Tytuł oryginalny | Edward Nożycoręki |
---|---|
Produkcja | Tim Burton |
Scenariusz |
Caroline Thompson na podstawie opowiadania Tima Burtona i Caroline Thompson |
Główni aktorzy | |
Firmy produkcyjne | 20th Century Fox |
Ojczyźnie | Stany Zjednoczone |
Uprzejmy | Fantastyczny |
Trwanie | 105 minut |
Wyjście | 1990 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Edward Nożycoręki ( Edward Nożycoręki ) to amerykański film wyreżyserowany przez Tima Burtona , wydany w 1990 roku . Łączy kilka gatunków filmowych, fantasy , dramat romantyczny i komedię , i opowiada historię młodego mężczyzny Edwarda, stworzonego przez wynalazcę, ale pozostał niedokończony i który zamiast rąk ma nożyczki. Edward zostaje przyjęty przez Peg Boggs i zakochuje się w swojej córce Kim, ponieważ mieszkańcy osiedla mieszkaniowego, w którym teraz mieszka, najpierw witają go ciepło, zanim się odwrócą.
Johnny Depp , który po raz pierwszy współpracował z Burtonem, gra tytułową rolę Edwarda. W głównej obsadzie znaleźli się również Winona Ryder , Dianne Wiest , Alan Arkin , Kathy Baker i Anthony Michael Hall . Film jest także ostatnim występem Vincenta Price'a w kinie.
Burton wpadł na pomysł filmu z własnego dzieciństwa na przedmieściach mieszkalnych Burbank . Zatrudnia Caroline Thompson do napisania scenariusza jego historii. Rozwój projektu został znacznie przyspieszony po bardzo ważnym komercyjnym sukcesie Batmana (1989), poprzedniego filmu Burtona. Filmowanie odbywa się głównie na Florydzie , w obszarze miejskim Tampa Bay .
Film odniósł komercyjny sukces i został bardzo dobrze przyjęty przez krytyków. Zdobył kilka nagród, w tym nagrodę Hugo dla najlepszego filmu i nagrodę Saturn dla najlepszego filmu fantastycznego . Burton uważa to za swoją najbardziej osobistą pracę. Rozwija takie tematy jak wykluczenie, odkrywanie siebie i konfrontacja fantastyczności z konformizmem. Film rozpoczyna karierę Deppa i zdecydowanie kojarzy Burtona z ruchem gotyckim .
Babcia opowiada wnuczce historię, aby wyjaśnić, skąd pochodzi śnieg padający na miasto. Ta historia zaczyna się od młodego mężczyzny imieniem Edward ( Johnny Depp ), stworzonego przez wynalazcę ( Vincent Price ), mieszkającego samotnie w ciemnym zamku położonym na wzgórzu. Ale wynalazca umiera, zanim może dokończyć swoją pracę, pozostawiając Edwarda z niezwykle ostrymi nożyczkami zamiast dłoni. Dlatego Edward mieszka sam w tym złowrogim zamku, aż pewnego dnia Peg Boggs ( Dianne Wiest ), przedstawicielka kosmetyków Avon , odkrywa zamek i, z ciekawości, pojawia się u jego drzwi. Widząc, że młody człowiek, nieśmiały i nieszkodliwy, żyje samotnie, nie mając najmniejszego połączenia z otaczającym go światem, postanawia zabrać go do swojego domu na cichym, willowym przedmieściu. Następnie Edward zaczyna dzielić życie Peg, jej męża Billa ( Alan Arkin ) i ich dwunastoletniego syna Kevina ( Robert Oliveri ). Szybko stał się nowym centrum zainteresowania w dzielnicy i po raz pierwszy został powitany z otwartymi ramionami, a jego talent jako nożyc do żywopłotu i fryzjera przyniósł mu podziw i namiętność wszystkich sąsiadów.
Edward zakochuje się także w Kim ( Winona Ryder ), najstarszej córce Peg. Jedynymi mieszkańcami, którzy natychmiast odczuwają odrazę do Edwarda, są Esmeralda ( O-Lan Jones ), fanatyk religijny i Jim ( Anthony Michael Hall ), chłopak Kima. Joyce ( Kathy Baker ), bardzo przedsiębiorcza przyjaciółka Peg, próbuje uwieść Edwarda, wywołując u młodego mężczyzny napad paniki. Jim następnie zmusza Edwarda do włamania się do domu jego rodziców w celu kradzieży pieniędzy, ale alarm się włącza i Edward zostaje aresztowany przez policję, po czym zostaje zwolniony. Ten incydent wywołuje gniew Kima, który oskarża Jima o oszukanie Edwarda i powoduje, że jest on odtąd traktowany z podejrzliwością przez okoliczną społeczność. Ponadto Joyce mówi każdemu, kto chce ją usłyszeć, że Edward próbował ją zgwałcić. Członkowie rodziny Boggs pozostają jedynymi, którzy wspierają Edwarda i oni też są pomijani.
W Wigilię Edward tworzy lodową rzeźbę, wywołując efekt śniegu spadającego z nieba, ku uciesze Kim. Jim, zazdrosny, interweniuje w tym momencie, a Edward przypadkowo rani Kim w rękę. Jim natychmiast atakuje Edwarda, który opuszcza lokal. Edward jest poszukiwany przez miejscowych i ratuje Kevina, wypychając go z drogi pojazdu, który ma go przejechać. Ale robiąc to, rani chłopca nożyczkami, a mieszkańcy wierzą w dalszy atak z jego strony. Edward ucieka do zamku, gdzie dołącza do niego Kim. Ale Jim podążył za młodą dziewczyną i ponownie ją atakuje. Kiedy uderza Kim, Edward dźga go jednym ze swoich ostrzy, a Jim pada na śmierć. Edward żegna się z Kim, która go całuje i wyznaje mu miłość. Następnie mówi miejscowym, że Jim i Edward zabili się nawzajem i przedstawia im na dowód dłoń w kształcie nożyczki podobną do dłoni Edwarda. Starsza pani opowiadająca historię, która okazuje się Kim, kończy mówiąc swojej wnuczce, że nigdy więcej nie widziała Edwarda, nie chcąc, aby widział, jak się starzeje. Edward nadal mieszka w zamku i będąc sztucznym tworem, nie ma na niego wpływu wpływ pogody. Czasami powoduje, że płatki śniegu spadają na okolicę podczas pracy nad swoimi rzeźbami z lodu, więc Kim wie, że wciąż żyje.
Pomysł na film zrodził się z rysunku mężczyzny z nożyczkami w miejscu dłoni, wykonanego przez Tima Burtona jako nastolatka i odzwierciedlającego jego poczucie izolacji i niemożność komunikowania się z innymi mieszkańcami osiedlowego przedmieścia Burbank , gdzie mieszka. Jeśli chodzi o Burbank, Burton mówi: „W tym mieście działo się coś dziwnego. Ludzie byli przyjaźni, ale tylko z pozoru. Jakby byli do tego zmuszeni ” . W 1987 roku, gdy Burton jest na etapie przedprodukcji Sok z żuka , zatrudnił młodą pisarkę Caroline Thompson do napisania scenariusza do Edwarda Nożycorękiego z jego szkicowej historii. Burton, będąc pod wrażeniem pierwszej powieści Thompsona Pierworodne , opowieść o powrocie do życia abortowanego płodu, również wierzy, że ta powieść zawiera mieszankę elementów fantastycznych i socjologicznych, które chce wyeksponować w swoim projekcie. Thompson i Burton od razu dobrze się dogadują, a Thompson pisze swój scenariusz jako „wiersz miłosny” do Burtona, którego określa jako „wszystkich ludzi, których zna, tego, który najlepiej wyraża się, nie będąc w stanie skonstruować ani jednego zdania” .
Podczas gdy Thompson zabiera się do pisania scenariusza, Burton zaczyna rozwijać projekt wraz z Warner Bros. , firma produkcyjna, z którą współpracował już przy swoich dwóch pierwszych filmach fabularnych. Ale dwa miesiące później kierownictwo Warner Bros., które nie było entuzjastycznie nastawione do projektu, sprzedało prawa do filmu firmie 20th Century Fox . Studio zgodziło się sfinansować projekt, dając Burtonowi absolutną kontrolę nad aspektami kreatywnymi. Budżet filmu szacuje się wówczas na około osiem lub dziewięć milionów dolarów . Pisząc historię, Burton i Thompson czerpią inspirację z filmów takich jak Notre-Dame de Paris (1923), The Phantom of the Opera (1925), Frankenstein (1931), King Kong (1933) i The Strange Creature. Du lac noir ( 1954), a także kilka bajek , takich jak Pinokio i Piękna i Bestia . Burton zamierzał najpierw nakręcić film muzyczny , coś „wielkiego i lirycznego” , zanim porzucił ten pomysł. Po ogromnym sukcesie Batmana (1989) Burton jest obecnie jednym z najwybitniejszych reżyserów. Dostaje szansę nakręcenia filmu, który chce, i zamiast od razu dostać kontynuację Batmana , jak by chciał Warner Bros., wybiera reżyserię Edwarda w srebrnych rękach .
Przy wyborze głównego aktora dyrektorzy 20th Century Fox nalegają, aby Burton spotkał się z Tomem Cruisem . Nie odpowiada to ideałowi, do którego dążył Burton, ale reżyser zgadza się go spotkać. Uzna to za ciekawe, ale Cruise budzi wiele pytań o charakterze i pragnie zakończenie było „szczęśliwszy . ” Wiele innych graczy są wymienione, w tym Tom Hanks , Jim Carrey , Gary Oldman , William Hurt i Robert Downey Jr . Dwóch ostatnich wyraża zainteresowanie rolą i uważa się, że zbliża się do Toma Hanksa, ale woli zaangażować się w The Bonfire of Vanities . Michael Jackson jest również zainteresowany odgrywaniem roli Edwarda. Scenariusz czyta Johnny Depp , który jest chętny do zniszczenia swojego nastoletniego wizerunku idola związanego z jego rolą w serialu 21 Jump Street . Według jego własnych słów, Depp „płacze jak noworodek” po przeczytaniu scenariusza i natychmiast odnajduje osobiste i emocjonalne powiązania z historią. Depp i Burton spotykają się po raz pierwszyKwiecień 1989w hotelu Bel Age w Los Angeles, ale chociaż wywiad idzie dobrze, aktor uważa, że jego szanse są niewielkie z powodu konkurencji ze strony bardziej znanych aktorów. Jednak pierwszym wyborem Burtona jest Depp, reżyser wyjaśniający, że „jego wzrok przykuł moją uwagę, to dla mnie bardzo ważny element, a spojrzenie Edwarda miało być kapitałem, ponieważ jest postacią. Prawie milczący” . Aby przygotować się do swojej roli, Depp obejrzał wiele filmów z Charliem Chaplinem , aby dowiedzieć się, jak przekazywać uczucia bez dialogu.
Burton natychmiast zwrócił się do Winony Ryder , ówczesnej dziewczyny Deppa, o przyjęcie roli Kim ze względu na ich bardzo pozytywną współpracę przy Beetlejuice . Drew Barrymore również bierze udział w przesłuchaniu do tej roli, ale Ryder jest pierwszym członkiem obsady, który zostanie dołączony do projektu. Dianne Wiest jest jednak pierwszą, która podpisuje kontrakt, a Burton wyjaśnia o niej: „Ona jako pierwsza przeczytała scenariusz, poparła go i przyprowadziła ze sobą wielu innych aktorów, ponieważ jest bardzo szanowana w swoim zawodzie” . Crispin Glover przesłuchuje rolę Jima, ale ostatecznie wybrany zostaje Anthony Michael Hall . Kathy Baker , znana z dramatycznych ról, widzi postać Joyce, sąsiadki próbującej uwieść Edwarda, jako idealną okazję do włamania się do komedii. Alan Arkin , wybrany do roli Billa Boggsa, przyznaje, że po pierwszym przeczytaniu scenariusza był „trochę zdziwiony”. Nic nie miało dla mnie sensu, dopóki nie zobaczyłem scenografii. Wizualna wyobraźnia Burtona jest niezwykła ” . Rola wynalazcy została napisana specjalnie dla Vincenta Price'a , idola z dzieciństwa Burtona, z którym zaprzyjaźnił się po nakręceniu filmu krótkometrażowego Vincent (1982). To ostatnia rola Price'a w kinie przed śmiercią, która miała miejsce w 1993 roku.
Burbank jest przewidywane jako potencjalne miejsce kręcenia na przedmieściach mieszkalnych, gdzie rozgrywa się większość filmu, ale Burton uważa, że miasto zmieniło się zbytnio od jego dzieciństwa. Zamiast tego postanawia kręcić na Florydzie , aby być daleko od Hollywood, a przedmieścia mieszkalne tego stanu przypominają te z jego młodości w Kalifornii . Film jest zatem kręcony głównie w Lutz i Land O 'Lakes , a także w centrum handlowym Southgate w Lakeland . Około pięćdziesięciu rodzin zgadza się, aby ekipa filmowa kręciła w swoich domach i przerabiała dekoracje wewnętrzne i zewnętrzne. Scenograf Bo Welch przekształcił okolicę wybranego do strzelania następujące kierunki Burton, usuwając zdobienie niezwykłego i malowanie ścian w kolorach pasteli , aby jeszcze bardziej mdłe. Welch decyduje się na odmalowanie elewacji tylko w czterech kolorach, zielonym, różowym, żółtym i niebieskim, aby ujednolicić wygląd sąsiedztwa, a także zmniejszyć wielkość okien, by sprawiać wrażenie paranoi .
Ogromne rzeźby z żywopłotu stworzone przez Edwarda są wykonane przez przykrycie metalowych ram drucianą siatką i tkanie tysięcy plastikowych gałązek. Dekoracja zewnętrzna zamku ma ponad 25 metrów wysokości; jest zbudowany w pobliżu Dade City . Kręcenie filmu trwa ponad trzy miesiące od26 marca w 19 lipca 1990. Tworzy setki tymczasowych miejsc pracy w obszarze miejskim Tampa Bay i zapewnia lokalną gospodarkę ponad 4 miliony dolarów . Wnętrza zamku ostatnio kręcono w studiu w Los Angeles .
Aby stworzyć dłonie nożycowe Edwarda, Burton werbuje Stana Winstona , który wcześniej pracował nad Obcymi, Powrotem i Predatorem i który będzie ponownie współpracował z Burtonem, wykonując makijaż Penguin dla Batman: The Challenge . Nakładanie kostiumu i makijażu, które musi nosić Depp, zajmuje prawie dwie godziny dziennie. Twarde plastikowe ostrza są przymocowane do miękkich rękawic uretanowych i Depp ćwiczy je przed filmowaniem. Aktor mimo to rani Halla w ramię jednym ze swoich ostrzy podczas kręcenia sceny, jednak obrażenia nie są poważne. Obcisły garnitur, który musi nosić Depp, nie jest dostatecznie wentylowany, a aktor odczuwa kilka dolegliwości na początku zdjęć.
Depp podejmuje inicjatywę usunięcia kilku wersów ze swojej postaci, wierząc, że powinien mówić jak najmniej i dziecinnie. Podejmuje grę z powściągliwością, polegając głównie na swoim spojrzeniu, które na początku martwi Burtona. Ale reżyser jest pełen entuzjazmu po obejrzeniu pierwszych pędów . Podczas kręcenia Burton również świetnie się bawił wyglądem, jaki dał Winonie Ryder, ubierając ją w blond perukę i strój cheerleaderki , tworząc w ten sposób postać, która była całkowicie temu przeciwna. Praca dla aktorki, która nienawidziła takich dziewczyn, kiedy była w liceum. Jeśli chodzi o związek Deppa i Rydera, Burton mówi, że przez cały czas kręcenia byli bardzo profesjonalni, a ich romans pomógł wzmocnić romantyczną stronę filmu.
Ścieżkę dźwiękową do filmu skomponował Danny Elfman , którego czwarta współpraca z Burtonem przyniosła tyle samo filmów reżysera. Elfman zainspirowany twórczością Piotra Ilitcha Czajkowskiego , a zwłaszcza Dziadkiem do orzechów , skomponował swoją muzykę i nagrał ją z orkiestrą siedemdziesięciu dziewięciu muzyków. W filmie wykorzystano również trzy piosenki Toma Jonesa : Delilah , With These Hands i It's Not Unusual , które później ponownie wykorzystali Burton i Elfman w Mars Attacks! (1996). Elfman cytuje muzykę z tego filmu jako swoją ulubioną kompozycję spośród tych, które wyprodukował.
Po sfilmowaniu urzędnicy 20th Century Fox tak bardzo martwią się wyglądem Edwarda, że starają się utrzymać materiał filmowy Deppa w tajemnicy do czasu premiery filmu. W filmie pokazy testów są zachęcające i Joe Roth , prezes 20th Century Fox , rozważa promowanie go na przeboju skali przed podaniem go tak, że film ma swoje własne miejsce i nie jest poza jego wyjątkowego wszechświata.
Po limitowanej premierze w dwóch kinach7 grudnia 1990, film został wydany w Stanach Zjednoczonych w dniu14 grudnia 1990w 1023 kinach i zarobił 6 325 249 dolarów w pierwszy weekend działania. Przynosi 86 024 005 USD na całym świecie , z czego 56 362 352 USD znajduje się w Stanach Zjednoczonych. To plasuje się na 18 -tego rzędu w kasie świata filmów wydanych w 1990 roku i jest w dużym stopniu opłacalna w porównaniu do swojego budżetu 20 mln $ . We Francji osiąga 618 261 przyjęć.
Państwo bądź region | Kasa biletowa | Data zamknięcia kasy | Liczba tygodni |
---|---|---|---|
Stany Zjednoczone | 56362352 $ | 10 lutego 1991 | 10 |
Francja | 618 261 wpisów | - | -
|
Suma światowa | 86 024 005 USD | - | - |
Film spotkał się z bardzo pozytywnym przyjęciem krytycznym. Zbiera 91% pozytywnych recenzji, ze średnią oceną 7,7 / 10 na podstawie 55 zebranych recenzji na stronie Rotten Tomatoes . Na Metacritic miejscu , IT zdobywa 74 / 100 , na podstawie 19 opinie zebrane. W 2008 roku magazyn Imperium klasa do 66 th miejscu w swojej liście 500 najlepszych filmów wszech czasów. W Cahiers du Cinema sklasyfikować 7 th pozycję na liście swoich najlepszych filmów 1991 roku.
Wśród pozytywnych opinii, Owen Gleibermen, z Entertainment Weekly , daje filmowi ocenę A-, mówiąc, że to jest film „szczere” z Timem Burtonem , wzmocnione przez „słodkie opowieści o wróżkach muzycznych” przez Danny Elfman , i że postać Edwarda to „jego najczystsze osiągnięcie” . Niemniej jednak żałuje pewnych słabości narracji. Janet Maslin z New York Times okazuje się, że Burton jest „imponująco pomysłowy”, a wizualnie nawiedzający film jest „opowieścią o niezrozumianej dobroci i stłumionej kreatywności, o sile, jaką ma cywilizacja, by zepsuć niewinność, o beztroskim pięknie i bestii o wielkim sercu ” . Desson Howe z Washington Post uważa, że interpretacja Johnny'ego Deppa jest doskonała, że Burton zbudował surrealistyczny i zabawny świat i że chociaż zakończenie może pozostawić niezadowolonego, w filmie jest zbyt wiele do docenienia, aby mogło być. psuje to. Jo Berry z czasopisma Empire przywołuje „nowoczesną bajkę, która odniosła wspaniały sukces jako przerywająca komedia i boleśnie smutna historia miłosna” , której towarzyszą „fantazyjne zestawy” , „fascynująca historia” i genialne interpretacje, często przeciwko zatrudnieniu, zwłaszcza Depp. Richard Corliss of Time uważa, że jest to przejmująco kończąca się „dowcipna komedia” i jedna z „najjaśniejszych i słodko-gorzkich bajek” , jakie widział. A dla Petera Traversa z Rolling Stone jest to „najbardziej komiczny, romantyczny i zapadający w pamięć film fantasy” w tym samym czasie, który zyskał dzięki „ niesamowitej interpretacji” Deppa; film zawiera kilka „niezręcznych” lub „przeładowanych ” scen i dlatego „nie jest doskonały”, ale jest „czymś lepszym: czystą magią” .
Jeśli chodzi o negatywne recenzje, Roger Ebert z Chicago Sun-Times przyznaje filmowi 2 z 4 gwiazdek , mówiąc, że historia i postacie nie pasują do wizualnego talentu Burtona, a „zakończenie jest tak słabe”. Jakie to przygnębiające. ” . Mick La Salle z San Francisco Chronicle uważa, że film nie jest „zaangażowany emocjonalnie” , a wręcz przeciwnie, „zadowolony z siebie i słodki” . I Jonathan Rosenbaum , z Chicago Reader , stwierdza, że film „Nigdy w pełni przekonuje” mimo swojej oryginalności i „uderzających” ustawieniach i że interpretacja Deppa nie wywiązać się z tych głównych aktorów poprzednich filmach Burtona.
We Francji Iannis Katsahnias z Cahiers du Cinéma przywołuje „absolutny sukces” , „magiczną baśń, melancholijną symfonię w czterech pastelowych kolorach” w wykonaniu głównych aktorów: Deppa „wzniosłego” , Dianne Wiest „absolutnie genialnego” i Winony Rydera "cudowna dwuznaczność" . Przedstawia „mise en abyme opowieści, próbując stworzyć narracyjną iluzję, redukując scenariusz do ścisłego minimum, dążąc do utraty widza, zaniku logiki i prawdziwości przez nagromadzenie szczegółów” . Redaktorzy La Revue du cinéma w dorocznej retrospektywie uważają film za wielki sukces obrazowy, że jego ton jest „jednocześnie satyryczny, romantyczny i wizjonerski” oraz że jest on niepokojący przez „zdolność do nadawania prawdziwie ludzki żar, cierpienie i szaleństwo na postaciach z najbardziej świadomie sztucznych wszechświatów ” . Dla Frédérica Straussa z Télérama jest to „najpiękniejszy film” Burtona, „który w pełni oddaje jego upodobanie do cudowności” , w którym „w pełni realizuje swoją ambicję opowiedzenia historii poprzez grę kolorów” i znakomicie rozwiązuje z „tolerancją i strachem przed innym” . Thomas Bourguignon z Positif jest bardziej zniuansowany, twierdząc, że ta próba podejścia zarówno do baśni, jak i do opowieści filozoficznej, „niszcząca krytyka amerykańskiego konformizmu” jest „często zabawną satyrą w jej produkcji”, ale „pozostaje dość powierzchowna i konwencjonalna w jego tematy " i że " sentymentalny aspekt baśni nie zawsze prowadzi do ironicznego dystansowania się od opowieści wolteriańskiej ", ale " mimo to stanowi udaną próbę unowocześnienia opowieści, w której oślepiająca naiwność historii obejmuje ogromną symboliczną, emocjonalną i pole poetyckie ” .
Film zdobył nagrodę Hugo , nagrodę Saturn dla najlepszego filmu fantastycznego oraz nagrodę BAFTA za najlepszą scenografię . Otrzymał trzy inne nominacje do nagrody BAFTA , a także nominację do Oscara za najlepszy makijaż i fryzurę , a Johnny Depp był nominowany do Złotego Globu dla najlepszego aktora w musicalu lub komedii .
Znajduje się na liście 50 filmów BFI do obejrzenia przed ukończeniem 14 lat, utworzonej w 2005 roku przez British Film Institute .
Rok | Ceremonia lub nagroda | Cena £ | Laureat |
---|---|---|---|
1991 | |||
Nagroda Hugo | Najlepszy film | ||
1992 | Nagrody BAFTA | Najlepsza sceneria | Bo welch |
Nagrody Saturn | Najlepszy film fantasy | ||
Nagroda kina Sant Jordi | Najlepszy film zagraniczny | ||
Najlepsza aktorka zagraniczna | Winona Ryder |
Rok | Ceremonia lub nagroda | Cena £ | O nazwie |
---|---|---|---|
1991 | |||
nagrody Akademii | Najlepszy makijaż | Ve Neill i Stan Winston | |
Złote globusy | Najlepszy aktor w musicalu lub komedii | Johnny Depp | |
Nagrody NSFC | Najlepsza aktorka drugoplanowa | Dianne Wiest | |
1992 | |||
British Academy Film and Television Arts Awards | Najlepsze kostiumy | Colleen Atwood | |
Najlepszy makijaż i fryzury | Ve Neill | ||
Lepsze efekty wizualne | Stan Winston | ||
Nagrody Saturn | Najlepsza aktorka | Winona Ryder | |
Najlepsza muzyka | Danny elfman | ||
Najlepsze kostiumy | Colleen Atwood | ||
Najlepszy aktor drugoplanowy | Alan arkin | ||
Najlepsza aktorka drugoplanowa | Dianne Wiest | ||
nagrody Grammy | Najlepsza oryginalna ścieżka dźwiękowa | Danny elfman |
Według Tima Burtona głównymi tematami filmu są izolacja i odkrywanie samego siebie. Nożyczki symbolizują dla niego destrukcyjną i twórczą stronę Edwarda. Gotycki zamek to otoczenie, które Burton kojarzy z samotnością, ale jest również reakcją na mieszkalne przedmieścia. Przywołuje to przedmieście jako miejsce, w którym nie ma historii, kultury, pasji do niczego. Oferowane wybory to dostosowanie się do normy, a tym samym poświęcenie części swojej osobowości, lub rozwinięcie bardzo bogatego życia wewnętrznego, które sprawi, że poczujesz się inaczej. Burton mówi jednak, że to „nie jest złe miejsce. To dziwne miejsce. Starałem się zachować delikatną równowagę, czyniąc to zabawnym i dziwnym bez kategorycznego osądu ” . Zakończenie filmu, w którym wściekły tłum goni „stwora” do zamku, znajduje swoją główną inspirację w kulminacyjnym momencie filmu Frankenstein (1931), w którym występuje podobna scena. Czas, w którym toczy się akcja, jest celowo nieokreślony, nawet jeśli przypomina lata pięćdziesiąte . Film ma bajkową konstrukcję z prologiem i epilogiem, w którym babcia wprowadza i kończy opowieść.
Thomas Bourguignon z Positif postrzega film jako nowoczesną bajkę, w której bohater musi wyjść z izolacji w drodze inicjacyjnej, aby dokonać swojej metamorfozy (kostium Edwarda można porównać do poczwarki motyla). Peg gra rolę „miłej wróżki, która próbuje pomóc Edwardowi znaleźć swoje miejsce wśród mężczyzn, prostym pędzelkiem kosmetycznym do każdej magicznej różdżki” , Kim jest „piękną księżniczką do podbicia” , a przyjaciele Pega, ci z „złych czarownic, których spotkania telefon wydaje się tkać pajęczynę złych czarów . ” Ale w przeciwieństwie do klasycznej baśni, Edwardowi nie udaje się dokonać metamorfozy. Najpierw wydaje się integrować siebie poprzez swoją sztukę, przechodząc od pracy nad roślinami do prac nad zwierzętami, a następnie ludźmi, zanim został odrzucony i zaczął pracować z minerałem, „lodem, symbolem czystości, ale także bezruchu” . Tęskni również za swoją inicjacją seksualną i tworzy zamiast prokreacji, „zapładniając w ten sposób raczej duchy niż ciała” , przynosząc „piękno i czystość, które są w stanie stworzyć nowy świat” . Jego funkcją nie jest integracja ze światem, ale trzymanie się z daleka, odkrycie siebie jest tu powołaniem artystycznym. Według Antoine de Baecque , „miejski Angst” nowoczesny postrzegany jest w unikalnym kątem bajki i chłopi z XVII -tego wieku do podjęcia wygląd możliwy amerykańskich dojeżdżających. Próbują dostosować Edwarda do ich standardów i traktują go z nietolerancją, gdy zdają sobie sprawę z ich porażki.
Dla Alexandre Tylskiego w internetowej recenzji Framing film traktuje przede wszystkim o „zestawieniu konformizmu i kaprysu” , spotkaniu mieszkańców konwencjonalnego osiedla z Edwardem, młodym człowiekiem kreatywnym, ale odciętym od świata. świat nożyczkami, które zastępują jego ręce. Opozycja między tymi dwoma światami jest podkreślona od początku filmu poprzez kontrast między gotyckim i ekspresjonistycznym zamkiem, w którym mieszka Edward, a dzielnicą mieszkalną znajdującą się poniżej, gdzie wszystkie domy są jednakowe. Duża dziura w dachu zamku jest dla Tylskiego alegorią dziury w sercu Edwarda, skazanego na życie pustelnika z powodu jego odmienności. Edward rekompensuje brak, który odczuwa przepełnioną kreatywnością, rzeźbiąc żywopłoty i lód i tworząc pod koniec filmu rzeczywistość, która zaszczepia się w gazecie codziennej, ponieważ płatki, które tworzy podczas cięcia lodu, spadają w śnieg na sąsiedztwie. Edward jest bardzo rozmowny, Burton przekłada swoje uczucia oczami. Tak więc, kiedy Edward jest przesłuchiwany przez telewizor i pytany, czy ma dziewczynę, milczy, ale jego spojrzenie, poprzez „bezprecedensowy efekt lustra” , spotyka się z Kim przez ekran telewizora. Wygląd, a przede wszystkim Burton na swoich bohaterach, jest kolejnym ważnym tematem filmu Tylskiego, a najbardziej uderzającym jest spojrzenie wynalazcy w chwili jego śmierci, przerażone spojrzenie „albo przez świadomość jego śmierć lub nagła świadomość, że stworzył niedokończoną istotę ” . Dla Bourguignona satyra konformizmu jest widoczna poprzez stereotypowe postacie. Podobnie jak „praca przy taśmie montażowej wykonywana w dworku maszyn w ludzkich formach, każda jednostka wydaje się być zaprogramowana, przypisane jej miejsce, określona funkcja w procesie społecznym” . Tylko Kim udaje się uciec dzięki wyzwalającej sile miłości, jedynej, która potrafi „uczynić nas wyjątkowymi” .
Tim Burton uważa ten film za swoje najbardziej osobiste dzieło i określa siebie jako „kwintesencję gotyckiego reżysera” , uchwycenie wrażliwości kultury gotyckiej zarówno pod względem formy, jak i treści i stając się obrońcą kultury gotyckiej. ruch przeciwko negatywnym stereotypom rozpowszechnianym przez media. Film jest pierwszą współpracą reżysera z Johnnym Deppem i pomaga mu rozpocząć karierę.
W 2005 roku choreograf Matthew Bourne stworzył adaptację filmu z pomocą Caroline Thompson i Danny Elfman . Ta adaptacja tańca współczesnego obejmuje tylko taniec i muzykę, bez wokalu i dialogów, a premiera odbyła się w Sadler's Wells Theatre w Londynie przed wyruszeniem w trasę koncertową po całym świecie. W 2010 roku reżyser Richard Crawford stworzył na Brooklynie sztukę opartą na filmie.
W latach 2014-2015 kontynuacja filmu, którego akcja rozgrywa się kilkadziesiąt lat później, została wydana przez IDW jako dziesięciosegmentowy komiks napisany przez Kate Leth z projektami Drew Rauscha.
Piosenka Scissorhands (The Last Snow) grupy gotyckiego metalu Motionless in White , która pojawia się na ich albumie Creatures (2010), jest hołdem dla wpływu, jaki wywarł film na ruch gotycki. Odcinek A Hair in Soup ( The Barber ) piątego sezonu serialu telewizyjnego Seinfeld zawiera kilka odniesień do filmu, podobnie jak odcinek The Simpsons zatytułowany Homer in the Silver Hands ( Homer Scissorhands ).
Gatunek stawonogów wymarły od kambru, posiadający szczypce przypominające ręczne nożyczki Edwarda, został nazwany Kooteninchela deppi w hołdzie dla aktora Johnny'ego Deppa i jego roli w filmie.
Na rynku wideo „ Edward in the Hands of Money” został po raz pierwszy rozprowadzony na kasetach VHS kilka miesięcy po jego kinowej premierze. Został wydany na DVD na5 września 2000w regionie 1 i25 października 2000w regionie 2 . Ta wersja DVD zawiera komentarze audio z Timem Burtonem i Danny Elfman i krótki making-of z filmu. Wersja Blu-ray Disc wydana dnia9 października 2007 w regionie 1 i 4 stycznia 2008w regionie 2 . Nie zawiera żadnego dodatkowego bonusu w porównaniu z wersją DVD.
: dokument używany jako źródło tego artykułu.