i wychodzenie dyliżansów, klientów karczm itp.
Podczas gdy ojciec wykazuje sztywny charakter przesiąknięty pewną surowością, matka, bardziej pojednawcza, kołysze dziecko z dziennikami z podróży (być może inspirowanymi relacjami z jej pierwszego męża). W ten sposób rozwija swoją wyobraźnię i zamiłowanie do historii. W wieku dorosłym Hector sprzeciwia się woli ojca, preferując ścieżkę listową od studiów prawniczych, wspiera go w jego wyborze, wierząc w jego literackie powołanie. W ramach podziękowania poświęci jej swoją pierwszą powieść, Les Amants .
W Październik 1835Rodzina Hectora opuściła brzeg Sekwany i osiedliła się w Bosc-Bénard-Commin w departamencie Eure . Ten ruch jest następstwem przeniesienia przez Jean-Baptiste Malot jego gabinetu w La Bouille do zięcia. Następnie staje się sędzią pokoju kantonu Bourgtheroulde .
Animacja brzegów Sekwany de la Bouille ustąpiła miejsca ciszy wiejskiej. To nowe środowisko sprzyja rozwojowi nowej wyobraźni w Hektorze, a także narodzinom gustu czytelniczego. W rzeczywistości może godzinami pozostawać w zamknięciu, pożerając książki, woląc porzucić lekcje francuskiego na rzecz czytania Racine, Lesage, a nawet Moliera.
Mimo zmiany scenerii Hector zaczyna oswajać i doceniać to wiejskie życie. W ten sposób oddaje się licznym eskapadom, podczas których „odkrywa przyrodę, cykl pór roku i kultur, interesują go drzewa, kwiaty, owady, zwierzęta…” . Następnie rozwinął zamiłowanie do natury i botaniki , które przetrwały całe jego życie.
W szkole z internatem w RouenW wieku 9 lat, ze względu na słabe postępy w edukacji intelektualnej, Hector został wysłany przez ojca do szkoły z internatem w Rouen . Marie-Anne-Victoire, jego matka, robi wszystko, aby opóźnić termin, ale decyzja ojca, stanowcza i nieugięta, zostaje podjętaSierpień 1839. Wyjazd Hectora następuje w październiku tego samego roku.
Dlatego Hector przybywa do Rouen, do instytucji Heudron and Lamardeley, do której uczęszczają głównie synowie bogatych chłopów i dostojników z regionu. Tam zaprzyjaźnił się z Julesem Levalloisem, który przez pewien czas był sekretarzem Sainte-Beuve , przyszłego krytyka literackiego.
Trzy lata później, w 1842 roku, młody Hector wstąpił do liceum Corneille w Rouen, gdzie dziesięć lat wcześniej Gustave Flaubert poprzedził go. Jego studia nie są genialne; cierpi na system szkolnictwa, w którym nie może się wypowiadać. Jego preferencje sięgają do historii, której nauczyciel jest oryginalny, wolny od ducha.
Hector Malot przybył do Paryża w 1847 roku, gdy miał 17 lat. Tam kontynuował naukę w Liceum Henri-IV, gdzie po dwóch latach uzyskał maturę. Zgodnie z życzeniem ojca podjął studia prawnicze, które kontynuował przez trzy lata. Jednak w 1853 roku, wbrew woli ojca, zdecydował się porzucić drogę prawną, aby poświęcić się karierze literackiej.
W następnych latach Hector bezskutecznie usiłował wykonać pierwszą sztukę. Aby zapewnić sobie utrzymanie, napisał kilka artykułów, zwłaszcza w Journal pour tous , do którego został zatrudniony dzięki znajomości botaniki.
Od Moisselles do Fontenay-sous-BoisZ jednej strony zajęty pracą dziennikarską, z drugiej rozproszony paryskim życiem, Hector Malot nie jest w stanie przyspieszyć pisania swojej pierwszej powieści. Dlatego postanawia przejść na emeryturę do swoich rodziców, którzy opuścili Normandię i osiedlili się w Moisselles , niedaleko Écouen , w Val-d'Oise . W ten sposób na wsi może całkowicie poświęcić się pracy pisarskiej i napisać swoją pierwszą powieść, Les Amants . Pojawił się w 1859 roku, kiedy Hector został dziennikarzem L'Opinion Nationale i odniósł wielki sukces.
W Październik 1862Marie-Anne-Victoire, umiera matka Hectora. To zniknięcie doprowadza pisarza do najwyższego punktu. Później próbuje egzorcyzmować ten epizod, pisząc Romain Kalbris , powieść, w której umierająca matka oczekuje powrotu syna marynarza.
W 1864 roku zbudował w Fontenay-sous-Bois drewniany domek , w którym mieszkał do końca życia. Dokładnie i starannie wybiera lokalizację: na skrzyżowaniu avenue de la Dame-Blanche i avenue de Fontenay, w pobliżu dworca , naprzeciw Bois de Vincennes. Dzięki temu może regularnie jeździć do Paryża i docierać do sąsiednich stacji na spacery, które lubi.
Zamieszkał tam jego ojciec Jean-Baptiste, który przez prawie dwa lata był wdowcem. Pozostaje tam aż do śmierci,Październik 1866.
W 1867 roku Hector Malot poślubił Annę Dariès w Montgeron, z którą miał córkę Lucie (1868). Anna zmarła w 1880 roku. W następnym roku Hector ożenił się ponownie z Marthe Oudinot de La Faverie (1850-1926), młodą kobietą w wieku 31 lat, z którą odbywał wiele podróży.
W 1878 roku Hector Malot opublikował swoje najsłynniejsze dzieło: Sans famille . Ta powieść opowiada o przygodach porzuconego dziecka Rémiego, które jego przybrani rodzice sprzedają łobuzowi. Przemierzając francuskie drogi, potem angielski, Rémi wykonuje różne zawody i zwielokrotnia spotkania, zanim wyruszy w poszukiwaniu swojej tożsamości.
Hector Malot pomyślał i napisał tę książkę dla swojej córki Lucie. Zaczyna zresztą powieść z dedykacją, która jest dla niego przeznaczona.
W 1893 roku, rok po napisaniu En famille , urodziła się jego wnuczka Perrine (ma na imię bohaterka powieści). Okazuje się, że jest uważnym i kochającym dziadkiem, zaciekawionym ewolucją, którą obserwuje u dziecka.
W 1894 roku Hector Malot opublikował swoją ostatnią powieść Amours de vieux . Postanawia zakończyć karierę literacką i udać się na emeryturę do swojego domu w Fontenay-sous-Bois, gdzie planuje nowe podróże. Jednak dwa lata później opublikował dzieło autobiograficzne „ Le Roman de mes romans”, a na krótko przed śmiercią napisał tekst „ Le Mousse”, który ukazał się pośmiertnie dopiero w 1997 r. Te dwie ostatnie prace poświęcone są jego wnuczce Perrine.
Hector Malot, dotknięty paraliżem od 1905 roku, zmarł 18 lipca 1907w Fontenay-sous-Bois . Został tam pochowany na cmentarzu , gdzie spoczywa wraz ze swoją pierwszą żoną Anną, ojcem Jean-Baptiste, córką Lucie, siostrą Prudence i zięciem generałem Mesple.
Hector Malot, uczciwy człowiek, lojalny w przyjaźni, szybki w obronie sprawy uciskanych, jest nazywany przez dziennikarza Séverine „Malot-la-Probité” . Jest przyjacielem Julesa Vallèsa, którego wspiera na wygnaniu w Londynie, przynosząc mu pomoc finansową i komfort moralny. To dzięki niemu został opublikowany manuskrypt Jacquesa Vingtrasa , który stał się L'Enfant .
Chcąc odegrać rolę w stuleciu, prowadził kampanię, poprzez pisanie powieści, na rzecz zmiany prawa o internowaniu w szpitalu psychiatrycznym , w celu przywrócenia rozwodu - usunięto8 maja 1816, na początku Przywrócenia , na mocy ustawy Bonalda - w celu uznania praw dziecka naturalnego , poprawy warunków pracy , w szczególności dzieci .
Umiarkowany republikanin jest obrońcą wolności.
Hector Malot stoi na czele ważnego dzieła: około sześćdziesięciu powieści. Najbardziej znane są dziś powieści jego dzieci : Romain Kalbris , Sans famille , En famille . Pośmiertnie ukazała się kolejna powieść dla dzieci , zatytułowana Le Mousse .
Resztę jego twórczości stanowią powieści dla dorosłych. Jeśli dziś o nich zapomina, to za jego życia i do lat trzydziestych XX wieku odnieśli wielkie sukcesy . Zostały przetłumaczone na wiele języków: angielski , niemiecki , włoski , holenderski , węgierski ... We Francji ukazały się w serialach w takich gazetach jak Le Siècle i Le Temps .
Obecnie wznawia się pięć z tych powieści: Un cud , Complices , Baccara , Un szwagier i Le Roman de mes Romans (praca napisana pod koniec jego kariery, która szczegółowo opisuje warunki pisania różnych powieści).
Jego praca wpisuje się w żyłę realistyczną . Podobnie jak Honoré de Balzac , chciał reprezentować współczesne społeczeństwo: Paryż i prowincje, różne warstwy społeczne , a zwłaszcza burżuazję . Podobnie jak poprzednik, szczotkuje typy. W Le Roman de mes Romans nawiązuje do Stendhala , używając metafory lustra do scharakteryzowania swoich powieści.
Został jednak skrytykowany - w szczególności przez Émile Zola - za przewagę, jaką nadaje tej historii. Niektórzy krytykowali również znaczenie dobrych uczuć.
Sympozja :