Pius II

Pius II
Obraz poglądowy artykułu Pius II
Fragment fresku Koronacja Piusa II namalowanego przez Pinturicchio . 1504. Sceny z życia Piusa II w Libreria Piccolomini . Katedra w Sienie .
Biografia
Imię urodzenia Enea Silvio Piccolomini
Narodziny 18 października 1405
Corsignano , Republika Sieny 
Śmierć 15 sierpnia 1464 r
Ankona , Republika AnkonaRepublika Ankony 
Papież Kościoła Katolickiego
Wybory na pontyfikat 19 sierpnia 1458
Intronizacja 3 września 1458
Koniec pontyfikatu 14 sierpnia 1464 r
( 5 lat, 11 miesięcy i 26 dni )
Poprzedni Kaliktus III Paweł II następujący
Herb
(en) Informacja na www.catholic-hierarchy.org

Pius II , z urodzenia Enea Silvio Piccolomini , a powszechnie znany w literaturze pod łacińskim imieniem Æneas Sylvius (ur.18 października 1405w Corsignano , w Republice Sieny i zmarł dnia15 sierpnia 1464 rdo Ancona ), było 210 th  papieża w Kościele katolickim (the19 sierpnia 1458 w 14 sierpnia 1464 r).

Jego życie ilustruje dziesięć fresków Pinturicchio (i Raphaëla ) w Libreria Piccolomini .

Główne etapy jego życia aż do wstąpienia na tron

Urodził się w 18 października 1405i jest synem Silvio Piccolomini z rodziny Piccolomini . Wykształcony w Sienie i Florencji , ówczesnych ośrodkach humanizmu, Enea Silvio rozpoczął swoją karierę na polu dyplomatycznym w bardzo młodym wieku.

Uczestniczył w soborze w Bazylei (1431-1449), gdzie objął wybitne stanowisko mówcy i sekretarza.

Kiedy papież Eugeniusz IV przeniósł sobór do Ferrary w 1438 r. , Enea pozostała w Bazylei z dysydentami. Należy do delegacji, która przynosi do Amédée VIII Sabaudii ogłoszenie jego nominacji na pontyfikat. Zostań Antypapieżem Feliksem V (1439-1449), ten mianuje go swoim sekretarzem.

Ukoronowany w 1442 roku przez cesarza Fryderyka III laureatem poetyckiego poety za twórczość poetycką i romantyczną, został sekretarzem tego cesarza, który posługiwał się nim jako ambasadorem.

W 1445 , podczas misji, zdecydował się dołączyć do prawowitego papieża Rzymu Eugeniusza IV i odwołał przed nim swoje błędy. W 1446 został mianowany sekretarzem apostolskim papieża. Odegrał ważną rolę w mobilizowaniu Niemiec , które do tej pory pozostawały neutralne, przed Eugeniuszem IV .

Został wyświęcony na kapłana dnia 4 marca 1447i mianowany biskupem Triestu dnia19 kwietnia 1447, A następnie od Siena na23 września 1450.

Został wysłany jako nuncjusz w Austrii i Czechach przez papieża Mikołaja V . Podczas pobytu w Austrii napisał (1450) dla młodego króla Węgier i Czech Władysława traktat o wychowaniu dzieci: Tractatus de liberorum educatione ad Ladislaum Ungariae et Boliemiae regem .

Utworzono kardynał dnia 17 grudnia 1456przez papieża Calixte III został mianowany biskupem warmińskim dnia12 sierpnia 1457. Został wybrany na papieża dnia19 sierpnia 1458, pod imieniem Piusa II i koronowany na3 wrześniaw Bazylice św. Piotra w Rzymie .

Główne daty jego pontyfikatu

Podobnie jak jego poprzednik, Pius II całą swoją działalność jako papież poświęcił przygotowaniu krucjaty przeciwko Turkom, którzy właśnie zajęli Konstantynopol (w 1453 r. ) i zagrozili chrześcijaństwu.

Stworzył zakon rycerski zwany Zakonem Jezusowym, ustanowiony w Rzymie w 1459 roku, aby z ich pomocą zorganizować ludową krucjatę.

11 stycznia 1459zreorganizował Uniwersytet w Awinionie , przebudowując tam wydział medycyny, który prawie nigdy nie funkcjonował i którego katedrę po raz pierwszy objął dopiero w 1467 roku . A później12 listopada, opublikował bańkę założycielską Uniwersytetu w Bazylei , który od początku miał wydział medycyny.

Zrzesza kongres w Mantui ( Lombardia ) z1 st czerwiec 1459 w 14 stycznia 1460zaraz po wyborze, w którym wzywa wszystkich chrześcijańskich książąt Europy, by spróbowali zmyć afront, jakiego doznał jego poprzednik, gdy król Alfons z Neapolu umiejętnie wykorzystał mobilizację floty pod sztandarem Chrystusa, do walki z Genueńczykami i przeznaczył na swój zysk dużą część funduszy zebranych w ramach dziesięciny krucjaty na prowadzenie świętej wojny na Wschodzie. Ale sukces jest mieszany. Skorzystał z okazji, aby przeprowadzić ogólną inspekcję swoich stanów.

18 stycznia 1460w Mantui opublikował bullę Execrabilis zakazującą apelacji do soboru i potępiającą koncyliaryzm jako doktrynę wyższości soboru nad papieżem.

Po powrocie do Rzymu tłumi spisek, który powstał przeciwko doczesnej władzy papieży, a kończy się egzekucją Tiburzia i głównych przywódców,31 października 1460.

W 1461 napisał list do Mehmeta II, zdobywcy osmańskiego, który zdobył Konstantynopol w 1453 ( Epistola a Maometto ), obiecując mu uznanie go za nowego cesarza Wschodu, jeśli przejdzie na katolicyzm i będzie chronił Kościół. Ten bardzo kontrowersyjny list nigdy nie został wysłany.

Kanonizował Katarzynę ze Sieny dnia29 czerwca 1461 w środku wielkich uroczystości.

W tym samym roku 1461 , Giovanni di Castro odkrył ałun depozyty z La Tolfa , na terytorium papieskiego, który przekazał Stolicy Apostolskiej ze znacznym dochodów.

12 kwietnia 1462 r, Uroczyste przyjęcie w Rzymie głowy (szefa) świętego Andrzeja , porwany w Patras przez despota z Morea , Thomas Paleologa . Papież obiecuje przy tej okazji, że cenna relikwia zostanie zwrócona na jego miejsce „kiedy Bóg zechce”. Obietnicę tę spełnia Papież Paweł VI .

12 kwietnia 1462 rw liście Rubicensem , adresowanym do biskupa Gwinei Portugalskiej, kwalifikuje niewolnictwo Murzynów jako wielką zbrodnię ( magnum scelus ).

W 1462 r. podniósł swoją rodzinną wioskę Corsignano do rangi miasta i rezydencji biskupiej, pod nową nazwą „  Pienza  ”, wywodzącą się od Piusa . Podejmuje szeroko zakrojony program powierzony architektowi Bernardo Rossellino , mający na celu uczynienie z Pienzy idealnego miasta renesansu .

Korzystając z korzystnego okresu pokoju między państwami Europy ,22 października 1463, wypowiada wojnę Osmanom.

18 czerwca 1464 rjedzie do Ankony nad Adriatykiem , gdzie czeka na Wenecjan i księcia Filipa Burgundii , by poprowadzić wojnę z Turkami.

Pius II zmarł z wycieńczenia dnia15 sierpnia(długo cierpi na dnę moczanową ) i biznes został porzucony. Jego ciało jest pochowane w Rzymie w kościele Sant'Andrea della Valle .

Bąbelki

(lista niewyczerpująca)

Działalność literacka

Eneasz Sylvius jest wśród pisarzy humanizmu w Quattrocenta . Jego zróżnicowana twórczość, po łacinie , zajmuje się różnymi gatunkami. Do dziś pozostaje jedynym papieżem, który pozostawił po sobie szczegółową kronikę swoich czasów i panowania: Commentarii . Ten ciekawy człowiek (jedna z jego częstych uwag brzmiała: „Skąpiec nigdy nie jest usatysfakcjonowany swoimi pieniędzmi, a mądry człowiek ze swoją wiedzą”) nazwał siebie „  varia videndi cupidus  ”, „chętnym do oglądania wielu rzeczy”.

te komentarze

Komentarze ( Commentarii rerum memorabilium quae temporibus suis contigerunt ) są napisane w języku łacińskim w stylu pełnym humoru i świeżości, składający się z 13 książek , pisanych od 1462 do 1464 . Te wspomnienia stanowią arcydzieło literackie tego genialnego przedstawiciela renesansu, jakim był Enea Silvio Piccolomini. Prawdziwy testament polityczny, religijny i ludzki, mają wielką wartość dokumentalną. Obserwacjom towarzyszą obszerne opisy przyrody, które zapowiadają Goethego czy Rousseau oraz bardzo oryginalne osobiste uwagi i refleksje.

Strony odwagi obfitują. Należą do nich m.in.:

Inne zajęcia

Uwagi i referencje

  1. Gustave Bayle, „  Lekarze z Awinionu w średniowieczu  ”, Dyrektorium Vaucluse ,1882, s.  17-18 ( czytaj online )
  2. Paul Roth, „Petrus Ramus i Uniwersytet w Bazylei” , we Wspomnieniach i dokumentach opublikowanych przez Towarzystwo Historii i Archeologii w Genewie , tom.  XL , Genewa,1961, 682  s. ( czytaj online ) , s.  271
  3. Sophie Cassagnes-Brouquet Bernard Doumerc, The Condottieri, hetmani, książęta i patroni we Włoszech XIII TH  -  XVI th  wieku , Paryż, Elipsy ,2011, 551  s. ( ISBN  978-2-7298-6345-6 ) , s.  Tyrani w pracy ( strona 283 )
  4. Luca D'Ascia, Il Corano e la Tiara - l'epistola a Maometto di Enea Silvio Piccolomini , Edizioni Pendragon, 2001, s.  13.
  5. Alfonso Quenum kościołów chrześcijańskich i niewolnik Atlantic z XV TH do XIX th stulecia , Paryż, Kartala 1993
  6. Kartuarium opactwa Saint-Martin d'Autun , Karta 155 i 156.
  7. Eugenio Garin, Ritratto di Enea Silvio Piccolomini, w Ritratti di umanisti, Firenze, Sansoni, 1997, s.  9-39 .
  8. Serge Stolf, "  Obrazy z człowiekiem Kościoła w Es Piccolomini- Piusa II  " Cahiers d'études italiennes , n o  13,2011, s.  187-212 ( czytaj online )
  9. Wagendorfer, 2  tom. , Hanower, 2009
  10. Serge Stolf "  Europie i jej Europejczyków" widziana "przez Enea Silvio Piccolominiego (1458)  ", Cahiers d'Etudes italiennes , n O  272018( przeczytaj online )
  11. Piccolomini Enea Silvio, De Europa , A. van Heck (red.), Città del Vaticano, Biblioteca Apostolica Vaticana, 2001.
  12. Serge Stolf "  De Europa i Azja Enea Silvio Piccolomini d': migracje, inwazje, kotwiczenia, inwentaryzacja Europie w XV wieku  ", ILCEA , n o  28,2017( przeczytaj online )
  13. (w) Ludwig Freiherr von Pastor Frederick Ignatius Antrobus, Historia papieży: od schyłku średniowiecza , Londyn,1913
  14. Portal Biblissima
  15. Vincent Capdepuy "  " wielkich terytoriów "w średniowieczu, rzeczywistości i oświadczenia  ", CRMH , n o  21,2011( przeczytaj online )
  16. (w) Edward Wilson-Lee ( fot.  Joe McLaren) Katalog książek rozbitków: Młody Kolumb i poszukiwanie Biblioteki Uniwersalnej , Londyn, William Collins,2019, 416  pkt. ( ISBN  9780008146245 ) , rozdział V
  17. Saint-René Taillandier, „  Król Jerzy z Podiebradu, epizod z Historii Czech  ”, Revue des Deux Mondes , t.  40,1862, s.  915-956
  18. Romane Carmon, Czy wiesz, że papież Pius II napisał powieść erotyczną? , Kultura RTBF, 01-15-2021.

Zobacz również

Bibliografia

Współczesne wydania dzieł Piusa II
  • Wyznania renesansowego papieża / The Komentarzach od Piusa II  ; tekst skrócony i z adnotacjami Ivana Cloulasa i Vito Castiglione Minischettiego; handel. z łaciny Gillesa Bournoure i in. - Paryż: Tallandier, 2001. ( ISBN  2-235-02308-8 ) .
  • Utwory erotyczne , prezentacja i tłumaczenie Frédérica Duvala. Turnhout: Brepols, 2003. ( ISBN  2-503-51309-3 ) .
  • Les deux amants , przetłumaczone i przedstawione przez Serge'a Stolfa, Arléa, 2002. ( ISBN  978-2-86959-567-5 )
Książki o Piusie II
  • Pius II  : „el più expeditivo pontifice”: wybrane opracowania o Eneaszu Silvius Piccolomini (1405-1464) , dzień studiów, Groningen, 1997, pod dyr. Zweder von Martels i Arjo Vanderjagt, Leiden, Brill, 2003 ( ISBN  90-04-13190-6 ) .
  • Sogno di Pio II e il viaggio di Roma a Mantova , atti del convegno internazionale, Mantova, 2000, wyd. Arturo Calzona i Francesco Paolo Fiore, Florencja, LS Olschki, 2003 ( ISBN  88-222-5205-5 ) .
  • Pio II Piccolomini: un papa humanista , Anna-Maria Corbo, Rzym, Edilazio, 2002 ( ISBN  88-87485-23-2 ) .
  • Pio II umanista europeo , reż. Luisa Secchi Tarugi, Firenze, redaktor Franco Cesati, 2007.

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne