Elena Ceaușescu | |
Funkcje | |
---|---|
Wicepremier z Socjalistycznej Republiki Rumunii | |
29 marca 1980 - 22 grudnia 1989 ( 9 lat, 8 miesięcy i 23 dni ) |
|
Prezydent | Nicolae Ceaușescu |
Premier |
Ilie Verde Constantin Dăscălescu |
Biografia | |
Imię i nazwisko | Lenuța Petrescu |
Data urodzenia | 7 stycznia 1916 |
Miejsce urodzenia | Petrești ( Dâmbovița , Rumunia ) |
Data śmierci | 25 grudnia 1989 (w wieku 73 lat) |
Miejsce śmierci | Târgoviște ( Rumunia ) |
Natura śmierci | Egzekucja z broni palnej |
Narodowość | rumuński |
Partia polityczna | PCR |
Małżonka | Nicolae Ceaușescu |
Ukończyć | Uniwersytet w Bukareszcie |
Zawód | Chemik |
Religia | Ateizm |
Elena Ceauşescu , z domu Lenuţa Petrescu7 stycznia 1916w Petrești ( Dâmbovița , Rumunia ) i stracony dnia25 grudnia 1989, w Târgoviște ( Rumunia ), jest politykiem rumuńskim .
Żona komunistycznego przywódcy Nicolae Ceaușescu , stojącego na czele państwa od 1967 roku, przez lata zdobyła silny wpływ na życie polityczne Socjalistycznej Republiki Rumunii . Pierwsza dama , została również wicepremierem i zdobyła liczne nagrody naukowe w dziedzinie chemii, w dużej mierze uzurpowane. W 1989 roku, gdy upadła dyktatura, została zastrzelona wraz z mężem.
Elena Petrescu urodziła się w Dâmbovița județ w rodzinie pochodzenia wiejskiego, która osiedliła się w departamencie Ilfov na Wołoszczyźnie , a skończyła na prowadzeniu baru na przedmieściach Bukaresztu, gdzie ukończyła słabą edukację na czwartym miejscu (opublikowano jej raport szkolny). po upadku reżimu potwierdził różnicę między jego rzeczywistymi zdolnościami a tymi, które uznał w nim reżim komunistyczny). Wraz z bratem pracowała jako asystent laboratorium analitycznego, zanim została pracownikiem w fabryce włókienniczej.
W 1937 roku, w wieku 21 lat, wstąpiła do Rumuńskiej Partii Komunistycznej , a dwa lata później poznała swojego przyszłego męża, Nicolae Ceaușescu . Pobrali się w dniu23 grudnia 1947, dzień, w którym fałszuje metrykę urodzenia (zmieniając rok „1916” na „1919”), aby być o trzy lata młodszą, podczas gdy Nicolae Ceaușescu jest od niej o dwa lata młodszy. W tym samym czasie oficjalnie zmieniła swoje imię (Lenuța oznacza „mała Hélène”, zbyt małe) na Elena.
Z tego związku rodzi się troje dzieci: syn Valentin ( ur. 1948), córka Zoia (1949-2006), oficjalnie matematyk, który kierował żeńską gałęzią pionierów (młodzież komunistyczna) i syn Nicu (1951- 1996), który przewodniczył męskiej gałęzi i był uważany za spadkobiercę reżimu. Ten ostatni, wielki fan imprez, kobiet i alkoholu, miał związek, który później wydawał się wymuszony, z gimnastyczką Nadią Comăneci , trzykrotną mistrzynią olimpijską na Letnich Igrzyskach w Montrealu w 1976 roku
. Legitymacja najstarszego syna, Valentina , urodzony w 1948 r. został zakwestionowany: twierdzono, że został adoptowany przez parę Ceaușescu po II wojnie światowej , plotki są całkowicie bezpodstawne, ponieważ przeprowadzono analizy DNA szczątków pary Ceaușescu w celu identyfikacji. w listopadzie 2010 r. na wniosek samego Valentina. Było to prawdopodobnie spowodowane faktem, że Valentin był jedynym członkiem rodziny, który nie zgadzał się z rodzicami, nie mając „ komunistycznego włókna ”, nie angażował się tak jak jego brat i siostra w politykę swojego kraju. Ponadto Valentin odważył się popełnić „ostateczny afront”, poślubiając Iordanę (znaną jako „Dana”) Borilă, córkę Petre Borilă (w.) , jednego z najpoważniejszych rywali jej ojca w partii.
Dwa lata po przejęciu władzy przez komunistów w marcu 1945 r. Rumunia oficjalnie stała się Rumuńską Republiką Ludową w grudniu 1947 r.: Elena Ceaușescu pracowała wtedy jako sekretarka w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, dzięki czemu stała się postacią nomenklatury, której niczego nie będzie brakować i nigdy nie będzie zagrożony, nawet w najcięższych momentach komunistycznej dyktatury . Od 1948 r. była przydzielona do prestiżowego wydziału międzynarodowego KC KPCh, gdzie pozostawała osobowością drugorzędną aż do mianowania męża na sekretarza generalnego partii w 1965 r. Od lipca 1971 r. zajmował wysokie stanowiska odpowiedzialności w Rumuńskiej Partii Komunistycznej .
Po ukończeniu w latach pięćdziesiątych inżynierii chemicznej na Uniwersytecie Politehnica w Bukareszcie , została dyrektorem generalnym Rumuńskiego Instytutu Badań Chemicznych, a także członkiem Akademii Nauk . Ograniczony poziom wykształcenia nie przeszkodził jej w zdobyciu wielu międzynarodowych nagród naukowych w dziedzinie chemii , zwłaszcza w dziedzinie polimerów , w okresie, gdy na czele państwa był jej mąż: za wszelką cenę konieczne było, aby była asystentka laboratorium stała żona n ° 1 rumuński wyświetlane jako owoc przykładzie sukcesu społecznego i żaden naukowiec nie był wystarczająco wysypka odmówić pisać artykuły ona podpisania. Niektórzy, tacy jak Ion Ursu, uczynili z tego swoją specjalność, co przyniosło im oszałamiającą karierę i wiele korzyści zarezerwowanych dla aparatczyków . Ale było to znane zarówno w społeczeństwie, jak i w środowisku naukowym kraju, który jest bardzo silnie zachęcany przez Securitate ( policję polityczną reżimu) do uciszenia jej kpin, ponieważ niektórzy naukowcy zostali uwięzieni.
Elena Ceausescu zostaje w ten sposób doktorem-inżynierem chemii, chociaż jej teza została początkowo odrzucona przez profesora Cristofora I. Simionescu (ro) , który za tę arogancję został usunięty, a jego nazwisko wycofano z encyklopedii. Mniej znany naukowiec, profesor Coriolan Drăgulescu, zatwierdził pracę towarzysza Ceaușescu i w ten sposób został wrzucony na naukowe podium kraju, widząc, jak jego nazwisko znalazło się w encyklopedii, a także wstąpił do Akademii Nauk. Dzięki temu rumuńska pierwsza dama może otrzymać tytuły honorowe na prestiżowych zagranicznych uniwersytetach, pod presją własnych rządów (zwłaszcza tych w Atenach , Buenos Aires , Limie , Manili , Meksyku , Nicei , Nowym Jorku , Quito i Teheranie ), które utrzymały ich dobre stosunki z blokiem wschodnim . W ówczesnej rumuńskiej encyklopedii ponad pół strony poświęca się jedynemu wyliczeniu tytułów i nagród, które zostały wycofane pośmiertnie po upadku reżimu .
Wniebowstąpienie i dominacja politycznaElena Ceaușescu zaczęła odgrywać polityczną rolę latem 1972 roku i nadal będzie rosła. W tym samym roku została w ten sposób wybrana pełnoprawnym członkiem Komitetu Centralnego (oficjalnego organu kierowniczego Rumuńskiej Partii Komunistycznej), aw 1973 mianowana pełnoprawnym członkiem Komitetu Wykonawczego. Propaganda reżimu, w szczególności dotycząca kultu jednostki , stawia go coraz bardziej na pierwszym planie, zwłaszcza podczas święta narodowego 23 sierpnia 1973 r.; potem coraz uważniej podąża za mężem w porządku protokolarnym podczas oficjalnych występów. Od 1975 roku zajęła drugie miejsce, wyprzedzając członków rządu i premiera . Zostaje członkiem Stałego Biura wStyczeń 1977. Jest wtedy drugą postacią Państwa i Partii i, podobnie jak Nicu (1951-1996), najmłodsza z prezydenckiej pary, pojawia się jako ewentualna następczyni męża. Jej wpływy polityczne są wówczas znaczne i powodują przyspieszoną rotację stanowisk w ramach władzy komunistycznej do 1989 r., ponieważ Elena Ceausescu i jej mąż myślą w ten sposób o zapobieżeniu ukonstytuowaniu się jakiejkolwiek wewnętrznej „opozycji” w ramach jednej partii . W 1974 roku udało jej się w ten sposób odwołać premiera Iona Gheorghe Maurera . W czerwcu 1987 roku została wicepremierem Rumunii, ale jej wpływy polityczne wykraczały daleko poza jej oficjalne prerogatywy.
Elena Ceaușescu bije brawo, jak cała Rumuńska Partia Komunistyczna, kiedy ogłoszono dekret o zakazie dobrowolnego przerywania ciąży , przepis, który w latach 70. i 80. spowodował znaczny wzrost urodzeń niechcianych dzieci, umieszczanych w sierocińcach rozsianych po całym kraju , ale brakuje im zasobów materialnych i ludzkich (jak wówczas w całym kraju) i których poziom higieny i opieki jest w konsekwencji godny ubolewania. Mianowana szefowa Państwowej Komisji Zdrowia Elena Ceaușescu zaprzecza istnieniu AIDS w Rumunii, powodującego najpoważniejszą epidemię pediatryczną w Europie.
Rumuński Rewolucja 1989 pozwala spiskowcy , członkowie nomenklatury przestraszony zarządzaniu para Ceauşescu, aby przejąć władzę. Elena i Nicolae uciekają helikopterem, ale ten ostatni porzuca ich w bazie wojskowej w pobliżu Târgoviște , 50 kilometrów od Bukaresztu, gdzie zostają aresztowani. 25 grudnia 1989Podczas szybkiego procedury trwającej 55 minut, że reżim zarezerwowane dla dysydentów i oporu bojowników, Elena odmawia odpowiedzi na pytania zadawane przez sędziów z Bukaresztu i kwestionuje zasadność swoich oskarżeń, przyjmując aroganckiego tonu wobec nich. Nawet maternalist (” jesteś mi winien wszystko, jestem jak twoja matka"). Sędziowie uznają Nicolae Ceaușescu i Elenę Petrescu winnymi ludobójstwa i skazują ich na natychmiastowe rozstrzelanie : trzech żołnierzy, w tym spadochroniarz Ionel Boeru, skazanych z karabinu maszynowego Kałasznikowa, którzy upadają. Filmowana jest procedura i zakończenie egzekucji. Szczątki są następnie ładowane do pojazdu opancerzonego i przewożone z powrotem do Bukaresztu, gdzie są pospiesznie i potajemnie (szybko wdmuchiwane) grzebane na cmentarzu w Ghencea.
Członkowie ich rodziny, w tym ich dzieci, nie są zmartwieni, ale chronieni przez policję do czasu ustabilizowania się nowego reżimu, kierowanego przez Iona Iliescu .