Elżbieta Cooper

Elżbieta Cooper Obraz w Infoboksie. Biografia
Narodziny 6 stycznia 1948
Colombes
Narodowość Francuski
Zajęcia Pianista , dyrygent
Inne informacje
Różnica Kawaler Orderu Zasługi (2012)

Elizabeth Cooper , ur. born6 stycznia 1948w Colombes jest francuskim pianistą , kompozytorem i dyrygentem .

Biografia

Szkolenia i wczesna kariera

Elizabeth Cooper odbywa szkolenie muzyczne w CNSM w Paryżu . Rolf Liebermann zatrudnił go następnie w Operze Paryskiej , a Maurice Béjart powitał go w swojej firmie. Brała udział w projektowaniu i produkcji siedmiu kreacji, w tym Ring um den Ring, i zdobyła Grand Prix Berlin Press w 1991 roku za tę transkrypcję. Spotkanie z choreografem, który zmarł wlistopad 2007, będzie miała decydujące znaczenie dla całej jego kariery: była jego muzą.

Asystentka Irène Joachim w CNSMDP , w 1994 roku została mianowana kierownikiem studiów, kappelmeisterem i fortepianem solo w Operze w Bonn . Została dyrektorem studiów i asystentką międzynarodowych festiwali ( Brégence i Orange ). Uczestniczy w nagrodzonym na festiwalu w Locarno filmie Wernera Schroetera Poussières d'amore, z Isabelle Huppert , oraz w licznych pokazach w telewizji francuskiej ( Le Grand Échiquier , Ce soir (ou Never!) , Ève Ruggieri , Alain Duault ). , a także BBC z Jessye Normanem . Jest zabiegana przez choreografów i tancerzy, takich jak Maurice Béjart , Roland Petit , Rudolf Nureyev , Mikhaïl Barychnikov , Patrick Dupond , Manuel Legris , Maïa Plissetskaïa , Monique Loudières , Marie-Claude Pietragalla , Éric następnie najwięksi soliści współpracujący z zespołem Vu-An. oraz najwięksi śpiewacy ( Vladimir Spivakov , Olivier Charlier , Jean-Pierre Wallez , Jean-Pierre Rampal , Philippe Pierlot , Jessye Norman , Natalie Dessay , Roberto Alagna , Gabriel Bacquier , zanim w końcu poświęcą się reżyserii orkiestry.

Konduktor

Po byciu asystentem takich dyrygentów jak Claudio Abbado , Sir Colin Davis , Vladimir Fedoseyev , Sir Richard Bonynge , Marc Soustrot , Elizabeth Cooper została w 1992 roku pierwszą kobietą, która dyrygowała Jeziorem łabędzim w berlińskiej Staatsoper . W 1996 roku dyrygowała Le nozze di Figaro z Węgierską Orkiestrą Narodową w Imperial Theatre w Compiègne we francuskiej wersji Éric-Emmanuela Schmitta , a Carla Fracci zaprosiła ją do Opery Rzymskiej . Roberto Alagna w swojej książce „Nie jestem owocem przypadku” (wyd. Grasset) przyznaje, że ich spotkanie miało decydujące znaczenie dla jego kariery. Ich współpraca nigdy się nie skończy, a15 czerwca 2009w Théâtre des Champs-Élysées ich duet został powitany triumfem. WListopad 2002, kieruje Orchestre filarmonica italiano w Teatro comunale w Modenie dla La Fille mal gardée z baletem Opéra de Nice (choreografia Marca Ribauda, ​​dyrektora Królewskiego Baletu Szwedzkiego ). Wstyczeń 2003wykonuje jego kompozycje na zamówienie Pietragalli do spektaklu Ni dieu ni maître , stworzonego w Teatrze Toursky w Marsylii , a następnie wykonanego w Olimpii w Paryżu. Wkwiecień 2003jest reżyserką muzyczną i fortepianem solo w Homage to George Balanchine z Ballet National de Marseille .

W listopad 2003Elizabeth Cooper prowadzi Marseille Opera Orchestra w jej adaptacji Léon Minkus' wynik z Don Kichota (nowa choreografia Pietragalla). W następnym sezonie, ona prowadzona Coppelia przez Leo Delibes w choreografii Eric VU-An, na deskach oper Tulonu i Awinionie . We Francji, ona również postrzegana prowadzenia Orchestre lyrique d'Avignon w Musicales du Luberon , z Véronique Gens , w programie Mozarta, a na występ Blanca Li ( L'Amour sorcier przez Manuel de Falla ) na Festiwalu z Vaison-la-Romaine .

Kierownictwo muzyczne, Koncerty, Festiwale, Kursy mistrzowskie

Ale to było w Niemczech , przede wszystkim, że kariera Elizabeth Cooper zdjął: po Berlinie, to było w Festspielhaus w Baden-Baden , że John Neumeier , dyrektor Hamburg Ballett, wezwał ją do stworzenia baletu. Śmierć w Wenecji . Prace będą wykonywane w hamburskiej Staatsoper . W latach 2004-2005 brała udział w filmie Śmierć w Wenecji dla niemieckiej telewizji w Baden-Baden, a następnie w pokrywie pierścienia um den Pierścienia przez Maurice Béjart z Staatsballett w Deutsche Oper w Berlinie , a na tournee w Japonii (czerwiec 2005).

Od 1989 roku jest gościnnym dyrygentem i solistką Staatsballett de Staatsoper Berlin . Od 2003 roku jest gościnnie solistką w Hamburg Ballet (trasa w Stanach Zjednoczonych).luty 2007). Koncert z solistami Orchestre de l'Opéra national de Paris (styczeń 2007). Gościnnie w programie telewizyjnym Les dîners de Thierry Ardisson , z tenorem Roberto Alagną , oraz wczerwiec 2009 w Europe 1 i France 3 Dziś wieczorem (lub nigdy!) autorstwa Frédérica Taddeï .

Dyrektor muzyczny Międzynarodowego Festiwalu Baletowego w Grazu (2006) i Innsbrucku (Austria) inlipiec 2007. Międzynarodowy Festiwal Pianistyczny w Atenach (Teatr Megaron,kwiecień 2008): światowe prawykonanie jego kompozycji na fortepian Rencontre w choreografii i tańczeniu Marie-Agnès Gillot , gwiazdy Opéra national de Paris.

W kwiecień 2008występowała w Théâtre du Châtelet, następnie w Grand Théâtre du Liceu w Barcelonie , z Baletem Hamburskim, w Mort à Venise . Reżyser André Serré wyobraził sobie spektakl wokół niej, stworzony w Théâtre de Nîmes , powtórzony w Théâtre de Nice wgrudzień 2007, Jak położyć kres walcom Chopina . Dawała recitale w Sainte-Chapelle (sierpień 2007i 2008): kompletne Valses przez Fryderyka Chopina , a trio z solistów Orchestre de l'Opéra National de Paris.

Gość honorowy pierwszego międzynarodowego festiwalu muzyki wojskowej w Paryżu, 19 czerwca 2009 na dziedzińcu Inwalidów i 20 czerwca w Wersalu dyryguje 500 muzykami.

Od Sierpień 2005kieruje festiwalem Plaisir de musiques w L'Impérial Palace w Annecy . Dyrektor muzyczny Imperial Chamber Orchestra Ensemble , od 2008 roku twórca zespołu Concert d'Étoiles .

Jego koncerty konferencyjno-koncertowe i kursy mistrzowskie cieszą się dużą popularnością w Luksemburgu (Konserwatorium i Hôtel le Royal). W latach 2008-2009-2010 wystąpi na scenach Hamburga, Wiednia (Austria), Wenecji (Włochy). Oddaje hołd Jean-Pierre Rampalowi (szef-fortepian i klawesyn) on19 stycznia 2010w katedrze Saint-Louis des Invalides. Gość w Opéra de Nice , 29/30 / et31 styczniaza światową premierę Baletu „les Sylphides”, muzyki Fryderyka Chopina, choreografii Erica Vu An według Fokine oraz baletu „Conservatoire”. W 2013 roku ponownie wystąpiła w Berlinie i Hamburgu z baletem Ring um den Ring . W tym samym roku wyjechała w trasę koncertową po Japonii z Roberto Alagną.

Kultura i repertuar rozciąga się przy akompaniamencie piosenki , w sali muzycznej , do opery , symfoniczne dzieła XIX TH i XX th  stulecia , muzyki baletowej. „Élizabeth Cooper et ses Amis” powstało w Théâtre de Neuilly on6 stycznia 2012, show, które łączy francuskich muzyków, piosenkarzy i tancerzy, a także aktorkę Claire Nebout . 24 listopada 2014, w Katedrze Saint Louis des Invalides powstaje „Orchestre de chambre St Louis”, której jest dyrektorem muzycznym.

Wyróżnienia i wyróżnienia

Uwagi i referencje

  1. "  Elizabeth Cooper - Who's Who  " , na www.whoswho.fr (dostęp 20 maja 2021 r. )
  2. „  Elisabeth Cooper  ” , na archive.wikiwix.com (dostęp 19 maja 2021 r. )
  3. "  COOPER Elizabeth  " , na Schola Cantorum ,13 kwietnia 2019 r.(dostęp 20 maja 2021 )
  4. „  Ring um den Ring  ” , o Les Archives du Spectacle (dostęp 19 maja 2021 )
  5. Thiollet s. 92 .
  6. "  Elizabeth Cooper i muzycy armii  " , na Franceinfo ,10 grudnia 2012(dostęp 19 maja 2021 r. )
  7. "  elżbieta-cooper-kobieta-dyrygentka  " ,26 lipca 2016.podcast około 4,35 min.
  8. Kartolista. Pietragalla tańczy Léo Ferré. Ani Bóg, ani mistrz. Oryginalna kreacja muzyczna Elisabeth Cooper
  9. Army Reserve Citizen IDF , „  Elisabeth Coopera.  » , On Réserve Citoyenne (dostęp 20 maja 2021 )
  10. „  Osobowości Neuilly: Elizabeth Cooper”, dyrygent oddaje duszę utworu „  ”

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne