Bezczelność to sposób lekceważący do wypowiadania się i działania, które podlega arogancji . Jest synonimem bezwstydu .
Francuscy dziennikarze , pisarze, politycy , komicy mogą posługiwać się tą literacką formą , czasem w celu uznania ich pracy, najczęściej w celu potępienia społecznej niesprawiedliwości lub po prostu dlatego, że nie lubią pewnych osobowości.
Zuchwalstwo przybiera swoją historyczną formę w pisemnej lub mówionej satyrze. W średniowieczu przejmą go artyści: „ błazny króla”. Wielu zostało ukaranych za swoje występki, inni zostali objęci ochroną, otrzymując specjalny status . Temat politycznej błazny jest obecnie używany w programach takich jak Guignols de l'Info .
Jean-Marie Le Pen i Bernard Tapie są znani z pewnych bezczelnych zwrotów. Ale wielu innych polityków, nie mniej znanych, używało nieuprzejmych określeń, dobrych lub złych, w stosunku do rodziny politycznej lub określonej części społeczeństwa.
Przykładem zuchwalstwa w wywiadzie jest próba zadania pytania, gdy rozmówca nie dokończył wyroku.
Przykład bezczelnych dziennikarzy:
Uwaga: stowarzyszenie Acrimed („krytyka medialna”) grupuje artykuły na temat francuskiego kanału telewizyjnego pod tytułem „ Canal + , la fausse impertinence”.
Zuchwalstwo to jedna z wielu form humoru . Mówiąc najogólniej, możemy mówić o „dużym guignolage satyrycznym ”.
Przykład bezczelnego komiksu: Coluche , niegrzeczny komiks , zrobił wiele cytatów, które pozostały sławne
„Połowa polityków nie nadaje się do niczego. Inni są gotowi na wszystko. "
- Coluche
Komik La Bajon nie powstrzymuje się od zuchwalstwa w swoich humorystycznych programach i filmach.